ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

                                       

                                ΚΑΙ  ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ  ΤΟ  ΝΕΟ  ΧΡΟΝΟ

ΑΠΛΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ.

Yπάρχουν κάποια πράγματα, θέλετε να τα πείτε αρχές, συνήθειες, απλές καθημερινές πρακτικές, που κληρονομούμε μέσα στην οικογένειά μας στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια.
Μας μένουν τουλάχιστον κάποια από αυτά, σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό. Γίνονται συνήθεια, τρόπος ζωής, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Φυσικά η ζωή προχωρεί, οι συνθήκες και το περιβάλλον μεταβάλλονται, προσαρμοζόμαστε, αποκτούμε δικές μας θέσεις και αντιλήψεις και διόλου απίθανο να αλλάξουμε κάποια στιγμή κάτι από όσα κάποτε είχαμε συνηθίσει.


Ένα λοιπόν από αυτά που θεωρώ ότι μπορεί να διατηρήσουμε είναι η προτίμηση σε μια ……..εφημερίδα, αυτή που βλέπαμε να έρχεται στο σπίτι μας κάθε μέρα, επιλογή των δικών μας.
Πολύ απλό το πράγμα θα μου πείτε. Ναι αλλά γίνεται!


Έτσι λοιπόν και στη δική μου περίπτωση, δύο ήταν οι εφημερίδες που έφταναν κάθε μεσημέρι στο σπίτι μας.
Αυτές πρωτόπιασα στα χέρια μου και έτσι συνήθισα να διαβάζω τη μία από αυτές όταν….ανεξαρτητοποιήθηκα λόγο ηλικίας!!
Μου ήταν αδύνατο να την αποχωριστώ. Απλά την είχα συνηθίσει. Είχε πάρα πολύ και ποικίλη ύλη και τη διάβαζα πάντα με μία συγκεκριμένη μέθοδο: πρώτα τη σελίδα των αθλητικών, μετά το κύριο άρθρο και στη συνέχεια σαν να διάβαζα βιβλίο, έφτανα στο τέλος της.
Ήξερα να τη κρατώ στα χέρια μου, να τη χειρίζομαι …..με σεβασμό!
Κι αν κάποια μέρα για κάποιο λόγο δεν «έβγαινε», ένιωθα ότι κάτι μου έλειπε!


Εκείνο όμως που απαιτούσα πάντα από μια εφημερίδα ήταν η ανεξαρτησία της, η αποφυγή φανατικής γραφής. Ήθελα τη καταγραφή των γεγονότων, των ειδήσεων με τρόπο ανόθευτο, ακομμάτιστο, αληθινό.
Επιζητούσα την είδηση και ήθελα με βάση τη σαφήνεια, να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα και να κάνω τις δικές μου κρίσεις. Δε μου άρεσε ποτέ η φανατική φυλλάδα που προσκολλημένη κομματικά, σου παρουσιάζει το μαύρο άσπρο.
Έχουν φυσικά το δικαίωμα και οι δημοσιογράφοι να εκφέρουν γνώμη, να πάρουν θέση, αλλά τότε θα πρέπει το άρθρο να έχει υπογραφή και οι θέσεις να παρουσιάζονται σα προσωπικές αντιλήψεις του δημοσιογράφου.


Κάποια λοιπόν στιγμή η καλή μου εφημερίδα άρχισε να κάνει….. νερά. Τη διέκρινε ένα «ναι μεν αλλά…», κάτι περίεργες απόψεις που κάτι μου μύριζαν.
Μια πολύ αγαπητή μου φίλη, μου άλλαξε λοιπόν συνήθεια, προτείνοντάς μου μια άλλη εφημερίδα που κατά τη γνώμη της πληρούσε απόλυτα όλα όσα ζητούσα.
Και είχε δίκαιο…. δυστυχώς, γιατί άθελά μου. ….ενδυνάμωσα και ισχυροποίησα τον…αδιαπραγμάτευτα ισχυρισμό της ότι εκείνη έχει πάντα δίκαιο!!!
Τι εγωισμός αλήθεια όταν σκεφτεί κανείς ότι χαρακτηρίζει εμένα σαν το μεγαλύτερο εγωιστή που έχει συναντήσει!!!


Έτσι εδώ και ένα χρόνο τώρα, στα χέρια μου βρίσκεται μια άλλη αγαπημένη, έτσι όπως πραγματικά τη θέλω, μια πραγματικά ανεξάρτητη εφημερίδα, με πολύ καλούς δημοσιογράφους που σέβονται το πολίτη και παρουσιάζουν τα γεγονότα αυτούσια.
Το μόνο πράγμα που κράτησα από τη παλιά μου προτίμηση είναι η μέθοδος ανάγνωσης, πρώτα αθλητικά κτλ.
Είναι σύντομη και περιεκτική, σε πληροφορεί για τα πάντα από κάθε μεριά του πλανήτη, έχει χιούμορ, όταν φυσικά δεν αναφέρεται στη σκληρή σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Με πραγματική μανία την αναζητώ κάθε πρωί και κυριολεκτικά τη ξεφυλλίζω. Έχει πλέον γίνει απαραίτητη καθημερινή μου συντροφιά.


Δε ξέρω αν η σημερινή σκληρή εποχή της αβεβαιότητας επιβάλλει πολύ εύκολα αλλαγή συνηθειών. Σκέφτομαι μήπως επιζητούμε την αλλαγή, ακόμα και για πολύ απλά πράγματα, σαν μια μορφή διαφυγής και ανακούφισης από όσα μας προβληματίζουν καθημερινά.
Και φυσικά κανείς δε μπορεί να μας διαβεβαιώσει που θα καταλήξουν τελικά αυτές οι εναλλαγές που μας συμβαίνουν.
Kορώνα γράμματα η ζωή μας!!

ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΠΕΠΑΤΗΜΕΝΗ !

Λοιπόν πως τα πάτε, πως πάει η καθημερινότητά σας, καλά;
Νιώθετε έτσι αισιόδοξοι, γεμάτη ζωντάνια, έτοιμοι να διεκδικήσετε τις ομορφιές της ζωής;
Γιατί εγώ νομίζω ότι μας έχει πιάσει όλους μας η απαισιοδοξία, η αγωνία, η ανασφάλεια και μια ασυγκράτητη οργή.


Αλήθεια, γιατί φτάσαμε σε αυτό το πραγματικό χάλι σαν κράτος, σαν κοινωνία!
Τι έφταιξε, ποιος έφταιξε, ποιανού ευθύνη είναι αυτή η κατρακύλα!


Ας ξεφύγουμε λίγο από τα στενά κομματικά όρια που συχνά μας τυφλώνουν, δεν μας αφήνουν να διακρίνουμε και να αποδεχθούμε αλήθειες και μας κάνουν να συγχωρούμε τα ασυγχώρητα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι για τη κατάντια της χώρας ευθύνη φέρει το πολιτικό μας σύστημα αλλά και εμείς οι πολίτες.
Κατ΄αρχήν πως ψηφίζουμε εμείς οι Έλληνες;
Φυσικά υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν πραγματικά σε μια ιδεολογία, μπορούν να ερμηνεύσουν πολιτικά συστήματα, να αποδεχθούν τις αρχές που τα διακρίνουν και να ψηφίσουν ανάλογα.
Πολλοί όμως ψηφίζουμε με καθαρά ευκαιριακά και απολιτικά κριτήρια, μακριά από στενές ιδεολογικές αγκυλώσεις, με τη σκέψη ότι η ψήφος αυτή θα αποφέρει προσωπικά οφέλη. Ωφελημένοι νάμαστε και έχει ο θεός!!


