Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ του Αrthur Miller.

Καθημερινές παραστάσεις στο θέατρο

Η ΑΓΟΡΑ





Καθόλου ελκυστικό θέμα, άγριο, αποκρουστικό. Συγχωρήστε φίλοι μου την ευαισθησία μου να μιλήσω γιαυτό.

Προέρχομαι από την εμπορική τάξη,γεύτηκα καλές και κακές μέρες και υπηρέτησα τη τάξη μου και συνδικαλιστικά.
Αγανάκτησα λοιπόν με τα φορολογικά μέτρα που ανακοινώθηκαν χθες από τον Αλογοσκούφη. Πάντα η εύκολη λύση : ανθεί η παραοικονομία, συνεχίζεται η φοροδιαφυγή και επειδή οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι ανίκανες να ελέγξουν τη κατάσταση αυτή, προσφεύγουμε στην επιβολή φόρων.
Έτσι, τιμωρούμε τους πάντες, καλύπτουμε τις σπατάλες και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και αποφεύγουμε την επίπληξη των Ευρωπαίων εταίρων μας.

Κεφαλικός φόρος λοιπόν στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους εμπόρους. Καταργείται το αφορολόγητο όριο και για εισοδήματα έως 10.500 ευρώ θα καταβάλλεται φόρος 10%.
Με άλλα λόγια, απαγορεύεται σε μια εμπορική επιχείρηση να έχει ζημίες, έχει δεν έχει κέρδη πρέπει να πληρώνει φόρο.

Ασφαλώς υπάρχει φοροδιαφυγή, δε το αρνείται κανείς. Η ανικανότητα όμως του κράτους να την πατάξει δε μπορεί να αντικαθίσταται με άδικα εισπρακτικά μέτρα. Λες και οι επιχειρήσεις είναι όλες κερδοφόρες, λες και η αγορά μας έχει δυναμισμό, λες και δε ρισκάρει τη περιουσία του κάθε μέρα ο συνάδελφος έμπορος.

"Το μικρό είναι όμορφο" φωνάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ανακοινώνει μέτρα για τη στήριξη της πολύ μικρής και της μικρή επιχείρησης. "Ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας" αποκαλούν τις μικρές επιχειρήσεις οι Υπουργοί μας.
Μόνο που αυτή η ραχοκοκαλιά λυγίζει πλέον από τα βάρη με τα οποία τη φορτώνουν κάθε τόσο οι ίδιοι οι Υπουργοί.

Είναι ιδεολογία πλέον το να διατηρείς εμπορικό κατάστημα στη χώρα μας.



Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑ.

Λοιπόν εχω την εντύπωση ότι ζούμε πλέον σένα κόσμο όπου γενικά το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η υπερβολή, η υπερβολή σε όλα.
Να ξεκινήσω από τη πολιτική ; Υπερβολές στην εξαγγελία μέτρων η Κυβέρνηση, στη κριτική της κατά της αντιπολίτευσης, στην ωραιοποίηση των πάντων.
Υπερβολές και η αντιπολίτευση, τα πάντα είναι τραγικά, καταστροφικά, η χώρα βυθίζεται.
Υπερβολές ακόμα και οι δημοσιογράφοι, όταν αναλύουν και εμβαθύνουν σε κάθε θέμα με ύφος όχι απλά γνώστη, αλλά αυθεντίας στο συγκεκριμένο θέμα και με λόγο δημόσιου κατήγορου.

Όσο για τη δική μας ατομική συμπεριφορά ; Υπερβολές σ΄ αυτά που απαιτούμε, που επιδιώκουμε, στο τρόπο που θέλουμε να ζούμε, στο τρόπο που σκεφτόμαστε.

