ΣΚΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.

Δεν είμαι ρατσιστής, κάθε άλλο μάλιστα. Συμπονώ τα άμοιρα αυτά πλάσματα που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή σε άγνωστες γωνιές της γης.

Στη χώρα μας, ποτέ δεν υπάρχει πρόβλεψη και σχεδιασμός για την αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων. Με προχειρότητα, επιπολαιότητα και ανεπαρκή μέτρα, προσπαθούμε να αντιδράσουμε, όταν πλέον είναι αργά.

Έτσι και στο θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής.
Με αφύλακτα τα σύνορά μας, κατακλείστηκε η χώρα από κάθε καρυδιάς καρύδι. Παράνομοι μετανάστες τριγυρίζουν παντού, δίχως έλεγχο, κυνηγώντας ένα μεροκάματο.

Σα πολίτης όμως εγώ απαιτώ να μπορώ να κυκλοφορώ στη πόλη μου άφοβα και με ασφάλεια, σε κάθε γειτονιά της, οποιαδήποτε ώρα.
Και αυτό είναι έργο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και των αρμοδίων κρατικών αρχών.

Σκηνή πρώτη.
Κυριακή απόγευμα (4.45) έξω από το Εθνικό Θέατρο, περιμένοντας την έναρξη της απογευματινής παράστασης.
Στο πεζοδρόμιο τριγυρνούν άσκοπα μετανάστες, ποιός ξέρει ποιάς εθνικότητας. Φάτσες αγριεμένες, το βλέμμα τους διερευνητικό. Καμιά 15αριά μαζεύονται μπρός στο περίπτερο, ακριβώς απέναντι από την είσοδο του Θεάτρου. Ξάφνου ξεσπάει έντονος καυγάς. Τα αίματα ανάβουν, γρονθοκοπούνται αλύπητα ουρλιάζοντας. Ένας μαύρος σέρνει από τα ρούχα του έναν μελαμψό. Οι φίλοι του ανοίγουν το ψυγείο με τα ποτά του περιπτερά, αρπάζουν από μέσα μπουκάλια και τα εκσφενδονίζουν στα κεφάλια των αντιπάλων που τρέχουν για να σωθούν. Με πάταγο σπάνε τα μπουκάλια και τα γυαλιά σκορπούν στο πεζοδρόμιο και στο δρόμο όπου περνούν αυτοκίνητα. Ο κόσμος φωνάζει εκστατικός .Ο περιπτεράς δε τολμά να βγει από τη θέση του. Η Αστυνομία πουθενά.

Σκηνή δεύτερη.
Μετά τη παράσταση κατά τις 20.00, αναζήτηση ταξί. Πάμε προς την οδό Καρόλου, ίσως εκεί να είναι πιο εύκολα. Σκοτάδι, ερημιά, τριγυρνούν μόλις 10-12 μετανάστες, νιώθεις πολύ άβολα, φοβάσαι. Μια γυναίκα δε μπορεί να σταθεί στα πόδια της, ακουμπά σ΄ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο, ενώ ο συνοδός της προσπαθεί να τη συγκρατήσει. Η Αστυνομία πουθενά.

Σκηνή τρίτη.
Πλατεία Εξαρχείων, ώρα 20.30. Η συναυλία στο φόρτε της. Νέοι μαζεμένοι να συνομιλούν, να χαίρονται τη μουσική, τα μηνύματα. Η πλατεία μέσα στα σκουπίδια. Πλαστικά ποτήρια, μπουκάλια, χαρτιά, κουτιά τσιγάρων, μια πολύχρωμη βρομιά παντού.
Κορμιά γερμένα, μάτια σχεδόν κλειστά. Τραυλίζουν στη προσπάθειά τους να πουν δυό λέξεις.
Ένας νεαρός καμιά εικοσαριά χρονών, είναι αδύνατο να περπατήσει. Τρικλίζει, γέρνει πότε δω πότε εκεί, απλώνει τα χέρια του λες και θέλει να κρατηθεί από κάπου.
Πιο κάτω, ένα ζευγάρι διαπληκτίζεται. Και οι δύο είναι πιωμένοι, τύφλα, αυτός επιμένει να πάνε σε κάποιο σπίτι, εκείνη αντιστέκεται. Τη τραβάει βρίζοντάς την.
Η Αστυνομία πουθενά.

Ανύπαρκτη η προστασία του πολίτη. Απούσα η Αστυνομία απο τις γνωστές "επικίνδυνες" περιοχές. 
Και οι σκηνές που περιγράφω δεν είναι από τις χειρότερες που αντικρίζουμε. Φοβάμαι ότι τώρα πλέον είναι πολύ αργά για να μαζευτούν τα πράγματα.

ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ....

Με τον καιρό…..

