ΕΥΧΕΣ....ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ !!

ΕΥΧΟΜΑΙ  ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ......ΚΑΙ  ΓΕΜΙΣΤΕ  ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ  ΓΙΑ ΤΟ 2011.

ΙΔΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...

Μια ανάγλυφη αποτύπωση της κατρακλύλας της Ελλάδας με ευθύνη των πολιτικών.
Πως μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.         


    ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΒΒΑΤΙΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
                        (11 Δεκεμβρίου 2010)

       
       Ο τύπος των ήλων

      (Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ )

«Τετέλεσται...


Αλλά όχι. Προτού πετάξετε τη χώρα στο νεκροτομείο -ένα πατημένο σκυλί που εκλιπαρούσε σωτηρία- έχει κάτι να σας πει η οργή της...
Με φωτιές θα σας το πει. Με βλέμματα-πολυβόλα. Με ψήφο άι σιχτίρ. Με ανεπίδοτους λυγμούς, μυστικούς, που γράφουν νυχτιάτικα άνεργους στίχους για τα βιβλία του μέλλοντος και την ποίηση των δρόμων. Κάπως θα σας το πει... Εσείς, χάλκινα ομοιώματα υπεύθυνων εκπροσώπων, έχετε την αποκλειστική ευθύνη για το χάλι της. Εσείς. Ανεύθυνοι, ανίκανοι, ολίγιστοι, τσιράκια των ξένων, διεκπεραιωτές συμφερόντων. Εσείς γεμίσατε μουντζούρες το τετράδιο της χώρας, και μόλις είδατε ότι ο κόσμος εθίζεται, βολεύεται και συνηθίζει τις ασυνταξίες, σπεύσατε να ενισχύσετε τη βολική για την εξουσία σας εξάρτησή του. Ψέματα, ψιμύθια, μεγαληγορίες και παραμύθια. Μισές αλήθειες, κάποιες φιλότιμες προσπάθειες από αιρετικούς που τους βάλατε νωρίς στο περιθώριο, και ιδού το σαθρό, ετοιμόρροπο ενδιαίτημα κεκοσμημένο με χρυσόσκονη για να κρύβεται το χάος και ο γνόφος... Εσείς, χαρτορίχτρες της κακιάς ώρας, εσείς -με ρουσφέτια και εκβιασμούς, με διορισμούς και δανεικά- συντηρούσατε εξαρτημένο το θηρίο μιας ανορθολογικής κοινωνίας, που βγήκε φοβισμένο από τη φυλακή του εμφυλίου και της χούντας και, μόλις βρήκε ξέφωτο, νόμισε ότι μπορεί να απολαύσει επιτέλους τη χαρά της δημιουργίας και να ελπίζει στην προοπτική των ανοιχτών οριζόντων. Αλλά τι βρήκε μπροστά του; Τη θεσπισμένη ανομία. Την αυθαιρεσία. Την αδικία. Το εική και ως έτυχεν. Την περιφρόνηση από το κράτος. Τη δρομολογημένη διαφθορά. Τους αγύρτες και τους αργυραμοιβούς σε καίρια πόστα. Τις μίζες. Την καταλήστευση της πατρίδας. Τον κυνισμό. Το αέναο ψεύδος... Και ενέδωσε. Συμβιβάστηκε με την ιδέα ότι «έτσι έχουν τα πράγματα». Συνήθισε. Και κατάντησε «καθ' ομοίωσιν», φτάνοντας στο σημείο να συνομολογεί -ένα μέρος του- και να ψιθυρίζει ενοχικά «μαζί τα φάγαμε»... Και σεις, ακατάβλητοι στο υπερώο του ψεύδους, συνεχίζετε τις προκλήσεις. Οτι τάχα πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί για να σωθεί η οικονομία, κι ας είναι γλίσχρες οι απολαβές, οι μικρότερες (μαζί με την Πορτογαλία) στη ζώνη της Ενωσης... Με την ανερμάτιστη πολιτική σας -με τους «δικούς σας», με την αβελτερία και τη μυωπία σας- μεταβάλατε τις ΔΕΚΟ σε προβληματικό τσίρκο, κι έρχεστε τώρα να πείτε ότι φταίνε τα επιδόματα και οι υψηλοί μισθοί, όταν ξέρετε ότι ψίχουλα είναι οι περικοπές και ότι αλλού είναι το πρόβλημα... Εσείς ξεκάνατε τη Γεωργία. Εσείς αφήσατε τον Τουρισμό στην τύχη του. Εσείς κατασκευάσατε έργα βιτρίνας και ελάχιστες σοβαρές υποδομές. Εσείς βολέψατε τους ιδιώτες, αλλά βυθίσατε το επιχειρείν. Εσείς αφήσατε να βόσκει ακαταδίωκτη η φοροδιαφυγή. Εσείς προστατεύετε τη διαπλοκή. Εσείς αφήσατε τη χώρα δίχως σχέδιο και διόπτρες για το μέλλον... Κι έρχεστε τώρα να κηρύξετε την επανάσταση του αυτονόητου, που επί δεκαετίες περιφρονήσατε επιδεικτικά. Σωτήρες της κακιάς ώρας. Ολετήρες..»


Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ας αφήσουν λοιπόν τη μπουρδολογία τους οι πολιτικοί μας.

IMAGINE.....

Πριν από πολλά χρόνια, κάποιες τέτοιες μέρες (8 Δεκεμβρίου 1980) δολοφονήθηκε ο JOHΝ LENNON, το πιο γνωστό Σκαθάρι των Beetles.

Ακτιβιστής με έντονη κοινωνική δράση και αντίθετος στο πόλεμο εναντίον του Βιετνάμ, ονειρεύονταν ένα καλύτερο κόσμο για όλους..

Αυτά τα όνειρά του εκφράζει στο τραγούδι του Imagine, το ωραιότερο άκουσμα μουσικής και στίχων και μας καλεί να ονειρευτούμε μαζί του.

. …..above us only a sky……

…....living for today…..

……imagine there is no country….

……nothing to kill or die for….

……living life in peace….

……a brotherhood of man…

……sharing all the world….

……YOY MAY SAY THAT I 'M  A  DREAMER…..

Πόσο όμορφα ηχούν σήμερα τα λόγια αυτά του ονειροπόλου τραγουδιστή.
Σήμερα, που σ΄όλο τον κόσμο έχει χαθεί η ανθρωπιά, η κοινωνική ευαισθησία, η αλληλεγγύη, σήμερα που θολώνουν τα όνειρα……..

ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ LAISSEZ-FAIRE.

Σύμφωνοι, καταλαβαίνω ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως ο καθένας επιθυμεί. Να επιλέγει το επάγγελμα που προτιμά, να επιλέγει φίλους και σχέσεις, να ακουμπά σε ένα συγκεκριμένο κομματικό χώρο, να καθορίζει τον τρόπο της καθημερινότητάς του.
Καθοριστικές ή λιγότερο σημαντικές οι καθημερινές επιλογές. Η ζωή πιο ανάλαφρη, πιο ανέμελη, περισσότερο αισιόδοξη ή πιο συντηρητική και μετρημένη, πηγάζει και μέσα από το χαρακτήρα μας.


Πιστεύω όμως και πάντοτε πίστευα, ότι όλα τα παραπάνω, αποφάσεις, επιλογές, εξαρτώνται από τη στιγμή που παίρνονται και σε ένα σημαντικό βαθμό από τις εκάστοτε ισχύουσες συνθήκες, από το εκάστοτε περιβάλλον, τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά και από τη ψυχική κατάσταση στην οποία θα βρεθεί κάποια στιγμή ο καθένας.
Ίσως μάλιστα μια ειλημμένη απόφαση ή μια επιλογή μας να ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη αν είχε ληφθεί κάτω από διαφορετικές συνθήκες, μέσα σε ένα διαφορετικό περιβάλλον.

Και τα λέω αυτά γιατί σήμερα θεωρώ ότι ζούμε μέσα στο άγνωστο, μέσα στην αγωνία, την αβεβαιότητα, σήμερα μας διακατέχει η κατάθλιψη και η μελαγχολία για το μέλλον τούτης της χώρας και το ατομικό μας. Θέλω λοιπόν να καταλήξω ότι όσο κιαν έχουμε βαρεθεί τη πολιτική και τους πολιτικούς μας, τα λόγια τους, τις ψευτιές και τα… αναποδογυρίσματά τους, δεν είναι δυνατόν και δεν πρέπει να αδιαφορούμε και να αγνοούμε τι γίνεται και τι λέγεται γύρω μας. Να μη δίνουμε σημασία στα πολιτικά δρώμενα. Να μην ενημερωνόμαστε για το κάθε τι καθημερινά.


Έτσι λοιπόν διαβάσατε τι πρότειναν οι βιομήχανοι στον Χρυσοχοϊδη για την επιχειρηματικότητα;
Ξέφραγο αμπέλι η αγορά, κανένας κρατικός παρεμβατισμός και εποπτεία, κατάργηση αγορανομικών διατάξεων, απελευθέρωση των κερδών και οι αμοιβές με ατομικές συμβάσεις! Έξη μέρες εργασίας έναντι χορήγησης ρεπό (πως και πότε;), συμψηφισμό των υπερωριών ώστε να μην πληρώνονται αυτές και μάλιστα δίχως τον έλεγχο της Επιθεώρησης Εργασίας! Πρότειναν - τι αναλγησία - να μειωθεί στο μισό (στο 4%) το υποχρεωτικό ποσοστό των προσλήψεων ατόμων με ειδικές ανάγκες και πολύτεκνων !
Πρότειναν ένα σωρό τροποποιήσεις σε θέματα φόρων υπέρ τρίτων, στη κοστολόγηση φαρμάκων και διδάκτρων, στις υποχρεώσεις των Α.Ε..
Και πως χαρακτήρισε τις προτάσεις ο Υπουργός κ. Χρυσοχοϊδης;
«…..σημαντική πρωτοβουλία με μεγάλη συνεισφορά στην προσπάθεια βελτίωσης του επιχειρηματικού κλίματος » !!


Με αυτή την έννοια θα ήθελα να επανέλθω στα αναγραφόμενα από τη δημοσιογράφο Naomi Klein στο βιβλίο της Το Δόγμα του ΣΟΚ, σύμφωνα με τη τελευταία μου ανάρτηση.

Αυτά τα προτεινόμενα μέτρα των βιομήχανων είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που επιβλήθηκαν πριν κάποια χρόνια από τα δικτατορικά καθεστώτα στη Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή και Ουρουγουάη.
Το έδαφος για την επιβολή τους εκεί, προπαρασκεύασε το πολιτικό και κοινωνικό ΣΟΚ που υπέστησαν, κάνοντας την εφαρμογή τους πολύ πιο εύκολη με τη βοήθεια και της CIA, αλλά και με βασανιστήρια, διωγμούς και εξαφανίσεις πολιτών. Και το σχεδιασμό των μέτρων έκαναν τα Παιδιά του Σικάγου, οι απόφοιτοι από τις χώρες αυτές της Οικονομικής Σχολής του Σικάγου, αυτού του εργαστηρίου ενός άκρατου οικονομικού φιλελευθερισμού.