Και η πολιτική μας ηγεσία;

Ποτέ δε βρέθηκε ένας πολιτικός ηγέτης που να μας πει ότι η χώρα και συνεπώς κι εμείς ζούμε με δανικά .
Το 1826 πήραμε το πρώτο δάνειο, συνεχίσαμε αδιάντροπα να δανειζόμαστε και στη συνέχεια να πτωχεύουμε, παίρνοντας όμως νέα δάνεια. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μόνο στη τελευταία του διακυβέρνηση πήρε 9 δάνεια!


Αλλά για να φτάσουμε στη μεταπολίτευση, μετά το 1974.
 Ήρθε η χρυσή ευκαιρία της τότε ΕΟΚ. Μπήκαμε, άρχισαν να έρχονται χρήματα, κάναμε στην αρχή ότι δε μας ενδιέφερε αυτό (« ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο, Λάκκος των λεόντων η ΕΟΚ» κτλ) αλλά μετά ..…γλυκαθήκαμε.
Και άρχισε το ανέλεγκτο, αδιαφανές και εγκληματικό σκόρπισμα των χρημάτων που μας έδιναν.
Καμία φροντίδα για επενδύσεις, για ανάπτυξη της χώρας υπέρ το λαού της, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, για μεγάλα αναπτυξιακά έργα.
Διορισμοί παντού, «τα δικά μας παιδιά», φούσκωναν το Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ.
Έφτιαξαν απίθανες, «δομές» προσλήψεων πολιτικών φίλων, πουθενά ένας έλεγχος.
Παλιά εθνική μας συνήθεια: Δανικά και… βλέπουμε!


Οι πολιτικοί μας διαπλέκονταν με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η κοινοβουλευτική ρεμούλα συνεχιζόταν αδιάκοπα, πίσω από την οποία σερνόμασταν.
Το μόνο που ενδιαφέρονταν μέχρι σήμερα οι πολιτικοί μας και τα κόμματά τους ήταν να επανεκλεγούν και να κυβερνήσουν. Ανεκπλήρωτες, υπερβολικές και αμελέτητες υποσχέσεις στις οποίες πιστεύαμε. Διαπλοκή, μίζες, ρουσφέτια και ψέματα, πολλά ψέματα. Καμία αλήθεια προς το λαό, αφού καλοπερνάει θα μας ξαναψηφίσει!
Καμία σκέψη για το που οδηγείται αυτή η έρημη χώρα.
Παράληψη εγκληματική των ηγετών μας.


Και εμείς οι πολίτες τα ανεχόμασταν όλα αυτά τα χρόνια, ανεχόμασταν τη κοροϊδία, δε αναρωτηθήκαμε ποτέ, βλέπαμε τη φαυλότητα αυτής της κρατικής μηχανής και του πολιτικού μας συστήματος. Κάναμε όμως τη δουλειά μας με λίγα έξτρα χρηματάκια, γιατί να μιλήσουμε, ν΄αλλάξουμε τακτική;
Χρόνια σε αυτή τη κατάσταση στασιμότητας η χώρα κι εμείς.


Εντωμεταξύ ενθαρρυμένο και καθοδηγούμενο από το πολιτικό σύστημα. δημιουργήθηκε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που σταδιακά ξέφυγε από τους στόχους του, κατέστη στενά συντεχνιακό, ενεπλάκη σε πολιτικές διεργασίες, έγινε όργανο των κομμάτων και κατέληξε ακόμα και να επηρεάζει την εθνική οικονομική πολιτική της χώρας.


Και τώρα παραπονιόμαστε ότι μας στερούν την εθνική μας κυριαρχία!
Και τι κάναμε εμείς όλοι, πολιτικοί και πολίτες τόσα χρόνια για να μη τη χάσουμε;
Οι ηγεσίες καθοδηγούν. Όμως πότε σκέφτηκαν, πότε σχεδίασαν μια οικονομική, κοινωνική, εθνική πολιτική, πότε ενδιαφέρθηκαν για τις προοπτικές αυτής της χώρας, για ένα καλύτερο μέλλον όπως λέμε;


Ναι, αλλά και οι πολίτες δε μπορεί να σέρνονται πίσω από απαράδεκτες μεθοδεύσεις μόνο και μόνο γιατί έτσι βολεύονται.
Aπό την εποχή του  Καποδίστρια όταν έγιναν οι πρώτες προσπάθειες, δε καταφέρμαι ακόμα να φτιάξουμε ένα ευνομούμενο, εύρυθμο, στέρεο και κοινωνικά δίκαιο κράτος.


Ας μη πω τίποτα άλλο. Αλλά φίλοι μου προβληματίζομαι, βασανίζομαι πολλές φορές γιατί τον αγαπώ αυτό το πανέμορφο τόπο. Δεν αντέχω να τον υποτιμούν, να τον λοιδορούν, να τον χλευάζουν, να τον φέρνουν σα παράδειγμα αποφυγής.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΚΗ.

Στη ζωή υπάρχουν περιπτώσεις όπου άτομα που απογειώθηκαν επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, να κατρακυλούν κάποια στιγμή στην απαξίωση, στην αφάνεια, στη καταστροφή.

Λανθασμένες ή βιαστικές και αμελέτητες αποφάσεις, λάθη στρατηγικής, αλαζονεία, ίσως και κάποια μοιραία κακιά στιγμή, μπορεί να οδηγήσουν πρώην «σημαντικούς» στην εξαφάνιση.


Υπάρχει φυσικά και η βλακεία! Αυτή η φοβερή έλλειψη…..εγκεφαλικής ουσίας που συμβάλει στη καταστροφή.
Έχει βέβαια ένα … ελαφρυντικό αυτό το ελάττωμα: απαλλάσσει λόγω βλακείας!!

Το μόνο στη περίπτωση αυτή είναι το … ελλειμματικό άτομο να μην καθορίζει τις τύχες μίας ολόκληρης χώρας. Αυτό θα ήταν πραγματικά τραγικό.

Είναι δε εξίσου τραγικό αλλά και ακόμα πιο βλακώδες, και γελοίο, να προσπαθεί να δικαιολογήσει τις επαναλαμβανόμενες βλακείες του με τον ίδιο πάντα ανούσιο, μονότονο και ατελέσφορο τρόπο και τόνο που τελικά καταντά black humor.


Δύστυχη καταταλαιπωρημένη Ελλάδα!!
Δύο επανωτές….πετυχεσιές έκανε!!


«Χαζό παιδί χαρά γεμάτο». Πλήρης η περιγραφή του «ατόμου».
Ευτυχώς που ακόμα και η βλακεία μπορεί να έχει τα ….καλά της: αποβάλλεται ο ελλειμματικός!

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΨΑΡΟΦΑΓΕΙΑΣ.

Τα ψάρια είναι γνωστό ότι δε φημίζονται για την εξυπνάδα τους. Μυαλό κουκούτσι που λένε.

Η συχνή κατανάλωση φαγητών με βάση το ψάρι όπως το γνωστό γιαπωνέζικο πιάτο "σούσι" προκαλεί προφανώς παρενέργειες και.......ψαροποιεί εντελώς τον ανθώπινο εγκέφαλο. Μα εντελώς!!

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΝΤΕΚΑΜΙΣΙ .......

Καθιερώθηκε τελικά. Κάθε Σάββατο κατά τις 11.30, στο ίδιο πάντα μέρος, επτά συνολικά, ορισμένοι και μετά των συζύγων.
Φίλοι από παλιά. Επαγγελματικά στον ίδιο χώρο. Γνωρίστηκαν μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της επαγγελματικής τους τάξης.
Διαφωνούσαν συχνά, καυγάδιζαν στα διοικητικά όργανα, αλλά μετά έφευγαν για ένα ποτήρι κρασί εκεί κοντά στα πλακιώτικα μέρη.