Θεωρώ υπερβολική κάθε επιθυμία μας για την απόκτηση οποιουδήποτε αγαθού, όταν αυτό υπερβαίνει τις οικονομικές μας δυνατότητες και πιθανότατα να μας οδηγήσει σε περιπέτειες.
Και θεωρώ υπερβολική τη συμπεριφορά μας όταν επιδιώκουμε με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση να «πουλήσουμε» αυτό που δεν είμαστε, να βγάλουμε προς τα έξω ένα «δήθεν» για τον εαυτό μας , μόνο και μόνο για λόγους εντυπώσεων ή κλομπλεξισμού.

Τι τέλος πάντων μας κάνει να ρέπουμε προς την υπερβολή ;; Όρια τελικά δεν υπάρχουν να μας φρενάρουν σε κάποιο σημείο, κάποια στιγμή ;; Και με ποιό τρόπο, από που προσδιορίζονται αυτά τα όρια ;;

Είναι οι εποχές που αλλάζουν και φέρνουν άλλα ήθη και συνήθειες, είναι ο σημερινός τρόπος σκέψης- «εμείς να είμαστε καλά, η ζωή είναι μία και σύντομη, ας τη γλεντήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε»-είναι ο μιμητισμός;;
Μήπως είναι η ανατροφή μας, τα διδάγματα των γονιών μας, οι εποχές μέσα στις οποίες ωριμάζει η κάθε γενιά, ένα συναίσθημα λογικής που μπορεί να υπάρχει μέσα μας, είναι θέμα ηθικής, οι συνήθειες, οι αποφάσεις τις στιγμής, ο αυθορμητισμός, είναι τελικά ο χαρακτήρας του καθενός μας …..

Άραγε ισχύουν κάποια από αυτά ;;
Η ανατροφή μας παραμένει πάντα αμετάβλητος παράγων συμπεριφοράς ; Υπάρχει στη σημερινή εποχή ηθική μπροστά στις επιθυμίες μας ,στο τρόπο σκέψης μας, που να μας κρατά εγκλωβισμένους σε «ηθικές αρχές»;
Και οι λεγόμενες «κοινά αποδεκτές αξίες» αποτελούν καθοριστικό οδηγό συμπεριφοράς μας;

Προσωπικά νιώθω πολύ προβληματισμένος από αυτά που βλέπω και ακούω κι αυτός ο προβληματισμός μου πηγάζει φυσικά μέσα από τις δικές μου «οριοθετήσεις».
Συμπέρασμα δε τολμώ να βγάλω και το ερώτημα εάν υπάρχουν όρια στη συμπεριφορά μας και πως προσδιορίζονται αυτά ,παραμένει αναπάντητο.

ΎΓ. Ξαναδιαβάζω το κείμενο μου.
Γιατί "όρια" ;;
Γιατί "πρέπει" ;;
Τελικά αυτό που αξίζει πάντα ,δεν είναι το ΣΗΜΕΡΑ ;;;

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

ΤΙ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ...

Καλά,φέτος το παράκανα με τις διακοπές μου !! Επτά μέρες στο Πόρτο Χέλι, μια βδομάδα επιστροφή στη Κηφισιά και στις 17/8 μέχρι τις 24/8 ξαναφεύγω στη Πρέβεζα !!
Και να φανταστεί κανείς ότι δεν αντέχω πάνω από 5-6 μέρες το πολύ, όπου και να πάω. Βαριέμαι και με πιάνει μια νοσταλγία γυρισμού στο μέρος μου. Φέτος όμως λόγω ειδικών συνθηκών θα ξεφύγω από τις χρόνιες συνήθειες μου.

Το ξενοδοχείο που έμενα, μεγάλο, σύγχρονο, με όλα τα λεγόμενα κομφόρ και με μια εκπληκτική θέα στη θάλασσα. Απέραντες βεράντες για πρωινό, γεύματα και ποτό. Ένα παράπονο μόνο είχα και τους το έγραψα : είχαν το χειρότερο καφέ που έχω πιει, ένα νερό καφέ χρώματος . Και να πάρει η ευχή, ένα από τα απλά πράγματα που απολαμβάνω στη ζωή μου είναι ένα φλιτζάνι καλού δυνατού καφέ.

