Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

ΝΑ ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ !!!

                                                                                                                                                                            
"ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"    


ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ FOCUS.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΊΩΝ ΕΤΑΊΡΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ.




Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟ, ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ Τ΄ΑΠΛΥΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΦΟΡΑ......

Ε ναι, είμαι εξοργισμένος !
Μας δουλεύουν πάλι οι ντόπιοι και μας λοιδορούν οι ξένοι. Όχι, δε διακατέχομαι από υπέρμετρη πατριωτική ευαισθησία.


Αλλά για ένα λεπτό.
Πιστεύω ότι η εθνική οικονομία ενός κράτους δεν είναι δυνατόν να καταστραφεί μέσα σε λίγα χρόνια. Χρειάζεται έλλειψη οράματος, ανικανότητα και παραλογισμός πριν φτάσει σταδιακά στο αδιέξοδο.
Σε εμάς τώρα.
Η κατρακύλα της εθνικής μας οικονομίας άρχισε από τη δεκαετία του 1980.


Πρώτα ο Κωσταντίνος Καραμανλής μας έχωσε στην τότε ΕΟΚ με καθαρά πολιτικές διαδικασίες, δίχως να πληρούνται οι αναγκαίες οικονομικές και διαρθρωτικές προϋποθέσεις.
« Θα σας πετάξω στη θάλασσα να κολυμπήσετε » κάπως έτσι το είχε πει.
Βρεθήκαμε έτσι ανέτοιμοι να προσπαθούμε άτσαλα να κολυμπήσουμε σε άγνωστες θάλασσες.


Μετά ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Άρχισαν να έρχονται τα πρώτα χρήματα.
«Δώστα όλα» έλεγε στον Υπουργό Οικονομικών του.
Σιγά σιγά, δίχως πολύ σκέψη, δίχως προγραμματισμό και στόχους, ξοδεύτηκαν πολλά από τα ευρωπαϊκά κονδύλια κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού και αλόγιστης σοσιαλιστικής ευαισθησίας. Καλά είναι αυτά, αλλά όλα απερίσκεπτα και ασυντόνιστα.
Ξεθάρρεψε συγχρόνως το συνδικαλιστικό κίνημα, οι διάφορες συντεχνίες ζητούσαν όλο και περισσότερα προνόμια με απαίτηση οι νόμοι να κόβονται και να ράβονται σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Επικεφαλής οι επαγγελματίες εργατοπατέρες με προοπτική το βουλευτιλίκι ‘Έπρεπε να είναι σκληροτράχηλοι για να αποκτήσουν όνομα και ψήφους.
Και η οικονομία κατρακυλούσε όλο και πιο βαθιά.


Να και ο «λογιστής» Σημίτης !
Μας χώνει κι αυτός στην Ευρωζώνη και πάλι δίχως να πληρούμε σχεδόν καμιά προϋπόθεση.
Χαρές και πανηγύρια, ανήκουμε στο «σκληρό πυρήνα»της Ευρώπης οι έρημοι !
Λογιστικές αλχημείες και πάλι για να κρατηθούμε στην ΟΝΕ.


Και το κερασάκι στη τούρτα της…χρεοκοπίας το βάζει «σεμνά και ταπεινά» η εξωφρενικά ανίκανη και τεμπέλικη κυβέρνηση της ΝΔ.


Στο μεταξύ τα δύο μεγάλα κόμματα φούσκωναν….. μέχρι σκασμού με διορισμούς υπαλλήλων το Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ, την ΕΡΤ, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή και όπου αλλού μπορούσαν.
Ε, και να μη φάνε και ορισμένοι ; Πρωτάκουστα σκάνδαλα και από τα δύο κόμματα εξουσίας. Απλά, οι μεν ήξεραν πώς να κάνουν τη « δουλειά » αθόρυβα, ενώ οι άλλοι δεν ήξεραν λόγω έλλειψης εμπειριών και αποκαλύφθηκαν.


Έτσι, σταδιακά, απαλά, σχεδόν σιωπηλά και σήμερα θορυβωδώς εκκωφαντικά, φτάσαμε την εθνική μας οικονομία σε τραγικός σημείο.
Καθημερινά μας λοιδορούν οι Ευρωπαίοι, γελούν ειρωνικά σε βάρος μας, χάσαμε κάθε αξιοπιστία σα χώρα. Ακούμε λόγια πολύ χοντρά, κουβέντες που μας προσβάλλουν, μας καρπαζώνουν παντού.


