ΤΑ ΔΕΣΜΑ.

Συχνά δένεσαι με μια περιοχή, μια γειτονιά, τέσσερεις τοίχους ενός μικρού διαμερίσματος. Γεννήθηκες, ή μεγάλωσες, ή έζησες για κάποια χρόνια εκεί. Έκανες φίλους, ερωτεύτηκες, διασκέδασες, συνήθισες. Δένεσαι, έγιναν αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου.  

Πέρασες χρόνια, ίσως και να ήταν τα ωραιότερα της ζωής σου, εκείνα που ποτέ δε θα σβήσουν μέσα σου, έστω κι αν πληγώθηκες. Εκείνα τα χρόνια που ξέρεις ότι δε θα ξαναζήσεις ποτέ πια. Είναι όμως αυτά που έδωσαν νόημα στη ζωή σου, είπες μέσα σου «ναι, έστω μόνο γι΄ αυτά άξιζε να ζήσω, να τα γευτώ. ΕΖΗΣΑ!»

Κι όμως. Ανατροπές, απρόοπτα. Και τώρα μόνος. ΤΕΛΟΣ.

Τίποτα με όσα σ΄έδεσαν εκεί, δεν έχει πλέον νόημα. ΤΙΠΟΤΑ.

Κάποτε ναι, όλα ήταν αλλιώς, η γειτονιά, τα δρομάκια, τα στέκια, ο αέρας. Όλα ήταν τόσο όμορφα, τόσο ζωντανά.

Τώρα τα βλέπεις και πονάς. Νιώθεις το κενό. Δε θέλεις να θυμάσαι. Πες πως είναι νεκρά όλα, μα όλα.

 Όχι δεν είναι φυγή, απλά δεν αντέχεις άλλο. Θέλεις να σπάσεις τα δεσμά!

Καημένε!
Εκεί θα γυρίζει η ψυχή σου κάθε μέρα, κάθε στιγμή, εκεί στο τόπο που έγινε το σημερινό  σου μαρτύριο.  

 

ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ.

Είχα κάποτε ένα φίλο, έναν αδελφικό φίλο.
Μαζί και με τις κοπέλες μας, βλεπόμαστε 2-3 φορές κάθε βδομάδα. Διασκεδάζαμε, κάναμε κοινές διακοπές, ταξίδια στο εξωτερικό.
Ο φίλος μου υπέφερε από θυρεοειδή αδένα σε έντονο βαθμό. Τον παρακολουθούσε μάλιστα ένας πασίγνωστος ειδικός γιατρός.
Δεν είχε κανένα άλλο πρόβλημα υγείας εκτός από το θυρεοειδή.

Είχε μια συνήθεια ο αγαπητός μου φίλος. Σε κάθε είδους γιορτή, γενέθλια, ονομαστική, Νέο Έτος, ευχόταν πάντοτε με τη φράση «καλά στερνά». Διαμαρτυρούμουνα εγώ:

 «Μα τι ευχή είναι αυτή, ακόμα είμαστε τόσο  νέοι, τα στερνά σκέφτεσαι;»

Ένα απόγευμα, πήγε να τον δει ο γιατρός του. ΄Ολα ομαλά, τον διαβεβαίωσε.

Μπήκε στο μικρό του αυτοκίνητο και κατηφορίζοντας την οδό Καλλιρρόης, δεν αισθάνθηκε καλά. Μπήκε σε ένα μαγαζί, έδωσε ένα τηλέφωνο να ειδοποιήσουν και εκεί κατέρρευσε, ξεψύχησε.

Θυμήθηκα το καλό μου φίλο και τις ευχές του για τα στερνά.

