Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ορθοχλωροβενζαμανολονιτρίλη.


 
                          
                              
                                              Αυτή είναι  η νέα αβλαβής ουσία που
                                                  περιέχουν τα χημικά με τα οποία   
                                                                μας  λούζουν.
                                             
                                         
                            Δε ξέρω αν εξαφανίζει και τη πιτυρίδα!!

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΟΤΑΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ !!

Όταν τον Απρίλιο του 2008 ξεκινούσα το blog μου, δεν είχα ιδέα για τη φύση του νέου αυτού χώρου που έμπαινα.

Θεωρούσα ότι η μπλογκόσφαιρα ήταν ένας χώρος που ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα επάνω σε θέματα οποιασδήποτε μορφής που τον απασχολούν.


Διαπίστωσα όμως σιγά σιγά ότι υπήρχαν blogs όπου η θεματολογία ήταν σχεδόν συγκεκριμένη π.χ. η πολιτική, άλλα απασχολούνταν με κοινωνικά θέματα και άλλα πάλι είχαν μια πιο ανάλαφρη, ευρύτερη θεματολογία της καθημερινότητας.


Έτσι λοιπόν πορεύτηκα κι εγώ, γράφοντας τις αναρτήσεις μου ανάλογα με τα ….. ερεθίσματα της στιγμής.
Δεν ήθελα να ασχοληθώ καθόλου με τη πολιτική γιατί δε πιστεύω πλέον στους πολιτικούς και στο πολιτικό μας σύστημα. Τα είχα σιχαθεί.


Υπέκυψα όμως τώρα!
Ξέρω ότι θα χάσω φίλους bloggers.
Όμως δεν αντέχω πλέον τη ψευτιά, τον εμπαιγμό, την ανικανότητα, τη βλακεία που επικρατεί στο πολιτικό χώρο.
Δε μπορώ να συγκρατήσω την οργή μου. Νιώθω αηδιασμένος.
Αυτή τη στιγμή η πανέμορφη αυτή χώρα μας κινδυνεύει να χαθεί, χλευάζεται και αποτελεί θέμα ειρωνικών και απαξιωτικών σχολίων, ενώ οι πολιτικοί μας, αυτοί οι φταίχτες της κατάπτωσης αυτής, αποδεικνύονται παντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τη κατάσταση.
Αφού χρόνια τώρα μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα, προσπαθούν να δικαιολογηθούν με την αιώνια ηλίθια μέθοδο της αλληλοκατηγορίας.


Αδιόρθωτοι, λίγοι και ρηχοί.
Πρόσφατο παράδειγμα η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στην ολομέλεια της Βουλής σχετικά με την αναγκαιότητα υπερψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.


Οικτρή ομιλία. Σιχαμερή, εμετική, χυδαία, βλακώδης.
Χιλιοειπωμένα πράγματα. Ανόητα, άχρηστα.
Ύφος μελοδραματικό, παρακλητικό για επίδειξη πατριωτισμού («σας καλώ να ψηφίσετε με το χέρι στη καρδιά για τη πατρίδα»)

Έντεχνη τρομοκράτηση των βουλευτών.


Και η αθλιότητα, η αδιαντροπιά, η υποκρισία στο μεγαλείο της:
«Δικό μου πατριωτικό καθήκον όπως και της κυβέρνησης είναι να μην αφήσουμε το μισθωτό και το συνταξιούχο στην αβεβαιότητα και στην ανασφάλεια»!


Τα λέει την ίδια στιγμή που αφού ψαλλίδισε μισθούς και συντάξεις με το Μνημόνιο, επιβαρύνει ακόμα περισσότερο με τα νέα πρόσθετα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου και τις δύο αυτές τάξεις για σειρά χρόνων, αυτών που κάθε φορά υποχρεώνωνται να πληρώνουν τα σπασμένα.
Προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ο άνθρωπος ένα από τα συνθήματα των Αγανακτισμένων:
«Γιώργο μαλάκα, δεν ήρθαμε για πλάκα».


Ειλικρινά χθες βράδυ αναζητούσα αντιεμετικό χαπάκι.
Προφανώς το βρήκα, ξεσπώντας με την ανάρτησή μου αυτή.


Υ.Γ.
Τι θα λέγατε να υποβάλουμε οι πολίτες μήνυση κατά το Γ.Παπανδρέου για δυσφήμηση, αφού μας κατηγόρησε και μάλιστα στο εξωτερικό οτι είμαστε διαφθερμένοι κα τεμπέλιδες;

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

ΕΝΑΣ ΑΓΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ !

«Δε πειράζει να μας βρίζουν αρκεί να ασχολούνται μαζί μας.»
( Γιόζεφ Γκέμπελς, ο «μάγος της προπαγάνδας», Υπουργός Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας του Χίτλερ.)


Πόσο δυνατός είναι αυτός ο τόσο ξαφνικός έρωτας για την Ελλάδα!
Ένας έρωτας που εκφράζεται καθημερινά πότε με εκδηλώσεις λατρείας και πότε με σκληρότητα και μαστίγωμα!
Βλέπετε όλοι οι μεγάλοι έρωτες έχουν πάντοτε μέσα τους και συγκρούσεις!


Τρέχουν όλοι να μας σώσουν!
Πρώτα έκαναν τους σκληρούς, σωστά, δεν έπρεπε να υποκύψουν αμέσως.
Έπρεπε να μας ταπεινώσουν πρώτα. Και τι δε μας είπαν, μας χλεύαζαν, μας γελοιοποίησαν, ανίκανους και τεμπέληδες μας χαρακτήριζαν.
Οι άχρηστοι Έλληνες καταστρέφουν το ευρωνόμισμα. Να φύγουν από την Ευρωζώνη. Θα χρεοκοπήσουν, αφήστε τους στη μοίρα τους.


Πρώτη στις κατηγόριες η Μέρκελ, αυτό το κακοχυμένο πράμα.
Δίπλα της οι κιτρινοφυλάδες της χώρας της και οι αναγνωρισμένοι βλάκες της Σκανδιναβίας, οι Φιλανδοί.
Οι Γάλλοι, πιο ερωτιάρηδες, πότε έτσι πότε αλλιώς, πότε χάδια, πότε απιστίες.
Κι από κοντά η ηγετική τριανδρία, ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ να μας απειλεί να ενδώσουμε.


Αλλά ξάφνου, θεέ μου, τι έρωτας, τι αγάπες, τι χάδια!!
Παγκόσμια προσπάθεια να σωθεί αυτή η τσαχπίνα, η ομορφούλα, η περπατημένη Ελλαδίτσα.

Στο πρόσφατο ταξίδι της στην Αμερική, η καγκελάριος Μέρκελ συναντήθηκε με το πρόεδρο Ομπάμα . Τα ¾ της συζήτησης αφιερώθηκαν για την Ελλάδα.
Ο Ομπάμα μάλιστα πίεσε με πολύ τακτ τη Μέρκελ - όπως ξέρετε η Αμερική ποτέ δεν αναμειγνύεται στα εσωτερικά άλλων χωρών- να κάνει ό,τι μπορεί για να σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία!


Ακολουθεί ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Δώστε ελπίδα στους Έλληνες, δε τρώνε τα λεφτά των ευρωπαίων οι Έλληνες, τους τόκους που εισπράττουν οι δανειστές τους πληρώνουν, μην εμφανίζεται η Ευρώπη σαν το πατέρα που δέρνει τα άτακτα παιδιά του, να χρηματοδοτήσουμε στο 100% το ΕΣΠΑ δίχως συμμετοχή των Ελλήνων!
Και σε ένα ξέσπασμα αγνής, άδολης αγάπης ομολογεί συντετριμμένος:
«Ο ελληνικός λαός πρέπει να πάρει ανάσα, έχει ανάγκη από ελπίδα,…… οι εταίροι δε θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα, έχουμε να κάνουμε με συνανθρώπους».


Και μετά ο πολύς Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ύστερα από συνεχείς αμφιταλαντεύσεις, λυγίζει από αγάπη. «Πρέπει να δώσουμε στην Ελλάδα νέες ευκαιρίες ανάπτυξης……σέβομαι ειλικρινά τον ελληνικό λαό…..ας σκεφτεί μόνο ο καθένας αν εμείς ήμασταν σε παρόμοια κατάσταση.»
Και για να γίνει και πιο σαφής : Επειδή εμείς έχουμε μεγαλύτερης διάρκειας ηλιοφάνεια απ΄ότι η Γερμανία, θα μπορούσαμε να γίνουμε ο ηλιακός θερμοσίφωνας εξάγοντας ενέργεια στη χώρα του. Φυσικά αφού πρώτα αγοράσουμε μετρητοίς τον σχετικό εξοπλισμό από τη Γερμανία!