Έτσι έγιναν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις των πλουτοπαραγωγικών πηγών που πέρασαν στα χέρια ξένων, κάθε είδος αθέμιτου κέρδους επιτράπηκε, η αγορά απελευθερώθηκε από κάθε έλεγχο ακόμα και οι τιμές στο ψωμί και το γάλα, οι ιδιώτες επιχειρηματίες ενισχύθηκαν, κάθε ωράριο εργασίας καταργήθηκε, υπερωρίες δεν πληρώνονταν.
Μεγάλες ξένες βιομηχανίες εγκαταστάθηκαν στις χώρες αυτές και απέκτησαν μεγάλη ελευθερία κινήσεων, ενώ τα τεράστια κέρδη που πέτυχαν, έφυγαν στο εξωτερικό. Ο συνδικαλισμός διώχθηκε. Π.χ. στην Αργεντινή η Mercedes- Benz κατηγορήθηκε όταν η χώρα επανήλθε στην ομαλότητα, ότι συνεργάστηκε με το στρατό κατά το 1970 για να εκκαθαριστεί το εκεί εργοστάσιό της από τους συνδικαλιστές. Άλλα μέτρα πήρε και η Ford για τον ίδιο σκοπό.
Το αποτέλεσμα της επιβολής όλων αυτών των μέτρων ήταν να καταρρεύσει η οικονομία των τεσσάρων χωρών.

Δυστυχώς και η Ελλάδα φαίνεται να περνά ένα οικονομικό ΣΟΚ που επεκτείνεται και στη κοινωνία μας, με αποτέλεσμα να χάνει σιγά σιγά τη συνοχή της.
Φυσικά εμείς δεν κινδυνεύουμε από την επιβολή δικτατορίας. Όμως μου έκανε εντύπωση η πανομοιότητα των μέτρων των χωρών αυτών με τις προτάσεις των βιομηχάνων, κάτι που με έβαλε σε σκέψεις. Όσο για τον υπουργό, θα έλεγα ότι στο άκουσμα των προτάσεων θα έπρεπε να αποχωρίσει από τη σύσκεψη.

Ο καπιταλισμός όταν τίποτα δε τον συγκρατεί, όταν χάνεται κάθε κοινωνική ευαισθησία και ανθρωπιά, βρίσκει τρόπους επικράτησης με διάφορες μορφές.
Εκείνο λοιπόν που θα πρέπει να προσέχουμε πέραν οτιδήποτε άλλου είναι να μη μας κυβερνήσουν ποτέ πολιτικοί απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου, του «εργαστηρίου του LAISSEZ-FAIRE».

ΟΤΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Την αφορμή για την ανάρτηση αυτή, μου την έδωσαν τα δύο βιβλία που πρόσφατα διάβασα.

Είναι και τα δύο από αυτά τα αναγνώσματα που σου αφήνουν κάτι σημαντικό μέσα σου, αναγνώσματα που δεν τα ξεχνάς, που σε βάζουν σε σκέψεις, ίσως ακόμα που ανατρέπουν θέσεις και πεποιθήσεις σου.

Το πρώτο από τα βιβλία αυτά είναι της Έλλης Παππά, «Μαρτυρίες μιας διαδρομής».

Η Έλλη υπήρξε σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, ενός αγωνιστή που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1952, παρά τη διεθνή κινητοποίηση κατά της εκτέλεσής του.
Ο Μπελογιάννης εντάχθηκε από μικρή ηλικία στο ΚΚΕ, ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, φυλακίστηκε, το 1943 απέδρασε και το 1949 εγκατέλειψε τη χώρα.
Το 1950 επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση των οργανώσεων του κόμματος. Τον συλλαμβάνουν όμως και στη πρώτη δίκη καταδικάζεται μεν, αλλά η ποινή δεν θα εκτελεστεί. Τότε όμως, «βρέθηκε» νέα κατηγορία εναντίον του για κατασκοπία σε βάρος της χώρας, πέρασε από δεύτερη δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους τρείς συντρόφους του. Ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 εκτελέστηκαν στο Γουδί.

Δημοσιογράφος και συγγραφέας Έλλη Παππά ήταν δραστήριο μέλος του ΚΚΕ. Συνελήφθη με το Μπελογιάννη το 1950 και φυλακίστηκε μαζί του, έμειναν για καιρό στην απομόνωση, ενώ συνδέθηκαν ερωτικά και απέκτησαν έναν γιό που γεννήθηκε το 1951 ενώ ήταν και οι δύο φυλακισμένοι, το δε παιδί μεγάλωνε στα χέρια συγκρατούμενων γυναικών της ΄Ελλης, ενώ εκείνη μεταφερόταν από φυλακή σε φυλακή. Παρά το γεγονός ότι καταδικάστηκε και εκείνη σε θάνατο, η ποινή της δεν εκτελέστηκε λόγω του βρέφους και το 1964 αποφυλακίστηκε. Η δικτατορία την εξόρισε στη Γυάρο, αλλά λόγω σοβαρής ασθένειας την απελευθέρωσαν το 1968.
Πέθανε τον Οκτώβριο του 2009.

Έχω διαβάσει πολλά βιβλία και των δύο πλευρών, σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο μετά τη γερμανική κατοχή. Είναι μια τραγική περίοδος της νεότερης ιστορίας μας, κατά τη διάρκεια της οποίας τα φοβερά πάθη προκάλεσαν πολλές ακρότητες και από τα δύο μέρη, φυλακίσεις, διώξεις, εκτελέσεις. Λάθη πολιτικά και από τις δύο μεριές, και από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και των εναλλασσομένων πολιτικών ηγεσιών της χώρας.
Η Έλλη Παππά στο υπέροχο βιβλίο καταγράφει τη δράση της κατά τα χρόνια εκείνα, τις διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και τις ψυχολογικές πιέσεις στις οποίες την επέβαλλαν, τις εμπειρίες της, αλλά και τα μοιραία λάθη των ηγετών του κόμματος στο οποίο τότε πίστευε.

Αυτές οι «μαρτυρίες» της ζωής της, δόθηκαν στο ιστορικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη και δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της. Στο βιβλίο της περιλαμβάνει μια επιστολή στο γιό της, αλλά και τη περίφημη υπόθεση Πλουμπίδη, μέρος της οποίας ήταν και οι άδικες κατηγορίες κατά του Μπελογιάννη και η εγκατάλειψη του από το ΚΚΕ.
Θεωρώ ότι τέτοια κείμενα, μαρτυρίες πρωταγωνιστών της ιστορίας μας, θα πρέπει να διαβάζονται από τους μαθητές στα σχολικά χρόνια. Αποτελούν ίσως τις πιο ζωντανές περιγραφές σημαντικών ιστορικών γεγονότων, έστω κιαν μπορεί να περιέχουν προσωπικές εκτιμήσεις και να χάνουν εν μέρει την αντικειμενικότητά τους.
Ο καθένας μετά μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.

Το δεύτερο βιβλίο είναι «Το Δόγμα του Σοκ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής» της καναδέζας δημοσιογράφου, συγγραφέας και ακτιβίστριας Naomi Klein.

Το διάβασμα του βιβλίου αυτού δε το έχω ακόμα τελειώσει. Με έχει όμως συνεπάρει από τις πρώτες του σελίδες.

Δε θα έλεγα ότι είναι ένα καθαρά οικονομικό βιβλίο, έστω κιαν συχνά αναφέρεται στην οικονομική θεωρία του περίφημου Μίλτον Φρίντμαν, καθηγητή στη φημισμένη Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ένθερμου υποστηριχτή του καπιταλισμού, και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Όπως πίστευε ο Φρίντμαν, «η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας μείζονος κλίμακας κρίσης, προσφέρει το αναγκαίο πρόσχημα ώστε να μη ληφθούν υπόψη οι εκπεφρασμένες επιθυμίες των ψηφοφόρων και να παραδοθεί η χώρα στον έλεγχο οικονομικών τεχνοκρατών». Αυτή είναι η εφαρμοζόμενη «θεραπεία σοκ»

Η Κλάιν αναφερόμενη σε συγκεκριμένα γεγονότα σε διάφορες χώρες, διαπιστώνει πως ένα ισχυρό κοινωνικό ή οικονομικό σοκ, μια έντονη κοινωνική ή οικονομική κρίση, μια καταστροφή, μπορεί να «ετοιμάσει» το έδαφος ώστε να επιβληθούν στους πολίτες οδυνηρά μέτρα από κυβερνήσεις, να παραχωρηθούν σε ιδιώτες προνόμια και να εκποιηθεί δημόσια περιουσία σε αυτούς, πάντα με απώτερο σκοπό το κέρδος των ισχυρών.

Σοβαρότατες μεταρρυθμίσεις επιβλήθηκαν από τη Θάτσερ στην Αγγλία με αφορμή το πόλεμο των Φόκλαντ, στη Αργεντινή λόγω της οικονομικής κρίσης και της εμπλοκής του ΔΝΤ, ενώ τις καταστροφές λόγω πλημμυρών στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκαν ιδιωτικές εταιρίες με τη κατασκευή σχολείων που σχεδόν άλλαξαν το εκπαιδευτικό σύστημα.
Ο Πινοτσέτ όταν η Χιλή υπέφερε από τον υπερπληθωρισμό, επέβαλε τις δικές του «μεταρρυθμίσεις». Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η κυβέρνηση Μπούς εκμεταλλεύτηκε το θέμα της τρομοκρατίες που προκάλεσε σοκ στην αμερικανική κοινωνία και άρχισε τη διεξαγωγή «ιδιωτικοποιημένων πολέμων στο εξωτερικό» προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων της πολεμικής βιομηχανίας και των κερδών τους.
Στο Ιράκ μετά το πόλεμο, ιδιωτικές αμερικανικές εταιρίες υπογράφουν παχυλά συμβόλαια για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Ακόμα η Klein  αναφέρεται στις μεθόδους που ακολουθεί η CIA με ειδικές ανακριτικές τεχνικές ( έντονο φωτισμό, πολύ δυνατή μουσική, απόλυτη απομόνωση) αλλά και ηλεκτροσόκ, προκειμένου να «φέρει» άτομα, π.χ. αιχμαλώτους, στο σημείο που μπορεί να τα εκμεταλλευτεί όπως εκείνη θέλει. Το ισχυρό σοκ στον ανθρώπινο οργανισμό «προκαλεί απώλεια αναστολών με αποτέλεσμα να μειώνονται οι άμυνές του…. και να επιτυγχάνεται η πλήρης αποδόμησή του». Μπορεί έτσι να αποκαλύψει μυστικά ή να ομολογήσει πράξεις που δεν έχει κάνει.