Βλέπω τη σημερινή δυστυχία γύρω μου. Άνθρωποι άνεργοι, συνεχώς και περισσότεροι. Δυστυχισμένοι άστεγοι, σε προχωρημένη ηλικία, ίσως κάποτε οικογενειάρχες με σπίτι και χρήματα, να κοιμούνται τώρα στο ύπαιθρο, μια χαρτόκουτα για στρώμα και άλλη μία για κουβέρτα.
Άνθρωποι που απολύονται, μεσήλικες, που κανένας εργοδότης δε θα τους προσφέρει πλέον δουλειά.
Αυτούς τους δυστυχείς σκέφτομαι, αυτούς που βρίσκονται σήμερα στα στερνά τους
αβοήθητοι, απελπισμένοι, απόκληροι.
Ο νέος, γεμάτος ορμή, δυνατός, υγιής, με όνειρα ζωής μπορεί να παλέψει. Τα ατυχήματα, οι ανατροπές, οι αποτυχίες, πιο εύκολα αντιμετωπίζονται.  
Αλλά ο ηλικιωμένος; Άνεργος, άστεγος, προπαντός με φθαρμένη υγεία, τι ελπίδες έχει τώρα;

Αναλογίζομαι, πότε άραγε είναι καλύτερα να έχει όλα όσα επιθυμεί ο άνθρωπος, υγεία, οικονομική άνεση, μια ζεστή οικογένεια, όταν είναι νέος ή στα στερνά του;

Όταν ξεκινά τη ζωή του ή όταν σε λίγο η ζωή του τελειώνει; Στα νιάτα ή στα στερνά;

 

 

 

 

 

ΙΣΩΣ ΑΥΡΙΟ......

Προσπαθώ να διώξω από το  μυαλό μου  τα πολιτικά θέματα.
Θα ήθελα να γράψω κάτι άλλο, πιο χαρούμενο, πιο ζωντανό, πιο κεφάτο.
Δε τα καταφέρνω.
Γυρίζω στα προχθεσινά χάλια της Βουλής δίχως να το επιδιώκω.
Κουράστηκα, βαρέθηκα να βλέπω και να ακούω τις ίδιες αρλούμπες.
Χάος η χώρα.
Θα ήθελα να ακούσω μια φωνή ηγετική. Έναν ηγέτη καινούργιο, δυναμικό.
Να τα βάλει και με τους έξω και με τους μέσα.
Δεν έχω διάθεση να γράψω τίποτα άλλο. Ίσως αύριο, αν ξημερώσει άλλη μέρα, ηλιόλουστη, να φανεί ένας πιο λαμπρός ορίζοντας.
 

 

ΩΣ ΠΟΤΕ ;;

ΣΥΓΝΩΜΗ !!

Αλλά ξέρετε εμείς  οι κεφαλωνίτες είμαστε....ενίοτε και λίγο αθυρόστομοι.
Οπότε δικαιούμαι να ρωτήσω ευθέως:

Με τα μέτρα θα μας ζητήσουν και κώλο τελικά ;;;

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΡΙΑΔΝΗ

 Δε τα πάω πολύ καλά με τον υπολογιστή μου. Δηλαδή δε τα καταφέρνω να κάνω πλήρη χρήση όλων των δυνατοτήτων  που προσφέρουν αυτές οι θαυματουργές συσκευές.

Χθες όμως θέλησα  να βρω κάποιες πληροφορίες που θα μου ήταν πολύ χρήσιμες για το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι.
Έμεινα έκπληκτος από τις πληροφορίες που βρήκα!
Τα πάντα, με λεπτομέρειες!

Γιατί τα λέω αυτά;

Σήμερα  διάβαζα  στην εφημερίδα το  «ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ  ΑΛΜΑ»  όπως το χαρακτήρισε ο Υπουργός Εργασίας, Πρόκειται για το νέο πανέξυπνο τρόπο  απογραφής των συνταξιούχων.
Στόχος: να  μη καταβάλλονται  συντάξεις σε άτομα που δεν τις δικαιούνται (αποθανόντας, δήθεν τυφλοί, δήθεν αγρότες, δήθεν….)

 Ακούστε λοιπόν τι θα γίνεται:

Κάθε οικογενειακή μεταβολή, δηλαδή γέννηση, διαζύγιο, θάνατος, θα δηλώνεται σε συμβολαιογράφο. Με τη καταβολή 40-50 ευρώ βεβαίως βεβαίως.
Στη συνέχεια ο συμβολαιογράφος θα μεταβιβάζει τα στοιχεία αυτά στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων. Στη συνέχεια αυτή η ΓΓΠΣ θα ενημερώνει τα Ασφαλιστικά Ταμεία!!!!!

