ΟΤΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Την αφορμή για την ανάρτηση αυτή, μου την έδωσαν τα δύο βιβλία που πρόσφατα διάβασα.

Είναι και τα δύο από αυτά τα αναγνώσματα που σου αφήνουν κάτι σημαντικό μέσα σου, αναγνώσματα που δεν τα ξεχνάς, που σε βάζουν σε σκέψεις, ίσως ακόμα που ανατρέπουν θέσεις και πεποιθήσεις σου.

Το πρώτο από τα βιβλία αυτά είναι της Έλλης Παππά, «Μαρτυρίες μιας διαδρομής».

Η Έλλη υπήρξε σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, ενός αγωνιστή που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1952, παρά τη διεθνή κινητοποίηση κατά της εκτέλεσής του.
Ο Μπελογιάννης εντάχθηκε από μικρή ηλικία στο ΚΚΕ, ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, φυλακίστηκε, το 1943 απέδρασε και το 1949 εγκατέλειψε τη χώρα.
Το 1950 επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση των οργανώσεων του κόμματος. Τον συλλαμβάνουν όμως και στη πρώτη δίκη καταδικάζεται μεν, αλλά η ποινή δεν θα εκτελεστεί. Τότε όμως, «βρέθηκε» νέα κατηγορία εναντίον του για κατασκοπία σε βάρος της χώρας, πέρασε από δεύτερη δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους τρείς συντρόφους του. Ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 εκτελέστηκαν στο Γουδί.

Δημοσιογράφος και συγγραφέας Έλλη Παππά ήταν δραστήριο μέλος του ΚΚΕ. Συνελήφθη με το Μπελογιάννη το 1950 και φυλακίστηκε μαζί του, έμειναν για καιρό στην απομόνωση, ενώ συνδέθηκαν ερωτικά και απέκτησαν έναν γιό που γεννήθηκε το 1951 ενώ ήταν και οι δύο φυλακισμένοι, το δε παιδί μεγάλωνε στα χέρια συγκρατούμενων γυναικών της ΄Ελλης, ενώ εκείνη μεταφερόταν από φυλακή σε φυλακή. Παρά το γεγονός ότι καταδικάστηκε και εκείνη σε θάνατο, η ποινή της δεν εκτελέστηκε λόγω του βρέφους και το 1964 αποφυλακίστηκε. Η δικτατορία την εξόρισε στη Γυάρο, αλλά λόγω σοβαρής ασθένειας την απελευθέρωσαν το 1968.
Πέθανε τον Οκτώβριο του 2009.

Έχω διαβάσει πολλά βιβλία και των δύο πλευρών, σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο μετά τη γερμανική κατοχή. Είναι μια τραγική περίοδος της νεότερης ιστορίας μας, κατά τη διάρκεια της οποίας τα φοβερά πάθη προκάλεσαν πολλές ακρότητες και από τα δύο μέρη, φυλακίσεις, διώξεις, εκτελέσεις. Λάθη πολιτικά και από τις δύο μεριές, και από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και των εναλλασσομένων πολιτικών ηγεσιών της χώρας.
Η Έλλη Παππά στο υπέροχο βιβλίο καταγράφει τη δράση της κατά τα χρόνια εκείνα, τις διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και τις ψυχολογικές πιέσεις στις οποίες την επέβαλλαν, τις εμπειρίες της, αλλά και τα μοιραία λάθη των ηγετών του κόμματος στο οποίο τότε πίστευε.

Αυτές οι «μαρτυρίες» της ζωής της, δόθηκαν στο ιστορικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη και δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της. Στο βιβλίο της περιλαμβάνει μια επιστολή στο γιό της, αλλά και τη περίφημη υπόθεση Πλουμπίδη, μέρος της οποίας ήταν και οι άδικες κατηγορίες κατά του Μπελογιάννη και η εγκατάλειψη του από το ΚΚΕ.
Θεωρώ ότι τέτοια κείμενα, μαρτυρίες πρωταγωνιστών της ιστορίας μας, θα πρέπει να διαβάζονται από τους μαθητές στα σχολικά χρόνια. Αποτελούν ίσως τις πιο ζωντανές περιγραφές σημαντικών ιστορικών γεγονότων, έστω κιαν μπορεί να περιέχουν προσωπικές εκτιμήσεις και να χάνουν εν μέρει την αντικειμενικότητά τους.
Ο καθένας μετά μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.