Και εμείς ;;;;;
Εμείς πάντα από αρχαιοτάτων χρόνων, ένα πράγμα ξέραμε να κάνουμε πολύ καλά, να μαλώνουμε μεταξύ μας.
Σήμερα λοιπόν τα δύο μεγάλα κόμματα πάνε να βγάλουνε τα μάτια τους σε βάρος όμως της χώρας.
Μα είναι η κατάλληλη στιγμή να αναζητήσουμε με επίσημες διαδικασίες ποιός παραποιούσε τα στατιστικά στοιχεία; Τι θα κερδίσουμε μ΄αυτό; Θα ρεζιλευτούμε, θα γίνουμε περίγελος των Ευρωπαίων πολιτών ακόμα περισσότερο.
Ναι, να τιμωρηθούν αυστηρότατα οι ένοχοι, αλλά ας τους ψάξουν αργότερα, όταν θα καταλαγιάσουν τα πράγματα.
Σήμερα, το βάρος πρέπει να πέσει στη διασώσει της οικονομίας μας. Και ας γίνει λίγο πιο επιθετικός, πιο δυναμικός ο Πρωθυπουργός κι ας μη φροντίζει μόνο για τη προσωπική πολιτική του καθιέρωση.
Άλλο που δε θέλει η εξαγωγική Γερμανία, να πέσει το ευρώ, να παραμείνουν φθηνά τα προϊόντα της. Η Γαλλίδα Υπουργός Οικονομίας απεκάλυψε ότι «αγγλοσαξονικά» χρηματοπιστωτικά κέντρα παίζουν άσχημο παιγνίδι σε βάρος των ελληνικών ομολόγων.
Γιατί ο Γιωργάκης δε ξεσηκώνει τους Ευρωπαίους συναδέλφους του για το θέμα αυτό;
Υπάρχουν πολλές εσωτερικές αντιθέσεις στην Ευρωζώνη, ας τις εκμεταλλευτεί. Ακόμα και η Eurostat έχει τις ευθύνες της. Ας αφήσει κάθε τόσο τα ταξίδια και ας στρωθεί στη δουλειά εδώ.
Ενώ λοιπόν η χώρα και οι πολίτες της καίγονται, τα κόμματα ασχολούνται με Εξεταστικές Επιτροπές που συνήθως μάλιστα πουθενά δε καταλήγουν.


Θα μου πείτε τώρα, « εντάξει ρε φίλε, τάπες, ξεθύμανες και τώρα τι θα κάνεις σαν …ευσυνείδητος Έλλην πολίτης; ».
Μα κι εγώ Έλληνας είμαι, δε το αρνούμαι, κουβαλάω τα ίδια χούγια, με προσθήκη μιας δόσης της… πανέμορφης κεφαλονίτικης τρέλας! Θα καθίσω στο καναπέ μου και θα βρίζω τους άθλιους δημοσιογράφους που λένε τις μαλακίες τους.
Κιαν επαληθευθεί το σενάριο του Παπακωσταντίνου περί Τιτανικού και αρχίσει να μπατάρει το πλοίο, θα βυθιστώ με όλους μαζί, τραγουδώντας « η Ελλάδα ποτέ δε πεθαίνει….. μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και μετά προς τη δόξα τραβά».
Έτσι, …ξαποσταίνουμε για λίγο, αυτό δεν έχουν καταλάβει οι ξένοι ακόμα !!

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

ΜΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ.

Σας παραθέτω αυτούσια την ανάρτηση της CARPE DIEM ( blog Rubor Dolor Calor).
Μιά κατάθεση ψυχής.
Αξίζει να το διαβάσετε. Έστω κιαν δεν σας αφορούν οι αλλαγές που πρόκειται να επιβληθούν στο ασφαλιστικό μας σύστημα . Όπως η εξομοίωση των ορίων ηλικίας, η επιμήκυνση των ορίων του εργασιακού βίου.


CARPE DIEM, μιά  σπάνια γυναίκα, ταγμένη στη φροντίδα των πολιτών. Μιά γυναίκα που έχει όμως κάθε δικαίωμα να θέλει να ζήσει μια φυσιολογική, ανθρώπινη ζωή. Και που ορισμένοι στενοκέφαλοι της το αμφισβητούν.