Έξοχο, έτσι; 

Σύστημα ΑΡΙΑΔΝΗ θα λέγεται αυτό το εκπληκτικό εφεύρημα!!

 Και διερωτώμαι εγώ ο αφελής: καλά, τόσα χρόνια το κράτος μας δε μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις νέες τεχνολογίες, να συνδεθούν μεταξύ τους οι διάφορες κρατικές υπηρεσίες, ώστε με ένα πάτημα  του πλήκτρου να βρίσκουν ποιοί δικαιούνται συντάξεις; Τόσο δύσκολη θα ήταν η διασύνδεση των αρμόδιων υπηρεσιών με το ληξιαρχείο από όπου θα μπορούσαν να πάρουν τις οικογενειακές μεταβολές των πολιτών;

Και μόνο αυτό; Μέσω των νέων τεχνολογιών δε θα μπορούσε να ενημερώνεται το ΙΚΑ ώστε οι συντάξεις να βγαίνουν μέσα σε λίγες μέρες, ιδιαίτερα όταν μεσολαβούν περισσότερα Ταμεία;

Γιατί το «κράτος» μας αγνοεί τη χρήση τέτοιων διαφανών και σύγχρονων μεθόδων;

Να σας πω γιατί.
Γιατί έπρεπε να ψαρεύεται πελατεία ώστε οι πολιτικοί μας μέσω αδιαφανών εξυπηρετήσεων σε πολίτες, να μαζεύουν ψήφους
Γιατί έπρεπε να παρέχονται εξυπηρετήσεις σε «ημέτερους» που υποστήριζαν τα οικονομικά τα κόμματα.
Γιατί έπρεπε να υπάρχουν τρόποι να τρώγονται και λίγα χρήματα από αυτά που μας έδινε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κράτος ανύπαρκτο, κράτος πελατειακό, κράτος σπάταλο, κράτος μπορδέλο!

Αλλά όμως έχει βρει και  λύσεις στα δύσκολα: κόβει  συντάξεις, μισθούς, επιδόματα κτλ.

Αυτό το «άλμα» πώς να το ονομάσουμε;; 

 

 

ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ.....

                   ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ;

 

«ΑΘΩΟΙ ΜΕΧΡΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ»

 «ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΝΟΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΤΙΑ»

 

Το πρώτο; Να κρατήσω τη ψυχραιμία μου και να περιμένω 4-5 μήνες να κρίνει η Δικαιοσύνη;

Το δεύτερο; Μα φλόμωσα στη κάπνα!!

 

Λίστες,  η μία μετά την άλλη. Η μία με 150 ονόματα! Η άλλη με 36 ονόματα! Η λίστα Λαγκάρντ με 2000 ονόματα!

 

Βρωμιά παντού. Δυσοσμία. Προστυχιά. Αδιαντροπιά.

 

Έκλεβαν όποτε, όπως και όσοι  μπορούσαν, χρόνια τώρα!

 

Έτσι μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα. Μισοί μισθοί. Κατακομμένες συντάξεις.

Αδιέξοδο. Άγνωστο το μέλλον.  Ζωή μίζερη.

 

ΚΛΕΦΤΕΣ…..ΚΛΕΦΤΕΣ……ΚΛΕΦΤΕΣ !   

 

Δίκαια σας το φωνάζουν!

 

 

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ......

                                                    ...........και μάλιστα τη σημερινή περίοδο!
                                                       Ένας τρόπος να βιηθήσουμε τη κατάσταση,
                                                   όταν έχουμε τόσο όμορφα νησιά όπως η Τήνος.
                                                  Ρίξτε μιά ματιά στις φωτογραφίες, αν αμφιβάλλετε.

                                                                           Ένα από τα πολλά χωριουδάκια
                                                                      με τα κάτασπρα σπιτάκια του.

 

 

                                                      

                                                                         Ταβερνάκια στα γραφικά σοκάκια.

 

                                                                                      Μιά πρωτότυπη
                                                                          επιγαραφή ταβέρνας.

                                                                                   Στη πόλη του Πύργου, 
                                                                     κάτω από το μεγάλο πλάτανο 
                                                                              όπου σερβίρονται
                                                                    τα ωραιότερα γαλακτομπούρικα!!