Mε τον καιρό, όλα περνούν, σβήνουν….λένε.


Μπορεί ο χρόνος να εξασθενίζει αντοχές, πάθη,συναισθήματα, να μακιγιάρει, ν΄αλλάζει…..


Πως να σβήσουν όμως οι αναμνήσεις που σε κρατούν ακόμα ζωντανό, …. εκεί… τότε που ένιωθες ότι άξιζε πραγματικά να ζεις….


Όχι, όχι ο καιρός δε μπορεί να τα σβήνει όλα….. εκείνες οι μέρες, οι στιγμές  άσβηστες για πάντα και ας μην είναι πια εδώ……

...ακόμα ένα ποτηράκι.....

Λοιπόν ξέρετε τι πιστεύω; Συχνά στη ζωή μας ασχολούμαστε με κάποια πράγματα, παίρνουμε μια απόφαση, αποκτούμε μια συνήθεια σε μια στιγμή που ένα εντελώς τυχαίο γεγονός συμβάλλει καθοριστικά σ΄αυτές τις επιλογές μας. Ακόμα και οι πολιτικές μας προτιμήσεις μπορεί να οφείλονται σε ένα συμβάν τόσο σημαντικό που τουλάχιστον αρχικά να μας οδηγήσει σχεδόν απρόσμενα και άθελά μας σε ένα κομματικό χώρο.
Αλλά τώρα ν΄αφήσω τους προλόγους και να μπω στο θέμα μου.


Η μπύρα αποτελούσε για πολλά χρόνια το αγαπημένο μου ποτό. Ένα παγωμένο ποτήρι μπύρας, χειμώνα καλοκαίρι, πάντοτε το προτιμούσα. Κρασί έπινα μόνο αν η παρέα το επιθυμούσε.
Ίσως στη προτίμηση μου αυτή συνέβαλε το γεγονός ότι οι χώρες που επισκεπτόμουνα πιο συχνά, η Αγγλία και η Γερμανία, ήταν οι κατεξοχήν ….μπυρότοποι.


Κάποια στιγμή, το ούζο πήρε τη πρωτιά, δίχως να εγκαταλείψω τελείως τη πρώτη μου αγάπη. Αλλά το ουζάκι ξαφνικά με συνεπήρε, η μυρωδιά του μου άρεσε και πάνω απόλα, το συνόδευες πάντα με ένα σωρό μεζέδες. Αχ αυτοί οι μεζέδες, τι ξελόγιασμα κι αυτό. Φίλοι με πήγαιναν σε ένα Βολιότικο ουζερί και… ξεσκιζόμασταν!!
Μ΄άρεσε να φτιάχνω το μεζεδάκι μου κι εγώ στο σπίτι και να απολαμβάνω το ουζάκι μου τα Σαββατοκύριακα, ιδίως το καλοκαίρι, έξω στο κήπο μου. Αναπαυτική πολυθρόνα σκηνοθέτη, διάβασμα εφημερίδας και δίπλα το τραπεζάκι με το ποτήρι και τους μεζέδες. Και ταξίδευα….
Μη νομίζετε όμως ότι το απολάμβανα και πάρα πολύ. Μόνος μου όπως ήμουνα, το γεμάτο ποτήρι και οι μεζέδες γρήγορα εξαφανίζονταν !! Το ποτό αυτό θέλει παρέα, μπλά μπλά και την ώρα του. Είναι που λένε long drink.


Ε μετά, σιγά σιγά φαίνεται ότι ψιλοβαρέθηκα την ίδια… γκόμενα και λοξοδρόμησα. Δε μένω πιστός εύκολα στις αγάπες μου !!


Κι΄έτσι … αγάπησα το τσιπουράκι !!
Δίχως γλυκάνισο, μ΄ένα παγάκι μέσα και πάντα δίπλα οι μεζέδες. Προφανώς δε μπόρεσα να ξεχωρίσω, ήταν το είδος του ποτού ή η ύπαρξη μεζέδων που με οδηγούσε στις … εναλλασσόμενες προτιμήσεις μου.
Στην αλλαγή αυτή συνέβαλε το γεγονός ότι μου πρόσφεραν τρείς μεγάλες φιάλες θαυμάσιο σπιτικό ούζο φτιαγμένο από μερακλήδες ανθρώπους.


Αλλά το έχω πει, η ζωή έχει ανατροπές, απρόσμενες, απότομες, αναπόφευκτες.
Έστι λοιπόν μια μέρα, δίχως ντροπή για τις συνεχείς απιστίες μου,
παραδόθηκα ολόψυχα στη τέταρτη και τελευταία αγάπη μου, το κόκκινο κρασί. Παραδόθηκα στο βαθύ καθάριο χρώμα του, στη μυρωδιά που σε προκαλεί τόσο ευχάριστα, στο τρόπο που κυλά μέσα σου.
Ναι, το κόκκινο κρασάκι !!


Μου κρατά ζεστή συντροφιά τα μεσημέρια και κυρίως τα βράδια. Αδιαφορώ για τα γύρω μου, παίρνω το ποτήρι που υπάρχει πάντα στο τραπέζι μου, έτοιμο να δεχθεί το κόκκινο νέκταρ και αφοσιώνομαι στην απόλαυσή του.
Και μη φοβόσαστε, δε θα με πειράξει το κρασί, δε μεθάω εύκολα, αφήστε που όταν το ίδιο το κρασί αντιλαμβάνεται ότι το απολαμβάνεις, σου φέρεται με απόλυτη ευγένεια.


Τώρα αρχίζω να μαθαίνω καλύτερα τις ποικιλίες των κρασιών, θέλω να μάθω τόσα πολλά ακόμα, μου φαίνεται ότι η οινοποιεία θα πρέπει να είναι μια πολύ ιδιαίτερη και ευχάριστη απασχόληση. Γράφτηκα σε wine club, πήγα στην έκθεση ΟΙΝΟΡΑΜΑ και γοητεύτηκα στη κυριολεξία.


Και εκεί, μπροστά στις χιλιάδες προκλητικά αραγμένες φιάλες των κρασιών, ερυθρών και λευκών με τα ιδιόμορφα ονόματα --Julia, Δύο Ελιές, Ηγεμών, Ιανός, Βιβλία Χώρα, Μονοπάτι κ.ά.-- και τα χαρακτηριστικά τους επάνω σε πολύχρωμες ετικέτες, παρέδωσα τη ψυχή μου και ορκίστηκα αιώνια πίστη σ΄συτό που τόσο μοναδικά ομορφαίνει τη ζωή και ευφραίνει τις καρδιές μας .


Στην υγειά σας λοιπόν……

ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΑΣΜΑ !!

Η ανάρτηση αυτή οφείλεται στη προτροπή της γλυκιάς cinderella.
Στην ανάρτησή της (enjoy the silence) στις 8 Μαρτίου, με το χαρακτηριστικό εκπληκτικό της γράψιμο, επιχείρησε να δώσει τον ορισμό της Γυναίκας.

Σχολίασα το κείμενό της λέγοντας ότι ο κάθε άντρας προσδιορίζει διαφορετικά τη Γυναίκα.
«Περιμένω τη δημοσίευσή σου ως Άντρας» μου απαντά.

Να περιγράψω λοιπόν τι είναι γυναίκα για μένα, το δικό μου προσωπικό «ορισμό», γιατί ένας γενικά αποδεκτός θεωρώ ότι δε μπορεί να υπάρξει.

Ειλικρίνεια, κατανόηση, εξυπνάδα, ευαισθησίες, είναι τα χαρακτηριστικά που θα εκτιμούσα πάρα πολύ και θεωρώ ότι μπορούν να συνυπάρχουν σε μια γυναίκα.
Όμως,  με …..δόσεις προσφέρονται όλα ! Και μέσα απ΄αυτή  τη…δοσολογία επαληθεύεται αυτό το υπέροχο πλάσμα !

Ειλικρίνεια, όση επιτρέπει η περίσταση, καλύτερα μισές αλήθειες, να κρατάμε και κάτι για τη συνέχεια.
Κατανόηση σύμφωνα με τη δική της έννοια της κατανόησης, δηλαδή συχνά οριοθετημένη.
Εξυπνάδα, α ναι έχουν, έστω κιαν δεν είναι πάντα ατόφια, αλλά….. πασπαλισμένη και με λίγη δόση γυναικείας πονηριάς. Πάντοτε θαύμαζα και διασκέδαζα με αυτό το .. μείγμα της γυναικείας εξυπνάδας. Καμιά φορά έκανα και πως δε καταλάβαινα!!

Ευαισθησίες είναι μια έννοια λίγο παρεξηγημένη. Δεν εννοώ μια συμπεριφορά που μετατρέπει τη γυναίκα σε «γυναικάκι», ούτε μελοδραματικά λόγια που οδηγούν σε γελοίες καταστάσεις. Η τρυφερότητα μπορεί να εκφράζεται ακόμα και με ένα βλέμμα, μια κίνηση των χεριών, ένα άγγιγμα, κατανόηση, ακόμα και με μια έκφραση συγνώμης. Τρυφερότητα σημαίνει και η αναζήτηση της αντρικής αγκαλιάς, εκεί που η γυναίκα αισθάνεται ότι τίποτα δε μπορεί να τη φοβίζει, ότι εκεί βρίσκει ασφάλεια. Είναι κι αυτό ένα στοιχείο της επαλήθευσης.

Όλα αυτά δε τα βρίσκει κανείς εύκολα σε μια γυναίκα, ίσως γιατί μπορεί να θέλει να παραμένει επιφυλακτική, τη φοβίζει η σκέψη ότι μπορεί να καταστεί…. εκμεταλλεύσιμο προϊόν ! Και κακά τα ψέματα, τη συμπεριφορά αυτή τη συναντά κανείς αρκετά συχνά. Αλλά τότε παύει να είναι γυναίκα, με όλη τη σημασία της λέξης.

Η γυναίκα πρέπει να ξέρει ν΄αγαπά αλλά και να δέχεται την αγάπη. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ωραιότερο και ευγενέστερο προσόν. Αυτή τη «τέχνη» δυστυχώς δε τη κατέχουν πολλές γυναίκες.
Χρειάζεται αυθορμητισμός, όρια δε χωρούν, επιφυλάξεις, δεύτερες σκάψεις. Είναι τέχνη να μπορείς ν΄αφήνεις τη καρδιά σου να λειτουργεί όπως αυτή νιώθει. Η πραγματική γυναίκα ξέρει. Και αυτό είναι που τη κάνει αξιολάτρευτη.

Αναγνωρίζω το πολυδιάστατο ρόλο της γυναίκας στη ζωή μας. Μάνα, σύζυγος, εργαζόμενη, ένας δύσκολος συνδυασμός που θα πρέπει να κρατιέται σε μια ισορροπία μεταξύ των τριών ρόλων. Και η μοναδικότητα της γυναίκας έγκειται στο γεγονός ότι είναι Μάνα, ίσως ο πιο σημαντικός της ρόλος.

Δεν υπάρχουν τέλειες γυναίκες, τίποτα δε φαίνεται νάναι τέλειο. Ο καθένας μας διαμορφώνει το δικό του ορισμό τι είναι η γυναίκα, με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια.
Ούτε είναι εύκολο να τα βρεις όλα στο ίδιο πρόσωπο. Μέσα στους συμβιβασμούς που κάνουμε στη ζωή μας, είναι και η γυναίκα που φανταζόμαστε. Κοιτάζουμε τι είναι το πιο απαραίτητο για την ευτυχία μας, για να διατηρηθεί η σχέση μας.

Και ίσως αυτές οι εμπειρίες, οι περιπέτειες του ζευγαρώματος που αποκτούν άντρας και γυναίκα μαζί, είναι εκείνα που κάνουν τη ζωή όμορφη και ενδιαφέρουσα. Κιας μην είναι όλα τέλεια.

ΑΛΛ΄ΑΝΤ΄ΑΛΛΩΝ....

 Α, δε χρειάζεται απαισιοδοξία. Είπαμε, θα περάσουμε δύσκολες μέρες, κιαν βουλιάξουμε, θα βουλιάξουμε όλοι μαζί, παρεούλα, ενωμένοι όσο ποτέ.
Λοιπόν κουράγιο, μας το συνιστούν ακόμα και οι ξένοι, μη τους απογοητεύουμε ακόμα και σ΄αυτό το σημείο;
Θα διορθωθούν σιγά σιγά τα πράγματα, Βλέπετε ότι στη Βουλή προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν σε ποια κυβέρνηση ανήκουν οι υπουργοί. Μόλις καθοριστεί και αυτό, όλα θα κυλίσουν σύμφωνα με τα σχέδια. Γιαυτό σας λέω, κουράγιο !!

 Λοιπόν ποτέ δε χώνεψα τους Γάλλους. Μου την έδινε ο σωβινισμός και η αγένειά τους. Μου άρεσε φυσικά το Παρίσι, η ζεστή ατμόσφαιρα των καφέ και το pastis το πιοτό που μοιάζει πολύ στο δικό μας ούζο. Μου σερβίριζαν βέβαια το κρέας πάντοτε κατακόκκινο, σχεδόν άψητο, αλλά αυτό τέλος πάντων τους το συγχωρούσα.
Σήμερα πλέον λατρεύω τους Γάλλους ! Ακλόνητοι σύμμαχοί μας, στέκονται δίπλα μας με το Σαρκοζί να μας τα δίνει όλα! Και μη ξεχνάμε το Ντε Γκώλ και το Ζισκάρ ντ΄Εστέν. Είναι να μη τους αγαπάς!
Και τι οικειότητα αυτή με το Πρωθυπουργό μας, τη διαπιστώσατε; Στη συνέντευξη τους, Νικολά τον ανέβαζε, Νικολά το κατέβαζε.
«Ο Πρόεδρος Σαρκοζί, ο Νικολά….»
«Ο Νικολά, ο πρόεδρος Σαρκοζί…»
Θαυμάζω το Νικολά και για ένα άλλο πράγμα: κατάφερε να έχει δίπλα του εκείνη τη θεά τη Κάρλα, κιας του λείπει το μπόι. Φυσικά μιλάω για συνολικό σωματικό μέγεθος, δεν αναφέρομαι σε …συγκεκριμένα επιμέρους σωματικά μεγέθη…..
Λοιπόν καίτι λατρεύω το Λονδίνο, το Μάιο πάω Παρίσι, σίγουρα.

 Κιτρίνισε η Αθήνα μας, όχι φυσικά από το θυμό της για το χάλι στο οποίο την έχουμε φέρει, αλλά από τη σκόνη που μας ήρθε από τη Λιβύη. Τουλάχιστον δε μας έστελναν.…αεριοποιημένο πετρέλαιο να το στερεοποιήσουμε εμείς εδώ, να το κάνουμε μαύρο χρυσό, να σωθούμε;

 Ομοιογένεια πολιτικής: « Οι πολίτες έχουν πεισθεί για τη κρισιμότητα των στιγμών, αλλά όχι τα μέλη του ΠΑΣΟΚ».
Το είπε η Άννα Διαμαντοπούλου. Και φαίνεται πως κάπως έτσι είναι, αφού τα προ
των εκλογών λεχθέντα, δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά λεγόμενα. Και αυτό
προκαλεί… αναταράξεις μεταξύ βαθέως και ….ρηχού ΠΑΣΟΚ !!

 Θα έχετε ακούσει πολλές φορές να λέγεται ότι θα κτυπηθεί η γραφειοκρατία που ταλανίζει και εξοργίζει τους πολίτες και διώχνει τις ξένες επενδύσεις. Εμένα μου λέτε! Ακούστε τι τράβηξε ένας Έλληνας πολίτης :
Πήγε να βγάλει το νέο τύπο ταυτότητας στο αστυνομικό τμήμα. Πρώτα απόλα
έπρεπε να συνοδεύεται και από έναν μάρτυρα που να πιστοποιήσει ότι αυτός είναι
πράγματι…αυτός, παρά το γεγονός ότι είχε μαζί του το παλιό δελτίο ταυτότητας,
διαβατήριο και άδεια οδήγησης ! Μετά παρουσίασε το πιστοποιητικό γέννησης του
Δήμου, που είχε όμως …λήξει πριν λίγες μέρες. Του ζητήθηκε καινούργιο, λες και
θ΄άλλαζε η ημερομηνία γέννησής του ! Τι νόημα έχει να υπάρχει ημερομηνία λήξης
για το πιστοποιητικό αυτό, στο θεό σας !
Αφού λοιπόν προσκόμισε και το νέο πιστοποιητικό, του είπαν ότι υπάρχει πρόβλημα
με το πατρώνυμο! Δηλαδή σε όλα τα επίσημα έγγραφα το πατρώνυμο
ήταν Περικλής του Σπυρίδωνος, αλλά το πιστοποιητικό γεννήσεως έγραφε Περικλής
του Σπύρου !!
Ο αστυνομικός δε το δέχθηκε !! Άλλο Σπυρίδων, άλλο Σπύρος σου λέει!! Και όταν ο
ενδιαφερόμενος επισκέφτηκε το Δήμο να δει τι συμβαίνει, διαπίστωσε ότι ο δημοτικός υπάλληλος είχε διαγράψει το Σπυρίδων και είχε γράψει δίπλα Σπύρος !!!!
 Προοδευτικός και δημοτικιστής ο δημοτικός υπάλληλος, έτσι;

 Στην ελεύθερη βιομηχανική ζώνη του Αστακού που διαθέτει και λιμάνι,  θα επενδύσουν άνω των 3 δισ. ευρώ  οι Σεΐχηδες του Κατάρ, για τη κατασκευή και λειτουργία τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου ( σχεδιάζεται και αγωγός που θα συνδέει την Ελλάδα με την Ιταλία) και μονάδας ηλεκτροπαραγωγής.  Ευρύ πεδίο δράσεως τώρα των εργατοπατέρων να καταγγείλουν ότι ξεπουλάμε τη γη μας στους ξένους, όπως στο λιμάνι του Πειραιά. Κιας έχει η χώρα ανάγκη από ξένα κεφάλαια και θέσεις εργασίας. Για να δούμε τι θα δούμε πάλι….

 Να και οι Γερμανοί !! Σκάνδαλα στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της σκληρής Καγκελαρίου Μέρκελ!!
Ο πρωθυπουργός του πολυπληθέστερου κρατιδίου Ρηνανίας-Βεστφαλίας του κόμματός της, χρησιμοποίησε σκανδαλώδεις μεθόδους για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας. Αξιωματούχοι του κόμματος προσέγγιζαν εκπροσώπους εταιριών και τους πρότειναν συναντήσεις με το πρωθυπουργό του κρατιδίου αντί 6.000 ευρώ! Επίσης στελέχη του ιδίου αυτού κόμματος έκλειναν ραντεβού με το πρωθυπουργό της Σαξονίας με αμοιβή 500-8.000 ευρώ !
Το μεγαλύτερο όμως σκάνδαλο στο κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών ήταν αυτό με τον Χέλμουτ Κολ το 1990, όταν ο ίδιος παραδέχθηκε ότι είχε δεχθεί κρυφές χρηματοδοτήσεις ύψους 2 εκατομμυρίων μάρκων που τα είχε καταθέσει σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς !!
Το σκάνδαλο αυτό έβλαψε τη δημοτικότητα των Χριστιανοδημοκρατών και επέτρεψε στη Μέρκελ να διεκδικήσει το 1999 την ηγεσία του κόμματος.
Έλα λοιπόν κυρά μου, κοίταξε το κόμμα σου και τα δικά σας σκάνδαλα και άσε μας ήσυχους.

 Συνέχεια από το προηγούμενο: τουλάχιστον εμείς εδώ μόλις αντιληφθούμε σκάνδαλο, συγκροτούμε αμέσως μια Εξεταστική Επιτροπή να βρει άκρη. Όγκοι εγγράφων διαβάζονται, σωρεία μαρτύρων παρελαύνει μπρος από τα μέλη της Επιτροπής. Και στο τέλος βγαίνουν 5 διαφορετικά πορίσματα, όσα και τα κόμματα της Βουλής.
Αλλά τελικά λόγο ασυμφωνίας στην απόδοση ευθυνών και διαφορετικό εντοπισμό των ενόχων, κανένας δεν τιμωρείται. Απλά, οι συμμετέχοντες στις Επιτροπές, παίρνουν κάποια έξτρα χρήματα σαν αποζημίωση των ωρών που πήγαν…. χαμένες !! Αλλά ότι δεν αφήνουμε σκάνδαλο και διαφθορά να περάσει έτσι ατιμώρητα, α ναι, αλίμονο!

ΔΕ ΜΑΣ.......

Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή θύμωσα πολύ, έθιξαν την εθνική μου υπερηφάνεια, τα αισχρά δημοσιεύματα του αγγλικού τύπου, τα ειρωνικά σχόλια των ξένων τηλεοπτικών καναλιών, το υψωμένο δάκτυλο της παραποιημένης Αφροδίτης.

Μετά όμως μέσα μου κυριάρχησε το πιστεύω μου ότι, «χρειάζεται να δίνω σημασία στα λεγόμενα ανθρώπων που σέβομαι και εκτιμώ, όποια κιαν είναι η γνώμη τους για μένα, καλή ή κακή.»
Αλίμονο εάν υπολογίζουμε ό,τι λέει ο καθένας για μας, μέσα στη κοινωνία που ζούμε.


Έτσι, μετά το πρώτη μου οργή, συνεπικουρούμενη από ένα πλούσιο υβρεολόγιο για όλους αυτούς τους άσχετους, απέκτησα την ηρεμία μου και είπα να το καλαμπουρίσω λίγο, γράφοντας τα λεγόμενά τους….. ε τώρα ξέρετε που γράφουν οι άντρες τις διάφορες αηδίες !


Και οι μεν Εγγλέζοι, από τότε που έχασαν τις αποικίες τους , έχουν κακιώσει και κάθε τόσο κάπου πρέπει να ξεσπάσουν. Να ειρωνευτούν, να κατηγορήσουν και με διάφορους φτηνούς τρόπους να περισώσουν, έστω και στα λόγια, τη χαμένη τους δόξα. Τα δικά τους χάλια μάλιστα δε τα βλέπουν. Στο 12,9% του ΑΕΠ είναι το έλλειμμά τους !!


Αλλά τώρα να βγαίνουν και οι υπαίτιοι  του Β. Παγκόσμιου πολέμου και να μιλούν έτσι υποτιμητικά, ε αυτό πια υπερβαίνει κάθε όριο.
Περιοδικό Focus και εφημερίδα Bild πρώτοι στις ασχημίες. Έφτασαν στο σημείο να ειρωνευτούν το Πρωθυπουργό μιας χώρας και στο πρόσωπό του, όλο τα λαό της.


Βέβαια, ο φασισμός, ο ναζισμός, παραμένει πάντα στο αίμα αυτού του λαού, όσα χρόνια κιαν περάσουν. Αφορμή απλά θέλουν για να μας υπενθυμίσουν αυτό που λέει ο εθνικός τους ύμνος, Deutschland uber alles. Άρεια Φυλή βλέπετε, ανώτερη όλων των άλλων !!