12.2.10

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ κ. Π. ΔΟΥΚΑ ΣΤΗΝ ATHENS VOICE

Διάβασα το άρθρο σας στην Athens Voice και ομολογώ πως ένιωσα αμηχανία. Στην αρχή... Στην πορεία το ξανασκέφτηκα και είπα να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς που μου γεννήθηκαν. Συγχωρέστε με κ. Δούκα αλλά δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Σύμφωνα με την άποψη σας, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης έγινε γιατί το καλοπροαίρετο κράτος νοιάζεται για την υγεία μας. Αν μείνουμε ενεργείς και εργαζόμενοι μέχρι τα 67 μας χρόνια, δεν θα παχύνουμε επειδή δεν θα περνάμε ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, δεν θα πλήξουμε θανάσιμα, θα είμαστε γυμνασμένοι, θα αποφεύγουμε τις τοξίνες, τα τσιγάρα και τα ανθυγιεινά φαγητά γιατί αλλιώς δεν θα μπορούμε να αποδίδουμε στη δουλειά. Κάτι σαν σύγχρονο Fitness δηλαδή! Ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Τόσο καιρό νόμιζα πως οι κυβερνήσεις αυξάνουν τα όρια ηλικίας επειδή έχουν μελετήσει πολύ καλά τις στατιστικές και γνωρίζουν ότι ελάχιστοι άνθρωποι θα αντέξουν να ζήσουν πάνω από τα 70 τους χρόνια αν δουλεύουν μέχρι τα 67. Κι έτσι θα τους μείνει και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη. Γιατί ο πεθαμένος δεν μπορεί να ζητήσει πίσω τα χρήματα που μια ζωή του έκλεβε το ταμείο, σωστά; Πηγαίνετε καθόλου σε νεκροταφεία κ. Δούκα; Γιατί εγώ προσωπικά πηγαίνω τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και τα λέω με τους γονείς μου που βρίσκονται εκεί. Θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι με μεγάλη δυσκολία εντοπίζει κανείς πια νεκρό που να ήταν πάνω από 73 ετών στα νεκροταφεία. Οι άνθρωποι πεθαίνουν κ.Δούκα, πεθαίνουν από καρκίνο και από καρδιοπάθειες όχι γιατί δεν πρόσεχαν την υγεία τους στην διάρκεια της ζωής τους, αλλά γιατί δεν προλάβαιναν να το κάνουν και είχαν μονίμως τρομερό άγχος. Έπρεπε να δουλεύουν, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να καθαρίζουν το σπίτι τους, να μαγειρεύουν, να αντέχουν! Φταίνε οι κακές συνήθειες λέτε για την κατάντια των Ελλήνων. Η μάνα μου πέθανε από καρκίνο στον εγκέφαλο και δεν είχε ποτέ ούτε μία κακή συνήθεια. Τουλάχιστον από αυτές στις οποίες αναφέρεστε. Είχε όμως ένα εξοχικό στο Δήλεσι όπου χρόνια ολόκληρα έπινε εν αγνοία της νερό δηλητηριασμένο με χρώμιο από τον Ασωπό και επίσης είχε και πολλές άλλες καταστροφικές συνήθειες στις οποίες δυστυχώς δεν αναφέρεστε καθόλου. Αγαπούσε τα παιδιά της και τα εγγόνια της πάρα πολύ όπως οι περισσότερες Ελληνίδες μάνες και έτρεχε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα βοηθήσει. Κρατούσε την κόρη μου όταν εγώ εφημέρευα, σιδέρωνε της αδελφής μου όταν εκείνη γάζωνε, μας έδινε χαρτζιλίκι όταν ξεμέναμε, αλλά κυρίως μας έδινε κουράγιο. Κουράγιο που της είχε προκύψει από την εμπειρία μιας ζωής, γιατί είχε ζήσει έναν πόλεμο ως παιδί, είχε αντιμετωπίσει τεράστια οικονομικά προβλήματα με τέσσερα παιδιά, με ατυχήματα , με μαστεκτομές, με... , με..... Αλλά ήξερε να γελάει. Δεν καθόταν όλη μέρα να βλέπει τηλεόραση κι όταν το έκανε ξέραμε ότι είναι απελπισμένη. Στα 70 της έπαιζε Αριστοφάνη στα Κ.