Το δεύτερο βιβλίο είναι «Το Δόγμα του Σοκ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής» της καναδέζας δημοσιογράφου, συγγραφέας και ακτιβίστριας Naomi Klein.

Το διάβασμα του βιβλίου αυτού δε το έχω ακόμα τελειώσει. Με έχει όμως συνεπάρει από τις πρώτες του σελίδες.

Δε θα έλεγα ότι είναι ένα καθαρά οικονομικό βιβλίο, έστω κιαν συχνά αναφέρεται στην οικονομική θεωρία του περίφημου Μίλτον Φρίντμαν, καθηγητή στη φημισμένη Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ένθερμου υποστηριχτή του καπιταλισμού, και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Όπως πίστευε ο Φρίντμαν, «η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας μείζονος κλίμακας κρίσης, προσφέρει το αναγκαίο πρόσχημα ώστε να μη ληφθούν υπόψη οι εκπεφρασμένες επιθυμίες των ψηφοφόρων και να παραδοθεί η χώρα στον έλεγχο οικονομικών τεχνοκρατών». Αυτή είναι η εφαρμοζόμενη «θεραπεία σοκ»

Η Κλάιν αναφερόμενη σε συγκεκριμένα γεγονότα σε διάφορες χώρες, διαπιστώνει πως ένα ισχυρό κοινωνικό ή οικονομικό σοκ, μια έντονη κοινωνική ή οικονομική κρίση, μια καταστροφή, μπορεί να «ετοιμάσει» το έδαφος ώστε να επιβληθούν στους πολίτες οδυνηρά μέτρα από κυβερνήσεις, να παραχωρηθούν σε ιδιώτες προνόμια και να εκποιηθεί δημόσια περιουσία σε αυτούς, πάντα με απώτερο σκοπό το κέρδος των ισχυρών.

Σοβαρότατες μεταρρυθμίσεις επιβλήθηκαν από τη Θάτσερ στην Αγγλία με αφορμή το πόλεμο των Φόκλαντ, στη Αργεντινή λόγω της οικονομικής κρίσης και της εμπλοκής του ΔΝΤ, ενώ τις καταστροφές λόγω πλημμυρών στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκαν ιδιωτικές εταιρίες με τη κατασκευή σχολείων που σχεδόν άλλαξαν το εκπαιδευτικό σύστημα.
Ο Πινοτσέτ όταν η Χιλή υπέφερε από τον υπερπληθωρισμό, επέβαλε τις δικές του «μεταρρυθμίσεις». Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η κυβέρνηση Μπούς εκμεταλλεύτηκε το θέμα της τρομοκρατίες που προκάλεσε σοκ στην αμερικανική κοινωνία και άρχισε τη διεξαγωγή «ιδιωτικοποιημένων πολέμων στο εξωτερικό» προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων της πολεμικής βιομηχανίας και των κερδών τους.
Στο Ιράκ μετά το πόλεμο, ιδιωτικές αμερικανικές εταιρίες υπογράφουν παχυλά συμβόλαια για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Ακόμα η Klein  αναφέρεται στις μεθόδους που ακολουθεί η CIA με ειδικές ανακριτικές τεχνικές ( έντονο φωτισμό, πολύ δυνατή μουσική, απόλυτη απομόνωση) αλλά και ηλεκτροσόκ, προκειμένου να «φέρει» άτομα, π.χ. αιχμαλώτους, στο σημείο που μπορεί να τα εκμεταλλευτεί όπως εκείνη θέλει. Το ισχυρό σοκ στον ανθρώπινο οργανισμό «προκαλεί απώλεια αναστολών με αποτέλεσμα να μειώνονται οι άμυνές του…. και να επιτυγχάνεται η πλήρης αποδόμησή του». Μπορεί έτσι να αποκαλύψει μυστικά ή να ομολογήσει πράξεις που δεν έχει κάνει.

Συνεχίζω μα αμείωτο ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο. Δε θα έλεγα ότι είναι από εκείνα που λες ότι τα διασκεδάζεις διαβάζοντάς τα, αλλά σου δίνει την ευκαιρία να κατανοήσεις κάποια πράγματα και να αντιληφθείς καλύτερα πως «λειτουργεί» ο σημερινός κόσμος.

Και ακόμα, να αρχίσεις να σκάφτεσαι που θα καταλήξει και ποιοί θα εκμεταλλευτούν το σημερινό ΣΟΚ που περνά η Ελλάδα.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

 Επιτέλους τελειώσαμε με τις εκλογές. Ως συνήθως, όλοι είναι κερδισμένοι. Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να δίνει τις δικές του ερμηνείες για τα εκλογικά αποτελέσματα.