Τα γλέντια τους στα σπίτια συχνά, έτσι εκ περιτροπής! Και ο καθένας είχε τη σπεσιαλιτέ του να προσφέρει: ρωσική σαλάτα, ντολμαδάκια, χοιρινό με σέλινο και ο προνομιούχος της παρέας ψητό γουρουνόπουλο στην εξοχική του κατοικία.


Όμορφες εποχές, επαγγελματικά αποδοτικές, άνετες, ανέμελες κιαν υπήρχαν κάποια προβλήματα, ξεπερνιόντουσαν.
Και κέφι, κέφι πολύ, διασκέδαση στα γνωστά στέκια εκείνης της περιόδου.
Δεμένοι και οι τέσσερις με δεσμά φιλίας πραγματικής. Μοιράζονταν τα πάντα. Ο ένας δίπλα στον άλλο, σύμβουλος  ή  συμπαραστάτης σε κάθε περίπτωση.


Όμως κάποια στιγμή κάπως απομακρύνθηκαν. Προβλήματα σοβαρότατα, δραματικά, οικογενειακά και επαγγελματικά, κτύπησαν το καθένα χωριστά,
Που διάθεση για διασκέδαση. Συμμαζεύτηκαν, άλλοι λύγισαν, έχασαν πολλά, αλλά να, επιβίωσαν.


Πέρασαν λίγα χρόνια. Και ξάφνου, έτσι απρογραμμάτιστα ξαναβρέθηκαν πάλι όλοι μαζί.
Το «μάτια που δε βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται» αληθινό μεν, αλλά εκείνοι το ξεπέρασαν.
Αλλαγμένοι βαθιά μέσα τους, αλλά μεταξύ τους πάντα οι ίδιοι!
Αρχικά ξανάσμιξαν οι δύο τους και μετά ο ποιό… οργανωτικός από τους τέσσερις ανέλαβε να ανασυγκροτήσει την…. ολομέλεια!


Κάθε Σάββατο ξέρουν το τόπο και την ώρα για καφέ.
Αναδρομή στα παλιά, στις καλές εποχές, πολιτική συζήτηση με συχνούς διαξιφισμούς, πειράγματα στον ασταμάτητα πολυλογά- παντογνώστη, προβληματισμός για το μέλλον αυτής της χώρας και τελικά…. πνίξιμο της απελπισίας και αβεβαιότητας με ουζάκια και τα απαραίτητα συνοδευτικά finger food!


Όμορφες μικρές στιγμές, καταστάλαγμα μιάς αληθινής φιλίας που εξακολουθεί να τους δένει.
Στη σημερινή εποχή τα πάντα έχουν διαστρεβλωθεί, έννοιες και λέξεις έχουν χάσει την ορθή τους σημασία.


Φιλία!
Ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία έτσι όπως την αντιλαμβάνεται και καμιά φορά όπως τον βολεύει, στο τόσο σημαντικό, πολύτιμο και ευγενικό αυτό συναίσθημα.
Ούτε να το νιώσουν αλλά ούτε και να το προσφέρουν μπορούν ορισμένοι.
Συχνά το ατομικό συμφέρον, η υστεροβουλία νοθεύουν, αλλοιώνουν κάθε έννοια φιλίας.
Γιατί η αληθινή φιλία είναι προσφορά, θέλει γενναιοδωρία, ψυχικό βάθος, ειλικρίνεια. Ακόμα και θυσίες.
Η φιλία είναι μοιρασιά ζωής, η πηγή εκεί που θα τρέξει κάποιος να βρει ασφάλεια, μια παρήγορη λέξη, μια συμβουλή, τη συμπαράσταση.
Είναι το αποκούμπι τη στιγμή της απελπισίας και της απόγνωσης.
Δε μετριέται η φιλία με λόγια. Θέλει πράξεις, αποδείξεις. Δε μπαίνει στο ψυγείο….και βλέπουμε. Ούτε και βγαίνει στην επιφάνεια μόνο όταν ο ένας χρειαστεί τον άλλο.


Ευτύχημα ζωής όποιος καταφέρει να εισπράξει και να προσφέρει τη φιλία.

ΣΤΑ ΟΡΙΑ !

Ποτέ δε μου άρεσε το ψέμα, σε οποιαδήποτε μορφή και περίσταση.
Το απεχθάνομαι, το θεωρώ προσβολή και χυδαιότητα. Δε το ανέχομαι.
Με εξοργίζει ακόμα και η όψη εκείνου, που πιστεύοντας ότι είναι ικανός να πει ένα ψέμα, προδίδεται από τις φάλτσες εκφράσεις του προσώπου και του τόνου της φωνής του.
Αποκρουστικό θέαμα, γελοίο!
Θεωρώ ότι αυτή η ηθελημένη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και των γεγονότων, η απόκρυψη της αλήθειας, αποτελούν άθλια μέσα εξαπάτησης.


Υπάρχει βέβαια και το «κατά συνθήκη» ψέμα, το καλοπροαίρετο, εκείνο που καλύπτουμε με τη δικαιολογία ότι πρέπει να το μεταχειριστούμε γιατί αποβαίνει σε συγκεκριμένο όφελος αποκλειστικά μάλιστα για τον άλλο.
Μόνο που καμιά φορά εκείνο το όφελος ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει.
Θα δεχθώ όμως ότι υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου μιας τέτοιας μορφής ψέμα μπορεί πραγματικά να είναι αναγκαίο κακό προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.


Από την άλλη μεριά, λέγεται ότι αλήθεια είναι η αλήθεια του καθενός. Αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση, …….εννοιολογικής και φιλοσοφικής μορφής.


Το ίδιο αποκρουστική είναι για μένα και η υπερβολή, αυτή η…. εξόγκωση, το φούσκωμα μίας κατάστασης, απλά για τη δημιουργία εντυπώσεων προς όφελος φυσικά του υπερβάλλοντος. Η υπερβολή συχνά κακόβουλα και εκ του πονηρού, χρησιμοποιείται προκειμένου να προκαλέσει φόβο, απελπισία και να υποχρεώσει στην αποδοχή κάποιων πραγμάτων που πιθανότατα αλλιώτικα δεν επρόκειτο να γίνουν αποδεκτά.


Ψέματα και υπερβολές!
Αυτή τη χυδαία μέθοδο χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις μας στη προσπάθεια επιβολής της καταστροφικής τους πολιτικής. Παρακάμπτεται η φροντίδα για τη πρόοδος της χώρας και τη προσφορά μιας καλύτερης ζωής στους πολίτες.
Μοναδική επιδίωξη είναι η επανεκλογή τους στη αρχή με κάθε τρόπο, εξαπατώντας το λαό.
Με υπνωτικό το ψέμα και την υπερβολή, μας ντοπάρουν τόσα χρόνια όλοι οι πολιτικοί μας.


Ζούσαμε σε μια ουτοπική κατάσταση ψεύτικης ευημερίας, δήθεν προόδου.
Ποιός ποτέ μας ενημέρωσε πραγματικά για το που οδηγείτο αυτή η χώρα, με τι χρήματα ζούσαμε, τι μπορούσαμε να παράγουμε, τι χρωστούσαμε, τι δανειζόμαστε, με ποιούς όρους!


