Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Ετσι είναι η ζωή.....

Δίκαιο είχαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι όταν έλεγαν ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε. Διδασκόμαστε από τις εμπειρίες της ζωής και γινόμαστε πιο ώριμα και συγκροτημένα άτομα. Περνάνε τα χρόνια και εξασθενεί εκείνος ο πηγαίος αυθορμητισμός νεανικός ενθουσιασμός για οτιδήποτε καινούργιο, η τάση να δοκιμάσουμε τα πάντα.

Κάνουμε τις επιλογές μας σε πολύ σημαντικές στιγμές της ζωής μας, καθοριστικές για το μέλλον μας και τις θεωρούμε απόλυτα ορθές. Και έρχεται μια εποχή καθώς τα χρόνια περνούν και οι εμπειρίες έχουν πλουτίσει τις γνώσεις μας για τη ζωή, για να διαπιστώσουμε λάθη ίσως τραγικά που έχουμε κάνει με τις επιλογές και τις αποφάσεις που κάποτε πήραμε.

Βέβαια, τι είναι η ζωή εκτός από συνεχείς εναλλαγές "ορθού" και "λανθασμένου," μια εναλλαγή "εικόνων"?

Έχω μια πολύ αγαπητή φίλη που όταν μιλάμε για τη ζωή λέει "μη μετανιώνεις γι’ αυτά που έχεις κάνει, να μετανιώνεις γι’ αυτά που δεν έχεις κάνει. "Εάν ξεφύγουμε από οποιαδήποτε φιλοσοφική διάσταση των λεγομένων της, το μόνο που θα είχα να πω είναι ότι πονάει πολύ όταν φτάνεις στο σημείο να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει. Αυτά που δεν έκανες δεν σε πληγώνουν γιατί οι επιπτώσεις που θα είχαν στη ζωή σου παραμένουν άγνωστες. Ίσως πιθανολογείς κάποια πράγματα, για να καταλήξεις σ' ένα ρητορικό "αχ και να τόχα κάνει." Το άγνωστο" μπορεί να φαντάζει συναρπαστικό, αλλά είναι και παραμένει άγνωστο.

Υ.Γ. Αυτό είναι το πρώτο μου κείμενο στο blog μου, αφού τώρα μόλις μπαίνω σ΄ αυτό το συναρπαστικό παιχνίδι. Είμαι πολύ απλός άνθρωπος και δεν είναι συχνές οι....φιλοσοφικές περιπλανήσεις μου. Ίσως το γεγονός ότι βρίσκομαι σε μία περίοδο "εσωτερικών ανακατατάξεων ώθησε να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές, χωρίς να διεκδικώ δάφνες βαθύτατου στοχασμού...