Ο πρωθυπουργός, σε μια από εκείνες τις ανούσιες φλυαρίες του, όπου το μόνο
που δείχνει είναι η ανασφάλειά του, ζήτησε τη συναίνεση της αντιπολίτευσης
για την έξοδο της χώρας από τη κρίση και είπε πως έχει μπροστά του μια ολόκληρη τριετία για να πραγματοποιήσει ο,τι δεν έγινε σε δεκαετίες.
Προφανώς θεωρεί ότι οι πολίτες με τη ψήφο τους αποδέχτηκαν τη πολιτική της κυβέρνησης, αυτή δηλαδή του Μνημονίου.
Η τεράστια αποχή από τη ψηφοφορία όμως δε φαίνεται να ερμηνεύεται σαν απόρριψη του πολιτικού μας συστήματος, σαν έκφραση απογοήτευσης και οργής των πολιτών για την ακολουθούμενη πολιτική. 
Μέσος όρος αποχής στην επικράτεια 54%, στην Αττική 44% και στην Αθήνα 67% !!
Πιστεύω οτι πολύ γρήγορα, τη σωστή ερμηνεία αυτής της σιωπηρής κραυγής της αποχής και των άκυρων ψηφοδελτίων,  θα τη δώσει το πεζοδρόμιο.
Πήρε η κυβέρνηση μια «ψήφο-ανάσα». Μήπως όμως κόψει τη δική μας ανάσα και μας πνίξει με νέα σκληρά μέτρα.


 Η Αθήνα μας πέρασε στα χέρια του Καμίνη, Ο άνθρωπος αυτός μου είναι πολύ αντιπαθής, μου δείχνει κάτι πολύ ψεύτικο, ανιαρό, ξεκούρδιστο. Και η αλήθεια είναι ότι ο Κακλαμάνης δεν έκανε τίποτα το ουσιώδες για τη πόλη μας.
 Για το θεό όμως, μη μας καταστρέψετε αυτή τη πόλη που τόσο πολύ αγαπάμε.


 Κυκλοφόρησαν και τα ανέκδοτα της εκλογικής διαδικασίας. Σε ορισμένους φακέλους βρέθηκαν ….προφυλακτικά. Και ένας πολίτης είπαν ότι έριξε ψηφοδέλτιο στο οποίο έγραφε «ψηφίζω Αλι Μπαμπά γιατί έχει μόνο 40 κλέφτες» !! Υπέροχο.


 ‘Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος κάτι σαν να περιμένει. Βρίσκεται ίσως σε μια φάση αναμονής, αμφιταλάντευσης, ανησυχίας για το μέλλον Με την ανεργία να αυξάνεται συνεχώς, η αγωνία διακατέχει τους πάντες, που σήμερα μπορεί να έχουν μια δουλειά και να τη χάσουν αύριο.
 Λείπει το χαμόγελο πλέον από πολλούς


 Νοέμβρης μήνας και ο καιρός παραμένει ήπιος. Ανοιξιάτικες είναι οι μέρες εκτός από τη προχθεσινή δυνατή βροχή. Μόνο τα κιτρινισμένα φύλλα των δένδρων στο δρόμο δείχνουν ότι βρισκόμαστε στη φθινοπωρινή περίοδο.


 Και η τηλεόρασή μας τι κάνει;; Νομίζω ότι περισσότερο από κάθε τι άλλο, μαγειρεύει !
Ξεπεσμός και εκεί.


 Πάντως όπως και νάχουν τα πράγματα, πιστεύω ότι θα έχουμε ένα πολύ εντυπωσιακό 2011. Δε θα πλήξουμε, τα γεγονότα όποια κιαν είναι, δε θα μας αφήσουν αδιάφορους.
Αλίμονο, η ζωή θέλει εναλλαγές, ανατροπές, αναταράξεις. Έτσι το ταξίδι αποκτά ενδιαφέρον.


 Ξαναγύρισα στο γήπεδο!! Έχω μάλιστα εισιτήριο διαρκείας για να βλέπω την ομαδάρα μου το Παναθηναϊκό!! Βέβαια μέχρι σήμερα μάλλον …ξυλίκι παίζει παρά ποδόσφαιρο, αλλά να, αλλάζουμε προπονητή και θα πάμε καλύτερα.
Αφήστε με να το πιστεύω !!