Ψέματα, υπερβολές, απόκρυψη της αληθινής κατάστασης.
Μας έχωσαν στην τότε ΕΟΚ για πολιτικούς λόγους και ….φιλικών σχέσεων και μας είπαν να «κολυμπήσουμε», ανέτοιμοι όμως και αγνοώντας τα νερά όπου μας έριχναν.


Φώναζαν ότι η χώρα ανήκει στους Έλληνες, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο, αλλά υπέγραφαν τη παραμονή των νατοϊκών βάσεων. Φούσκωναν με υποσχέσεις απερίσκεπτα τα μυαλά μιάς υπό κατασκευή νέας αστικής τάξης, με κατάληξη τη δημιουργία συντεχνιακών καταστάσεων, την εκτροφή εργατοπατέρων και το σταδιακό διαχωρισμό της κοινωνίας.


Μας έμπασαν και πάλι για πολιτικούς λόγους στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία, άλλη μια φορά απροετοίμαστοι και ανίκανοι για ένα τέτοιο περιβάλλον, ανοργάνωτοι παντού, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Και αφού πρώτα απολογητικά αποδέχονταν ότι «αυτή είναι η Ελλάδα», μετά με κομπασμό έλεγαν ότι είμαστε ισχυρή χώρα, ανήκουμε στο κλαμπ των ισχυρών, τρομάρα μας.


Σκάρτο, χυδαίο, διαλυτικό, αντικοινωνικό το πολιτικό μας σύστημα.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα ψεύδονται ασύστολα, ανερυθρίαστα καθημερινά και διογκώνουν καταστάσεις για εκφοβισμό, προκειμένου να υποκύψουμε στις διαταγές κάποιων ξενόφερτων υπαλληλίσκων.
Οδήγησαν τη χώρα στην ανυποληψία, στο χλευασμό των άλλων κρατών, στο να μας θεωρούν διεθνώς ότι αποτελούμε εμπόδιο στη πρόοδο των άλλων, εμείς, τα σκουπίδια.
Χανόμαστε μέσα στις διεθνείς εξελίξεις και ανακατατάξεις και στα διεθνή πολυποίκιλα παιχνίδια κάποιων ισχυρών.


Πιέζεται, ασφυκτιά ο πολίτης, χάνει κάθε μέρα κομμάτια της ζωής του, αντιμέτωπος με μια κυβέρνηση περισσότερο χουντικής παρά δημοκρατικής μορφής.
Πόσο άραγε θ΄αντέξουμε ακόμα;
Πόσο θ΄ανεχόμαστε αυτή τη κατάσταση;



 

ΜΗΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΛΟΥΣΙΜΟ !!

Πόσο πλούσια είναι λοιπόν η ελληνική γλώσσα! Λέξεις, ουσιαστικά, επίθετα, κτλ ένας πλούτος εννοιών για να εκφραστείς!
Παίρνεις π.χ. μια λέξη και έχεις ένα ολόκληρο οπλοστάσιο ακόμα και να τη περιπλέξεις έτσι ώστε να χάσει το πραγματικό της νόημα και να της δώσεις την ερμηνεία που εσύ θέλεις.


Πάρτε τη λέξη «χρεοκοπία». Επιλέγεις και βάζεις δίπλα της τη λέξη «επιλεκτική» ή «συντεταγμένη»- όχι, το «άτακτη» δε της πάει-και έτσι τουλάχιστον μειώνεις σημαντικά τη σημασία της, το βάρος της.
Μάλιστα αυτό το «συντεταγμένη» έχει μια μαγεία μέσα του, αναισθητοποιεί κάθε διάθεση να τα βάψεις μαύρα, ακόμα και στην ολική καταστροφή δίνει μια ομορφιά, μια διαφορετική συνισταμένη, διότι αυτή η ολική καταστροφή δεν έχει γίνει έτσι ξεκάρφωτα. Έχει γίνει με σχεδιασμό, λογική, με οδηγίες, άσχετα αν το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο…..καταστροφικό!
Αν είσαι μάλιστα και καλός χειριστής του λόγου όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε μπορείς ακόμα και να της αλλάξεις….τον αδόξαστο και στο άκουσμά της να την κάνεις να σε γεμίζει ευτυχία και χαρά!


Πάρτε τη λέξη «πτώχευση». Βάζεις δίπλα της το επίθετο «ελεγχόμενη» και τότε μπορείς να ισχυριστείς ότι ελέγχεις απόλυτα τη κατάσταση και συνεπώς η πτώχευση μπορεί να είναι πιο …ανάλαφρη, ίσως μάλιστα αφού την….ελέγχεις, μπορεί κιόλας να την αποδεχτείς!
Βέβαια και για τις δύο αυτές λέξεις, υπάρχει στο λεξιλόγιό μας και μια άλλη που
προσδιορίζει ξεκάθαρα τα πράγματα: μπατιρίσαμε!
Το θέμα όμως είναι πως παρουσιάζεις μια τέτοια κατάσταση….. μπατιρίσματος! Στην αρχή αναφέρεσαι σε κάτι τέτοιο en passant που λέει κι ο Σαρκοζί. Μετά το επαναλαμβάνεις λίγο πιο συχνά, σαν κάτι όμως απόμακρο, ομιχλώδες. Και τέλος λες ότι σ΄αυτό απλά αναφέρονται οι ξένοι.

Στο τέλος, τη πτώχευση, τη χρεοκοπία, όπως θέλετε πέστε το, την επωμίζεται ο λαός.
Προσπαθούν λοιπόν τώρα να μας παρουσιάσουν με λογοπαίγνια και βλακώδεις ωραιοποιήσεις τη τραγική κατάσταση στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα.
Λες και δε τη νιώθουμε κάθε μέρα και με σκληρό τρόπο. Μας έχουν στερήσει ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, τις μικρές χαρές της ζωής, μας έχουν περιορίσει τις καθημερινές επιλογές μας, έχουν πληγώσει την αξιοπρέπειά μας.
Τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα οι άθλιοι πολιτικοί μας.

Το «κούρεμα» του χρέους! Άραγε πως θα… καλλωπίσουν το «κούρεμα»; Με… λακ, κρέμες, μους ή μπριγιαντίνες και κολόνιες!

Θα δείτε, θα το παρουσιάσουν σαν μεγάλη επιτυχία, σαν φοβερό κατόρθωμα! Μείωση των χρεών μας θα μας πουν, το κουρέψαμε το χρέος, αλλά εμάς θα μας …λούσουν με νέες περικοπές μισθών, συντάξεων και με απολύσεις εργαζομένων.


Χαμένοι στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, πιεσμένοι, έκπληκτοι με την ανικανότητα των κυβερνώντων, προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι, να αναπνεύσουμε, με αυτά τα λίγα που μας έχουν απομείνει.

ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΟΡΙΑ.

Μήπως θα έπρεπε να έχω τα κέφια μου, τη διάθεση να γράψω κάτι εύθυμο, ανάλαφρο, τσαχπίνικο ή μήπως κάτι ρομαντικό, να γράψω για τα ηλιοβασιλέματα του φθινοπώρου, για φεγγαρόλουστες βραδιές, για τον αστρομάτη ουρανό!

Να βάλω κι ένα τραγουδάκι για μουσική υπόκρουση κάτι να εκφράζει την εποχή, «τι ωραία τι καλά, όλα είναι μια χαρά, τραλαλά, τραλαλά»!

Ε όχι φυσικά. Δε ξέρω τι ακριβώς με διακατέχει, είναι η οργή, η απελπισία, η ψυχική ώθηση που νιώθω μέσα μου να κατέβω να τα κάνω όλα μπάχαλο, να ξεσπάσω, να βρεθώ εκεί, στη πρώτη γραμμή, κι ό,τι γίνει!