Αλλά να ξάφνου και ο ντελικάτος βρετανός πρωθυπουργός ο κύριος Κάμερον !
Αυτός φυσικά σα γνήσιος Άγγλος έπρεπε να ξεχωρίσει, όχι ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι, αριστερά τα τιμόνια, δεξιά εκείνοι!
Δε δίνουμε φράγκο για την Ελλάδα, βροντοφωνάζει!
Μη χαλάσει και η… μοναξιά της αγγλικής στερλίνας!


Η πολιτική και η υποκρισία στα μεγαλεία τους! Τα στενά εθνικά συμφέροντα υπεράνω κάθε άλλης προτεραιότητας. Το κοινό νόμισμα πάνω απόλα.
Τρέχουν να σώσουν την Ελλάδα για να μη βουλιάξουν και οι ίδιοι. Στένεψαν τα περιθώρια ελιγμών και «εξυπνάδων». Παντού σε όλο τον κόσμο, πρώτο θέμα η Ελλάδα και η σωτηρία της. Παγκόσμιο το ενδιαφέρον.
Για φανατιστείτε, η Ελλάδα μας, όχι στις δόξες της αλλά στο κατρακύλισμά της, να απασχολεί όλο το ντουνιά!
Μας έβριζαν, αλλά τώρα ασχολούνται όλοι μαζί μας.


Χθες βράδυ είδα στη τηλεόραση το κύριο Γιουνκέρ σε μια συνέντευξη για το πρόβλημα της χώρας μας.
Είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει νέα μέτρα με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Και με ύφος μισοκακόμοιρο, κατέληξε:
“If not….If not….”
If not, scratch our balls, man.
Αυτό φωνάζουμε κάθε μέρα στο Σύνταγμα.
Μακάρι να είχαμε και έναν ηγέτη να τους έτριζε από την αρχή λίγο τα δόντια





Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !


Αυτογνωσία. Αυτοκριτική. Ανάληψη ευθυνών.

Απαραίτητα, ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή.
Για το καθένα από εμάς χωριστά, αλλά και συνολικά σα λαός.
Φίλος μου έστειλε το παρακάτω e-mail.
Τίτλος του «Ίσως το καλύτερο mail των ημερών.»
Είναι σκληρό, είναι πικρό, ίσως δύσκολο να γίνει εξολοκλήρου αποδεκτό.
Πιστεύω όμως ότι με λίγη καλή θέληση, έστω σε μια στιγμή απομόνωσης και
σιωπηρής αυτοκριτικής, θα αναγνωρίσουμε αλήθειες που αφορούν, σε αρκετές περιπτώσεις, λίγο πολύ όλους μας.



ΕΣΥ πού ΗΣΟΥΝ ???????
Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη...
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...


Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;


Πού ήσουν όταν μας κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες;
Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"
Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση
και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..." έλεγες


Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη
αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...
Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου,
στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.


Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου,
το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...


Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω),
με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία...


Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό
για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)


Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα,
για να πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του...


Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου, που μαλακίες έμαθε,μαλακίες το μαθαίνει, όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί, αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει...εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...


Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση,
κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα,
ίσα για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου μικροσυμφέροντα...


Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη;
αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα...


Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...
Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο έλεος, πού ζεις;)


Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού,αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά... γκρααααααου)


Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο...
όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες"
αποδεικνύονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων...
σταμάτησες να παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της αηδίας σου;
σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...


Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη...
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες...
τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά...


Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου...
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...


Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά...
τις πιο καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα...
τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο
γκλαμουράτες εξόδους...


Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα... χρόνο δανειζόσουν...
Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....


Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου και μη φωνάζεις...


Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...


Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ & ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ γιατί είμαστε και
λίγο ΜΑΛΑΚΕΣ...
που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...
Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής" σου
& σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...
ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!!!




Έτσι είναι.
Εκεί μας οδήγησαν οι διάφορες "ηγεσίες" της χώρας, πνευματικές, κοινωνικές.
αλλά προπαντός οι εκάστοτε πολιτικές "ηγεσίες".
Αυτές που  εγκαθύδρισαν και εξέθρεψαν ένα τρισάθλιο, φαύλο, αδιαφανές, αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα. 
Για τη κατάργηση αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος παλλεύουμε ενωμένοι οι ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΈΝΟΙ.
ίσως ενδόμυχα αγανακτησμένοι γιατί τόσα χρόνια τώρα αφήσαμε να μας ξεγελάσουν.


Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ !


Έτσι ήμασταν πάντοτε εμείς οι Έλληνες, από τα χρόνια των αρχαίων μας προγόνων.
Τρωγόμασταν μεταξύ μας. Οι Σπαρτιάτες κατά των Αθηναίων, πόλεμοι μεταξύ των πόλεων, συμμαχίες και μετά πάλι πόλεμοι.
Χωρίζαμε με το παραμικρό. Ακόμα και όταν ξεσηκωθήκαμε κατά των Οθωμανών, βρήκαμε ευκαιρίες … διάσπασης! Αντί να ενωθούν οι οπλαρχηγοί μας, μάλωναν μεταξύ τους. Διαφωνία αν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι ή οι Ρώσοι μας βοηθούν περισσότερο στον αγώνα μας!
Και όταν επιτέλους ύστερα από σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς προσπαθήσαμε να γίνουμε κράτος, πάλι το σαράκι του χωρισμού δε μας άφηνε. Διαφωνίες, διαπληκτισμοί, επαναστάσεις, ξέχωρες κυβερνήσεις, φθόνος, έχθρα,αλληλοσπαραγμός.
Μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο, εμφύλιος, μίση, πολιτικά φρονήματα, εκτοπίσεις. Μεταπολίτευση και πάλι διακρίσεις, ανάλογα με τις κομματικές προτιμήσεις η εναλλαγή των πολιτών στη κρατική μηχανή.


Σήμερα όμως επιτέλους, λες και πέρασε η αρρώστια μας, η ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ!
Κάθε μέρα, όλοι εκεί, κάθε ηλικίας, κάθε επαγγέλματος, κάθε κοινωνικής τάξης, ακαπέλωτοι, ελεύθεροι, πεισμωμένοι. Λες και γνωριζόμαστε χρόνια ο ένας με τον άλλο, λες και είμαστε όλοι από παλιά μια παρέα, χαμόγελα φιλικά παντού, μαζί μια μάζα ανθρώπινη.


Τι μας ενώνει άραγε τόσο σφικτά;
Πως προέκυψε αυτή η ενωτική διάθεση;
Η οργή, ναι φυσικά κατά του μνημονίου και της κυβέρνησης, αλλά από πού πηγάζει τόση οργή, τι είναι αυτό που ενδόμυχα την ισχυροποιεί και μας οδηγεί στις εκδηλώσεις της πλατείας;


Μήπως τελικά είναι η ντροπή που βγάζει όλη αυτή την οργή, αυτό το πείσμα;
Νιώθουμε ντροπή για όσα μας κατηγόρησαν οι κυβερνώντες, όταν μας έλεγαν διεφθαρμένους και τεμπέληδες, όταν μας κατηγορούσαν ότι μαζί μ΄αυτούς φάγαμε τα ευρώ που μας έστελνε χρόνια τώρα η Ε.Ε.
Μας προκαλεί ντροπή το γεγονός ότι μας παρέδωσαν υποτελείς, δίχως ίχνος λεβεντιάς και πατριωτισμού, στις ορέξεις των ξένων «κατοχικών δυνάμεων» όταν υπέγραφαν το μνημόνιο.
Ντρεπόμαστε όταν μας χλευάζει ο ξένος Τύπος, όταν μας περιγελούν τα ξένα ΜΜΕ, όταν γελοιοποιούν τα αρχαία μας μνημεία.
Ντρεπόμαστε όταν βλέπουμε τους υπαλληλίσκους της ΕΕ και του ΔΝΤ να μας επιπλήττουν, να μας επιβάλλουν τα δικά τους, να ανακατεύονται στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.


Ναι, όλα αυτά τα απαράδεκτα, τα ντροπιαστικά, προκαλούν την αχαλίνωτη οργή μας, το πάθος να επιμείνουμε να ανατραπούν όλα όσα πλήγωσαν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά μας σαν Έλληνες.
Ενωμένοι, οργισμένοι, να σβήσουμε τη ντροπή θέλουμε, γιατί αυτή η ντροπή που μας διακατέχει δε μας αξίζει.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΣΤΗ ΠΑΛΑΝΤΖΑ Η ΛΟΓΙΚΗ !

Τα ουζάκια είχαν αρχίσει να μας μεταφέρουν σε εκείνο τον όμορφο κόσμο της ξενοιασιάς, εκεί που κατά ένα μαγικό τρόπο, ο νους ξεφεύγει από τη πραγματικότητα, από σκοτούρες και προβληματισμούς και ταξιδεύει…..
Ψυχολογικά «ανεβασμένοι», με εικόνες συγκεχυμένες μέσα στη θολούρα που προκαλεί το ποτό, όλα έμοιαζαν τόσο όμορφα!