Συνεχίζω μα αμείωτο ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο. Δε θα έλεγα ότι είναι από εκείνα που λες ότι τα διασκεδάζεις διαβάζοντάς τα, αλλά σου δίνει την ευκαιρία να κατανοήσεις κάποια πράγματα και να αντιληφθείς καλύτερα πως «λειτουργεί» ο σημερινός κόσμος.

Και ακόμα, να αρχίσεις να σκάφτεσαι που θα καταλήξει και ποιοί θα εκμεταλλευτούν το σημερινό ΣΟΚ που περνά η Ελλάδα.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

 Επιτέλους τελειώσαμε με τις εκλογές. Ως συνήθως, όλοι είναι κερδισμένοι. Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να δίνει τις δικές του ερμηνείες για τα εκλογικά αποτελέσματα.

Ο πρωθυπουργός, σε μια από εκείνες τις ανούσιες φλυαρίες του, όπου το μόνο
που δείχνει είναι η ανασφάλειά του, ζήτησε τη συναίνεση της αντιπολίτευσης
για την έξοδο της χώρας από τη κρίση και είπε πως έχει μπροστά του μια ολόκληρη τριετία για να πραγματοποιήσει ο,τι δεν έγινε σε δεκαετίες.
Προφανώς θεωρεί ότι οι πολίτες με τη ψήφο τους αποδέχτηκαν τη πολιτική της κυβέρνησης, αυτή δηλαδή του Μνημονίου.
Η τεράστια αποχή από τη ψηφοφορία όμως δε φαίνεται να ερμηνεύεται σαν απόρριψη του πολιτικού μας συστήματος, σαν έκφραση απογοήτευσης και οργής των πολιτών για την ακολουθούμενη πολιτική. 
Μέσος όρος αποχής στην επικράτεια 54%, στην Αττική 44% και στην Αθήνα 67% !!
Πιστεύω οτι πολύ γρήγορα, τη σωστή ερμηνεία αυτής της σιωπηρής κραυγής της αποχής και των άκυρων ψηφοδελτίων,  θα τη δώσει το πεζοδρόμιο.
Πήρε η κυβέρνηση μια «ψήφο-ανάσα». Μήπως όμως κόψει τη δική μας ανάσα και μας πνίξει με νέα σκληρά μέτρα.


 Η Αθήνα μας πέρασε στα χέρια του Καμίνη, Ο άνθρωπος αυτός μου είναι πολύ αντιπαθής, μου δείχνει κάτι πολύ ψεύτικο, ανιαρό, ξεκούρδιστο. Και η αλήθεια είναι ότι ο Κακλαμάνης δεν έκανε τίποτα το ουσιώδες για τη πόλη μας.
 Για το θεό όμως, μη μας καταστρέψετε αυτή τη πόλη που τόσο πολύ αγαπάμε.


 Κυκλοφόρησαν και τα ανέκδοτα της εκλογικής διαδικασίας. Σε ορισμένους φακέλους βρέθηκαν ….προφυλακτικά. Και ένας πολίτης είπαν ότι έριξε ψηφοδέλτιο στο οποίο έγραφε «ψηφίζω Αλι Μπαμπά γιατί έχει μόνο 40 κλέφτες» !! Υπέροχο.


 ‘Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος κάτι σαν να περιμένει. Βρίσκεται ίσως σε μια φάση αναμονής, αμφιταλάντευσης, ανησυχίας για το μέλλον Με την ανεργία να αυξάνεται συνεχώς, η αγωνία διακατέχει τους πάντες, που σήμερα μπορεί να έχουν μια δουλειά και να τη χάσουν αύριο.
 Λείπει το χαμόγελο πλέον από πολλούς


 Νοέμβρης μήνας και ο καιρός παραμένει ήπιος. Ανοιξιάτικες είναι οι μέρες εκτός από τη προχθεσινή δυνατή βροχή. Μόνο τα κιτρινισμένα φύλλα των δένδρων στο δρόμο δείχνουν ότι βρισκόμαστε στη φθινοπωρινή περίοδο.


 Και η τηλεόρασή μας τι κάνει;; Νομίζω ότι περισσότερο από κάθε τι άλλο, μαγειρεύει !
Ξεπεσμός και εκεί.


 Πάντως όπως και νάχουν τα πράγματα, πιστεύω ότι θα έχουμε ένα πολύ εντυπωσιακό 2011. Δε θα πλήξουμε, τα γεγονότα όποια κιαν είναι, δε θα μας αφήσουν αδιάφορους.
Αλίμονο, η ζωή θέλει εναλλαγές, ανατροπές, αναταράξεις. Έτσι το ταξίδι αποκτά ενδιαφέρον.


 Ξαναγύρισα στο γήπεδο!! Έχω μάλιστα εισιτήριο διαρκείας για να βλέπω την ομαδάρα μου το Παναθηναϊκό!! Βέβαια μέχρι σήμερα μάλλον …ξυλίκι παίζει παρά ποδόσφαιρο, αλλά να, αλλάζουμε προπονητή και θα πάμε καλύτερα.
Αφήστε με να το πιστεύω !!


Ξέχασα να σας πω οτι η τρόικα είναι εδώ.....

" ΑΝΘ΄ΗΜΩΝ Ο ΓΟΥΛΙΜΗΣ "

Με την ιστορική αυτή φράση απόγνωσης του Χαρίλαου Τρικούπη θα ήθελαν να εκφράσουν την απογοήτευσή τους ορισμένοι υποψήφιοι περιφερειάρχες και πολλοί δημοτικοί άρχοντες ύστερα από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ίσως υπεραισιόδοξη ή λανθασμένη εκτίμηση πραγματικών δεδομένων, έλλειψη ρεαλισμού, ακόμα και ένδειξη αλαζόνας, οδήγησαν πολλούς υποψήφιους σε αποτυχία και άλλους να τρέχουν ασθμαίνοντες στις επαναληπτικές εκλογές της Κυριακής.


Όμως όλα αυτά αφορούν ξεχωριστές προσωπικές περιπτώσεις και όχι συνολικά τη χώρα.


Η Ελλάδα οδηγήθηκε στις εκλογές αυτές με το πρωθυπουργό να τις χαρακτηρίζει αυτοδιοικητικές και κατόπιν σαν δημοψήφισμα για την έγκριση της πολιτικής του.
Μετά, όταν διαπίστωσε ότι κάτι δε πάει καλά, προχώρησε σε ό,τι το πιο επαίσχυντο μπορούσε να κάνει.


Έθεσε τους πολίτες μπροστά σε φοβικά και εκβιαστικά διλήμματα.

Μπλόφαρε, λέγοντας ότι εάν δε θεωρήσει ικανοποιητικά τα εκλογικά αποτελέσματα θα οδηγήσει τη χώρα σε βουλευτικές εκλογές !!
Έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει το πατριωτισμό των πολιτών στη περίπτωση αρνητικής ψήφου κατά της πολιτικής του !!


Ένας πρωθυπουργός χώρας με δημοκρατικό πολίτευμα, μπλοφάρει τους πολίτες, λες και παίζει πρέφα με τη παρέα του!!
Και ικανοποιημένος ότι η μπλόφα του έπιασε, το βράδυ των εκλογών σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες είπε στους συνεργάτες τους ότι «χάρη στο δίλλημα σώσαμε τη χώρα» !!


Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να ερμηνεύσει στους πολίτες το αποτέλεσμα των εκλογών, να εξηγήσει δηλαδή γιατί δεν οδηγεί τη χώρα σε εκλογές.
Φαίνεται όμως ότι στις ερμηνείες παραμένει βαθειά νυχτωμένος.


Θεώρησε, γιατί έτσι τον συνέφερε, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δε δικαιολογεί εκλογές σήμερα, παρερμηνεύοντας κατ΄αρχήν τη τεράστια αποχή και τον αριθμό των άκυρων ψηφοδελτίων ( 1.100.000 λιγότεροι ψήφοι για το ΠΑΣΟΚ, 44% αποχή στην Αττική, 57% στο Δήμο της Αθήνας) και αγνοόντας τη σημαντική μείωση κατά 11% περίπου του συνολικού ποσοστού ψήφων σε σύγκριση με τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.
Η αποχή το μόνο που εξέφραζε ήταν οργή, πικρία, απογοήτευση, αδιαφορία των πολιτών. Έφτασε στο σημείο να θεωρήσει ότι οι πολίτες απείχαν για να μη μαυρίσουν τη κυβέρνηση, δίδοντάς της άλλη μια ευκαιρία.


Το ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα δε τα εμπιστεύονται πλέον οι πολίτες, αυτό δε το κατάλαβε. Κουράστηκε ο κόσμος απο τις φλυαρίες και συνεντεύξεις, τα δίχως νόημα χοντρά λόγια των πολιτικών.


Και δυστυχώς ούτε ο Σαμαράς κατάλαβε τίποτα. Έμεινε ευχαριστημένος ότι η διαφορά ψήφων της ΝΔ από το άλλο κόμμα μειώθηκε σε περίπου 2%, αλλά πήρε 550.000 λιγότερους ψήφους και τολμά να μιλάει για «ολική επαναφορά».!!


Το μόνο κερδισμένο ήταν το ΚΚΕ με 70.000 ψήφους περισσότερους απότι στις βουλευτικές εκλογές. Και αθροισμένα όλα τα ποσοστά της Αριστεράς στην Αττική θα έφθαναν περίπου το 33% !! Κάτι σημαντικό σημαίνει και αυτό.


Ο πολίτης γύρισε τη πλάτη του στα δύο μεγάλα κόμματα. Τον έχουν πολλές φορές ξεγελάσει, πικράνει απογοητεύσει. Τώρα μάλιστα μπλοφάρουν για να παραμένουν στην εξουσία, γιατί χρόνια τώρα, μόνο αυτό το σκοπό επιδιώκουν και τα δύο κόμματα.


Όμως μια πιο ηχηρή αντίδραση φαίνεται ν΄αρχίζει.
Η «μπλόφα» αποτελεί προσβολή για τους πολίτες και δε πρέπει να συγχωρείται.
Οι εκλογές δε τελείωσαν, έχουμε και την επόμενη Κυριακή.
Και όταν το «μάθημα» δε γίνεται αντιληπτό, η «επανάληψη» είναι αναγκαία.
Μήπως τότε το εμπεδώσουν αυτοί που μας κυβερνούν.

Α ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ;

Τι γίνεται φίλοι μου, είσαστε έτοιμοι για τις «κάλτσες»…συγνώμη τις κάλπες - εδώ μπερδεύτηκε ο ΓΑΠ, εγώ δε θα μπερδευτώ;

Τι να σας πω, εγώ διακατέχομαι από ποικίλα συναισθήματα, αμφιβολίες και κυρίως έχω τρελαθεί με αυτά που ακούω και βλέπω σχετικά με αυτές τις εκλογές.