Πως μας κατάντησαν έτσι; Όλοι αυτοί μας κυβερνούσαν χρόνια τώρα εναλλάξ. Πως, με ποιό σχεδιασμό, με ποιά προοπτική, για να μας οδηγήσουν που ακριβώς;


Έριξαν ποτέ μια ματιά να δούνε αν βγαίνουμε, αν παράγουμε, αν μπορούμε να ξοδεύουμε έτσι όπως θέλαμε όσα είχαμε και όσα μας έδιναν;
Έκαναν ποτέ ένα λογαριασμό;


Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να ξανακυβερνήσουν τη χώρα. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο.
Σκορπίζοντας άσκοπα και αδιάντροπα χρήματα, τρώγοντας όσο και όπως μπορούσαν περισσότερα.


Αυτοί οι ίδιοι που διόγκωσαν το δημόσιο τομέα για να παίρνουν ψήφους, έρχονται σήμερα με απόλυτο κυνισμό να στείλουν χιλιάδες υπαλλήλους στην ανεργία.
Ποτέ δε σκέφτηκαν που πήγαινε αυτή η χώρα, ποτέ δε τους ένοιαξε πραγματικά.


Τώρα μας έχωσαν στα Μνημόνια με μέτρα βάρβαρα, άδικα, άθλια, απάνθρωπα, χυδαία, αντισυνταγματικά.
Έφτασαν να φορολογήσουν και εκείνους που προσπαθούν να επιβιώσουν με 5.000 ευρώ εισόδημα, κάτω από το μέσο όρο της φτώχιας.


Εθνική κατάθλιψη παντού. Καθένας μας με προβλήματα. Αδιέξοδα. Δίχως ελπίδα.
Και το χειρότερο μας χωρίζουν, σπάει η κοινωνική συνοχή, ο καθένας φροντίζει το δικό του πρόβλημα, βυθισμένος στην απελπισία.


Ακούστε λόγια του Αντιπροέδρου και Υπουργού Εθνικής Οικονομίας:
«Είναι ευτύχημα που είμαστε υπό επιτήρηση γιατί έτσι μπορούμε να κάνουμε τον αυτοέλεγχο για να σωθούμε»!!

Κρεμάλα στο Σύνταγμα κύριε, αυτό σου αξίζει μόνο. Ο άθλιος τολμά να απαξιώνει τον ελληνικό λαό δίχως να κοκκινίζει η φάτσα του!
Ανίκανοι, λίγοι για να κυβερνήσουν μιά χώρα, μικρόψυχοι, δίχως δυναμισμό, δίχως μπέσα.


Δε μπορώ να συνεχίσω να γράψω κι άλλα, στο ίδιο μοτίβο θα είναι.
Ούτε πώς να κλείσω ξέρω.

 

ΑΝΙΚΑΝΟΙ.... ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΥΔΑΙΟΙ ;

Xαρακτηρίζουμε καμιά φορά ορισμένους πολιτικούς ανίκανους, ψεύτες, ή διεφθαρμένους.
Να όμως που υπάρχουν και περιπτώσεις και μάλιστα υπουργών, όπου η βαρβαρότητα και η χυδαιότητα χαρακτηρίζει τις θέσεις και αποφάσεις τους.
Γιατί η βαρβαρότητα και η χυδαιότητα διακρίνει την απόφαση με θέμα:


«ΚΑΘΟΡΙΣΜΌΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗ ΔΑΠΑΝΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΠΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΝΠΔΔ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ».


Την απόφαση αυτή υπέγραψε στις 27/7/2011 ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (;;;) ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Ανδρέας Λοβέρδος!
Τι σημαίνει αυτή η απόφαση που ήδη έγινε νόμος 3984/2011 (ΦΕΚ Α150);
Ιδού τι λέει η παράγραφος 8 του άρθρου 66:

«Οι περιθαλπόμενοι σε ΝΠΔΔ τα οποία παρέχουν υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης, οι οποίοι πάσχουν από χρόνιες παθήσεις και για όσο χρονικό διάστημα αυτοί διαμένουν μόνιμα εντός των φορέων αυτών, συμμετέχουν στη δαπάνη περίθαλψής τους με ποσοστό επί της σύνταξης που λαμβάνουν. Με απόφαση του Υπουργού…..καθορίζεται το ποσοστό συμμετοχής κλιμακωτά ανάλογα με τη σύνταξη του κάθε περιθαλπομένου.»

Με απλά λόγια φίλοι μου, οι ψυχικά άρρωστοι, γιατί αυτούς κυρίως αφορά, που νοσηλεύονται για μακρύ χρονικό διάστημα στις ψυχιατρικές κλινικές του Δημοσίου, θα στερούνται ένα σοβαρό μέρος της σύνταξής τους για να συμμετέχουν στη νοσηλεία τους!

Και θέλετε να ξέρετε ποιο είναι αυτό το ποσοστό; Δείτε!!

Για σύνταξη μέχρι 360 ευρώ ποσοστό 40%.

Για σύνταξη από 360,01 ευρώ μέχρι 500 ευρώ ποσοστό 50%.
Για σύνταξη από 500,01 ευρώ μέχρι 1000 ευρώ ποσοστό 60%.
Για σύνταξη από 1000,01 ευρώ μέχρι 1500 ευρώ ποσοστό 70%
Για σύνταξη από 1500,01 ευρώ και άνω ποσοστό 80% !!!


Στα χέρια του Λοβέρδου έπεσαν τα δυστυχή αυτά άτομα, που υποφέρουν από μια ασθένεια τόσο φριχτή.
Δίχως δισταγμό, δίχως ίχνος ανθρωπιάς, δίχως ίχνος ευαισθησίας, εκεί βρήκε έδαφος ο απάνθρωπος αυτός Υπουργός για να μειώσει τις δαπάνες στο σύστημα υγείας που του επιβάλλει η τρόικα!
Ο κύριος καθηγητής τι πολιτισμό άραγε διδάσκει;
Γιατί ο πολιτισμός δεν αναδεικνύεται μόνο από τα Μουσεία, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία παρέχει τις κοινωνικές υπηρεσίες και περιθάλπει τα ιδιαίτερα ευπαθή άτομα, στη προκειμένη περίπτωση τα άτομα με ψυχικές παθήσεις.


Θέλετε να μάθετε πως εξηγεί το σκεπτικό της απόφασης ο Γ. Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Γ. Κατριβάνος;
«Όταν κάποιος είναι εσώκλειστος και δεν βγαίνει καθόλου έξω, τι να τα κάνει τα 300, 400 ή 1000 ευρώ; Τι έξοδα έχουν που δε τους τα καλύπτει το νοσοκομείο ή το ίδρυμα; Κιαν έχουν κάποια έξοδα εμείς δε θέλουμε να του παίρνουμε τη σύνταξη, αλλά να καλύψουμε κάποιες ανάγκες τους. Μπορεί να χρειάζονται πάνες ή αποκλειστικές νοσοκόμες για τις οποίες άλλωστε θα πλήρωναν αν έμπαιναν ως ιδιώτες σε ένα νοσοκομείο».

Δέστε κυνισμό και προστυχιά! Απόλυτα παραπλανητική και υποκριτική η θέση του κ. Γενικού. Προφανώς δεν έχει ιδέα τι θα πει να έχεις δικό σου άνθρωπο μέσα σε ψυχιατρικό ίδρυμα.