                                                                             Βγήκε για σεργιάνι....

                                                                                  Παρεκκλήσι για την ΕΛΛΗ.

                                                                                   Μαγευτικές
                                                                 οι παραλίες του νησιού.
                                                     

                                                                                  Είσοδος μιά γραφικής
                                                                                  ταβέρνας
                                                                             σε ορεινό χωριό.

 

 

                                                  
                                                                     Ανοιγει η όρεξη για  ουζάκια!

 

                                                                                Ένα από τα αμέτρητα
                                                                               εκκλησάκια
                                                                           μέσα στα βράχια.                 

                                                                                          Στη πόλη του Πύργου.

 

                                                                                     Αυτά τα πανέμορφα
                                                                                     δρομάκια,
                                                                                   μιά ζωγραφιά.....

 

                                                   
                                                                           Το Μουσείο Χαλεπά.                             

Και πανσέλινος,

να τα κάνει

                                                 όλα ομορφότερα.                                                 

                                                       
                                                                ΚΑΙ  ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ
                                                          ΝΑΜΑΣΤΕ  ΚΑΛΑ.
                                                                                           

ΞΕΣΠΑΣΜΑ !!

Να ευχηθώ πρώτα Καλό Φθινόπωρο.
Και μετά να ξεσπάσω!!
Νοιώθω έναν διάχυτο πεσιμισμό. Διακατέχομαι από αμφιβολία, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, απογοήτευση αλλά και οργή, ασυγκράτητη οργή!

 Μου προσφέρθηκε η ευκαιρία να μείνω να δουλέψω στο εξωτερικό μετά τις σπουδές μου εκεί.

Οι οικογενειακές συνθήκες όπως είχαν διαμορφωθεί τότε, αλλά και αγάπη μου για τη χώρα με έκαναν να επιστρέψω εδώ. Μεγάλο το σφάλμα μου!!
Έχω ζήσει πολλές καλές και άλλες τόσες κακές στιγμές στη ζωή μου, επικίνδυνες, καταστροφικές. Έπεσα αλλά άντεξα. Ανακατεύτηκα, είδα, γνώρισα πολλά.
Ποτέ όμως τόσα χρόνια δεν ένοιωσα τόσο άσχημα, έτσι όπως μας κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα.

Από το 1974 κυβέρνησαν τη χώρα δύο μόνο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Συμμετείχαν άτομα ανίκανα, άτολμα, παραδομένα στα γνωστά ελληνικά πολιτικά τερτίπια και το λαϊκισμό.

Και  έτσι άρχισε σταδιακά ο ξεπεσμός της χώρας μας. Τότε πρωτοεμφανίστηκαν ορισμένα φαινόμενα που ακόμα ταλαιπωρούν τη κοινωνία μας. Ενθαρρύνθηκαν  απερίσκεπτα δικαιώματα σε ένα λαό που όταν του δώσεις ένα, ζητά  αμέσως δέκα.
Δόθηκε το δικαίωμα για «δώρα» μέχρι ορισμένου όμως χρηματικού ποσού!
Εκτράφηκαν νέες «τάξεις» που απαιτούσαν μόνο δικαιώματα δίχως υποχρεώσεις, ένας άκρατος συνδικαλισμός που μεταβλήθηκε από «το καλώς εννοούμενο συμφέρον» σε κομματικό σχηματισμό επιβολής πολιτικής.

Μοναδική επιδίωξη των δύο κομμάτων και των πολιτικών μας να επανεκλεγούν να ξανακυβερνήσουν.

Κανένας μακρόπνοος σχεδιασμός για ανάπτυξη της χώρας. Ελάχιστα τα έργα υποδομής σε αυτοκινητόδρομους,  βελτιώσεις λιμανιών, ίδρυση Μονάδων Επεξεργασίας Απορριμμάτων κ.τ.λ.
Μίζες και  αδιαφάνεια παντού.

Τεράστια ποσά χρημάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατασπαταλήθηκαν. Αμέτρητοι οι διορισμοί ημετέρων στο Δημόσιο, στην Ολυμπιακή, στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στις Τράπεζες. Φούσκωσαν τα Υπουργεία!  Αχρηστεύτηκε με διάφορα κόλπα το ΑΣΕΠ.

