Ξεκινάς με λαχτάρα να περάσεις καλά σε τόπους γνωστούς ή ακόμα άγνωστους. Ο καθένας μας έχει το δικό του κώδικα διασκέδασης και ξεκούρασης, διαφορετικό το «πέρασα καλά» του καθενός μας.
Έτσι ξεκίνησα κι εγώ για τη παραλία της Αγίας Άννας στη Βόρειο Εύβοια, ύστερα από … ενδελεχή έρευνα που με έπεισε για σωστή επιλογή.
Το ξενοδοχείο απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον, κτισμένο με πρωτότυπο τρόπο. Τα διαμερίσματα ισόγεια με ένα ακόμα όροφο, χωρισμένα σε δύο σειρές δεξιά και αριστερά ενός πλακόστρωτου διαδρόμου. Κάθε μπλοκ δωματίων είχε το δικό του κηπάκο.
Τα δωμάτια τεράστια με όλα τα απαραίτητα και πολύ δροσερά που δε χρειαζόταν η χρήση κλιματισμού.
Τα γεύματα πλούσια. Η πλαζ, ένα κομμάτι μιάς παραλίας 3 χιλιομέτρων, εξοπλισμένη με ψάθινες ομπρέλες και τραπεζάκια για το καφέ που μπορούσες να παραγγείλεις να σου φέρουν από το μπαρ. Το σέρβις γενικά άψογο από προσωπικό νεαρότατης ηλικίας μεταξύ των οποίων και δύο αλλοδαπές.
Είχα όμως και κάποια παράπονα. Η μουσική στις πισίνες και στα εστιατόρια ήταν υπερβολικά δυνατή. Ο εσπρέσο μετριότατος ενώ δεν είχαν… ούζο, κάτι που το ήθελα …απεγνωσμένα μετά το μπάνιο μου !
Γεμάτη από καφέ και ταβερνάκια ήταν η Παραλία της Αγίας Άννας. Μου έκανε εντύπωση το πόσο φροντισμένα ήταν όλα εκεί, ενώ το χωριό δεν έλεγε τίποτα. Ένα νεαρό ζευγάρι ντόπιων είχε κάθε βράδυ έκθεση χειροποίητων κοσμημάτων στη παραλία.
Τελικά με τη κατάσταση αυτή συχνά αναζητούσες τη παρέμβαση του… Ηρώδη !!