Γιατί ξοδεύουν χρήματα και αυτοί οι ασθενείς μέσα εκεί για να προμηθευτούν τόσα πολλά που δεν τους παρέχονται, όπως πάνες, χαρτί τουαλέτας, να πάρουν ένα πακέτο τσιγάρα, ένα εμφιαλωμένο νερό, ένα αναψυκτικό, ένα γλυκό από το κυλικείο του ιδρύματος.
Κιαν κάτι περισσεύει από τη σύνταξή τους, οι συγγενείς τους θα το χρησιμοποιήσουν για να τους παρέχουν ό,τι περισσότερο μπορούν προκειμένου να κάνουν τη διαβίωσή τους στο ίδρυμα όσο πιο ευχάριστη γίνεται και …..να φιλοδωρήσουν μια νοσοκόμα προκειμένου να περιποιηθεί ανήμπορα για αυτοεξυπηρέτηση ασθενείς. Ακόμα και για να τους παρέχουν ένα κινητό τηλέφωνο να επικοινωνούν μαζί τους, να νιώθουν ότι οι δικοί τους είναι κοντά τους.

Και εν πάσει περιπτώσει, όταν μιλάμε για δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, τι εννοούμε κύριοι του Υπουργείου;

Ευτυχώς έχουν ενημερωθεί Οργανώσεις που ασχολούνται με τα ψυχικά νοσήματα, ο Συνήγορος του Πολίτη, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρία, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και κινητοποιούνται άτομα που έχουν δικούς τους ανθρώπους στα ψυχιατρεία, προκειμένου να προσβληθεί ο νόμος σαν αντισυνταγματικός, για τη διακριτική μεταχείριση των πολιτών.
Αυτή η χυδαία απόφαση του Υπουργού πρέπει οπωσδήποτε να ακυρωθεί.


Θα έλεγα μάλιστα ότι ιδιαίτερα ο κύριος Πρωθυπουργός, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και ευαισθητοποιημένος για νομοθετήματα παρόμοιας μορφής.

ΜΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ !

Μεράκι βέβαια. Αλλά και

αγάπη για το τόπο που γεννήθηκες. Και γαϊδουρίσια υπομονή, επιμονή και προπαντός ψυχραιμία προκειμένου να αποφύγεις τη διάπραξη χειροδικίας ή ποινικού αδικήματος σε βάρος κάποιου στενοκέφαλου κρατικού υπαλλήλου.

Ευτυχώς το αποτέλεσμα μιας τέτοιας «τακτικής» στη προκειμένη περίπτωση άξιζε το κόπο!

Ο καπετάν Βασίλης Κωσταντακόπουλος, ένας αυτοδημιούργητος εφοπλιστής από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας θέλησε να προσφέρει ένα έργο που θα συνέβαλε στην ανάπτυξης της γενέτειράς του αλλά θα αποτελούσε και εθνική προβολή: Να κτίσει εκεί στο κόλπο του Ναβαρίνου ένα μεγάλο τουριστικό συγκρότημα και γήπεδα γκολφ.

Το εγχείρημα ξεκίνησε από το 1982 όταν άρχισε να αγοράζει τις εκτάσεις που θα ήταν απαραίτητες, πληρώνοντάς τις μάλιστα πολύ ακριβότερα από τη πραγματική τους αξία.

Και προφανώς ο άνθρωπος θα τρελάθηκε με τις ασάφειες και δαιδαλώδεις διατάξεις της… γνωστής ελληνικής Πολεοδομίας. Χρειάστηκαν περίπου 3.500 υπογραφές κατά τη διάρκεια υλοποίησης του έργου!
Επιτέλους τα κατάφερε ( μου είπαν ύστερα από 15 χρόνια προσπάθειες !!) και κτίστηκαν τα πρώτα δύο ξενοδοχειακά συγκροτήματα και το ένα γήπεδο γκολφ που άρχισαν να λειτουργούν το Μάη του 2010.

Πρόθεση της ανάρτησης φυσικά δεν είναι η διαφήμιση και προβολή του συγκροτήματος αυτού.

Απλά ενθουσιάστηκα και εντυπωσιάστηκα από αυτά που είδα. Και χάρηκα επίσης. Τέτοια έργα και τη χώρα προβάλλουν και συνάλλαγμα φέρνουν και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο δημιουργούν θέσεις εργασίας. Σήμερα εργάζονται εκεί 1700 άτομα και όταν ολοκληρωθεί το έργο 4.500.

Τα οικοδομικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν πέτρα και ξύλο, αρμονικά δεμένα και προσαρμοσμένα στην αρχιτεκτονική της περιοχής. Τα δωμάτια είναι από 40-80 τμ και τα 123 από τα 445 του συγκροτήματος Westin έχουν ιδιωτική πισίνα! Το άλλο συγκρότημα Ρωμανός διαθέτει 321 δωμάτια.Η παραλία με τα νερά του Ιονίου έχει μήκος ενός χιλιομέτρου.

Όλη η έκταση είναι κατάφυτη και οι κήποι διακόπτονται μόνο από τις διάσπαρτες πισίνες και τις πανέμορφες λιμνούλες με τα πεντακάθαρα νερά τους να «παίζουν» επάνω στα κάτασπρα βότσαλα του πυθμένα.


Υπάρχουν χώροι για εσωτερικές και εξωτερικές δραστηριότητες- SPA, γυμναστήρια,

γήπεδα τένις, μπάσκετ, βόλεϊ, σκουός, μπόουλινγκ, τοίχος αναρρίχησης, ποδηλασία βουνού, σινεμά , βιβλιοθήκη, εμπορικό κέντρο, καφενείο, εστιατόρια διαφόρων… γεύσεων κτλ. Μιά ολόκληρη πολιτεία. Το γήπεδο γκολφ έχει σχεδιαστεί από πρώην αμερικάνο πρωταθλητή του αθλήματος.

Τα παιδιά θα βρουν δικούς τους χώρους διασκέδασης. Το Cocoon για νήπια 8-36 μηνών και το Sand Castle μέχρι 12 ετών, αίθουσα χειροτεχνίας, όλα με την επίβλεψη ειδικευμένου προσωπικού και μια δική τους πισίνα με πολλά νεροπαίγνιδα.

Με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα δύο χώροι: ο διαδραστικός χώρος, όπου προβάλλεται σε διάφορες οθόνες η χλωρίδα και η πανίδα του τόπου. Σε άλλη αίθουσα με φωτογραφίες, διάφορα κείμενα της εποχής και άλλα εκθέματα περιγράφεται η ιστορική ναυμαχία του Ναβαρίνου.

Οι υιοί του Κωστανακόπουλου συνεχίζουν την ολοκλήρωση του οράματος του πατέρα τους. Κατασκευάζονται μικρές βίλες χωμένες μέσα σε λοφίσκους και βράχους της περιοχής ώστε να μην ενοχλούν οπτικά το περιβάλλον, καθώς και νέο ξενοδοχειακό συγκρότημα και γήπεδα γκολφ.


Στις λίγες ώρες που έμεινα στο χώρο αυτό φιλοξενούμενος συγγενικού μου προσώπου, είδα επώνυμους Έλληνες αλλά και πολλούς ξένους, Ρώσους και Γάλλους, ενώ με ελικόπτερα καταφθάνουν συχνά διεθνείς προσωπικότητες.

Καλά το μεράκι, αλλά η κακομοιριά που είναι;
Μα πρώτα απ΄όλα στις κρατικές μας Υπηρεσίες, στη αποπνικτική γραφειοκρατία που καθυστερεί, αποφεύγει λύσεις, ταλαιπωρεί, εκνευρίζει και διώχνει κάθε καλή πρόθεση και προσπάθεια. Φαντάζεστε τι θα τράβηξε αυτός ο άνθρωπος προκειμένου να πραγματοποιήσει το όνειρό του και τι υπομονή του χρειάστηκε!!