Καταρχήν, δε ξέρω αν αρμόζει να έχουν το δικαίωμα ψήφου «διεφθαρμένοι» πολίτες όπως είμαστε εμείς κατά το πρωθυπουργό μας. Υπάρχει κίνδυνος να εκλέξουμε διεφθαρμένους πολιτικούς με αποτέλεσμα να χαλάσουν και τα «διαμάντια» που χρόνια τώρα μας κυβερνούν.
Μετά είναι και εκείνο το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Νιώθω λαμόγιο που τόσα χρόνια έτρωγα τα κοινοτικά κονδύλια παρέα με τους κολλητούς μου.


Όμως πάνω απ΄όλα τώρα, αλίμονο, προέχει ο πατριωτισμός που θα πρέπει να κυριαρχήσει μέσα μας και να επιδείξουμε, όπως πολύ σοφά το θέτει ο πρωθυπουργός μας.
Και ήτανε ξεκάθαρος ο άνθρωπος γιατί πρέπει να το καταφέρουμε αυτό.
Αρχικά μας είπε ότι στις εκλογές αυτές ψηφίζουμε για το Καλλικράτη, τη τρομερή αυτή …διακλάδωση της δημοκρατικής διακυβέρνησης σε όλη την επικράτεια, έστω κιαν δεν υπάρχουν χρήματα για την εφαρμογή της.
Μετά από ωριμότερη σκέψη και …δημοκοπικά ευρήματα, είπε ότι οι εκλογές αυτές αποτελούν δημοψήφισμα για την έγκριση της κυβερνητικής πολιτικής,να εγκριθεί δηλαδή το Μνημόνιο.
Για να τονίσει ακόμα περισσότερο τη θέση του λέει ότι «ζητώ ψήφο ευθύνης ή εκλογές». Δηλαδή ζητά ψήφο στους υποψήφιους του κόμματός του, αλλιώς όποιος επιλέξει άλλον υποψήφιο, απλά είναι ανεύθυνος !
Ακριβώς, δε πρόκειται λοιπόν για εκβιαστικό δίλημμα, αλίμινο!


Αλλά υπάρχει και άλλη λύση στην έσχατη περίπτωση σχετικά με το Μνημόνιο. Μπορούμε να επιμηκύνουμε το χρόνο αποπληρωμής του χρέους μας, χωρίς όμως την αναδιάρθρωση του Μνημονίου. Τα έμπλεξε λίγο ο Πάγκαλος, έστω κιαν το ένα σημαίνει τσιτώνω κάτι και το άλλο σημαίνει τα φέρνω όλα τούμπα!
Ας είναι λοιπόν, διεφθαρμένοι, λαμόγια, ανεύθυνοι, όλοι μπροστά στις κάλπες.


Μη κάνετε το λάθος να νομίσετε ότι με όσα λέω παίρνω κομματική θέση.
Γιατί το μόνο πατριωτικό που κυριαρχεί μέσα μου είναι να φωνάξω δυνατά
«δε πάτε να πινγείτε όλοι οι πολιτικοί.»

ΠΕΡΙ COMMON SENSE.

Για common sense, «κοινό νου» δηλαδή, μιλούν συχνά οι Άγγλοι.

Δε χρειάζεται υπερβολική εξυπνάδα στον άνθρωπο για να μπορεί να ανταπεξέρχεται στα προβλήματα της καθημερινότητάς του.
Δεν είναι ανάγκη να έχεις υψηλό IQ, αρκεί να έχεις «κοινό νου». Και με αυτό το προτέρημα του «κοινού νου» μπορείς να εντοπίζεις, να αναλύεις, να αξιολογείς και να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα της ζωής.
Common sense, για να αποφεύγεις ανοησίες, αστοχίες, αδιέξοδα.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Πρώτον, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είναι πολύ μεγάλο προτέρημα να έχεις αυτό το «κοινό νου».
Και δεύτερον, γιατί πιστεύω ότι αυτός ο «κοινός νους» είναι κάτι που συνήθως στερούμεθα εμείς οι Έλληνες. Είμαστε εξυπνάκηδες και κουτοπόνηροι. Και μπερδευόμαστε στη προσπάθεια να δώσουμε μια λύση σε ένα πρόβλημα, αφού πρώτα εμείς οι ίδιοι το διογκώσουμε.

Ιδού ένα περιστατικό πραγματικής έλλειψης κοινού νου που αφορά τις δημόσιες υπηρεσίες. Μου το διηγήθηκε ένας καλός μου φίλος:

Εκείνος και η σύζυγός του είναι συνταξιούχοι του ΙΚΑ. Δυστυχώς η σύζυγός του πάσχει από ψυχική ασθένεια εδώ και αρκετό καιρό, ενώ τα τελευταία 8 χρόνια τα περνά κλεισμένη σε ψυχιατρική κλινική του ΙΚΑ. Πάσχει συγχρόνως από καρδιακή ανεπάρκεια, έχει περάσει δύο εμφράγματα και έχει κάνει και απόφραξη αρτηριών.
Μέχρι πρόσφατα, όλα τα ψυχοφάρμακα και τα καρδιολογικά φάρμακα τα χορηγούσε το ΙΚΑ στη κλινική.
Ξαφνικά προ ημερών του ζήτησαν να αγοράσει και να παραδώσει στη κλινική το ένα από τα φάρμακα για τη καρδιά και σε λίγες μέρες του ζήτησαν να τους αγοράσει και άλλο δεύτερα σκεύασμα.
Ερώτησε έκπληκτος το λόγο αφού μέχρι τώρα δεν είχε καμία επιβάρυνση για τη φαρμακευτική αγωγή της συζύγου του.

« Έχει αλλάξει η διαδικασία χορήγησης φαρμάκων στις κλινικές. Δε χορηγούνται πλέον παθολογικά φάρμακα σε ψυχιατρικές κλινικές»!!

Ηθικό δίδαγμα της κατάστασης αυτής είναι πρώτον ότι απαγορεύεται ένας ψυχικά άρρωστος άνθρωπος να πάσχει συγχρόνως από τη καρδιά του.
Δεύτερον, επειδή σύμφωνα με το Μνημόνιο θα πρέπει να μειωθούν οι φαρμακευτικές δαπάνες, ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος είναι να καταστήσουμε δύσκολη τη χορήγηση φαρμάκων για να τα κόβουμε από τους ασθενείς.
Είναι ένα απλό παράδειγμα έλλειψης «κοινού νου». Αν και πολύ φοβάμαι ότι εδώ αγγίζουμε τα όρια της ηλιθιότητας.

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ!

Με τη λήξη του Β! Παγκόσμιου Πολέμου, η Γερμανία ήταν μια καταστραμμένη χώρα. Ερείπια ολόκληρες πόλεις, κτίρια, δρόμοι, τα πάντα.

Τότε οι Γερμανοί πολίτες, ένας λαός πειθαρχημένος, σκληρός, εργατικός, άρχισε να κτίζει τη νέα του πατρίδα. Οι εργάτες προσέφεραν τις υπηρεσίες τους δίχως αμοιβή αρχικά.


Η Γερμανία χωρίστηκε στις δύο ζώνες επιρροής, οι Ρώσοι το ανατολικό κομμάτι και οι Αμερικανο-Αγγλο-Γάλλοι το δυτικό.
Φαίνεται ότι αρχικά αυτός ο διαχωρισμός ωφελούσε και τους Ρώσους και τους Δυτικούς, ίσως γιατί υπήρχε ο φόβος η Γερμανία να αναδιοργανωθεί σε μια νέα ισχυρή δύναμη, πράγμα που και τα δύο μέρη απεύχονταν.
Η Δυτική Γερμανία σιγά σιγά ξανακτίστηκε, άρχισε να λειτουργεί και πάλι η βαριά της βιομηχανία, το εμπόριο, οι τέχνες, το κοινωνικό κράτος. Το γερμανικό μάρκο έγινε ένα ισχυρότατο νόμισμα σε μια συνεχή αντιπαράθεση με το αμερικανικό δολάριο και το ιαπωνικό γιέν.
Κάποια στιγμή δυτικοί και ανατολικοί ενώθηκαν σε ένα κράτος. Η Γερμανία ενωμένη, ξαναεμφανιζόταν δυναμικά στη παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή.


Σ΄αυτή τη προσπάθεια αναστήλωσης της Γερμανίας, σημαντικότατη ήταν η προσφορά μεταναστών που έφθαναν εκεί σε ανεύρεση εργασίας. Εκατομμύρια μετανάστες από την Ελλάδα, τη Τουρκία και άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής, βρήκαν δουλειά στη χώρα αυτή, σε επαγγέλματα μάλιστα απαξιωτικά για τους ίδιους τους Γερμανούς, ενώ σταδιακά δημιούργησαν και τις δικές τους επιχειρήσεις και πολλοί απέκτησαν και την ιθαγένεια.

Σήμερα λοιπόν, αγνοώντας επιδεικτικά τη προσφορά των μεταναστών στην ανοικοδόμηση της πατρίδας της, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δηλώνει ότι «το πολυπολιτισμικό μοντέλο της Γερμανίας έχει αποτύχει. Δεν μπορούμε να πούμε ότι όλα είναι εντάξει και ότι ζούμε ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο».
Δεν ζούνε καλά με τους ξένους λοιπόν οι φίλοι Γερμανοί και ήδη κλείνουν τις πόρτες σε μετανάστες.


Με τις θέσεις της Μέρκελ φαίνεται να συγκλείνει και ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί.
Και το δυστύχημα είναι ότι και σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι μετανάστες άρχισαν πλέον να αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι και τα πολιτικά κόμματα με ακροδεξιές ρατσιστικές θέσεις αυξάνουν τα ποσοστά τους, σε άλλες δε περιπτώσεις  μπαίνουν για πρώτη φορά στη βουλή της χώρας τους.


Στη χώρα μας, απροετοίμαστη να δεχθεί το κύμα των μεταναστών, νόμιμων ή παράνομων, με ανύπαρκτες υποδομές και δίχως μια σαφή και λογική μεταναστευτική πολιτική, συνηθίσαμε να κατηγορούμε συνεχώς τους μετανάστες, αγνοώντας τις κρατικές ελλείψεις.


Φαίνεται όμως ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται να εξετάσει το πρόβλημα των μεταναστών και στο που οφείλεται η φυγή των άμοιρων αυτών ανθρώπων από τις χώρες τους για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
Γιατί προσωπικά πιστεύω ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται κατά ένα σημαντικό μέρος στις κάποτε απαράδεκτες αποικιοκρατικές πρακτικές ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών.


Χώρες όπως η Αγγλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, είχαν τις αποικίες τους ιδιαίτερα μάλιστα στην Αφρική.
Απομυζούσαν από τις αποικίες τους κάθε πλουτοπαραγωγικό δυναμικό, τα πετρέλαια, τα διαμάντια, το χρυσό και ένα σωρό άλλα μεταλλεύματα, δίχως να ενδιαφέρονται για επενδύσεις στις χώρες αυτές, για την οικονομική και κοινωνική τους πρόοδο. Το μόνο που επεδίωκαν ήταν ο πλουτισμός τους.
Και όταν κάποια στιγμή τα απελευθερωτικά κινήματα των αφρικανικών χωρών δυνάμωσαν, οι αποικιοκράτες αυτοί εγκατέλειψαν τις χώρες που λήστευαν, μέσα στη φτώχια, τη μιζέρια και τους εμφύλιους πολέμους.