Α.Π.Η., πήγαινε σε σεμινάρια ζωγραφικής, έφτιαχνε πράγματα από πηλό, ταξίδευε. Ποιός σας είπε ότι οι Έλληνες υποφέρουν από έλλειψη δημιουργικότητας; Οι Έλληνες που γνωρίζω εγώ, έχουν χιλιάδες πράγματα στο μυαλό τους που θα ήθελαν να κάνουν αλλά δεν μπορούν. Και δεν μπορούν όχι μόνο γιατί ζουν σε μια αναξιόπιστη χώρα που τους προδίδει καθημερινά αλλά κυρίως γιατί αδυνατούν να ονειρευτούν. Και πως να ονειρευτείς το μέλλον βιώνοντας αυτό το τεράστιο αίσθημα ματαίωσης που αιωρείται στον αέρα; Μας διαφεύγει λέτε η ουσία της οικονομικής κρίσης. Δεν μας διαφεύγει καθόλου σας πληροφορώ. Εχουμε καταλάβει πολύ καλά ότι η οικονομική κρίση υπάρχει για να διαιωνίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για να πλουτίζουν οι λίγοι και να ζορίζονται οι πολλοί. Εχουμε καταλάβει ότι έκλεψαν αμύθητα ποσά λίγες δεκάδες άνθρωποι και έμειναν ατιμώρητοι. Εχουμε καταλάβει ότι το 2008 ένας κάποιος Πρινιωτάκης, ιδιοκτήτης μιας χρηματιστηριακής εταιρίας (ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ θαρρώ λεγόταν)έκλεψε τεράστια ποσά με την διακίνηση δομημένων ομολόγων που μόνο το πρόστιμο που του επέβαλλαν ήταν 5.5 δισ.ευρώ(περίπου όσο και το έλλειμμα των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας).Εχουμε καταλάβει επίσης ότι με Υπουργό οικονομίας τον κ.Αλογοσκούφη και υφυπουργό τον κ.Μπέζα κάποιος έδωσε εντολή στην Φ.Α.Ε.Ε. Αθηνών να διαγράψει το πρόστιμο!!! Μαντέψτε...Ο κ.Πρινιωτάκης κυκλοφορεί ελεύθερος. Ο κ.Αλογοσκούφης έγραψε βιβλίο για την οικονομική κρίση. Τα λεφτά έκαναν φυσικά φτερά. Ποιός κοροϊδεύει ποιόν; Ο πολίτης το κράτος ή το ανάποδο; Μάλλον το ανάποδο επιτρέψτε μου να σας πω. Ακουσα τον υπουργό οικονομίας να ανακοινώνει τα μέτρα και μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου ψήφισα Π.Α.Σ.Ο.Κ. και ντρέπομαι απίστευτα. Αλλαξε ο μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Θα μου πείτε, τι θα κάνατε εσείς κυρία μου αν ήσασταν ο πρωθυπουργός; Θέλετε να παίξουμε το παιχνίδι που παίζαμε παιδιά; Αν ήμουν πρωθυπουργός της χώρας για μια μέρα τι θα άλλαζα; Δεν ξέρω. Ισως στη φάση που οι Γερμανοί ούρλιαζαν και διατυμπάνιζαν την αναξιοπιστία μας να τους θύμιζα και να απαιτούσα να μας επιστρέψουν τα λεφτά που μας χρωστάνε από την αποζημίωση για τον πόλεμο Ισως να ζητούσα από τους τραπεζίτες να διαθέσουν ένα μέρος των χρημάτων που τελείως δουλικά παρέλαβαν για να σωθούν, στον κοσμάκη παραγράφοντας ένα μέρος από τα δάνεια του. Αλλά όχι. Δεν δουλεύει έτσι το σύστημα. Φώναζαν τότε, χανόμαστεεε.., και ο κόσμος φοβόταν. Λες και ο κόσμος είχε τίποτα περισσότερο να χάσει. Λες και αν κινδύνευε τίποτα άλλο πέραν του κέρδους τους, θα ανησυχούσαν!! Ανησυχούν μόνο όταν κινδυνεύουν οι ίδιοι. Μόνο τότε. Ηταν σίγουρο ότι οι Ευρωπαίοι θα μας στήριζαν. Οχι αμέσως όμως Επρεπε πρώτα να δώσουμε γη και ύδωρ, να καταπατηθούν εργασιακά δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις και μετά. Καλά τα λέει η κ.