Ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένων μου φίλων, παραχώρησε το εξοχικό τους σπίτι σε παραλία της Κορινθίας όπου πέρασα πέντε υπέροχες μέρες κοντά στη θάλασσα. Φαίνεται όμως ότι ο οργανισμός μου δεν είχε χορτάσει ακόμα και έτσι πήρα τα βουνά και ανέβηκα στα Τρίκαλα Κορινθίας, σε υψόμετρο 1.100μέτρων.
Είχα πάρα πολλά χρόνια να κάνω διακοπές σε βουνό, συνήθως τη περίοδο των διακοπών την έχουμε συνδέσει με τη θάλασσα και τις βουτιές στα γαλανά μας νερά. Και όμως με τη ζέστη που επικρατούσε και το γεγονός ότι ο πολύ ζεστός καιρός με κτυπάει στα νεύρα, τα Μεσαία Τρίκαλα αποδείχθηκαν πραγματικά ο,τι έπρεπε για μένα. Πέντε πολύ όμορφες μέρες, δροσερές, σε ένα πανέμορφο σαλέ, φτιαγμένο από πέτρα και ξύλο.
Δεν είχε πολλά πράγματα να κάνεις εκεί είναι η αλήθεια. ‘Όμως η μέρα περνούσε με διάβασμα, εφημερίδες και φυσικά ταβερνάκια, ουζάκι, τσίπουρο και καλό φαγητό. Μάλιστα ένα από αυτά τα μέρη, το Τζίνι, έγινε το καθημερινό μου στέκι, μεσημέρι και βράδυ.
Πανέμορφο το μοναστήρι του Αγίου Βλάσση, μέσα στα λουλούδια και το πράσινο.
Όλη η περιοχή είναι πνιγμένη στα πλατάνια, τις καρυδιές και άλλα πανύψηλα δένδρα.
Ε, τώρα πλέον όλα τελείωσαν οριστικά. Αρκετά για φέτος. Εν αναμονή ενός πολύ δύσκολου χειμώνα. Καλά νάμαστε.