Οι τεράστιες διαφορές πλούτου κάθε μορφής, οι τεράστιες κοινωνικές διαφορές μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών χωρών του πλανήτη, είναι η αιτία που μεταναστεύουν από τις χώρες τους τόσοι πολλοί άνθρωποι.
Και παρ’όλα τα διεθνή συνέδρια για την αντιμετώπιση των διαφορών αυτών και την δήθεν βοήθεια προς τις φτωχές χώρες, τίποτα το ιδιαίτερα αποτελεσματικό δεν γίνεται.


Το χειρότερο είναι ότι σήμερα η «προηγμένη» Ευρώπη, αγνοώντας επιδεικτικά τις δικές της μεγάλες ευθύνες με επικεφαλής τη Γερμανία, φτάνει στο σημείο να μη θέλει πλέον στα εδάφη της μετανάστες, να τους υποτιμά και να ξεχνά τη προσφορά των ανθρώπων αυτών σ΄αυτή την ευρωπαϊκή ευημερία.

Η ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΟΠΟΙΗΣΑΙ ΕΥΘΥΝΩΝ.

ΕΚΕΙΝΟΙ ήταν συμβασιούχοι-αρχαιολόγοι του υπουργείου Πολιτισμού. Προσλήφθηκαν για να καλύπτουν επί χρόνια «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» όπως και τόσοι άλλοι στις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Επί πολλά χρόνια όμηροι των εκάστοτε κυβερνήσεων. Από την δεκαετία του 1980 άρχιζαν να διορίζουν συμβασιούχους οι κυβερνώντες για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Πάρε τώρα μια θεσούλα, δώσε μου τη ψήφο σου.

Και περνούσαν τα χρόνια. Και ανανεώνονταν οι συμβάσεις τους κάθε χρόνο. Το 1985 η Μελίνα καταφέρνει να μονιμοποιήσει χιλιάδες συμβασιούχους που εργάζονταν στο ΥΠΠΟ.
Ακολούθησαν και άλλες μονιμοποιήσεις, ακόμα και πρόσφατα επί υπουργίας Παυλόπουλου. Σιγά σιγά εδραιώθηκε η πεποίθηση ότι κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι συμβασιούχοι θα παρέμεναν για πάντα στις θέσεις τους.
Σήμερα 800 περίπου στο ΥΠΠΟ. Κάπου 735 απολύονται μέχρι τέλος Οκτωβρίου και τέλος Δεκεμβρίου. Χρόνια προσπαθούν να μονιμοποιηθούν, ακούγοντας υποσχέσεις και μισόλογα.
Ορισμένοι εξακολουθούν να εργάζονται με δικαστικές αποφάσεις, αλλά παραμένουν απλήρωτοι επί 22 μήνες !!
Παρά τις διαμαρτυρίες και τις επανειλημμένες επισκέψεις τους στο Υπουργείο, μέχρι τις 14 του μήνα δεν είχαν πληρωθεί. Άνθρωποι με υποχρεώσεις, με οικογένειες, με παιδιά.
Και έτσι αποφάσισαν να κλείσουν την είσοδο της Ακρόπολις.

Ναι, άλλαξαν και τα λουκέτα στις καγκελόπορτες, λες και ήταν η γκαρσονιέρα τους. Ναι, εμπόδισαν τους ξένους τουρίστες να επισκεφτούν το παγκόσμιο μνημείο, το Παρθενώνα, άνθρωποι που ήρθαν από τα πέρατα του κόσμου. Ναι, τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια, έδειξαν τις σκηνές που διαδραματίστηκαν έξω από την είσοδο. Ναι, γινόμαστε για άλλη μια φορά ρεζίλι.

Ναι, αλήθεια, εξ αιτίας των απλήρωτων συμβασιούχων;;


Από την άλλη οι ΑΡΧΕΣ, τα σιδηρόφρακτα ΜΑΤ, οι φύλακες της νομιμότητας, της ασφάλειας των πολιτών, πάντοτε; με νόμιμα μέσα !!
Καλούν κλειδαρά να ξεμπλοκάρει τα λουκέτα, αποτυγχάνει όμως. Και τότε αποφασίζουν να κόψουν τα παρακείμενα συρματοπλέγματα και μπουκάρουν μέσα στο χώρο του ιερού βράχου.
Ακολουθεί η γνωστή μέθοδος καταστολής, ξύλο και καπνογόνα σε όλους, συμβασιούχους, δημοσιογράφους και ρίχνουν στο πεζοδρόμιο ξένο οπερατέρ του Associated Press.
Τις σκηνές απείρου κάλους, φωτογραφίζουν οι άναυδοι τουρίστες και σε λίγη ώρα όλα τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια δείχνουν ψηλά στο βράχο το Παρθενώνα και κάτω το ξύλο !!

Ακολουθούν τα παπαγαλάκια των ελληνικών καναλιών και οι δηλώσεις των κυβερνητικών:
«Αίσχος, ντροπή, αυτή τη φορά οι συμβασιούχοι που δε σεβάστηκαν τη παγκόσμια κληρονομιά, την Ακρόπολη, μας έκαναν ρεζίλι παγκοσμίως.»

Ναι αλήθεια;;
Ρεζίλι έχει κάνει τη χώρα ο πρωθυπουργός μας, αδιάντροπος ψεύτης και συνεχώς «ανακαλών» τα πριν λίγο δηλωθέντα του. Επί μήνες τώρα μιλά στους ξένους για τη διαφθορά που επικρατεί στη χώρα μας, για το «διεφθαρμένο κράτος», υβρίζονται διεφθαρμένοι οι Έλληνες, συλλήβδην όλοι, «μαζί τα φάγαμε» κραυγάζει αδιάντροπα ο αντιπρόεδρος !!

Προ ημερών ο πρόεδρος του EUROGROUP, είπε ότι άκουσε τον ίδιο το ΓΑΠ να μιλά για «διαφθορά στην Ελλάδα».
Και είπε κάτι ακόμα που δε τονίστηκε όσο έπρεπε: ότι η κακή οικονομική κατάσταση της οικονομίας μας είναι «θέμα δεκαετιών», δηλαδή και του κόμματος του κυρίου πρωθυπουργού.

Προχθές σε δημόσια εμφάνιση του ο πρωθυπουργός είπε ότι «το Δημόσιο είναι μήτρα της διαφθοράς», «μήτρα της διαφθοράς και η πολυνομία», οι υπηρεσίες του Δημοσίου «κλειστά μαγαζάκια και φέουδα».

Αφού λοιπόν ο κατεξοχήν επίσημος εκπρόσωπος της χώρας δε κάνει άλλη δουλειά από το να μιλά για διαφθορά και εδώ και στα ξένα, ποιος γελοιοποιεί την Ελλάδα, οι απλήρωτοι επί 22 μήνες συμβασιούχοι του Δημοσίου που αγωνίζονται για το ψωμί τους ή ο πρωθυπουργός ;;

Ποιος βεβηλώνει το μνημείο μας, οι διαμαρτυρόμενοι συμβασιούχοι ή ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας ;;
Και τη πληθώρα των νόμων με τα πάντοτε ανοιχτά «παραθυράκια» για το βόλεμα των δικών τους ατόμων, οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν τους συντάσσουν;
Η αποποίηση ευθυνών με το πιο προκλητικό τρόπο αποτελεί έλλειψη θάρρους, ντροπή και απαξίωση για έναν πολιτικό και μάλιστα όταν αυτός είναι πρωθυπουργός μιας χώρας.

Ο λαός κύριε πρωθυπουργέ, σας εξέλεξε για να λύνετε προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα, πολύ περισσότερο όταν σε αυτά τα προβλήματα αναφέρεσθε συνεχώς και εσείς.
Δεν σας εξέλεξε απλά για να διαπιστώνετε προβλήματα, ούτε απλά να τα σχολιάζετε και να γίνεστε απλοί παρατηρητές τους.
Ευθύνη σας είναι να είχατε αντιμετωπίσει σαν κυβέρνηση το σοβαρό πρόβλημα των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ και να μην βγαίνουν στα παράθυρα οι υφυπουργοί σας για να δικαιολογήσουν με ανοησίες τη κατάσταση.
Δείξτε επιτέλους υπευθυνότητα και ρεαλισμό κύριε πρωθυπουργέ, πατήστε σε στέρεο έδαφος.




ΣΗΜ. Το γνωρίζω, τα πολιτικά δεν ενδιαφέρουν τη πλειονότητα των bloggers που προτιμούν να αναφέρονται σε πιο ευχάριστα θέματα.
Νομίζω όμως ότι εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση και κυρίως ότι οδεύουμε στα χειρότερα, κάτι θα πρέπει να ακούγεται και μέσα από τα blog μας,μια φωνή διαμαρτυρίας. Αλλιώς για άλλη μια φορά θα γινόμαστε συνυπεύθυνοι της κατάστασης.

ΤΑ ...ΑΝΤ- ΙΝΟΜΠΕΛ !!

Δημοσίευμα της Λήδας Παπαδοπούλου στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 2.10.2010 με τίτλο "Νόμπελ σε βρισιές και νυχτερίδες."


"Ερευνητές που ανακάλυψαν ότι οι βρισιές ανακουφίζουν τον πόνο, έριξαν νέο φως στη σεξουαλική ζωή των νυχτερίδων και απέδειξαν μαθηματικά ότι οι εταιρείες λειτουργούν καλύτερα όταν οι προαγωγές δίνονται στην τύχη, τιμήθηκαν μεταξύ άλλων με τα φετινά βραβεία IgNobel, μια αμερικανικής έμπνευσης παρωδία των γνωστών Νόμπελ.


Τα IgNobel απονέμονται κάθε χρόνο από τη χιουμοριστική επιθεώρηση «Χρονικά των Απίθανων Ερευνών» σε δέκα επιτεύγματα που «πρώτα σε κάνουν να γελάς και μετά να σκέφτεσαι». Αφορούν αληθινές, αν και ενίοτε σουρεαλιστικές έρευνες και εφευρέσεις και δίνονται στους νικητές από πραγματικούς νομπελίστες σε μια τελετή στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Η Βρετανία είχε φέτος την τιμητική της με 4 βραβεία και, όπως δήλωσε ο εκδότης των «Χρονικών», μένοντας πιστός στο χιουμοριστικό πνεύμα των αντιβραβείων, «έπειτα από έναν σκληρό 20ό αιώνα, ίσως αυτή να είναι η καλύττερη ένδειξη ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ανακτά την εξέχουσα θέση της».

Βρίσε με, πονάω...