Τριανταφύλλου στην σελίδα 22 της Αthens Voice.''Επιβάλλουν φόρους και μείωση μισθών αλλά για μείωση των στρατιωτικών δαπανών ούτε λόγος. Για επιστροφή σε ένα οικονομικό σύστημα με ισχυρή γεωργία και βιομηχανία ούτε λόγος.'' Ξέρετε κ.Δούκα. Ανήκω στο 5.7.% των υψηλόμισθων Ελλήνων. Είμαι Επιμ.Α σε δημόσιο νοσοκομείο της χώρας, πληρώνομαι 1900 ευρώ μισθό, εφημερεύω 7 φορές το μήνα( που σημαίνει ότι 14 μέρες το μήνα δεν προσέχω καθόλου την υγεία μου όπως λέτε και σεις), αμείβομαι για τις εφημερίες που κάνω και για άλλες τόσες πλασματικές(με τις ευλογίες του κράτους φυσικά που προτιμάει να με πληρώνει πλασματικές εφημερίες παρά να μου αυξήσει τον μισθό)άλλα 1500 ευρώ Αν σπάσω το πόδι μου και πάρω αναρρωτική άδεια θα πρέπει να ζήσω με τα 1900 του μισθού μου. Τα υπόλοιπα ούτως ή άλλως τα πληρώνομαι όποτε το θυμηθούν. Κάθε έναν, δύο, τρείς, τέσσερεις, πέντε μήνες...Αναλόγως!! Κάθε μήνα αναρωτιέμαι αν θα τα βγάλουμε πέρα, και εγώ όπως και άλλοι, πολλοί άλλοι συνάδελφοι παίρνουμε δάνεια τον χειμώνα και τα αποπληρώνουμε το καλοκαίρι. Μιλάνε για τους γιατρούς και κανένας δεν λέει πως κυκλοφορούν στους διαδρόμους των νοσοκομείων κατηφείς και κουρασμένοι, προσπαθώντας να αντέξουν. Αν ήθελαν πραγματικά να αλλάξουν κάτι οι εκάστοτε υπουργοί υγείας, θα πήγαιναν να πιάσουν τους μετρημένους στα δάχτυλα μεγαλογιατρούς, αυτούς που σου παίρνουν για τις υπηρεσίες τους έως και 20000 ευρώ μαζί με τα έξοδα των ιδρυμάτων στα οποία δουλεύουν και σου δίνουν απόδειξη για 1000.Προσέξτε!Οχι τους άλλους τους εκατοντάδες , που μένουν μέσα στο ιδιωτικό νοσοκομείο και εφημερεύουν με μισθούς εξευτελιστικούς και μονίμως με τον φόβο ότι αν πάει κάτι στραβά θα απολυθούν, εκείνους που φροντίζουν τους πελάτες των μεγάλων. Οχι. Ούτε εκείνους που προσδοκώντας να γίνουν κάποτε χαλίφηδες στη θεση του χαλίφη ανέχονται τα πάντα ή τους άλλους που ως ήρωες σε αρχαίο δράμα για να αποφύγουν τον άδικο διασυρμό αυτοκτονούν. Αν ήθελαν οι υπουργοί υγείας θα φορολογούσαν τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών, τα κέρδη των ιδιωτικών θεραπευτηρίων. Εμείς οι γιατροί του Ε.Σ.Υ., εμείς που δεν χρηματίζονται αλλά κι αυτοί οι λίγοι που παίρνουν φακελάκι ως άλλοι μικροί εμποράκοι, είμαστε και νιώθουμε ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Αν μας είχε μείνει λίγη αξιοπρέπεια από αυτή που μας κλέβουν καθημερινά, θα κλείναμε τα νοσοκομεία της χώρας μέχρι να αλλάξει η κατάσταση, μέχρι να μας αντιμετωπίσουν με τον σεβασμό που μας αρμόζει. Αλλά για να διεκδικήσεις πρέπει να είσαι ελεύθερος άνθρωπος και όταν είσαι δέσμιος μιας μισθοδοσίας μόνο ελεύθερος άνθρωπος δεν είσαι. Συγχωρέστε με κ.