Τέσσερεις φίλοι, χρόνια μαζί. Επαγγελματικά στον ίδιο χώρο, μαζί όταν συνδικαλισμένοι διεκδικούσαμε τα συμφέροντα της τάξης μας, μαζί στα σκαμπανεβάσματα της ζωής, μαζί στις καλές και κακές στιγμές.
Ο καθένας ήξερε καλά τα κουσούρια του άλλου.


Παρατήσαμε τα πολιτικά αφού σύντομα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται μάλλον περί γελοίου θέματος συζήτησης, τελείως αταίριαστου με την ψυχική ευφορία που μας είχε προκαλέσει το θαυμάσιο ουζάκι.
Έτσι κι αλλιώς, πολιτικά διαφωνούσαμε μεταξύ μας. Μόνον ο ένας κατεβαίνει στο Σύνταγμα σχεδόν καθημερινά!


Και ξαφνικά μέσα σ’αυτή τη κατάσταση …ευεξίας και ψυχικής ανάτασης, πετάχτηκε μια φράση τελείως….ανάρμοστη με την …επικρατούσα ατμόσφαιρα:
«Μα χρειάζεται και λογική στη ζωή μας!»
Φυσικά η φράση πέρασε και …χάθηκε με τη σιωπηλή άρνηση όλων μας να εμβαθύνουμε σε φιλοσοφικές αναλύσεις.


Αλλά η παρέμβαση της μόνης γυναίκας, συζύγου του ενός φίλου, ανέτρεψε την ατμόσφαιρα:
«Έτσι είσαστε εσείς οι άνδρες, λογική δεν έχετε ποτέ, όσα χρόνια κιαν περάσουν. Κι εσύ πολύ αργά έκανες τις τρέλες σου» είπε στρεφόμενη   σ΄ έναν απο εμάς.


Παγώσαμε!
Λογική. Η ορθή σκέψη.
Στη σημερινή εποχή όπου η αλήθεια, η ηθική, η ευθυκρισία, η ειλικρίνεια, η μπέσα
οριοθετούνται όπως επιθυμεί ο καθένας, έτσι ώστε καμιά φορά το παράλογο να θεωρείται λογικό, πως είναι δυνατόν να διατηρήσεις τη λογική σου!


Ο διαμορφωμένος χαρακτήρας μας μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον, τη παιδεία και το κοινωνικό περίγυρο, ίσως να αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία θα στηριχθούν οι λογικές ή παράλογες επιλογές μας. Μέσα όμως σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνία με νέα «πρότυπα», χρειάζονται συχνά αντιστάσεις για να υπερισχύσει η ορθή σκέψη. Με κριτή ποιόν;


Και αυτά τα «πρέπει» που συχνά πνίγουν κάθε άλλη επιθυμία, έχουν σήμερα καμιά σχέση με τη λογική ή μήπως απλά «επιβάλλονται» από το κοινωνικά αποδεκτό;
Τα κατά «πλειοψηφία» επιλεγμένα;
Αυτά, δεν αποτελούν πάντα δική μας επιλογή, αλλά κατά κάποιο τρόπο υποχρεωτική συμμόρφωση προς το «γενικό», το κατεστημένο.


Η λογική και τα «πρέπει» είναι αλήθεια ότι καμιά φορά σκοτώνουν την ομορφιά της ζωής. Δε μας αφήνουν να ζήσουμε κάτι πέρα από τα στενά τους όρια, μας στερούν εκείνα τα ξεσπάσματα που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη και μας αναζωογονούν.
Δε χρειάζεται να είμαστε συνεχώς πνιγμένοι μέσα στη λογική. Λίγος παραλογισμός, αυτό που καμιά φορά λέμε «τρέλα» δε βλάπτει, ούτε όλα τα «πρέπει» χρειάζεται να μας κατακυριεύουν.


Συμφωνήσαμε τελικά όλοι στη τόσο ανοιχτόμυαλη και …σύγχρονη αυτή ετυμηγορία για να τελειώνουμε κιόλας από αυτή την αποπνικτική φιλοσοφική διάθεση, υποσχόμενοι ότι όσο θα μεγαλώνουμε, θα βάζουμε μυαλό και θα σοβαρευόμαστε!!
Τέλος καλό, όλα καλά!


Το καλύτερο όμως το φώναξε ένας από μας στη σερβιτόρα:
«Τέσσερα ούζα ακόμα και μία πιατέλα finger food!»
Κάτω η λογική, ζήτω η ξενοιασιά!!