Το IgNobel Ειρήνης 2010 απονέμεται στον ψυχολόγο Ρίτσαρντ Στίβενς και την ομάδα του στο βρετανικό Πανεπιστήμιο Κίιλ, που απέδειξαν ότι ο σωματικός πόνος μειώνεται με τις βρισιές. Ο Στίβενς αποφάσισε να ξεκινήσει την έρευνά του όταν χτύπησε κατά λάθος το δάχτυλό του με ένα σφυρί. Το βραβείο Βιολογίας μοιράζεται ομάδα Κινέζων ερευνητών με τον Βρετανό Γκάρεθ Τζόουνς: έδειξαν ότι οι θηλυκές νυχτερίδες που κάνουν στοματικό σεξ στους συντρόφους τους απολαμβάνουν μία συνουσία μεγαλύτερης διάρκειας, ανακάλυψη με σοβαρές προεκτάσεις όσον αφορά τη χειραγώγηση των αρσενικών ζώων από τα θηλυκά μέσω του σεξ! Ο Αλεσάντρο Πουλτσίνο και η ομάδα του στο Πανεπιστήμιο της Κατάνιας κερδίζουν επάξια το βραβείο Διοίκησης Επιχειρήσεων, καθώς απέδειξαν μαθηματικά ότι οι προαγωγές στελεχών οδηγούν σε μεγαλύτερη αποδοτικότητα όταν δίνονται τυχαία. "


Ένα ένα λοιπόν:
Κάθε μέρα έχουμε την ευκαιρία να βρίζουμε τους κυβερνώντες για τα …μνημονικά χάλια όπου μας οδηγούν. Ακόμα καλύτερα, οι βρισιές μας μπορούν να συνοδεύονται και από την γνωστή…ανοικτοδάκτυλη χειρονομία, έτσι για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα λεγόμενά μας.

Πολύ περισσότερο γιατί ο «πόνος» μας είναι διάχυτος και βαθύτατα ψυχικός, οδηγώντας πολλούς σε απόγνωση.

Τώρα για το στοματικό σεξ των θηλυκών νυχτερίδων στους αρσενικούς. Φαντάζεστε τους κινέζους επιστήμονες να κάνουν…μπανιστήρι στις ιδιαίτερες σεξουαλικές περιπτύξεις των φρικτών αυτών ζώων !! Φαίνεται ότι χρονομέτρησαν ακόμα και τη διάρκεια της συνουσίας! Ε αυτό θα ήθελα πολύ να το δω!!

Από την άλλη βρίσκω τον τρόπο προαγωγής των στελεχών των επιχειρήσεων απόλυτα…δημοκρατικό. Όλα τα ονόματα σε μια κληρωτίδα ασχέτως γνώσεων, πτυχίων και μεταπτυχιακών, τραβάει ο διευθυντής της επιχείρησης ένα χαρτάκι και ιδού το όμονα του νέου στελέχους που προάγεται, μαθηματικά μάλιστα επιβεβαιωμένο ότι θα έχει τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα!

Α και μη νομίζετε ότι και στη περίπτωση αυτή δε χωρούν παρατυπίες και ανάδειξη αυτών που θα θέλουν οι επιχειρηματίες ή οι πολιτικοί. Κάποια κομπίνα θα βρουν, δε μπορεί.

Η ΕΠΙΚΕΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ.

«Φάγαμε τα λεφτά επειδή διορίζαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί.»

Ωραίους «ηγέτες» έχουμε, έντιμους και υπεύθυνους.
Δεν φταίνε όμως αυτοί αλλά εμείς, που τους επανεκλέγουμε με τη ψήφου μας.

Ο ΓΑΠ στο νέο oval γραφείο του στους δύο τελευταίους ορόφους του Υπουργείου Εσωτερικών στη Β.Σοφίας.

Σημ. Η σημαία των ΗΠΑ στο γραφείο του δεν είναι συμπτωματική. Έχει τη σημασία και την ερμηνεία της.

ΟΧΙ ΚΙΕΤΣΙ...

Όχι, δε καπνίζω, δε κατάφερα ποτέ να το συνηθίσω παρά τις… προσπάθειές μου! Όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία, με είχε πιάσει η νοσταλγία για το τόπο μου. Δίχως φίλους το πρώτο διάστημα, σχεδόν μόνος, τόριξα στο κάπνισμα. Αγόρασα όμως τα πιο φτηνά τσιγάρα που υπήρχαν με αποτέλεσμα μέσα σε ένα μήνα να κάνω ένα λαιμό και ένα στόμα χάλια. Το σταμάτησα αμέσως.

Μετά ήρθε το στρατιωτικό, μια περίοδος όπου συχνά οι άνδρες αρχίζουν το κάπνισμα. Δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια και παρόλο, που δε παρατάω τα πράγματα τόσο εύκολα με τη πρώτη δυσκολία, δε το ξαναεπιχείρησα.


Μέσα στο σπίτι ο πατέρας μου ήταν δεινός καπνιστής, δυό πακέτα την ημέρα ήθελε! Τον θυμάμαι μάλιστα να βάζει κληματόφυλλα μέσα στο παλιό πλακέ κουτί του Παπαστράτου για να κρατάνε φρέσκα τα τσιγάρα. Παρόλο το βαρύ κάπνισμα δε πέθανε από αυτό, αλλά από βαθύ γήρας.


Ο άγγελος η μάνα μου κάπνιζε περίπου 2-3 τσιγάρα το μήνα με τον απογευματινό της καφέ. Ο θάνατός της από καρκίνο στους πνεύμονες όταν ήταν πολύ νέα, δε μπορεί να οφείλεται στο μηδαμινό της κάπνισμα.


Σχεδόν όλοι στις παρέες μου είναι καπνιστές. Αυτό όμως ποτέ δε με απέτρεψε από το να βρίσκομαι μαζί τους. Δε μου είναι δυνατόν να επιλέγω τους φίλους μου ανάλογα με το αν καπνίζουν, αν έχουν τις ίδιες πολιτικές προτιμήσεις ή βάσει οποιασδήποτε άλλης προσωπικής επιλογής. Οι σχέσεις δημιουργούνται και διαρκούν όταν στηρίζονται στα ψυχικά, τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά.


Τώρα γιατί αναφέρθηκα σε όλα αυτά. Γιατί τα τελευταία μέτρα που επιβλήθηκαν κατά του καπνίσματος, ακόμα και για ένα μη καπνιστή όπως εγώ, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτα και καταπιεστικά.
Εάν η κυβέρνηση ήθελε να ασχοληθεί με την υγεία μας, ας φροντίσει να έχουμε κατάλληλα και πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία με επάρκεια γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων και νοσηλευτικό προσωπικό. Να εξαφανιστούν τα ράντζα από τους διαδρόμους. Να αναβαθμιστεί τελικά η δημόσια φροντίδα υγείας για όλους και όχι μόνο για τους πλούσιους που έχουν τη δυνατότητα ιδιωτικής περίθαλψης.


Ό καθένας μας κάνει τις επιλογές του. Λένε ότι ευτυχία είναι αυτές οι μικρές καθημερινές χαρές που απολαμβάνουμε και το τσιγάρο προσφέρεται γιαυτό. Ένα τσιγαράκι με το καφέ, ένα σε στιγμές προβληματισμού ή ψυχικής κατάπτωσης ή με τη παρέα, φαίνεται ότι για ορισμένους είναι πραγματικά μια θαυμάσια απόλαυση.


Η κυβέρνηση θα μπορούσε να επιτρέψει την επιλογή σε κάθε επιχειρηματία να καθορίζει εάν ο χώρος του θα ήταν καπνιζόντων ή μη. Υπάρχουν φανατικοί αντικαπνιστές που θα επιθυμούσαν τους «καθαρούς» χώρους. Ο καθένας μας θα είχε την επιλογή του ανάλογα με τις συνήθειες του που θα προτιμήσει να καθίσει. Αυτή η καθολική απαγόρευση με τη δικαιολογία ότι ο διαχωρισμός χώρων θα αποτελούσε αθέμιτο ανταγωνισμό είναι γελοία. Γιατί αυτό κατ΄αρχήν αποτελεί παραδοχή της κυβέρνηση ότι οι περισσότεροι πολίτες προτιμούν να καπνίζουν, οπότε θα γέμιζαν οι χώροι καπνιστών και θα έκλειναν οι χώροι μη καπνιζόντων !!


Η αντικαπνιστική εκστρατεία καλά κρατεί. Στα κουτιά των τσιγάρων αναγράφεται πόσο βλαβερό είναι το κάπνισμα και οι γιατροί παντού και πάντοτε αναφέρονται στους κινδύνους του καπνίσματος για την υγεία μας. Μαζί με μια σχετική ενημέρωση στα σχολεία, νομίζω ότι θα ήταν αρκετό ώστε ο κάθε πολίτης να αποφασίσει για τη ζωή του.
Για φανταστείτε σήμερα να βλέπετε έξω από δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, μεγάλα καταστήματα, να μαζεύονται απέξω οι υπάλληλοι για να απολαύσουν ένα τσιγαράκι!!


Το τι γίνεται στις άλλες χώρες δε με ενδιαφέρει. Ο κάθε λαός έχει τις δικές τους συνήθειες, τα ήθη και έθιμα, τον τρόπο διασκέδασης, τη δική του κουλτούρα.
Και εμείς το δικό μας τρόπο ζωής.

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ....

Έχω την εντύπωση ότι ζούμε στην εποχή του παράδοξου, του παραλογισμού. Έχω αρχίσει να αμφιβάλω για τις πνευματικές μου ικανότητες γιατί μου είναι αδύνατο να κατανοήσω κάποια πράγματα που συμβαίνουν σήμερα.



Μιλώ φυσικά για τα πολιτικά μας κοινά, για τον τρόπο που κυβερνιέται αυτή η χώρα, για τον τρόπο που η κεντρική εξουσία και η δημόσια διοίκηση καθορίζουν τη καθημερινή μας ζωή. Μιλώ για αυτά τα απίθανα, τα γελοία με τα οποία μας τροφοδοτούν κάθε μέρα οι κυβερνώντες και τα τρισάθλια ΜΜΕ.


Μου είναι αδύνατο να παρακολουθήσω κάποιες κυβερνητικές ενέργειες. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί στη κυβέρνηση ότι ο πολίτης είναι αγχωμένος, προβληματισμένος, αγωνιά και προπαντός είναι πολύ οργισμένος.


Μας λένε ότι το περίφημο Μνημόνιο, αυτό που κουτσούρεψε μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά δικαιώματα, πρέπει να εφαρμοστεί. Ότι το Μνημόνιο είναι ένα, δεν υπάρχει άλλο, νέα μέτρα δεν επιβάλλονται. Από την άλλη απλά «επικαιροποιείται»!!
Δηλαδή, επειδή ορισμένοι στόχοι δεν επιτυγχάνονται, το Μνημόνιο θα αλλάζει σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Και φυσικά αυτό θα απαιτεί ΝΕΑ σκληρά μέτρα.
Μας κοροϊδεύουν, παίζουν με τις λέξεις;


Έφτασαν να πουν το εξωφρενικό ότι «η φορολογία είναι ένδειξη αλληλεγγύης!!!