Ξέχασα να σας πω οτι η τρόικα είναι εδώ.....

" ΑΝΘ΄ΗΜΩΝ Ο ΓΟΥΛΙΜΗΣ "

Με την ιστορική αυτή φράση απόγνωσης του Χαρίλαου Τρικούπη θα ήθελαν να εκφράσουν την απογοήτευσή τους ορισμένοι υποψήφιοι περιφερειάρχες και πολλοί δημοτικοί άρχοντες ύστερα από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ίσως υπεραισιόδοξη ή λανθασμένη εκτίμηση πραγματικών δεδομένων, έλλειψη ρεαλισμού, ακόμα και ένδειξη αλαζόνας, οδήγησαν πολλούς υποψήφιους σε αποτυχία και άλλους να τρέχουν ασθμαίνοντες στις επαναληπτικές εκλογές της Κυριακής.


Όμως όλα αυτά αφορούν ξεχωριστές προσωπικές περιπτώσεις και όχι συνολικά τη χώρα.


Η Ελλάδα οδηγήθηκε στις εκλογές αυτές με το πρωθυπουργό να τις χαρακτηρίζει αυτοδιοικητικές και κατόπιν σαν δημοψήφισμα για την έγκριση της πολιτικής του.
Μετά, όταν διαπίστωσε ότι κάτι δε πάει καλά, προχώρησε σε ό,τι το πιο επαίσχυντο μπορούσε να κάνει.


Έθεσε τους πολίτες μπροστά σε φοβικά και εκβιαστικά διλήμματα.

Μπλόφαρε, λέγοντας ότι εάν δε θεωρήσει ικανοποιητικά τα εκλογικά αποτελέσματα θα οδηγήσει τη χώρα σε βουλευτικές εκλογές !!
Έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει το πατριωτισμό των πολιτών στη περίπτωση αρνητικής ψήφου κατά της πολιτικής του !!


Ένας πρωθυπουργός χώρας με δημοκρατικό πολίτευμα, μπλοφάρει τους πολίτες, λες και παίζει πρέφα με τη παρέα του!!
Και ικανοποιημένος ότι η μπλόφα του έπιασε, το βράδυ των εκλογών σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες είπε στους συνεργάτες τους ότι «χάρη στο δίλλημα σώσαμε τη χώρα» !!


Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να ερμηνεύσει στους πολίτες το αποτέλεσμα των εκλογών, να εξηγήσει δηλαδή γιατί δεν οδηγεί τη χώρα σε εκλογές.
Φαίνεται όμως ότι στις ερμηνείες παραμένει βαθειά νυχτωμένος.


Θεώρησε, γιατί έτσι τον συνέφερε, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δε δικαιολογεί εκλογές σήμερα, παρερμηνεύοντας κατ΄αρχήν τη τεράστια αποχή και τον αριθμό των άκυρων ψηφοδελτίων ( 1.100.000 λιγότεροι ψήφοι για το ΠΑΣΟΚ, 44% αποχή στην Αττική, 57% στο Δήμο της Αθήνας) και αγνοόντας τη σημαντική μείωση κατά 11% περίπου του συνολικού ποσοστού ψήφων σε σύγκριση με τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.
Η αποχή το μόνο που εξέφραζε ήταν οργή, πικρία, απογοήτευση, αδιαφορία των πολιτών. Έφτασε στο σημείο να θεωρήσει ότι οι πολίτες απείχαν για να μη μαυρίσουν τη κυβέρνηση, δίδοντάς της άλλη μια ευκαιρία.


Το ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα δε τα εμπιστεύονται πλέον οι πολίτες, αυτό δε το κατάλαβε. Κουράστηκε ο κόσμος απο τις φλυαρίες και συνεντεύξεις, τα δίχως νόημα χοντρά λόγια των πολιτικών.


Και δυστυχώς ούτε ο Σαμαράς κατάλαβε τίποτα. Έμεινε ευχαριστημένος ότι η διαφορά ψήφων της ΝΔ από το άλλο κόμμα μειώθηκε σε περίπου 2%, αλλά πήρε 550.000 λιγότερους ψήφους και τολμά να μιλάει για «ολική επαναφορά».!!


Το μόνο κερδισμένο ήταν το ΚΚΕ με 70.000 ψήφους περισσότερους απότι στις βουλευτικές εκλογές. Και αθροισμένα όλα τα ποσοστά της Αριστεράς στην Αττική θα έφθαναν περίπου το 33% !! Κάτι σημαντικό σημαίνει και αυτό.


