Πόσο πλούσια είναι λοιπόν η ελληνική γλώσσα! Λέξεις, ουσιαστικά, επίθετα, κτλ ένας πλούτος εννοιών για να εκφραστείς!
Παίρνεις π.χ. μια λέξη και έχεις ένα ολόκληρο οπλοστάσιο ακόμα και να τη περιπλέξεις έτσι ώστε να χάσει το πραγματικό της νόημα και να της δώσεις την ερμηνεία που εσύ θέλεις.
Πάρτε τη λέξη «χρεοκοπία». Επιλέγεις και βάζεις δίπλα της τη λέξη «επιλεκτική» ή «συντεταγμένη»- όχι, το «άτακτη» δε της πάει-και έτσι τουλάχιστον μειώνεις σημαντικά τη σημασία της, το βάρος της.
Μάλιστα αυτό το «συντεταγμένη» έχει μια μαγεία μέσα του, αναισθητοποιεί κάθε διάθεση να τα βάψεις μαύρα, ακόμα και στην ολική καταστροφή δίνει μια ομορφιά, μια διαφορετική συνισταμένη, διότι αυτή η ολική καταστροφή δεν έχει γίνει έτσι ξεκάρφωτα. Έχει γίνει με σχεδιασμό, λογική, με οδηγίες, άσχετα αν το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο…..καταστροφικό!
Αν είσαι μάλιστα και καλός χειριστής του λόγου όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε μπορείς ακόμα και να της αλλάξεις….τον αδόξαστο και στο άκουσμά της να την κάνεις να σε γεμίζει ευτυχία και χαρά!
Πάρτε τη λέξη «πτώχευση». Βάζεις δίπλα της το επίθετο «ελεγχόμενη» και τότε μπορείς να ισχυριστείς ότι ελέγχεις απόλυτα τη κατάσταση και συνεπώς η πτώχευση μπορεί να είναι πιο …ανάλαφρη, ίσως μάλιστα αφού την….ελέγχεις, μπορεί κιόλας να την αποδεχτείς!
Βέβαια και για τις δύο αυτές λέξεις, υπάρχει στο λεξιλόγιό μας και μια άλλη που
προσδιορίζει ξεκάθαρα τα πράγματα: μπατιρίσαμε!
Το θέμα όμως είναι πως παρουσιάζεις μια τέτοια κατάσταση….. μπατιρίσματος! Στην αρχή αναφέρεσαι σε κάτι τέτοιο en passant που λέει κι ο Σαρκοζί. Μετά το επαναλαμβάνεις λίγο πιο συχνά, σαν κάτι όμως απόμακρο, ομιχλώδες. Και τέλος λες ότι σ΄αυτό απλά αναφέρονται οι ξένοι.
Στο τέλος, τη πτώχευση, τη χρεοκοπία, όπως θέλετε πέστε το, την επωμίζεται ο λαός.
Προσπαθούν λοιπόν τώρα να μας παρουσιάσουν με λογοπαίγνια και βλακώδεις ωραιοποιήσεις τη τραγική κατάσταση στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα.
Λες και δε τη νιώθουμε κάθε μέρα και με σκληρό τρόπο. Μας έχουν στερήσει ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, τις μικρές χαρές της ζωής, μας έχουν περιορίσει τις καθημερινές επιλογές μας, έχουν πληγώσει την αξιοπρέπειά μας.
Τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα οι άθλιοι πολιτικοί μας.
Χαμένοι στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, πιεσμένοι, έκπληκτοι με την ανικανότητα των κυβερνώντων, προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι, να αναπνεύσουμε, με αυτά τα λίγα που μας έχουν απομείνει.
Παίρνεις π.χ. μια λέξη και έχεις ένα ολόκληρο οπλοστάσιο ακόμα και να τη περιπλέξεις έτσι ώστε να χάσει το πραγματικό της νόημα και να της δώσεις την ερμηνεία που εσύ θέλεις.
Πάρτε τη λέξη «χρεοκοπία». Επιλέγεις και βάζεις δίπλα της τη λέξη «επιλεκτική» ή «συντεταγμένη»- όχι, το «άτακτη» δε της πάει-και έτσι τουλάχιστον μειώνεις σημαντικά τη σημασία της, το βάρος της.
Μάλιστα αυτό το «συντεταγμένη» έχει μια μαγεία μέσα του, αναισθητοποιεί κάθε διάθεση να τα βάψεις μαύρα, ακόμα και στην ολική καταστροφή δίνει μια ομορφιά, μια διαφορετική συνισταμένη, διότι αυτή η ολική καταστροφή δεν έχει γίνει έτσι ξεκάρφωτα. Έχει γίνει με σχεδιασμό, λογική, με οδηγίες, άσχετα αν το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο…..καταστροφικό!
Αν είσαι μάλιστα και καλός χειριστής του λόγου όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε μπορείς ακόμα και να της αλλάξεις….τον αδόξαστο και στο άκουσμά της να την κάνεις να σε γεμίζει ευτυχία και χαρά!
Πάρτε τη λέξη «πτώχευση». Βάζεις δίπλα της το επίθετο «ελεγχόμενη» και τότε μπορείς να ισχυριστείς ότι ελέγχεις απόλυτα τη κατάσταση και συνεπώς η πτώχευση μπορεί να είναι πιο …ανάλαφρη, ίσως μάλιστα αφού την….ελέγχεις, μπορεί κιόλας να την αποδεχτείς!
Βέβαια και για τις δύο αυτές λέξεις, υπάρχει στο λεξιλόγιό μας και μια άλλη που
προσδιορίζει ξεκάθαρα τα πράγματα: μπατιρίσαμε!
Το θέμα όμως είναι πως παρουσιάζεις μια τέτοια κατάσταση….. μπατιρίσματος! Στην αρχή αναφέρεσαι σε κάτι τέτοιο en passant που λέει κι ο Σαρκοζί. Μετά το επαναλαμβάνεις λίγο πιο συχνά, σαν κάτι όμως απόμακρο, ομιχλώδες. Και τέλος λες ότι σ΄αυτό απλά αναφέρονται οι ξένοι.
Στο τέλος, τη πτώχευση, τη χρεοκοπία, όπως θέλετε πέστε το, την επωμίζεται ο λαός.
Προσπαθούν λοιπόν τώρα να μας παρουσιάσουν με λογοπαίγνια και βλακώδεις ωραιοποιήσεις τη τραγική κατάσταση στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα.
Λες και δε τη νιώθουμε κάθε μέρα και με σκληρό τρόπο. Μας έχουν στερήσει ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, τις μικρές χαρές της ζωής, μας έχουν περιορίσει τις καθημερινές επιλογές μας, έχουν πληγώσει την αξιοπρέπειά μας.
Τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα οι άθλιοι πολιτικοί μας.
Το «κούρεμα» του χρέους! Άραγε πως θα… καλλωπίσουν το «κούρεμα»; Με… λακ, κρέμες, μους ή μπριγιαντίνες και κολόνιες!
Θα δείτε, θα το παρουσιάσουν σαν μεγάλη επιτυχία, σαν φοβερό κατόρθωμα! Μείωση των χρεών μας θα μας πουν, το κουρέψαμε το χρέος, αλλά εμάς θα μας …λούσουν με νέες περικοπές μισθών, συντάξεων και με απολύσεις εργαζομένων. Χαμένοι στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, πιεσμένοι, έκπληκτοι με την ανικανότητα των κυβερνώντων, προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι, να αναπνεύσουμε, με αυτά τα λίγα που μας έχουν απομείνει.