Ένα μοναδικό πελατειακό κράτος!

Οι «παραμελημένοι» αγρότες αγόραζαν Μερσεντές, δήλωναν 20 στρέμματα καλλιέργειας αντί για 5 που κατείχαν για να παίρνουν από την ΕΟΚ επιδοτήσεις. Τους συμβούλευαν να μη καλλιεργούν καπνά, θα αλλάξει η Κοινή Αγροτική Πολιτική, αλλά εκείνοι συνέχιζαν να σπείρουν το υπό κατάργηση προϊόν τους γιατί εξακολουθούσαν να εισπράττουν επιδοτήσεις. Κι αν δεν τους έδιναν όσα ζητούσαν, έκλειναν τους δρόμους!

Ναι, τόσα χρόνια ζούσαμε με δανεικά κατασπαταλώντας τα περισσότερα δίχως κανένα όφελος για τη χώρα.  Κανένας πολιτικός δε μας ενημέρωνε σχετικά. Πολιτικό κόστος βλέπετε!! Δε διακινδύνευαν να χάσουν ψήφους.

Και ας μη γελιόμαστε: όλοι μαζί συμβάλλαμε στη κατρακύλα της Ελλάδας με τον τρόπο του ο καθένας μας, παραδομένοι σε μιά επίπλαστη ευημερία.
Μη θυμώνετε, έτσι είναι!!

Καμιά φορά δίναμε κι εμείς τη ψήφο μας για άλλους λόγους και όχι κρίνοντας αξιοκρατικά τα πράγματα.

Όλοι λίγο πολύ βάλαμε το χεράκι μας για να βρεθούμε στη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση. Αδιαφορήσαμε για το σύνολο, ο καθένας μόνο για τον εαυτό του.

Δίχως να κόβονται αποδείξεις αγοράς ή προσφοράς υπηρεσιών από γιατρούς, δικηγόρους, υδραυλικούς κτλ. Γέμισαν τυφλούς τα νησιά μας,  συγγενείς  πεθαμένων που εισέπρατταν  τις συντάξεις τους, συνταξιούχοι μαϊμού, ανάπηροι σώοι και αβλαβείς, απίθανου μεγέθους φοροδιαφυγή  και εισφοροδιαφυγή.

Κάθε τόσο νέο «δίκαιο φορολογικό σύστημα», αλλά πάντοτε με παραθυράκια ορθάνοικτα. Τι νόημα έχει να στείλεις στη Δικαιοσύνη κάποιον όταν το ΣΔΟΕ βρει δεύτερα βιβλία, όταν εκδίδει πλαστά τιμολόγια, όταν δεν εκδίδει αποδείξεις; Η παράβαση δεν είναι αυταπόδεικτη; Στείλε τον φυλακή, κατάσχεσέ  του τη περιουσία, κάνε τον να πληρώσει πρόστιμο αμέσως. και όχι δικαστήρια που θα τελειώσουν ύστερα από  δέκα χρόνια! Και κυνήγα κυρίως αυτούς που ξέρεις πολύ καλά ποιοι είναι και πως φοροδιαφεύγουν.

 Πλήρης η αδιαφορία των πολιτικών μας για το που πάει αυτή η έρημη χώρα.

Ελεύθεροι 180 περίπου  χρόνια τώρα και κράτος σωστό και εύρυθμο δε καταφέραμε να φτιάξουμε.
Φτάσαμε στη σημερινή οδυνηρή κατάσταση, στο τέλμα και τώρα τη πληρώνουμε όλοι μας άσχημα.

Και ακούμε να βγαίνει ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, οι ξένες εφημερίδες και να μας προσβάλουν χυδαιότατα. Δε μπορεί ο απίθανος αυτός βετναμεζογερμανός αντιπρόεδρος να αισχρολογεί για να αποδείξει ότι είναι περισσότερος Γερμανός από τους Γερμανούς!