Και πιστεύοντας στα λόγια ενός θεότρελου ηγέτη τους, αιματοκύλησαν τον κόσμο. Σκότωσαν, βασάνισαν, έκαψαν, λήστεψαν. Ακρότητες, κιας ήταν ένας πόλεμος. Καλάβρυτα, Δίστομο, χωριά στη Κρήτη, για να θυμηθώ ορισμένα ανδραγαθήματά τους.


Και τι μας λένε τώρα, να πουλήσουμε λέει την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουμε !!
Και τη κοστολογούν κιόλας !!


Μα ρε ανόητοι, την Ακρόπολη έρχονται να τη θαυμάσουν οι ξένοι μας από όλα τα μέρη του κόσμου.


Σε σας ξέρετε τι έρχονται να……θαυμάσουν;;
Το Άουσβιτς !! Και τα άλλα ξακουστά στρατόπεδα όπου βασανίζατε ανθρώπους, οι «γιατροί» σας έκαναν τις γυναίκες πειραματόζωα, στα κρεματόρια πνίγατε τους Εβραίους, στα γκέτο της Πολωνίας εκτελούσατε…. Και το στάδιο έξω από τη Νυρεμβέργη όπου ούρλιαζε ο Fuhrer σας μαζί με τα άλλα πρωτοπαλίκαρά του.
Και τολμάτε να μιλάτε ;


‘Όσο για τα νησιά μας, ούτε αυτά τα πουλάμε, έτσι για χατίρι σας, επειδή τα προτιμάτε για τις διακοπές σας, για τη καταγάλανη θάλασσα και για να έρχονται οι …ασπροκώλες Γερμανίδες σας να κάνουν και λίγο χρώμα με τον ήλιο μας.


«Λαδώνουμε» λέτε στην Ελλάδα. Ρε σεις η Siemens που για να πάρει μια δουλειά λάδωνε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, δική σας δεν είναι;


Εσείς λέει δουλεύετε περισσότερες ώρες. Αλήθεια; Οι εργαζόμενοι εδώ εργάζονται πολύ περισσότερες ώρες από εσάς, πολλές φορές με υπερωρίες που δεν πληρώνονται, ίσως και ανασφάλιστοι, γιατί το έχουν ανάγκη, γιατί η εργασία είναι ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου.


Μας λέτε ότι μας στείλατε και το Oτο Ρεχάνγκελ και πήραμε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ποδοσφαίρου !! Μα αυτόν τον είχατε σε αδράνεια και το πρωτάθλημα δε το πήραμε γιατί ο δικός σας μας δίδαξε κανένα θαυμάσιο, θεαματικό ποδόσφαιρο υψηλής τεχνικής. Το πήραν τα δικά μας παιδιά γιατί έπαιξαν με τη ψυχή τους, αυτή την ελληνική ψυχή που όταν μονιάσουμε κάνει θαύματα.
Με το τσαμπουκά μας το πήραμε το κύπελλο.


Λέτε κιάλλα, ναι, έχουμε κι εμείς τις αδυναμίες μας, περνάμε δύσκολες ώρες, αλλά το παλεύουμε.
Και ξέρετε κάτι, τους Έλληνες μην τους θίξεις τον εγωισμό τους γιατί μετά βγαίνει το φιλότιμο. Θα τα καταφέρουμε λοιπόν ρε Ευρωγκρουπιαμένοι.


Και στο κάτω κάτω, Αϊ σιχτίρ…..

ΚΑΛΑ ΣΤΕΡΝΑ ΝΑΧΟΥΜΕ !

Ρε γαμώτο, προσπαθώ να το αποφύγω, έχω σιχαθεί τη πολιτική και τους πολιτικούς, θέλω να γράψω κάτι πιο ευχάριστο, δροσιστικό, συναρπαστικό. Μάταια όμως.

Δε με αφήνουν βλέπετε τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών. Σίριαλ δε παρακολουθώ, δε μπορώ να μένω σπίτι τις μέρες και ώρες που θέλει «ο κος και κα Πελς» ή το «Κάρμα».
Ούτε φυσικά τα λεγόμενα πρωινάδικα παρακολουθώ. Ποτέ δε μου άρεσαν τα κουτσομπολιά. Τι με νοιάζει εμένα ποιος και γιατί χωρίζει, ποια πηδ….ται με ποιόν ρε αδελφέ! Και επιπλέον δε θέλω να μάθω να μαγειρεύω.