Ο πολίτης γύρισε τη πλάτη του στα δύο μεγάλα κόμματα. Τον έχουν πολλές φορές ξεγελάσει, πικράνει απογοητεύσει. Τώρα μάλιστα μπλοφάρουν για να παραμένουν στην εξουσία, γιατί χρόνια τώρα, μόνο αυτό το σκοπό επιδιώκουν και τα δύο κόμματα.


Όμως μια πιο ηχηρή αντίδραση φαίνεται ν΄αρχίζει.
Η «μπλόφα» αποτελεί προσβολή για τους πολίτες και δε πρέπει να συγχωρείται.
Οι εκλογές δε τελείωσαν, έχουμε και την επόμενη Κυριακή.
Και όταν το «μάθημα» δε γίνεται αντιληπτό, η «επανάληψη» είναι αναγκαία.
Μήπως τότε το εμπεδώσουν αυτοί που μας κυβερνούν.

Α ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ;

Τι γίνεται φίλοι μου, είσαστε έτοιμοι για τις «κάλτσες»…συγνώμη τις κάλπες - εδώ μπερδεύτηκε ο ΓΑΠ, εγώ δε θα μπερδευτώ;

Τι να σας πω, εγώ διακατέχομαι από ποικίλα συναισθήματα, αμφιβολίες και κυρίως έχω τρελαθεί με αυτά που ακούω και βλέπω σχετικά με αυτές τις εκλογές.


Καταρχήν, δε ξέρω αν αρμόζει να έχουν το δικαίωμα ψήφου «διεφθαρμένοι» πολίτες όπως είμαστε εμείς κατά το πρωθυπουργό μας. Υπάρχει κίνδυνος να εκλέξουμε διεφθαρμένους πολιτικούς με αποτέλεσμα να χαλάσουν και τα «διαμάντια» που χρόνια τώρα μας κυβερνούν.
Μετά είναι και εκείνο το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Νιώθω λαμόγιο που τόσα χρόνια έτρωγα τα κοινοτικά κονδύλια παρέα με τους κολλητούς μου.


Όμως πάνω απ΄όλα τώρα, αλίμονο, προέχει ο πατριωτισμός που θα πρέπει να κυριαρχήσει μέσα μας και να επιδείξουμε, όπως πολύ σοφά το θέτει ο πρωθυπουργός μας.
Και ήτανε ξεκάθαρος ο άνθρωπος γιατί πρέπει να το καταφέρουμε αυτό.
Αρχικά μας είπε ότι στις εκλογές αυτές ψηφίζουμε για το Καλλικράτη, τη τρομερή αυτή …διακλάδωση της δημοκρατικής διακυβέρνησης σε όλη την επικράτεια, έστω κιαν δεν υπάρχουν χρήματα για την εφαρμογή της.
Μετά από ωριμότερη σκέψη και …δημοκοπικά ευρήματα, είπε ότι οι εκλογές αυτές αποτελούν δημοψήφισμα για την έγκριση της κυβερνητικής πολιτικής,να εγκριθεί δηλαδή το Μνημόνιο.
Για να τονίσει ακόμα περισσότερο τη θέση του λέει ότι «ζητώ ψήφο ευθύνης ή εκλογές». Δηλαδή ζητά ψήφο στους υποψήφιους του κόμματός του, αλλιώς όποιος επιλέξει άλλον υποψήφιο, απλά είναι ανεύθυνος !
Ακριβώς, δε πρόκειται λοιπόν για εκβιαστικό δίλημμα, αλίμινο!


Αλλά υπάρχει και άλλη λύση στην έσχατη περίπτωση σχετικά με το Μνημόνιο. Μπορούμε να επιμηκύνουμε το χρόνο αποπληρωμής του χρέους μας, χωρίς όμως την αναδιάρθρωση του Μνημονίου. Τα έμπλεξε λίγο ο Πάγκαλος, έστω κιαν το ένα σημαίνει τσιτώνω κάτι και το άλλο σημαίνει τα φέρνω όλα τούμπα!
Ας είναι λοιπόν, διεφθαρμένοι, λαμόγια, ανεύθυνοι, όλοι μπροστά στις κάλπες.


Μη κάνετε το λάθος να νομίσετε ότι με όσα λέω παίρνω κομματική θέση.
Γιατί το μόνο πατριωτικό που κυριαρχεί μέσα μου είναι να φωνάξω δυνατά
«δε πάτε να πινγείτε όλοι οι πολιτικοί.»