Εκεί συνάντησα τυχαία και δύο φιλικά ζευγάρια, κάποτε κολλητή παρέα μου. Είχαμε 3-4 χρόνια να βρεθούμε. Θυμηθήκαμε τόσα πράγματα, τα γλέντια μας, τα μεθύσια μας, τις ξέφρενες τρέλες μας. Δώσαμε ραντεβού για το Σεπτέμβριο και το ορκιστήκαμε ένα βράδυ σε μπαρ στις Σπέτσες, αρκετά πιομένοι...
Τι περίεργο να χάνεσαι ξαφνικά από παρέες και φίλους κάποτε αχώριστους .Ένα δυσάρεστο ή ακόμα και ένα ευχάριστο γεγονός μπορεί να διαλύσουν παρέες ετών. Ευτυχώς τώρα θα έχουμε επανασύνδεση...

Η θάλασσα μ΄αρέσει να τη κοιτάζω με τις ώρες. Με συνεπαίρνει, με ταξιδεύει, μου θυμίζει καταστάσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες και ίσως κάποια στιγμή να μελαγχολώ. Προτιμώ από το να κάθομαι στη πλαζ για ώρες.
Αντίθετα με μένα που στις 7 το πρωί καθισμένος στο μπαλκόνι μου ρέμβαζα τη θάλασσα, οι κυρίες κατέβαιναν από τις 6.30 το πρωί να ρεζερβάρουν ξαπλώστρες στη πρώτη σειρά !!!
Τι τρέλα κι αυτή, λες και ήθελαν να επιδείξουν τα κάλλη τους και τα νέα μοδάτα αξεσουάρ για τις πλαζ. Και να άξιζαν τουλάχιστον όλες...Είδα ευτραφή οπίσθια, υπερτροφικά άνω άκρα και μεγάλες δόσεις κυτταρίτιδα !!!!

Λατρεύω τα παιδιά ,τα μουτράκια τους που σε κοιτάζουν με εκείνο το αθώο διερευνητικό βλέμμα. Αυτά όμως που στριγκλίζουν, δε φωνάζουν, στριγκλίζουν,ουρλιάζουν,ε τότε αναζητώ τον Ηρώδη...
Ήταν και ένας ανόητος γονιός με ένα κοριτσάκι περίπου ενός έτους , που έτσι και το πλησίαζε κάποιος, ο μπαμπάς του έλεγε " πες από που είσαι" για να απαντήσει εκείνο " από τη Πάτρα" !!! Καμάρι ο γονιός...

Τώρα δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά μερικά πράγματα φωνάζουν από μακριά. Εντάξει, δε με αφορά, δε με νοιάζει, δε με πειράζει, αλλά έβλεπες και περιπτώσεις ζευγαριών που με τίποτα δεν έδειχναν την νομιμότητά τους. Δε μπόρεσα να διαπιστώσω τι γλώσσα μιλούσε..εκείνη !!! Καλά να περνάνε οι άνθρωποι...

Εδώ πρέπει να σταματήσω νομίζω, μη σας κουράζω άλλο. Πάντως είχα πολύ καιρό να περάσω πραγματικά υπέροχα. Και θα ξαναβρεθούμε οπωσδήποτε Είναι παρήγορο να ανατρέχεις στα παλιά και να νιώθεις τόσο όμορφα...

Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

ΠΑΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ 3-10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ....




Κι όμως ,δε πολυχαίρομαι...

Οχι γιατί θα φύγω απο την αγαπημένη μου Κηφισιά, οχι γιατί θα ξεφύγω απο τη καθημερινότητά μου, τους φίλους, τα στέκια μου.

Απλά, λυπάμαι που θα εγκαταλείψω, έστω και προσωρινά , το μπλοκοσερφάρισμα,
αυτό "το παράθυρο στο κόσμο". Κι εσείς φίλοι μου που με τιμούν οι επισκέψεις σας στο χώρο μου, μη με ξεχάσετε...

Θα επανέλθω σύντομα...

Καλές διακοπές. Γειά σας...