Με τη νοοτροπία που κυριαρχεί στις διάφορες κρατικές μας υπηρεσίες, με τις….λοξοδρομίες που υποχρεώνεται ν΄ακολουθίσει ο επενδυτής και την απίθανη γραφειοκρατία, μάλλον διώχνουμε παρά προσελκύουμε τις επενδύσεις στη χώρα μας, τόσο απαραίτητες τη σημερινή ιδιαίτερα περίοδο.


Άκουσα ότι πρόθεση των ιδιοκτητών ήταν να προσληφθούν κυρίως άτομα από τη Μεσσηνία. Από αυτούς πολλοί δεν άντεξαν γιατί δεν δέχονταν να εργάζονται με τους όρους και τις απαιτήσεις απόλυτα απαραίτητες για να λειτουργήσει σωστά ένα τόσο πολύπλοκο συγκρότημα. Χρειαζόταν διάθεση δουλειάς, πειθαρχεία, ακρίβεια εργασίας . Έτσι, είδα αρκετούς αλλοδαπούς να εργάζονται εκεί.


Πέρα από αυτό ζητήθηκε να βρεθεί μια πιο εύκολη πρόσβαση των πελατών στο συγκρότημα. Η χάραξη του δρόμου από το αεροδρόμιο της Καλαμάτας, μου είπαν, έγινε με έξοδα των επιχειρηματιών, αλλά η κατασκευή του ακόμα δεν άρχισε. Κάπου πάλι θα σκόνταψε η κατάσταση.


Τόσα χρήματα παίρναμε από την Ε.Ε. τόσα χρόνια τώρα, υποδομές όμως δε καταφέραμε να φτιάξουμε παρά μόνο υπό πίεση, όπως στη περίπτωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ.....

Αυτή τη φορά είπα να πάω στο Λονδίνο δίχως συγκεκριμένο πρόγραμμα. Να είμαι ελεύθερος να τριγυρίσω σε μέρη που μου αρέσουν. Να απολαύσω εκείνη τη μοναδική ατμόσφαιρα των αγγλικών pubs, πίνοντας τη μπύρα μου.

Θα μου πείτε μα τι μπορεί επιτέλους να είναι αυτό που με κάνει να ενθουσιάζομαι με αυτό το χώρο. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Είναι κάτι που θα πρέπει να το έχεις ζήσει, να το έχεις καταλάβει, να έχεις νιώσει την ατμόσφαιρά του και να το έχεις αποδεχθεί. Είναι μια ολιγόωρη κοινωνική συναναστροφή θα έλεγα.

Κάθε φορά που πήγαινα στο Λονδίνο μεταχειριζόμουνα το εκπληκτικό δίκτυο του μετρό τους. Με το μικρό χάρτη των γραμμών στο χέρι, ήταν πολύ εύκολο, δε χανόσουν, πήγαινες παντού.

Αυτή τη φορά σχεδόν αποκλειστικά μεταχειρίστηκα τα κόκκινα λεωφορεία. Είχα βάλει χρήματα στην ηλεκτρονική μου κάρτα, την oyster card με κοινή χρήση στα ΜΜΜ. Ο ηλεκτρικός πίνακας μέσα στο λεωφορείο έδειχνε τη κάθε στάση, πέρα από την εκφώνησή της. Κανένα πρόβλημα να χαθείς, φτάνει να έβρισκες στους αναρτημένους και πεντακάθαρους έγχρωμους πίνακες στις στάσεις των λεωφορείων τη κατάλληλη λεωφορειακή γραμμή.

Όχι, στην Oxford street απλά πέρασα στα γρήγορα!! Συνωστισμός στο δρόμο αυτό κυρίως από Άραβες, γεμάτα τα καταστήματα λόγω εκπτώσεων μέχρι και 70%.Το κάπνισμα απαγορεύεται παντού. Στους δρόμους καπνίζουν άνδρες και γυναίκες. Δεν έχω ξαναδεί τόσες….γόπες πεταμένες στο πεζοδρόμιο κυρίως έξω από τα pubs. Στους δρόμους του κέντρου γίνονται πολλά έργα, προφανώς λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων.

Και μετά στο Greenwich, μια πασίγνωστη και ενδιαφέρουσα περιοχή 35 λεπτά με το πλοιαράκι του Τάμεση.

Περνάμε κάτω από τη γέφυρα London Bridge, αριστερά ο Πύργος του Λονδίνου, χώρος σημαντικών ιστορικών γεγονότων. Το πολεμικό Belfast αραγμένο εκεί, συμβολίζει τη σημαντική συμμετοχή του στην απόβαση της Νορμανδίας,τη ναυτική βοήθεια της Αγγλίας στη Ρωσία, και στο πόλεμο της Κορέας.

Υπέροχα τα καταπράσινα πάρκα στο Greenwich. Σε αναζωογονούν. H ήμερά ηλιόλουστη. Ξάπλα στο γρασίδι οι Άγγλοι, πόσες φορές το χρόνο χαίρονται τέτοιες μέρες!

Το Αστεροσκοπείο  τραβά το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Και μέσα στο χώρο της Ναυτικής Ακαδημίας και του Πανεπιστημίου, ένα εκπληκτικό pub! Φαγητό στο κήπο του. Μέσα, μια απέραντη κάβα και τα καζάνια παρασκευής της μπύρας! Είναι να μη χαρείς το θέαμα και το ποτό σου;

Στη λεγόμενη South Bank είχα πάει σπάνια, είναι η άλλη πλευρά του Λονδίνου που χωρίζει ο Τάμεσης. Εκεί μας έπιασε μια περίεργη….βασανιστική βροχούλα, πέντε λεπτά βροχή και δέκα λεπτά ηλιοφάνεια, από τις 12 μέχρι τις 4 το απόγευμα!

Να πιούμε όμως και για λίγο κρασί, όχι μόνο μπύρα!
Βρεθήκαμε στο παλιότερο wine bar της Αγγλίας, το Gordons που πήρε τη σημερινή του μορφή το 1890.

Η εξώπορτά του είναι σχεδόν απαρατήρητη. Μπαίνεις όμως μέσα και βρίσκεσαι σε ένα χώρο με ξύλινους τοίχους γεμάτους από ιστορικές εφημερίδες και άλλα αναμνηστικά. Στο κελάρι μπαίνεις σκύβοντας για να αποφύγεις τις χαμηλές καμάρες και για να βρεθείς στο τραπέζι σου που φωτίζεται μόνο με κεριά. Ηλεκτρικά φώτα, μουσική δεν επιτρέπονται και σερβίρονται μόνο κρασιά και μικρογεύματα.

Υπάρχει και ένας χώρος να καθίσεις έξω, καιρού επιτρέποντος.

Ο ιδρυτής του μπαρ ήταν ο Arthur Gordon που ήταν οινοποιός. Κατά σύμπτωση και οι σημερινοί ιδιοκτήτες έχουν το ίδιο επίθετο!

Πάνω από το μπαρ έζησε ο Rudyard Kipling όπου έγραψε ένα από τα πιό γνωστά του ποιήματα.

Το άλλο wine bar, το Beaujolais, βρίσκεται κοντά στη Leicester Square, ίσως λίγο πιο ….εξευγενισμένο, αλλά με το..…γαλλόφωνό του όνομα το απέφυγα!

Η αγορά στο Covent Garden όπως πάντα γεμάτη κόσμο, κάθε καρυδιάς καρύδι, αραγμένοι όλοι στα καφέ-μπαρ και στα εστιατόρια.