Δούκα αλλά δεν κάνω pilates.Θα ήθελα αλλά δεν προλαβαίνω Πληρώνω κάθε μήνα 600-700 ευρώ σε μια εξαιρετική γυναίκα για να μου μεγαλώνει τα παιδιά και όταν δεν εφημερεύω, όσο αντέχω ασχολούμαι με τα παιδιά μου. Παρεπιπτόντως, η μεγάλη μου κόρη πάει στην Τρίτη Δημοτικού. Πιέζεται πολύ με τα μαθήματα και αρκετά συχνά αναρωτιέμαι αν έχει νόημα όλο αυτό. Αν μπορούσα δεν θα την έστελνα σχολείο. Θα την εκπαίδευα εγώ. Με επισκέψεις στα μουσεία, με ταξίδια, με επαφές με δημιουργικούς ανθρώπους, με σεμινάρια κάθε λογής, με ότι... Βλέπετε δεν χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τον πολιτισμό της κ.Τσόκλη για να πάμε μπροστά. Τον πολιτισμό τον έχουμε γύρω μας. Και είναι δυο λογιών. Αυτός που επιλέγουμε εμείς διαβάζοντας βιβλία, ζωγραφίζοντας, γράφοντας παραμύθια για τα παιδιά μας, παίζοντας, ακούγοντας μουσική, μιλώντας με τους φίλους μας... Και είναι και ο άλλος. Αυτός που μας σερβίρουν(επιτρέψτε μου να θεωρώ δεδομένο το παρακάτω) με κακές προθέσεις τα Μ.Μ.Ε. Σκουπίδια, παραπληροφόρηση, κακογουστιά, ανεπάρκεια. Το κακό είναι ότι όλους αυτούς πάλι εμείς τους πληρώνουμε. Εχετε απόλυτο δίκιο όταν λέτε ότι είναι ανάγκη να τονωθεί η κατανάλωση. Πολύ μεγάλο δίκιο. Γιατί η κατανάλωση άχρηστων προϊόντων θρέφει το χρέος μας και το χρέος θρέφει το σύστημα. Φαντάζεστε αύριο το πρωί να πήγαιναν 2 εκατομμύρια Ελληνες, ούτε καν όλοι, και να ζητούσαν σε μετρητά τις καταθέσεις τους πίσω; Φαντάζεστε να τους άφηναν μόνο τα χρέη; Θα γινόταν της Αργεντινής εδώ πέρα. Και μετά θα βλέπαμε ποιός είναι ο δυνατός και ποιός ο αδύναμος .Το κράτος ή ο πολίτης; Με χλευάζετε όταν λέτε ότι αν δεν θέλω να δουλεύω μέχρι τα 67 μου μάλλον δεν είμαι και πολύ δημιουργική. Γιατί είμαι, πολύ δημιουργικός άνθρωπος αλλά δεν προλαβαίνω. Αλήθεια κ.Δούκα. Πως θα σας φαινόταν αν πηγαίνατε τραυματισμένος σε ένα εξωτερικό ιατρείο μεγάλου νοσοκομείου της χώρας και καλούσαν εμένα στα 65 με καταρράκτη και αρθρίτιδα να σας φροντίσω; Να υποθέσω ότι δεν θα νιώθατε και πολύ ασφαλής; Για όλους αυτούς τους λόγους που σας ανέφερα ήδη, θα πρότεινα να είστε πιο προσεκτικός με τους αναγνώστες σας κ. Δούκα. Δεν είμαστε ηλίθιοι, εγκλωβισμένοι είμαστε! Και θέλω να ελπίζω πως δεν θα είμαστε για πάντα. Καλημέρα σας. Υ.Γ. Στη χώρα που γέννησε την δημοκρατία το βουλευτικό αξίωμα θα έπρεπε να θεωρείται τιμή και μεγάλη ευθύνη και όχι προνόμιο κατά την γνώμη μου. Αλήθεια γιατί οι βουλευτές μας που τόσο ενδιαφέρονται για το καλό μας, όταν λήξει η θητεία τους δεν επιστρέφουν απλά στις δουλειές τους; Αν είχαν ποτέ δουλειά βεβαίως. Γιατί πρέπει να παίρνουν σύνταξη μετά από δύο θητείες στη Βουλή; Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή, με πόσα μέτρα και πόσα σταθμά μετριέται η αγυρτεία;

ΕΓΡΑΨE H CARPE DIEM ΣΤΙΣ 1:47:00 Μ.Μ.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ.....

Όπως οδηγούσα ανεβαίνοντας στη Κηφισιά, φάτσα απέναντί μου στο τσιμεντένιο τοίχο της γέφυρας, γραμμένο με μαύρη μπογιά διαβάζω:

«Πίστευε και μη ερεύνα. Ψήφισε».

Απομεινάρη προφανώς των πρόσφατων εκλογών.
Αν και σαν οδηγός τη σημερινή εποχή πρέπει να είσαι πολύ συγκεντρωμένος γιατί δε ξέρεις από πού και τι μπορεί να σου συμβεί— π.χ. έχετε δει οδηγούς να έχουν πάρει …..αγκαλιά το τιμόνι και με ταχύτητα …χελώνας να πιάνουν την αριστερή λουρίδα ταχείας κυκλοφορίας—
άρχισα που λέτε να σκέφτομαι τι άραγε ώθησε το συγγραφέα στην αναγραφή αυτού του συνθήματος !

Μήπως η βαθύτατη πίστη του στο ανώτατο δημοκρατικό μας δικαίωμα, αυτό της συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία;
Μήπως το χιούμορ του, κατάληξη της απογοήτευσης που ένιωθε, ύστερα από τις επαναλαμβανόμενες προεκλογικές υποσχέσεις και τη διαπίστωση ότι σχεδόν ποτέ δεν τηρούνται, οπότε δε βαριέσαι, μην ακούς τι σου λένε, πήγαινε τώρα ψήφισε και μη προσπαθείς να … εμβαθύνεις στα λόγια τους, παραπλανητικά θα είναι;
Ένα πράγμα πάντως απέκλεισα, η αναγραφή αυτής της φράσης να οφείλεται αποκλειστικά στη βαθύτατη θρησκευτική πίστη του συγγραφέα !

Αλήθεια, εάν αυτό το «πίστευε και μη ερεύνα» το απομονώσουμε από κάθε θρησκευτική του υπόσταση, μπορεί πράγματι τη σημερινή εποχή να πιστεύεις καλοπροαίρετα δίχως καμία αμφιβολία και επιφύλαξη, όλα όσα γίνονται καθημερινά γύρω σου;
Πάνω και περισσότερο απ΄όλα, να πιστέψεις στον άνθρωπο;

Να πιστεύεις σήμερα στις αγαθές προθέσεις, στην ειλικρίνεια, στη ντομπροσύνη, στα αγνά συναισθήματα του καθενός;
Σήμερα που το ατομικό συμφέρον επικρατεί του συνολικού, σήμερα που η κοινωνική συνοχή έχει διαταραχθεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά;
Σήμερα που η ηθική και η νομιμότητα ερμηνεύονται και οριοθετούνται σύμφωνα με το ατομικό συμφέρον του καθενός;

Δοκιμάζονται σήμερα ακόμα και οι στενότερες των ανθρώπινων σχέσεων.
Βρισκόμαστε στην εποχή της διαπίστωσης, μόνον ο χρόνος μπορεί ν΄αναδεικνύει τις αλήθειες. Στη καθημερινή « τριβή » επαληθεύεται η καθαρότητα των σχέσεων και εδραιώνεται η εμπιστοσύνη.

Σήμερα, η έρευνα διεξάγεται στη διάρκεια της διαδρομής του χρόνου. Οτιδήποτε περισσότερα ….αυθόρμητο, μου φαίνεται ότι είναι …εκτός εποχικού κλίματος !

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ...

Είναι κρίμα ! Φαίνεται ότι δε την αγαπάμε την Αθήνα μας. Πλήρης η εγκατάλειψή της από όλους, τους κρατικούς και τους δημοτικούς φορείς, αλλά και τους κατοίκους της.
Σταδιακά, η χιλιοτραγουδισμένη μας πρωτεύουσα μετατρέπεται σε μια άψυχη, άσχημη, αφιλόξενη πόλη. Βρώμικη, μουτζουρωμένη παντού, γκετοποιημένη σε ορισμένες γειτονιές.
Άθλια η «μεταχείριση» της από τους κατοίκους.