Δε μπορεί ο Ολλανδός τουλίπας-υπουργός  να μας ξεφτιλίζει.
Και στο κάτω κάτω αν οι δικοί μας πολιτικοί πήραν λανθασμένες αποφάσεις, τα λάθη  αυτά τα πληρώνουμε εμείς πολύ ακριβά εδώ και τώρα, ενώ δύο φορές μέσα σε 50 χρόνια οι αποφάσεις των Γερμανών πολιτικών στοίχισαν σε όλο τον κόσμο εκατομμύρια νεκρούς, βασανιστήρια, διώξεις, θαλάμους αερίων, εξοντώσεις αθώων ανθρώπων, κλοπές εθνικών περιουσιών.

Αλλά μήπως οι πολιτικοί μας αντιλαμβάνονται σε τι κατάσταση μας έφεραν;; Προφανώς δεν είναι διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν τα τεράστια λάθη τους και να αλλάξουν νοοτροπία.

Δέστε τους!
Οι τέως και νυν πρόεδροι διορίζουν συγγενείς τους στα γραφεία τους στη Βουλή. Διορίζουν τις κόρες τους και άλλα συγγενικά πρόσωπα, όντας πρόεδροι μέσα για  μια μόνο μέρα  οι αναίσχυντοι!! Τέσσερα άτομα διορίζει ένας αντιπρόεδρος στο γραφείο του, μεταξύ των οποίων και συγγενή του!!

Δέστε τους!

Κατέληξαν να φτιάξουν μια τρικομματική κυβέρνηση, αλλά ήδη άρχισε η μιζέρια, η γκρίνια, οι κόκκινες γραμμές, το κομματικό συμφέρον. Γρήγορα θα διαλυθούν. Αντί όλοι, μα όλοι μαζί να βάλλουν στη πάντα τις μικροκομματικές κόντρες και να κοιτάξουν πως θα σώσουν τη χώρα, διαπληκτίζονται ήδη στη Βουλή,
αλληλοκατηγορούνται  για το ποιός έβλαψε περισσότερο τη χώρα, αντί ν΄αλλάξουν  νοοτροπία και αναγνωρίζοντας έστω σιωπηλά σφάλματα και παραλείψεις τους, να σκύψουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες.

 

Με ψαλιδισμένους  μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, πληρώνουμε εμείς την ανικανότητα, τη παλαιοκομματική συμπεριφορά τους, την έλλειψη ευθύνης και τσίπας των πολιτικών μας. Αλλά πληρώνουμε τώρα και τη δική μας ευθύνη και συμμετοχή  στη κατάσταση που έφθασε η χώρα σήμερα.
Φαίνεται ότι η χώρα σήμερα στερείται ενός ηγέτη με αρχ….α, ενώ εμείς οι πολίτες είμαστε δυστυχώς χωρισμένοι, φορτωμένοι ακόμα με κομματικά πάθη.
Ίσως κι εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμα που οδηγείται η χώρα μας.

Γκρίνιασα, ξέσπασα, αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα βγούμε από αυτό το πολιτικό και οικονομικό τέλμα.

 

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ!!!

Ζητώ συγνώμη!!

Αλλά βρήκα το άρθρο του συγγραφέα Νίκου Δήμου εξαιρετικό, πνευματώδες, έξυπνο.
Μου το έστειλε ένας φίλος μου με e-mail και το παραθέτω.
Με όλο το σεβασμό προς το ……….ασθενές φύλο!

 

Άρθρο  του Νίκου Δήμου                                   

"Οι άντρες   είναι το ισχυρό φύλο και ζει επτά χρόνια λιγότερο από το ασθενές.

Πολύ καταπίεση...Μια ζωή ενοχές. Από πιτσιρικάδες (Βαλε το φανελάκι  σου μη κρυώσεις!!! Θες να με πεθάνεις;).

 

Μέχρι τι στιγμή  που πεθαίνεις (Γιατί με  άφησες μόνη άντρα  μου;).

Ένοχοι όταν σας αγκαλιάζουμε (σας πνίγουμε). Όταν δεν σας αγκαλιάζουμε (αδιαφορούμε).                          

Όταν αφήνουμε τη  μαμά μας (εγώ που έδωσα τη ζωή μου για σένα!).                          

Όταν δεν την  αφήνουμε (μα επιτέλους, άντρας είσαι εσύ;).