Ο πρωθυπουργός, αυτός ο «είπα ξείπα έχεσα τη παρόλα μου», μιλούσε μεταξύ των άλλων… χεσμέντων ότι θα κάνει κυβέρνηση «μικρή και ευέλικτη». Και προχθές η νύχτα έβγαλε κυβέρνηση 48 ατόμων, μία κυβέρνηση με την απλή μετονομασία και τη προσθήκη κάποιων υπουργείων ( Υπουργείο Υγείας, Διατροφής, Άθλησης και…. Πέψης, όπως εύστοχα έγραψε η Ελευθεροτυπία), με πιθανότητα ο ΟΠΑΠ να πάει στην ευθύνη του Υπουργεία Υγείας !!, με 7 υπουργούς-αναπληρωτές, μια κυβέρνηση που θα ψάχνεται για καιρό έως ότου καθορισθούν αρμοδιότητες.
Νυχτιάτικα συγκροτήθηκε, τι να πει κανείς.


Και όλα αυτά τα ευτράπελα σε μια χρονική στιγμή που όλοι φωνάζουν για περιορισμό των δημοσίων δαπανών. Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση τις μόνες δαπάνες που ξέρει καλά να περιορίζει είναι η περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, υπερωριών κτλ όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών τάξεων.


Γιατί πώς να χωνέψει κανείς ότι ο πρωθυπουργός δημιουργεί γραφείο με 110 συμβούλους, το δικό του ΟVAL γραφείο σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα και τις συστάσεις των ξένων εμπειρογνωμόνων που έφερε στην Ελλάδα !! Ποιοι είναι αυτοί οι φωστήρες που θα συμβουλεύουν και σε τι το Γιωργάκη;;


Δεκάδες συμβούλους δικαιούνται και οι αναπληρωτές υπουργοί, οι υπουργοί και υφυπουργοί, οι Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς !! Και μετά μιλούν για περικοπές δαπανών οι κύριοι;; Γιατί δεν εμπιστεύονται τη δημόσια διοίκηση η οποία- μη τη κατηγορούμε αδιακρίτως- έχει εξαίρετους υπαλλήλους με γνώση του αντικειμένου αφού ασχολούνται χρόνια με αυτό;


Όσο για την οικονομική πολιτική; Η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστό χρήμα. Η γενική μείωση των διαθέσιμων χρημάτων των πολιτών έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της κατανάλωσης εκτός των απολύτως αναγκαίων ειδών. Και όπως είναι γνωστό, τα έσοδα του ΦΠΑ αυξάνουν μόνο όταν υπάρχει κίνηση στην αγορά, μόνο όταν ο καταναλωτής ΑΓΟΡΑΖΕΙ. Με τέτοια μειωμένη κατανάλωση από πού θα εισπράξουν φόρους και ΦΠΑ; Και σκέπτονται ακόμα να αυξήσουν το συντελεστή του ΦΠΑ, δηλαδή να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο την αγορά και τη καταναλωτική κίνηση;


Η κυβέρνηση αυξάνει τα δικά της έξοδα με τη σωρεία πρόσληψης «συμβούλων», με τη μετάβαση στη Θεσσαλονίκη όλων των υπουργών και των παρατρεχάμενων. Τη συμβολισμός , τι παράδειγμα είναι αυτό;


Ναι φίλοι μου, έχουμε σιχαθεί ίσως τα πολιτικά πράγματα, είμαστε σε μια εποχή που ο καθένας μας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, μέσα σε ένα πολύ θολό τοπίο. Όμως εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η κατάσταση αυτή μας αναγκάζει να παρακολουθούμε τα δρώμενα.


Διερωτώμαι λοιπό μήπως έφτασε η ώρα να κατεβούν στους δρόμους οι απλοί ανοργάνωτου πολίτες, όχι με τα συνδικάτα, εμείς οι οργισμένοι, μακριά πλέον από τους καναπέδες μας.

Ε ΝΑΙ, ΤΕΛΟΣ....

Εντάξει, ομολογώ ότι το παράκανα στις διακοπές φέτος. Εκεί που έλεγα ότι ύστερα από μια βδομάδα στην Εύβοια τελειώσαμε, να και ένα νέο δεκαήμερο καθισιού.


Ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένων μου φίλων, παραχώρησε το εξοχικό τους σπίτι σε παραλία της Κορινθίας όπου πέρασα πέντε υπέροχες μέρες κοντά στη θάλασσα. Φαίνεται όμως ότι ο οργανισμός μου δεν είχε χορτάσει ακόμα και έτσι πήρα τα βουνά και ανέβηκα στα Τρίκαλα Κορινθίας, σε υψόμετρο 1.100μέτρων.

Είχα πάρα πολλά χρόνια να κάνω διακοπές σε βουνό, συνήθως τη περίοδο των διακοπών την έχουμε συνδέσει με τη θάλασσα και τις βουτιές στα γαλανά μας νερά. Και όμως με τη ζέστη που επικρατούσε και το γεγονός ότι ο πολύ ζεστός καιρός με κτυπάει στα νεύρα, τα Μεσαία Τρίκαλα αποδείχθηκαν πραγματικά ο,τι έπρεπε για μένα. Πέντε πολύ όμορφες μέρες, δροσερές, σε ένα πανέμορφο σαλέ, φτιαγμένο από πέτρα και ξύλο.

 Δεν είχε πολλά πράγματα να κάνεις εκεί είναι η αλήθεια. ‘Όμως η μέρα περνούσε με διάβασμα, εφημερίδες και φυσικά ταβερνάκια, ουζάκι, τσίπουρο και καλό φαγητό. Μάλιστα ένα από αυτά τα μέρη, το Τζίνι, έγινε το καθημερινό μου στέκι, μεσημέρι και βράδυ.

Πανέμορφο το μοναστήρι του Αγίου Βλάσση, μέσα στα λουλούδια και το πράσινο.

Όλη η περιοχή είναι πνιγμένη στα πλατάνια, τις καρυδιές και άλλα πανύψηλα δένδρα.


Ε, τώρα πλέον όλα τελείωσαν οριστικά. Αρκετά για φέτος. Εν αναμονή ενός πολύ δύσκολου χειμώνα. Καλά νάμαστε.

                                                              

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.....

Λοιπόν και τι δε βλέπεις και τι δεν ακούς κατά τη διάρκεια των διακοπών σου σε οποιοδήποτε μέρος κιαν πας. Φεύγοντας θέλεις ν΄αφήσεις πίσω σου τα προβλήματα, τα «συνηθισμένα» με τα οποία σε έχει πνίξει η καθημερινότητα, να διώξεις σκέψεις για το αύριο, να αναβάλεις ένα σωρό πράγματα για το «μετά τις διακοπές».


Ξεκινάς με λαχτάρα να περάσεις καλά σε τόπους γνωστούς ή ακόμα άγνωστους. Ο καθένας μας έχει το δικό του κώδικα διασκέδασης και ξεκούρασης, διαφορετικό το «πέρασα καλά» του καθενός μας.

Έτσι ξεκίνησα κι εγώ για τη παραλία της Αγίας Άννας στη Βόρειο Εύβοια, ύστερα από … ενδελεχή έρευνα που με έπεισε για σωστή επιλογή.

Η διαδρομή προς το προορισμό μου ήταν στο μεγαλύτερο μέρος υπέροχη, ένας πολύ καλός δρόμος μέσα από πλατάνια, πανύψηλα δένδρα και τρεχούμενα νερά.

Το ξενοδοχείο απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον, κτισμένο με πρωτότυπο τρόπο. Τα διαμερίσματα ισόγεια με ένα ακόμα όροφο, χωρισμένα σε δύο σειρές δεξιά και αριστερά ενός πλακόστρωτου διαδρόμου. Κάθε μπλοκ δωματίων είχε το δικό του κηπάκο.

Τα δωμάτια τεράστια με όλα τα απαραίτητα και πολύ δροσερά που δε χρειαζόταν η χρήση κλιματισμού.

Τα γεύματα πλούσια. Η πλαζ, ένα κομμάτι μιάς παραλίας 3 χιλιομέτρων, εξοπλισμένη με ψάθινες ομπρέλες και τραπεζάκια για το καφέ που μπορούσες να παραγγείλεις να σου φέρουν από το μπαρ. Το σέρβις γενικά άψογο από προσωπικό νεαρότατης ηλικίας μεταξύ των οποίων και δύο αλλοδαπές.

Είχα όμως και κάποια παράπονα. Η μουσική στις πισίνες και στα εστιατόρια ήταν υπερβολικά δυνατή. Ο εσπρέσο μετριότατος ενώ δεν είχαν… ούζο, κάτι που το ήθελα …απεγνωσμένα μετά το μπάνιο μου !

Γεμάτη από καφέ και ταβερνάκια ήταν η Παραλία της Αγίας Άννας. Μου έκανε εντύπωση το πόσο φροντισμένα ήταν όλα εκεί, ενώ το χωριό δεν έλεγε τίποτα. Ένα νεαρό ζευγάρι ντόπιων είχε κάθε βράδυ έκθεση χειροποίητων κοσμημάτων στη παραλία.

Βέβαια υπήρχαν και τα κακά που συναντάς σε πολυσύχναστα μέρη στις διακοπές σου. Γονείς που πιστεύουν ότι τα βλαστάρια τους μπορούν να αλωνίζουν ουρλιάζοντας, να φέρονται σα στο σπίτι τους. Έβλεπες και τα διάφορα… «συστήματα ανατροφής»: το παιδί που τσίριζε και οι παρακείμενοι γονείς αδιαφορούσαν, ενώ σε άλλο παρόμοιο περιστατικό έπεφτε φάπα!

Τελικά με τη κατάσταση αυτή συχνά αναζητούσες τη παρέμβαση του… Ηρώδη !!

Γενικά καλά τα πέρασα. Τώρα είμαι έτοιμος να βουτήξω στη γνωστή καθημερινότητα και να στηρίξω το μέλλον μου στις υποσχέσεις του πρωθυπουργού μας αφού όπως λέει, έμπλεος πατριωτικών συναισθημάτων έσωσε τη τιμή της Ελλάδας και θα μας κάνει τώρα ευτυχισμένους πολίτες !!

ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ !!!

                                                    EΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ !!


Έφθασε η ώρα για διακοπές! Φεύγω προβληματισμένος για το μέλλον αυτής της χώρας, αηδιασμένος από τους πολιτικούς μας, τις ψευτιές και τη βίαιη συμπεριφορά της κυβέρνησης, με …ελαφρότερες τις τσέπες μου λόγω Μνημονείου!!

Φεύγω για τις παραλίες της βόρειας Εύβοιας, έτοιμος να ρίξω το…. σφριγηλό μου κορμί στα γαλανά νερά, παραδίνοντάς το στα χάδια των κυμάτων!