Ξεχειλισμένοι οι κάδοι απορριμμάτων, ακάθαρτοι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια. Οι τοίχοι των σπιτιών, άσκοπα μουτζουρωμένοι. Ακόμα και τα αγάλματα δεν έχουν γλιτώσει το μαύρισμα.
Και μπορεί να είναι έξυπνο το χιούμορ ορισμένων συνθημάτων που γράφονται σε τοίχους, όπως αυτό που μου έστειλε φίλη blogger :
«Κολόμβε, γαμώ τη περιέργειά σου» !!
Αλλά τι νόημα έχει το «Μαρία σ΄αγαπώ» ;; Πες το στα ίσα στη γκόμενα ρε φίλε, όχι μέσω…. τοίχου !

Οι πινακίδες της τροχαίας, ακόμα και αυτές που δείχνουν περιοχές της πόλης, είναι αδιάβαστες από τα διάφορα σαχλά αυτοκόλλητα.
Και το χειρότερο απόλα, αυτές οι διαφημιστικές πινακίδες και οι διάφορες αφίσες !
Στη περιοχή Εξαρχείων - και όχι μόνον εκεί-σε όλες τις επίπεδες επιφάνειες, σε τοίχους και κολώνες σπιτιών, κρέμονται κυριολεκτικά οι διάφορες αφίσες, η πιο πρόσφατη κολλημένη επάνω σε δεκάδες άλλες. Το ίδιο στα καφάο του ΟΤΕ και τα κουτιά της ΔΕΗ.
Ακόμα και επάνω σε κορμούς δένδρων βρίσκεις στις συνοικίες καρφωμένες πινακίδες!
Στις λεωφόρους, στους στύλους της ΔΕΗ, αφίσες δεμένες, λες και οι οδηγοί προλαβαίνουν να διαβάσουν τα μικρά γράμματα που διαφημίζουν διάφορες εκδηλώσεις.


Εάν ορισμένα πράγματα είναι στραβά στην Ελλάδα, αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες :
Πρώτον, στη μη εφαρμογή των νόμων και δεύτερον στις πολύ μικρές ποινές και στη παράλειψη επιβολής  των.
Γιατί υπάρχουν νόμοι που προβλέπουν που επιτρέπονται και με πιο τρόπο οι διαφημιστικές πινακίδες και επιβάλλονται ποινές για τους παραβάτες. Αδιαφορία όμως από τις κρατικές και δημοτικές αρχές.


Όσο για το παράνομο εμπόριο και τους παράνομους μικροπωλητές, εκεί τα πράγματα έχουν ξεφύγει τελείως. Η Πλατεία Βικτωρίας είναι σχεδόν καλυμμένη από κουβέρτες όπου βρίσκεις ό,τι θελήσεις, ρολόγια, τσάντες, ρουχισμό κτλ.
Έξοχη ευκαιρία για τις κυρίες να εμφανιστούν με μια… αυθεντική Louis Vuitton!


Ακόμα στα πεζοδρόμια έξω από το Πανεπιστήμιο, τους σταθμούς του μετρό, στη κεντρική οδό Ερμού, στο Μοναστηράκι πωλούνται τα πάντα από μετανάστες.
Δεν είμαι ρατσιστής, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά κατ΄αρχήν οι μετανάστες αυτοί έχουν πέσει θύματα κυκλωμάτων παραεμπορίου που τους εκμεταλεύονται. Και μετά η κατάσταση αυτή που έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής, συμβάλει στην ασχήμια της πόλης και αδικεί τους εμπόρους που πληρώνουν νοίκια και μισθούς υπαλλήλων.


Δε ξέρω τι κάνουν οι δημοτικοί μας άρχοντες, αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Δεν αρκούν τα Μουσεία μας, ούτε καν το Νέο, ούτε και η Ακρόπολις. Φαντάζουν σχεδόν αταίριαστα μπρός στην κατάντια της πόλης μας.
Θέλει αγάπη και φροντίδα η Αθήνα. Χρειάζεται να ασχοληθούν κάποιοι σοβαρά με τα προβλήματά της. Και οι κάτοικοί της επίσης.
Πριν φθάσει η στιγμή που δε θα προλαβαίνουμε πλέον τίποτα.