Όταν  σας παντρευόμαστε (σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια!)                          

Όταν δεν σας παντρευόμαστε (το ίδιο με πριν, πιο δραματικά).

Όταν σας πηδάμε (με πλάνεψες, με ζάλισες, με παρέσυρες!)

Όταν δεν σας πηδάμε  (κατάλαβα - δεν μπορείς!).                          

Όταν είμαστε  ευγενικοί (αδελφή είναι αυτός;)

Όταν δεν είμαστε (τι αγροίκος!). Και όταν στο σεξ δεν έχουν οργασμό, ποιος φταίει;

Καλά το καταλάβατε ο άντρας!!!  Ένοχοι εμείς και για αυτό. Αποκλειστικά. (Δεν τα καταφέρνεις, χρυσέ  μου!).

 

Λένε ότι πίσω από κάθε μεγάλο άντρα υπάρχει μια γυναίκα.  Ίσως.
Οπωσδήποτε πίσω από κάθε νευρωτικό, μαμμόθρεφτο, αναποφάσιστο, ευνουχισμένο, κακομοίρη  άντρα υπάρχει ΣΙΓΟΥΡΑ μια γυναίκα.                          

 

Έρευνα έχει  αποδείξει πως το 85% των αποφάσεων της  οικογένειας παίρνονται  άμεσα ή έμμεσα από τις  γυναίκες (κυρίως έμμεσα). Πολύ καταπίεση όμως...                           
Και δε φτάνει  που ζείτε επτά  χρόνια περισσότερο από μας,  είστε και  προνομιούχες στον έρωτα.                          

Οι γυναίκες είναι ικανές για  απεριόριστο αριθμό  οργασμών την ημέρα.                          

Εμείς;  Και το γέλιο είναι ότι όλη  την ευθύνη για την ικανοποίησή  τους την έχουμε  εμείς!!!                           
Έτσι αν η κυρία  είναι ανοργασμικιά, είσαι  υποχρεωμένος να δουλεύεις δύο ώρες σαν χαμάλης βάζοντας  όλη  σου την τέχνη και όταν στο  τέλος δεν τελειώσει, βγαίνεις και ο  μαλάκας της υπόθεσης  που δεν  μπορεί να ικανοποιήσει μια   γυναίκα.
Και το τραγικότερο; Μια  γυναίκα δεν είναι ποτέ ανίκανη.                            

 

Ακόμα όμως και να  νιώθει έτσι κανείς δεν  πρόκειται να το καταλάβει. Ενώ  εμάς αν δεν υπάρχει ...έπαρση σημαίας δεν  μπορούμε να το κρύψουμε  με  τίποτα.                           

 

Λένε πως το ωραιότερο  πράγμα στον κόσμο είναι να  κάνεις το κέφι σου και να σε πληρώνουν για αυτό..                          
Υπάρχει πιο μεγάλο κέφι  από τον έρωτα;                          
Αλλά ποιον πληρώνουν για αυτό; Όχι  βέβαια τους  άντρες...(ελάχιστες εξαιρέσεις).

 Δύο πράγματα  μισούσα στη  ζωή μου. Το στρατιωτικό και την εργασία. Και μ'  έπιανε ζάλη όταν σκεφτόμουν  πως το "ασθενές" και ωραίο φύλο δεν είχε την  υποχρέωση να κάνει ούτε το  ένα, ούτε το άλλο.                           

 Μια στατιστική αναφέρει πως οι γυναίκες απατούν τους  άντρες σε μικρότερο  ποσοστό (35% έναντι 48%).                          

Μια  άλλη στατιστική όμως λέει πως οι  γυναίκες  λένε ψέματα σε μεγαλύτερο  ποσοστό (58% έναντι  22%).
'Aρα η  πρώτη στατιστική είναι ψευδής  κατά 58%. "

                     

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ !

Μόλις είχα γυρίσει από τις θαυμάσιες, ήρεμες διακοπές μου στη Τήνο κα χρειάστηκε να κατέβω στην Αθήνα για μια δουλειά.

Είχα πολύ καιρό να πάω στο κέντρο, δεν είχα εξάλλου λόγο.

Αγανάκτησα, απογοητεύτηκα, εξαγριώθηκα!!