Εκεί και ένα από τα πιο γνωστά καταστήματα για τσάι με απέραντες ποικιλίες και ….δοκιμαστήριο των διαφόρων γεύσεων!

 

Δίπλα η περίφημη ομώνυμη Βασιλική Όπερα, ανοικτή στο κοινό να επισκεφτεί τις εκθέσεις, το κατάστημα και να πιεί το καφέ του στη μεγάλη βεράντα.

Αξίζει ακόμα να πάει κανείς στο περίφημο κατάστημα Fortnum and Mason φημισμένο για τη μεγάλη ποικιλία τσαγιών, γλυκών και μαρμελάδων, αλλά ακόμα για ειδικά καλλυντικά και χαρτικά είδη. Φυσικά εκεί στο καφέ του απολαμβάνεις και πολύ γευστικά γλυκίσματα!

Κυριακή το κατάστημα HARRODS ήταν ανοικτό και στα πάντα είχε εκπτώσεις μέχρι και 50%.

Στη μνήμη της Νταΐάνας και του φίλου της  υπάρχει αυτό το τεράστιο μνημείο, το πλέον φωτογραφούμενο  σημείο του καταστήματος.

Είσοδος στο China town μετα αμέτρητα κινεζικά εστιατόρια, μιά ακόμα αδυναμία μου.

Λίγο ποιό πάνω η συνοικία Soho, λίγο πιο αλλαγμένη και όχι τόσο μποέμικη όπως ήταν παλαιότερα, πάντα όμως γραφική.

Ζήλεψα πάντως κάποια πράγματα στην Αγγλία. Ορισμένα ίσως μπορούμε κι εμείς κάποια στιγμή να τα αποκτήσουμε.
Όμως όσα αφορούν νοοτροπίες όπως η αξιοπρέπεια, η ευθιξία, ο ορθολογισμός, αυτά είναι μέσα στη φύση του κάθε λαού.
Το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών του Μέντροχ ήταν το πρώτο θέμα στα κανάλια όλο το 10ημερο που ήμουνα εκεί. Μέσα σε λίγες μέρες παραιτήθηκαν τρία από τα ανώτατα στελέχη της εκδοτικής του εταιρίας, παραιτήθηκαν ο διευθυντής (μόνο και μόνο επειδή γνωριζόταν με ένα από τα στελέχη της News of The World) και ο υποδιευθυντής της περίφημης Scotland Yard και κλήθηκε σε απολογία ο Μέντροχ με το γιό του στη Βουλή. Ακόμα και ο πρωθυπουργός βρέθηκε κατηγορούμενος στη Βουλή. Και έπεται συνέχεια.
Ήδη μάλιστα η κυβέρνηση σκέφτεται να αλλάξει το νόμο και να απαγορεύεται η συγκέντρωση πολλών τηλεοπτικών καναλιών και εκδόσεων το ίδιο άτομο.
Εμείς εδώ το σκάνδαλο των υποκλοπών πριν λίγα χρόνια και μάλιστα όταν η υποκλοπή αφορούσε και το τηλέφωνο του πρωθυπουργού, το ξεχάσαμε, το θάψαμε και κανένας δε πήγε φυλακή.


Θα μου πείτε βέβαια, με τόσο….διαδεδομένες, ποικιλόμορφες και συνεχιζόμενες κλοπές, μόνο για τις υποκλοπές τηλεφώνων δε πάει κανείς φυλακή στη Ελλάδα;;
Σωστό κι αυτό!!

ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ.......

                                 
Παράξενος, ιδιόρρυθμος αυτός ο λαός που κατοικεί Το Μεγάλο Νησί.

Ηνωμένο Βασίλειο (United Kingdom), Μεγάλη Βρετανία (Great Britain) με το Αγγλία (England) να μην αποτελεί ξεκάθαρο προσδιορισμό.

Άγγλοι, Σκωτσέζοι, Ουαλοί,
Οι κάτοικοι του νησιού με διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικοί «τύποι», ακόμα και μικροδιαφορές στη γλώσσα τους. Ένας όμως λαός.
Παλιότερα χωρισμένοι, πολεμούσαν μεταξύ τους. Οι αρχηγοί τους προσπαθούσαν να επιβληθούν στους άλλους. Ακόμα και σε θέματα θρησκείας.

Τοπικοί Άρχοντες αλλά και Βασιλιάδες τους κυβερνούσαν πάντοτε. Ενδιαφέρουσα και πολύκροτη η ιστορία τους.

Βασιλείς και Βασίλισσες, συχνά βουτηγμένοι στις ίντριγκες για το στέμμα, εκφυλισμός, πολυγαμίες, αποκεφαλισμοί, φυλακίσεις.

Κάποτε αποικιοκράτες, αυτοκράτορες των θαλασσών, παντοδύναμοι με την εφαρμογή του δόγματος «διαίρει και βασίλευε».


Μετά το Β! παγκόσμιο πόλεμο είχαν απομονωθεί. Μισητοί οι ξένοι στο νησί τους, «bloody foreigners» τους αποκαλούσαν.

Σιγά σιγά κατάλαβαν. Σαν πιστοί τέως αποικιοκράτες, παρέδωσαν τις δεύτερες δουλειές στους πρώην υποτελείς τους από την Ασία και την Αφρική.

Που να καταδεχτεί σήμερα Άγγλος να σερβίρει ξένο, να γίνει εισπράκτορας στα λεωφορεία!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Μα είμαι έτοιμος να πάω στο Λονδίνο, αυτή την αγαπημένη μου πόλη!
Τι τα θέλετε, ένα σωρό πράγματα λένε για τους Άγγλους. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να τους καταλάβεις. Έχουν εκείνο το δογματισμό μέσα τους, αρνούνται να αλλάξουν, ήθη και έθιμα τα ίδια χρόνια τώρα, ίδια ευγενική συμπεριφορά που ίσως συχνά να είναι υποκριτική.
Τι με νοιάζει όμως εμένα όταν με εξυπηρετούν με ένα χαμόγελο, λένε και ένα «ευχαριστώ», αντί να αντικρίζω τη μουγκαμάρα και τη ξινίλα του δικού μας ταξιτζή, σερβιτόρου ή δημόσιου υπαλλήλου.


Ναι, μ΄αρέσει η Αγγλία και ιδιαίτερα το Λονδίνο. Έχω φυσικά προηγούμενα με τη χώρα αυτή, σπουδές, επαγγελματικές επαφές, κάποτε καλούς φίλους.
Όταν βρίσκομαι εκεί, όταν περπατώ στις γειτονιές, στα πάρκα, νιώθω ένα γλυκό συναίσθημα οικειότητας.
Τα έχω δει όλα, κι όμως κάθε φορά μου φαίνονται καινούργια.
Και εκείνα να υπέροχα μπαρ τους, τα ονομαστά pubs!!
Αν καταφέρεις να νιώσεις την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα εκεί μέσα, είναι κάτι μοναδικό που σε μαγεύει, δε το βρίσκεις αλλού.


Δεν έχω κάνει κανένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Απλά πράγματα θέλω, θα αφεθώ στις στιγμιαίες παρορμήσεις μου.
Όσο για μπύρα !! Κάθε τόσο σε ένα μπαρ για να ξεδιψάσω!!

‘Όπως σε εκείνο το παμπάλαιο πύργο στην όχθη του ποταμού Τάμεση, όπου ο περίφημος πειρατής Sir Francis Drake έδενε τα καράβια του!

Ναι, θα το γλεντήσω το Λονδίνο μου όσο πιο όμορφα μπορώ.
Γιατί μετά, σε λίγο, εδώ στη χώρα μας, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε….