Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΝΤΕΚΑΜΙΣΙ .......

Καθιερώθηκε τελικά. Κάθε Σάββατο κατά τις 11.30, στο ίδιο πάντα μέρος, επτά συνολικά, ορισμένοι και μετά των συζύγων.
Φίλοι από παλιά. Επαγγελματικά στον ίδιο χώρο. Γνωρίστηκαν μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της επαγγελματικής τους τάξης.
Διαφωνούσαν συχνά, καυγάδιζαν στα διοικητικά όργανα, αλλά μετά έφευγαν για ένα ποτήρι κρασί εκεί κοντά στα πλακιώτικα μέρη.


Τα γλέντια τους στα σπίτια συχνά, έτσι εκ περιτροπής! Και ο καθένας είχε τη σπεσιαλιτέ του να προσφέρει: ρωσική σαλάτα, ντολμαδάκια, χοιρινό με σέλινο και ο προνομιούχος της παρέας ψητό γουρουνόπουλο στην εξοχική του κατοικία.


Όμορφες εποχές, επαγγελματικά αποδοτικές, άνετες, ανέμελες κιαν υπήρχαν κάποια προβλήματα, ξεπερνιόντουσαν.
Και κέφι, κέφι πολύ, διασκέδαση στα γνωστά στέκια εκείνης της περιόδου.
Δεμένοι και οι τέσσερις με δεσμά φιλίας πραγματικής. Μοιράζονταν τα πάντα. Ο ένας δίπλα στον άλλο, σύμβουλος  ή  συμπαραστάτης σε κάθε περίπτωση.


Όμως κάποια στιγμή κάπως απομακρύνθηκαν. Προβλήματα σοβαρότατα, δραματικά, οικογενειακά και επαγγελματικά, κτύπησαν το καθένα χωριστά,
Που διάθεση για διασκέδαση. Συμμαζεύτηκαν, άλλοι λύγισαν, έχασαν πολλά, αλλά να, επιβίωσαν.


Πέρασαν λίγα χρόνια. Και ξάφνου, έτσι απρογραμμάτιστα ξαναβρέθηκαν πάλι όλοι μαζί.
Το «μάτια που δε βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται» αληθινό μεν, αλλά εκείνοι το ξεπέρασαν.
Αλλαγμένοι βαθιά μέσα τους, αλλά μεταξύ τους πάντα οι ίδιοι!
Αρχικά ξανάσμιξαν οι δύο τους και μετά ο ποιό… οργανωτικός από τους τέσσερις ανέλαβε να ανασυγκροτήσει την…. ολομέλεια!


Κάθε Σάββατο ξέρουν το τόπο και την ώρα για καφέ.
Αναδρομή στα παλιά, στις καλές εποχές, πολιτική συζήτηση με συχνούς διαξιφισμούς, πειράγματα στον ασταμάτητα πολυλογά- παντογνώστη, προβληματισμός για το μέλλον αυτής της χώρας και τελικά…. πνίξιμο της απελπισίας και αβεβαιότητας με ουζάκια και τα απαραίτητα συνοδευτικά finger food!


Όμορφες μικρές στιγμές, καταστάλαγμα μιάς αληθινής φιλίας που εξακολουθεί να τους δένει.
Στη σημερινή εποχή τα πάντα έχουν διαστρεβλωθεί, έννοιες και λέξεις έχουν χάσει την ορθή τους σημασία.


Φιλία!
Ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία έτσι όπως την αντιλαμβάνεται και καμιά φορά όπως τον βολεύει, στο τόσο σημαντικό, πολύτιμο και ευγενικό αυτό συναίσθημα.
Ούτε να το νιώσουν αλλά ούτε και να το προσφέρουν μπορούν ορισμένοι.
Συχνά το ατομικό συμφέρον, η υστεροβουλία νοθεύουν, αλλοιώνουν κάθε έννοια φιλίας.
Γιατί η αληθινή φιλία είναι προσφορά, θέλει γενναιοδωρία, ψυχικό βάθος, ειλικρίνεια. Ακόμα και θυσίες.
Η φιλία είναι μοιρασιά ζωής, η πηγή εκεί που θα τρέξει κάποιος να βρει ασφάλεια, μια παρήγορη λέξη, μια συμβουλή, τη συμπαράσταση.
Είναι το αποκούμπι τη στιγμή της απελπισίας και της απόγνωσης.
Δε μετριέται η φιλία με λόγια. Θέλει πράξεις, αποδείξεις. Δε μπαίνει στο ψυγείο….και βλέπουμε. Ούτε και βγαίνει στην επιφάνεια μόνο όταν ο ένας χρειαστεί τον άλλο.


Ευτύχημα ζωής όποιος καταφέρει να εισπράξει και να προσφέρει τη φιλία.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

ΣΤΑ ΟΡΙΑ !



Ποτέ δε μου άρεσε το ψέμα, σε οποιαδήποτε μορφή και περίσταση.
Το απεχθάνομαι, το θεωρώ προσβολή και χυδαιότητα. Δε το ανέχομαι.
Με εξοργίζει ακόμα και η όψη εκείνου, που πιστεύοντας ότι είναι ικανός να πει ένα ψέμα, προδίδεται από τις φάλτσες εκφράσεις του προσώπου και του τόνου της φωνής του.
Αποκρουστικό θέαμα, γελοίο!
Θεωρώ ότι αυτή η ηθελημένη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και των γεγονότων, η απόκρυψη της αλήθειας, αποτελούν άθλια μέσα εξαπάτησης.


Υπάρχει βέβαια και το «κατά συνθήκη» ψέμα, το καλοπροαίρετο, εκείνο που καλύπτουμε με τη δικαιολογία ότι πρέπει να το μεταχειριστούμε γιατί αποβαίνει σε συγκεκριμένο όφελος αποκλειστικά μάλιστα για τον άλλο.
Μόνο που καμιά φορά εκείνο το όφελος ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει.
Θα δεχθώ όμως ότι υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου μιας τέτοιας μορφής ψέμα μπορεί πραγματικά να είναι αναγκαίο κακό προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.


Από την άλλη μεριά, λέγεται ότι αλήθεια είναι η αλήθεια του καθενός. Αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση, …….εννοιολογικής και φιλοσοφικής μορφής.


Το ίδιο αποκρουστική είναι για μένα και η υπερβολή, αυτή η…. εξόγκωση, το φούσκωμα μίας κατάστασης, απλά για τη δημιουργία εντυπώσεων προς όφελος φυσικά του υπερβάλλοντος. Η υπερβολή συχνά κακόβουλα και εκ του πονηρού, χρησιμοποιείται προκειμένου να προκαλέσει φόβο, απελπισία και να υποχρεώσει στην αποδοχή κάποιων πραγμάτων που πιθανότατα αλλιώτικα δεν επρόκειτο να γίνουν αποδεκτά.


Ψέματα και υπερβολές!
Αυτή τη χυδαία μέθοδο χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις μας στη προσπάθεια επιβολής της καταστροφικής τους πολιτικής. Παρακάμπτεται η φροντίδα για τη πρόοδος της χώρας και τη προσφορά μιας καλύτερης ζωής στους πολίτες.
Μοναδική επιδίωξη είναι η επανεκλογή τους στη αρχή με κάθε τρόπο, εξαπατώντας το λαό.
Με υπνωτικό το ψέμα και την υπερβολή, μας ντοπάρουν τόσα χρόνια όλοι οι πολιτικοί μας.


Ζούσαμε σε μια ουτοπική κατάσταση ψεύτικης ευημερίας, δήθεν προόδου.
Ποιός ποτέ μας ενημέρωσε πραγματικά για το που οδηγείτο αυτή η χώρα, με τι χρήματα ζούσαμε, τι μπορούσαμε να παράγουμε, τι χρωστούσαμε, τι δανειζόμαστε, με ποιούς όρους!


Ψέματα, υπερβολές, απόκρυψη της αληθινής κατάστασης.
Μας έχωσαν στην τότε ΕΟΚ για πολιτικούς λόγους και ….φιλικών σχέσεων και μας είπαν να «κολυμπήσουμε», ανέτοιμοι όμως και αγνοώντας τα νερά όπου μας έριχναν.


Φώναζαν ότι η χώρα ανήκει στους Έλληνες, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο, αλλά υπέγραφαν τη παραμονή των νατοϊκών βάσεων. Φούσκωναν με υποσχέσεις απερίσκεπτα τα μυαλά μιάς υπό κατασκευή νέας αστικής τάξης, με κατάληξη τη δημιουργία συντεχνιακών καταστάσεων, την εκτροφή εργατοπατέρων και το σταδιακό διαχωρισμό της κοινωνίας.


Μας έμπασαν και πάλι για πολιτικούς λόγους στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία, άλλη μια φορά απροετοίμαστοι και ανίκανοι για ένα τέτοιο περιβάλλον, ανοργάνωτοι παντού, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Και αφού πρώτα απολογητικά αποδέχονταν ότι «αυτή είναι η Ελλάδα», μετά με κομπασμό έλεγαν ότι είμαστε ισχυρή χώρα, ανήκουμε στο κλαμπ των ισχυρών, τρομάρα μας.


Σκάρτο, χυδαίο, διαλυτικό, αντικοινωνικό το πολιτικό μας σύστημα.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα ψεύδονται ασύστολα, ανερυθρίαστα καθημερινά και διογκώνουν καταστάσεις για εκφοβισμό, προκειμένου να υποκύψουμε στις διαταγές κάποιων ξενόφερτων υπαλληλίσκων.
Οδήγησαν τη χώρα στην ανυποληψία, στο χλευασμό των άλλων κρατών, στο να μας θεωρούν διεθνώς ότι αποτελούμε εμπόδιο στη πρόοδο των άλλων, εμείς, τα σκουπίδια.
Χανόμαστε μέσα στις διεθνείς εξελίξεις και ανακατατάξεις και στα διεθνή πολυποίκιλα παιχνίδια κάποιων ισχυρών.


Πιέζεται, ασφυκτιά ο πολίτης, χάνει κάθε μέρα κομμάτια της ζωής του, αντιμέτωπος με μια κυβέρνηση περισσότερο χουντικής παρά δημοκρατικής μορφής.
Πόσο άραγε θ΄αντέξουμε ακόμα;
Πόσο θ΄ανεχόμαστε αυτή τη κατάσταση;