Δε την αγαπάμε την Αθήνα δυστυχώς. Έχω γεννηθεί εκεί και μάλιστα στο πολύ κέντρο, εκεί μεγάλωσα για μεγάλο διάστημα, εκεί πήγα σχολείο και εκεί στο κέντρο ήταν η εργασία μου.

Ποτέ δε θυμάμαι να είδα τη πόλη σε τέτοιο απερίγραπτο χάλι. Βρωμιά, αφροντισιά, εγκατάλειψη, ξεχαρβάλωμα.

Δε μπορώ να κατανοήσω τη μανία να μουτζουρώνονται οι τοίχοι με διάφορες ανοησίες- όχι γκράφιτι. Τι νόημα έχουν συνθήματα όπως «θύρα 13, γαμ…οι γαύροι του Πειραιά, Μαρία σ΄αγαπώ  κτλ» Καλύτερα δεν είναι να της το πεις.....κατάμουτρα;

Με ποιο δικαίωμα διάφοροι τύποι βρομίζουν τους τοίχους των σπιτιών με τέτοιες αηδίες; Μπείτε στον ηλεκτρικό στη Κηφισιά για την Αθήνα. Δεξιά και αριστερά  όλοι στη κυριολεξία οι τοίχοι των σπιτιών είναι μουτζουρωμένοι.

Δείτε τις πινακίδες της τροχαίας και των κατευθύνσεων, δείτε τους πίνακες δρομολογίων στις στάσεις. Γεμάτα όλα με αυτοκόλλητα και μουτζουρωμένα.

Ακόμα και τα αγάλματα μαυρίζουμε!!

Πέρασα από την οδό Στουρνάρη, έξω από το Πολυτεχνείο. Άλλο χάλι εκεί. Όλοι οι τοίχοι καλυμμένοι με αφίσες, άλλες κουρελιασμένες και καμιά 30αριά αλλοδαποί ριγμένοι στα πεζοδρόμια.

Καλά, οι φοιτητές δε σέβονται καθόλου το χώρο τους; Έχουν ρωτήσει καθόλου πως είναι τα ξένα Πανεπιστήμια; Αλλά φυσικά τι να περιμένει κανείς όταν σύμφωνα με το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα, οι φοιτητές…….επιλέγουν ποιοι θα τους διδάξουν, ποιοι θα γίνουν καθηγητές τους!!!

Βρέθηκα στη Βερανζέρου και τη Σατωβριάνδου. Τα ίδια και χειρότερα χάλια. Βρώμα, χαρτιά πεταμένα κάτω, τοίχοι μέσα στις αφίσες.

Επιτέλους δε μπορεί να μπει ένας φραγμός σε αυτή την απαράδεκτη έκταση της αφισοκόλλησης; Κάτι θα πρέπει να γίνει από το Δήμο.

Καλύτερη όψη είχε μόνο η …..Ομόνοια!!

Ναι, απαλλαγμένη από σωρεία λαθρομεταναστών, με λίγους πολίτες να βαδίζουν, με τραπεζάκια πλέον και στα πεζοδρόμια και τους Αθηναίους να πίνουν ήσυχα το καφέ τους.

Πιο πέρα, δύο κλούβες της Αστυνομίας έτοιμες για κάθε ενδεχόμενο και στα  στενά αστυνομικοί να εξετάζουν τα χαρτιά των μεταναστών.

Δεν είμαι ρατσιστής ούτε και Χρυσαυγίτης, σας διαβεβαιώνω. Αλλά και να φοβάμαι να κυκλοφορήσω στη πόλη μου, δε το ανέχομαι.

Το θέμα αυτό όμως είναι μεγάλο, ας το αφήσω καλύτερα.

Νομίζω ότι έχουμε παρερμηνεύσει δύο έννοιες: τη Δημοκρατία που ναι μεν η Ελλάδα τη γέννησε, αλλά στα νεότερα χρόνια την έχουμε πηδήξει.

Προοδευτικός: εδώ βάζεις διάφορες ιδέες δικές σου στο μίξερ, τις ανακατεύεις και ό,τι βγει.

Νομίζω ότι έχουμε τελείως χάσει το μέτρο.