Μόνο λοιπόν τα δελτία ειδήσεων παρακολουθώ, εκτός από ένα απ΄αυτά, γιατί μόλις αντικρίσω το υφάκι της παρουσιάστριας, αναζητώ εναγωνίως vomex.
Χαίρομαι όμως τους δημοσιογράφους μας. Τι υπέροχη τάξη και αυτοί, πόσο εξυψώνουν τη πολιτισμική μας παράδοση!
Πόσο ανεξάρτητοι κομματικά είναι, πόσο πλατειά μορφωμένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πόσο βαθιές γνώσεις έχουν για τα πάντα!
Γνώσεις οικονομίας, νομικής, ναυπηγικής, ιατρικής, κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, πολεμικών τεχνών και βάλε!
Ακόμα κιόταν έχουν καλεσμένους στις εκπομπές τους ειδικούς στο θέμα τους, δεν τους αφήνουν να μιλήσουν σχεδόν καθόλου, αδυνατώντας να αντισταθούν στον ήχο της δικής τους φωνής.

Τώρα βέβαια είναι και η κριτική που γίνεται σε βάρος της χώρας μας, ξέρετε αυτή την «ισχυρή Ελλάδα» που ανήκει στο club των ισχυρών. Με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους τρέχουν να μας επισκεφτούν οι αρμόδιοι παράγοντες της Ε.Ε., του ΔΝΤ, της ΟΝΕ, κομίζοντας τις…πατρικές τους συμβουλές.
Καλά είπαμε, εταίροι είμαστε, δε μας κυβερνάτε κιόλας κύριοι !!
Μέχρι το «ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ» φτάνει, αρκεί πια και ευχαριστούμε.
Και αυτό το υψωμένο δάκτυλο στο άγαλμά μας, μιας και το σηκώσατε εσείς, δείγμα εταιρικής σύμπνοιας και αυτό, ξέρετε που να το βάλετε, φαντάζομαι το χέρι σας να έχει την ανάλογη ευλυγισία.

Εκείνο όμως που απόλαυσα πλέρια, εκείνο που με έκανε εθνικά υπερήφανο και αποδεικνύει ότι ο Έλληνας ποτέ δεν αλλάζει, είναι αυτό που είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης : να φέρουμε λέει να καταθέσει στην Εξεταστική Επιτροπή τον Χ. Αλμούνια, να μας εξηγήσει γιατί η Κομισιόν επί πέντε χρόνια δεχόταν αδιαμαρτύρητα τα greek statistics και δεν αντιδρούσε, παρέχοντας σιωπηρή υποστήριξη στη ΝΔ !
Για άλλη μια φορά οι ξένοι μας φταίνε !!!!!!

Πάντως κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα σήμερα.
Αλλά δε βαρεθήκατε ν΄ακούτε χρόνια τώρα, για τη δίκαιη κατανομή των βαρών, για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, για τη καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς στο δημόσιο βίο, για την ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών; Την επανίδρυση του κράτους;
Έχετε διαπιστώσει σημαντική αναβάθμιση της παιδείας, της δικαιοσύνης, της υγείας, των μέσων ενημέρωσης ;

Φοβίζει το πολιτικό κόστος, υπερισχύει ο λαϊκισμός και όλα παραμένουν στάσιμα.
Αλλά τι τα θέλετε, το ελληνικό φιλότιμο είναι πάντα εδώ, υπέροχο, ανυπέρβλητο και αυτό θα μας βγάλει από το τέλμα.
Ακούσατε τι είπε ο Πρωθυπουργός ;
«Συγκινούμαι όταν άνθρωποι του μόχθου με πιάνουν στο δρόμο και μου λένε για τη πατρίδα και το μισθό μου να θυσιάσω.»
Καλά, μη στριμώχνεστε να προφέρετε μισθούς, θα πάθει τίποτα ο άνθρωπος από τη συγκίνηση. Στείλτε καλύτερα ένα SMS.

Πως είπατε; Εάν και οι βουλευτές θα προσφέρουν για τη πατρίδα ένα τους μισθό;
Μα τι λέτε τώρα, τζάμπα θα μας εκπροσωπούν στο ναό της Δημοκρατίας ;
Κουρασμένοι, αποκαμωμένοι, δε τους βλέπετε, γιαυτό παίρνουν και σύνταξη μετά από δύο κουτσουρεμένες βουλευτικές περιόδους !!

Λοιπόν άντε, καλό κουράγιο συνάνθρωποί μου, καλά να περνάμε, η φτώχια θέλει καλοπέραση.
Κάποτε όλα θα φτιάξουν, μην ανησυχείτε, ο μέσος όρος διάρκειας ζωής έχει σημαντικά αυξηθεί.

Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε πριν την εξαγγελία των νέων μέτρων για την εισοδηματική πολιτική.
        Βλέπετε πόσο καλοπροαίρετος είμαι !