                                      ΣΑΒΒΑΤΟ 17/7  ΜΕΧΡΙ  ΣΑΒΒΑΤΟ 24/7
                                          Εύχομαι σε όλους καλές διακοπές.
                                     

                                       

ΜΙΑ ΤΙΜΙΑ ΦΩΝΗ.

Αντιλαμβάνομαι ότι πολιτικά θέματα και αναλύσεις δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα πολλούς bloggers. Βαρεθήκαν να ακούνε παχιά λόγια δίχως νόημα, υποσχέσεις να καταπατούνται, σιχαθήκαν πολιτικούς και πολιτική.


Όμως, όταν υπάρχουν πολιτικοί που δε λογαριάζουν το κόστος των λόγων τους, όταν υπάρχουν πολιτικοί με ώριμη σκέψη που την εκφράζουν με θάρρος και ειλικρίνεια, τότε νομίζω ότι αξίζει να τους ακούμε και να τους εμπιστευόμαστε.

Μια τίμια φωνή ακούστηκε μέσα στη Βουλή χθες. Η φωνή της Σοφίας Σακοράφα, που ο ΓΑΠ τη διέγραψε από το κόμμα του.

Μιλά με σταράτα λόγια για το συνταξιοδοτικό πρόβλημα που ενδιαφέρει όλους μας.

Κάρφωσε με το «ακόντιο» των λόγων της τα σχέδια της κυβέρνησης.

Αξίζει να ακούσετε την ομιλία της.

Γιατί τέτοιοι πολιτικοί, με τέτοια ευθύτητα λόγων, έχει ανάγκη η χώρα μας.

ΕΝΤΥΠΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

Ιστορικό γεγονός συνέβη χθες στη ζωή μου.

Με διακρίνει η σταθερότητα. Δεν αλλάζω εύκολα τις αξίες μου, τις θέσεις, τις προτιμήσεις, τις συνήθειες μου, εκτός για πάρα πολύ σοβαρούς λόγους, απόλυτα αποδεδειγμένους, κιας έχει η ζωή ανατροπές. Και όμως φίλοι μου συνέβη.
Από χθες άλλαξα εφημερίδα!!

Την μέχρι χθες αγαπημένη μου, έφερνε στο σπίτι ο πατέρας μου γυρίζοντας από την εργασία του. Φαίνεται λοιπόν ότι έπαιξε ρόλο και στη προκειμένη περίπτωση η κληρονομικότητα που φυσικά δεν αφορά μόνο τη προτίμηση σε συγκεκριμένο έντυπο. Είναι συχνό το φαινόμενο τα παιδιά να κληρονομούν την επιλογή επαγγέλματος από το γονιό τους ή ακόμα και τους κομματικούς του προσανατολισμούς. «Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» βλέπετε.

Αγκάλιαζα λοιπόν χρόνια τώρα την ίδια πάντα εφημερίδα, αρνούμενος ν΄αλλάξω συνήθειες. Λες και διάβαζα βιβλίο, την άρχιζα από τη πρώτη της σελίδα και απόλυτα μεθοδικά έφτανα σταδιακά μέχρι τη τελευταία. Την μεταχειριζόμουνα με σεβασμό σαν κάτι πολύ δικό μου, πολύ γνώριμο στα χέρια μου. Και το χαιρόμουνα.
Λοξοδρομούσα από τη μέθοδο ανάγνωσης μόνο για να ρίξω μια ματιά στα αθλητικά και στα καιρικά φαινόμενα που πάντα επηρέαζαν ως ένα βαθμό τη ψυχική μου διάθεση, ενώ ιδιαίτερα το χειμώνα ρύθμιζαν τις ενδυματολογικές επιλογές μου.

Αποφάσισα λοιπόν ν΄αλλάξω από χθες εφημερίδα. Τώρα βέβαια αυτό το «αποφάσισα» δεν είναι απόλυτα ειλικρινές. Στην απόφασή μου αυτή συνετέλεσε η επιμονή φίλης μου, στις επιθυμίες της οποίας, λόγω υπερβολικής αδυναμίας, μου είναι αδύνατο να αντισταθώ!

Πήρα λοιπόν στα χέρια μου το νέο ενημερωτικό έντυπο και εισέπραξα το διερευνητικό και γεμάτο απορία βλέμμα του περιπτερά που διαπίστωνε μια τόσο σημαντική αλλαγή στις συνήθειές μου.
Άρχισα γεμάτος περιέργεια να τη ξεφυλλίζω. Ομολογώ ότι δεν μου ήταν εύκολο, έχασα τελείως το… βηματισμό μου. Αμήχανα, βυθίστηκα στα φύλλα της εφημερίδας, αδυνατώντας να προσανατολιστώ, αναζητώντας τα διάφορα θέματα ενημέρωσης, τα πολιτικά, τα πολιτιστικά, τις κρίσεις και απόψεις, τα αθλητικά κτλ.
Μόνο τα καιρικά βρίσκονταν πάντα στη τελευταία σελίδα όπως τα είχα συνηθίσει.
Δυσκολεύτηκα πολύ λοιπόν σ΄αυτό το πρώτο μου ξεκίνημα, αλλά κάθε αρχή και δύσκολη.

Πάντως οι πρώτες εντυπώσεις ήταν ενθαρρυντικές, τουλάχιστον είχα κάτι καινούργιο στα χέρια μου. Το κακό όμως είναι ότι μέσα από τις ειδήσεις, αναδυόταν η ίδια σημερινή μίζερη κατάσταση, μια περίοδο που μας διακατέχει η ανησυχία, η αμηχανία, ο έντονος προβληματισμός.
Και να πάρει η οργή, τελικά σχεδόν όλες οι εφημερίδες την ίδια τραγική κατάσταση περιγράφουν !!

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ.

Είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα διάφορα αθλήματα όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ κτλ. είναι κατ΄αρχήν θέαμα για τους φιλάθλους, για δε τους αθλητές και εκγύμναση.

Είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι σαν θέαμα, θα μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει τα αγωνίσματα αυτά μαζί με την οικογένειά του, τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι η σωματική μου ακεραιότητα δε θα διακινδύνευε κατά την προσέλευσή μου στους χώρους των αγώνων, κατά τη διάρκειά τους και κατά την αποχώρησή μου από αυτούς.
Πόσο πολύ έσφαλα αλήθεια!!

Η υποδοχή των ομάδων όταν προσέρχονται στο γήπεδο γίνεται με πετροπόλεμο και ύβρεις, για να επακολουθήσουν συγκρούσεις «φιλάθλων» με τα ΜΑΤ.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι παίκτες λούζονται με υβριστικά και προσβλητικά συνθήματα όπως πχ « πουτάνας γιοί, παναθηναϊκοί ».
Στο γήπεδο εκτοξεύονται από αναπτήρες μέχρι μπουκάλια κατά των παικτών ή βάλλονται με κροτίδες ακόμα και με αεροβόλα όπλα!!
Εάν το αποτέλεσμα δε βολεύει τότε εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο οι «φίλαθλοι» χειροδικώντας κατά των παικτών. Κατά την αποχώρηση η αντίπαλη ομάδα …αποχαιρετίζεται με ...αναλόγου ευπρέπειας συνθήματα και ρίψη διαφόρων αντικειμένων. Δημοσιογράφοι αθλητικών εφημερίδων αλλά και πρόεδροι ομάδων φανατίζουν τους «φιλάθλους» με τα γραφόμενα και τις ανακοινώσεις τους

Αυτή είναι σήμερα η εικόνα των αγωνιστικών χώρων στην Ελλάδα.
Και το κράτος παραμένει απαθές. Οι νόμοι είναι ανεπαρκείς και ελαστικοί και οι υπαίτιοι παραμένουν ατιμώρητοι. Οι ομάδες τιμωρούνται με ένα ελάχιστο χρηματικό πρόστιμο..
Η εποχή που οι οπαδοί των ομάδων κάθονταν ό ένας δίπλα στον άλλο έχει παρέλθει. Τώρα τους αγώνες παρακολουθούν φίλαθλοι μόνο της μιάς ομάδας, προκειμένου να αποφευχθούν επεισόδια, ενώ ορθώνονται πλέγματα στα γήπεδα για να αποτραπεί η ρίψη αντικειμένων κατά των παικτών.

Ο αθλητισμός στην Ελλάδα έχασε το πνεύμα και την αξία του και κατάντησε τόπος εκτόνωσης περιθωριακών ατόμων.

Στην Αγγλία όπου το ποδόσφαιρο θεωρείται πάνω απόλα θέαμα, διασκέδαση, τα γήπεδα δεν έχουν καμία περίφραξη, οι οπαδοί κάθονται σε απόσταση ελάχιστη από τον αγωνιστικό χώρο και τους παίκτες, αλλά κανείς δεν διανοείται να μπει στον αγωνιστικό χώρο. Εκεί, όταν ο χουλιγκανισμός κόντεψε να μετατρέψει το θέαμα σε αρένα, οι κάμερες στα γήπεδα εντόπιζαν τους ταραξίες οι οποίοι τιμωρούνταν με βαρύτατες ποινές, ακόμα κα φυλάκιση. Και τώρα επικρατεί ηρεμία και οι οπαδοί απλά απολαμβάνουν το θέαμα, ενώ ακόμα και την αντίθεσή τους στις αποφάσεις των διαιτητών την εκφράζουν με ευπρεπή τρόπο.

Χρόνια τώρα στα δικά μας γήπεδα επικρατεί ζούγκλα και οι διάφοροι αρμόδιοι παραμένουν αδιάφοροι, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν τους διάφορους παράγοντες. Ομάδες. αλητών μετατρέπουν τους χώρους αυτούς σε πεδία μάχης.
Ξεκινάς να πας στο γήπεδο αλλά δε ξέρεις πως θα επιστρέψεις στο σπίτι σου. Και η κατάντια αυτή μεταφέρθηκε ακόμα και σε αγώνες μπάσκετ ή βόλεϊ μεταξύ γυναικείων ομάδων!!

Τι να πει κανείς. Αυτή η απροθυμία των αρμοδίων να πάρουν αυστηρά μέτρα και να επιβάλλουν αυστηρότατες ποινές κατά των ταραξιών, είναι ανεξήγητη. Και η ευθύνη βαρύνει αναμφίβολα όλους όσους κατέχουν τις θέσεις εκείνες που θα έπρεπε να ασχοληθούν στα σοβαρά με τη κατάντια του αθλητισμού στη χώρα μας.
Πολύ απλά, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, οι νόμοι ή δεν εφαρμόζονται ή οι ποινές είναι ανεπαρκέστατες. Οι δε κάμερες που τοποθετήθηκαν σε μερικά γήπεδα, παραμένουν ανεκμετάλλευτες.

Είναι όμως καιρός, τώρα που αγωνιστικές εκδηλώσεις δεν υπάρχουν λόγω καλοκαιριού, να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε στο μέλλον να αποφεύγονται παρόμοιο απαράδεκτα επεισόδια και οι ποινές που θα επιβάλλονται να είναι αυστηρότατες.