Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΕΠΙΚΕΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ.


«Φάγαμε τα λεφτά επειδή διορίζαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί.»

Ωραίους «ηγέτες» έχουμε, έντιμους και υπεύθυνους.
Δεν φταίνε όμως αυτοί αλλά εμείς, που τους επανεκλέγουμε με τη ψήφου μας.




Ο ΓΑΠ στο νέο oval γραφείο του στους δύο τελευταίους ορόφους του Υπουργείου Εσωτερικών στη Β.Σοφίας.

Σημ. Η σημαία των ΗΠΑ στο γραφείο του δεν είναι συμπτωματική. Έχει τη σημασία και την ερμηνεία της.

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΧΙ ΚΙΕΤΣΙ...

Όχι, δε καπνίζω, δε κατάφερα ποτέ να το συνηθίσω παρά τις… προσπάθειές μου! Όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία, με είχε πιάσει η νοσταλγία για το τόπο μου. Δίχως φίλους το πρώτο διάστημα, σχεδόν μόνος, τόριξα στο κάπνισμα. Αγόρασα όμως τα πιο φτηνά τσιγάρα που υπήρχαν με αποτέλεσμα μέσα σε ένα μήνα να κάνω ένα λαιμό και ένα στόμα χάλια. Το σταμάτησα αμέσως.


Μετά ήρθε το στρατιωτικό, μια περίοδος όπου συχνά οι άνδρες αρχίζουν το κάπνισμα. Δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια και παρόλο, που δε παρατάω τα πράγματα τόσο εύκολα με τη πρώτη δυσκολία, δε το ξαναεπιχείρησα.


Μέσα στο σπίτι ο πατέρας μου ήταν δεινός καπνιστής, δυό πακέτα την ημέρα ήθελε! Τον θυμάμαι μάλιστα να βάζει κληματόφυλλα μέσα στο παλιό πλακέ κουτί του Παπαστράτου για να κρατάνε φρέσκα τα τσιγάρα. Παρόλο το βαρύ κάπνισμα δε πέθανε από αυτό, αλλά από βαθύ γήρας.


Ο άγγελος η μάνα μου κάπνιζε περίπου 2-3 τσιγάρα το μήνα με τον απογευματινό της καφέ. Ο θάνατός της από καρκίνο στους πνεύμονες όταν ήταν πολύ νέα, δε μπορεί να οφείλεται στο μηδαμινό της κάπνισμα.


Σχεδόν όλοι στις παρέες μου είναι καπνιστές. Αυτό όμως ποτέ δε με απέτρεψε από το να βρίσκομαι μαζί τους. Δε μου είναι δυνατόν να επιλέγω τους φίλους μου ανάλογα με το αν καπνίζουν, αν έχουν τις ίδιες πολιτικές προτιμήσεις ή βάσει οποιασδήποτε άλλης προσωπικής επιλογής. Οι σχέσεις δημιουργούνται και διαρκούν όταν στηρίζονται στα ψυχικά, τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά.


Τώρα γιατί αναφέρθηκα σε όλα αυτά. Γιατί τα τελευταία μέτρα που επιβλήθηκαν κατά του καπνίσματος, ακόμα και για ένα μη καπνιστή όπως εγώ, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτα και καταπιεστικά.
Εάν η κυβέρνηση ήθελε να ασχοληθεί με την υγεία μας, ας φροντίσει να έχουμε κατάλληλα και πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία με επάρκεια γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων και νοσηλευτικό προσωπικό. Να εξαφανιστούν τα ράντζα από τους διαδρόμους. Να αναβαθμιστεί τελικά η δημόσια φροντίδα υγείας για όλους και όχι μόνο για τους πλούσιους που έχουν τη δυνατότητα ιδιωτικής περίθαλψης.


Ό καθένας μας κάνει τις επιλογές του. Λένε ότι ευτυχία είναι αυτές οι μικρές καθημερινές χαρές που απολαμβάνουμε και το τσιγάρο προσφέρεται γιαυτό. Ένα τσιγαράκι με το καφέ, ένα σε στιγμές προβληματισμού ή ψυχικής κατάπτωσης ή με τη παρέα, φαίνεται ότι για ορισμένους είναι πραγματικά μια θαυμάσια απόλαυση.


Η κυβέρνηση θα μπορούσε να επιτρέψει την επιλογή σε κάθε επιχειρηματία να καθορίζει εάν ο χώρος του θα ήταν καπνιζόντων ή μη. Υπάρχουν φανατικοί αντικαπνιστές που θα επιθυμούσαν τους «καθαρούς» χώρους. Ο καθένας μας θα είχε την επιλογή του ανάλογα με τις συνήθειες του που θα προτιμήσει να καθίσει. Αυτή η καθολική απαγόρευση με τη δικαιολογία ότι ο διαχωρισμός χώρων θα αποτελούσε αθέμιτο ανταγωνισμό είναι γελοία. Γιατί αυτό κατ΄αρχήν αποτελεί παραδοχή της κυβέρνηση ότι οι περισσότεροι πολίτες προτιμούν να καπνίζουν, οπότε θα γέμιζαν οι χώροι καπνιστών και θα έκλειναν οι χώροι μη καπνιζόντων !!


Η αντικαπνιστική εκστρατεία καλά κρατεί. Στα κουτιά των τσιγάρων αναγράφεται πόσο βλαβερό είναι το κάπνισμα και οι γιατροί παντού και πάντοτε αναφέρονται στους κινδύνους του καπνίσματος για την υγεία μας. Μαζί με μια σχετική ενημέρωση στα σχολεία, νομίζω ότι θα ήταν αρκετό ώστε ο κάθε πολίτης να αποφασίσει για τη ζωή του.
Για φανταστείτε σήμερα να βλέπετε έξω από δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, μεγάλα καταστήματα, να μαζεύονται απέξω οι υπάλληλοι για να απολαύσουν ένα τσιγαράκι!!


Το τι γίνεται στις άλλες χώρες δε με ενδιαφέρει. Ο κάθε λαός έχει τις δικές τους συνήθειες, τα ήθη και έθιμα, τον τρόπο διασκέδασης, τη δική του κουλτούρα.
Και εμείς το δικό μας τρόπο ζωής.





Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ....


Έχω την εντύπωση ότι ζούμε στην εποχή του παράδοξου, του παραλογισμού. Έχω αρχίσει να αμφιβάλω για τις πνευματικές μου ικανότητες γιατί μου είναι αδύνατο να κατανοήσω κάποια πράγματα που συμβαίνουν σήμερα.



Μιλώ φυσικά για τα πολιτικά μας κοινά, για τον τρόπο που κυβερνιέται αυτή η χώρα, για τον τρόπο που η κεντρική εξουσία και η δημόσια διοίκηση καθορίζουν τη καθημερινή μας ζωή. Μιλώ για αυτά τα απίθανα, τα γελοία με τα οποία μας τροφοδοτούν κάθε μέρα οι κυβερνώντες και τα τρισάθλια ΜΜΕ.


Μου είναι αδύνατο να παρακολουθήσω κάποιες κυβερνητικές ενέργειες. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί στη κυβέρνηση ότι ο πολίτης είναι αγχωμένος, προβληματισμένος, αγωνιά και προπαντός είναι πολύ οργισμένος.


Μας λένε ότι το περίφημο Μνημόνιο, αυτό που κουτσούρεψε μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά δικαιώματα, πρέπει να εφαρμοστεί. Ότι το Μνημόνιο είναι ένα, δεν υπάρχει άλλο, νέα μέτρα δεν επιβάλλονται. Από την άλλη απλά «επικαιροποιείται»!!
Δηλαδή, επειδή ορισμένοι στόχοι δεν επιτυγχάνονται, το Μνημόνιο θα αλλάζει σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Και φυσικά αυτό θα απαιτεί ΝΕΑ σκληρά μέτρα.
Μας κοροϊδεύουν, παίζουν με τις λέξεις;


Έφτασαν να πουν το εξωφρενικό ότι «η φορολογία είναι ένδειξη αλληλεγγύης!!!


Ο πρωθυπουργός, αυτός ο «είπα ξείπα έχεσα τη παρόλα μου», μιλούσε μεταξύ των άλλων… χεσμέντων ότι θα κάνει κυβέρνηση «μικρή και ευέλικτη». Και προχθές η νύχτα έβγαλε κυβέρνηση 48 ατόμων, μία κυβέρνηση με την απλή μετονομασία και τη προσθήκη κάποιων υπουργείων ( Υπουργείο Υγείας, Διατροφής, Άθλησης και…. Πέψης, όπως εύστοχα έγραψε η Ελευθεροτυπία), με πιθανότητα ο ΟΠΑΠ να πάει στην ευθύνη του Υπουργεία Υγείας !!, με 7 υπουργούς-αναπληρωτές, μια κυβέρνηση που θα ψάχνεται για καιρό έως ότου καθορισθούν αρμοδιότητες.
Νυχτιάτικα συγκροτήθηκε, τι να πει κανείς.


Και όλα αυτά τα ευτράπελα σε μια χρονική στιγμή που όλοι φωνάζουν για περιορισμό των δημοσίων δαπανών. Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση τις μόνες δαπάνες που ξέρει καλά να περιορίζει είναι η περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, υπερωριών κτλ όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών τάξεων.


Γιατί πώς να χωνέψει κανείς ότι ο πρωθυπουργός δημιουργεί γραφείο με 110 συμβούλους, το δικό του ΟVAL γραφείο σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα και τις συστάσεις των ξένων εμπειρογνωμόνων που έφερε στην Ελλάδα !! Ποιοι είναι αυτοί οι φωστήρες που θα συμβουλεύουν και σε τι το Γιωργάκη;;


Δεκάδες συμβούλους δικαιούνται και οι αναπληρωτές υπουργοί, οι υπουργοί και υφυπουργοί, οι Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς !! Και μετά μιλούν για περικοπές δαπανών οι κύριοι;; Γιατί δεν εμπιστεύονται τη δημόσια διοίκηση η οποία- μη τη κατηγορούμε αδιακρίτως- έχει εξαίρετους υπαλλήλους με γνώση του αντικειμένου αφού ασχολούνται χρόνια με αυτό;


Όσο για την οικονομική πολιτική; Η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστό χρήμα. Η γενική μείωση των διαθέσιμων χρημάτων των πολιτών έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της κατανάλωσης εκτός των απολύτως αναγκαίων ειδών. Και όπως είναι γνωστό, τα έσοδα του ΦΠΑ αυξάνουν μόνο όταν υπάρχει κίνηση στην αγορά, μόνο όταν ο καταναλωτής ΑΓΟΡΑΖΕΙ. Με τέτοια μειωμένη κατανάλωση από πού θα εισπράξουν φόρους και ΦΠΑ; Και σκέπτονται ακόμα να αυξήσουν το συντελεστή του ΦΠΑ, δηλαδή να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο την αγορά και τη καταναλωτική κίνηση;


Η κυβέρνηση αυξάνει τα δικά της έξοδα με τη σωρεία πρόσληψης «συμβούλων», με τη μετάβαση στη Θεσσαλονίκη όλων των υπουργών και των παρατρεχάμενων. Τη συμβολισμός , τι παράδειγμα είναι αυτό;


Ναι φίλοι μου, έχουμε σιχαθεί ίσως τα πολιτικά πράγματα, είμαστε σε μια εποχή που ο καθένας μας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, μέσα σε ένα πολύ θολό τοπίο. Όμως εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η κατάσταση αυτή μας αναγκάζει να παρακολουθούμε τα δρώμενα.


Διερωτώμαι λοιπό μήπως έφτασε η ώρα να κατεβούν στους δρόμους οι απλοί ανοργάνωτου πολίτες, όχι με τα συνδικάτα, εμείς οι οργισμένοι, μακριά πλέον από τους καναπέδες μας.