ΑΙΩΡΟΥΜΑΙ.....

Για σκεφτείτε, δείτε λίγο μέσα σας. Νιώθετε άνετα, ας πούμε φυσιολογικά, πώς να το πω αλλιώτικα;
Εγώ πάλι έχω την αίσθηση ότι κατά κάποιο τρόπο αιωρούμαι, πώς να το πω κι εγώ αλλιώτικα.
Δηλαδή κάτι σα να είμαι χαμένος στο διάστημα. Αυτή την αίσθηση έχω. Καλά, αισθάνομαι μόνον εγώ έτσι;
Διαβάζω, ακούω, βλέπω, οσφραίνομαι.
Πολλές από τις αναρτήσεις φίλων στα blogs βγάζουν μια απογοήτευση, μια μελαγχολική διάθεση. Άλλες διαπιστώνουν αδιέξοδα. Και άλλες πάλι ανατρέχουν στις αναμνήσεις για να απαλύνουν το σήμερα και να θυμηθούν με νοσταλγία όσα τότε ήσαν τόσο όμορφα.


Που να οφείλεται άραγε, τι φταίει για τη κατάσταση αυτή ;
Είναι η γενική αδιαφορία που διαπιστώνουμε καθημερινά στη κοινωνία γύρω μας;
Είναι αυτοί οι νόμοι που μας έρχονται, με ρυθμίσεις σκληρές αλλά αναγκαίες που θα επηρεάσουν όλους μας;
Είναι μήπως η αβεβαιότητα για το αύριο, το πολύ δικό μας αύριο ή το αύριο της χώρας μας;
Είναι μήπως ότι σταδιακά η ζωή μας μετατρέπεται σε μια συνεχή πάλη επιβίωσης;


Ακούμε, διαβάζουμε και απλά παρακολουθούμε.


Οι προηγούμενοι κατέστρεψαν τη χώρα. Μια παρέα ανίκανων ατόμων που αδιάντροπα «έτρωγαν», αλλά δεν ήξεραν ούτε αυτό με τι τρόπο να το κάνουν και αποκαλύφθηκαν !!
Δεν ήξεραν πώς να «φάνε», δε ρώταγαν τουλάχιστον τους προηγούμενους να μάθουν πως «τρώνε» και πως ξεφεύγουν;


Τώρα οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι και τα ξένα ΜΜΕ μας βρίζουν, μας κατηγορούν, μας απαξιώνουν, μας λοιδορούν.
Πρώτοι και καλύτεροι οι «πειθαρχημένοι», αυτοί που κατάκλεψαν και κατάκαψαν τη χώρα μας πριν χρόνια. Μας χρωστάνε πολλά και έρχονται τώρα να μας πουν ότι δε δέχονται να πληρώνουν εκείνοι για εμάς!
Βγήκαν να μιλήσουν και οι πρεζάκηδες, εκεί που πίνεις καφέ και καπνίζεις και χόρτο ελεύθερα, πλαισιωμένος από μπουκέτα με πολύχρωμες τουλίπες!
Έβγαλαν όση κακία διέθεταν και οι «οικονομικοί καιροί», οι τέως θαλασσοκράτορες, οι γνωστοί του δόγματος «διαίρει και βασίλευε», με μοναδικό στόχο τη προστασία της λιρίτσας τους.


Καλά, εμείς τι κάνουμε;
Διαβουλευόμαστε ασυστόλως.
Ενώ χρειάζεται δράση, τρέξιμο, μέτρα, το συζητάμε μακαρίως. Και ο πρωθυπουργός γυρίζει τον κόσμο. Να, τώρα πάει Νταβός, μετά Ινδία, Παρίσι, Βρυξέλες, Μόσχα ! Α, πήγε και στον Άγιο Δομίνικο !
Πότε θα βρει καιρό να πηγαίνει γυμναστήριο αυτός ο άνθρωπος!


Αλλά είδατε πόσο δημοκρατικά επελέγησαν οι καλύτεροι Γενικοί Γραμματείς και Διευθυντές ΔΕΚΟ !!
Κατάθεση χιλιάδων βιογραφικών, εμπεριστατωμένη μελέτη για την επιλογή των ικανοτέρων.
Και τι σύμπτωση, οι καταλληλότεροι ανήκουν στη κυβερνητική παράταξη !!
Αλλά να που υποβλήθηκαν και παραιτήσεις γιατί κάποιοι βρέθηκαν να είναι κουμπάροι Υπουργών. Και δύο που διορίστηκαν σε διοικητικές θέσεις σε κρατικές βιομηχανίες, κουμπάροι αποδείχθηκαν και αυτοί.
Πόσο.... συγγενικά  δεμένοι μεταξύ μας είμαστε εμείς οι Έλληνες !!


Από την άλλη πάλι, οι αγρότες κλείνουν δρόμους, πιστοί στην… ετήσια τακτική τους αυτή τη περίοδο. Είναι βλέπετε μια χρονική στιγμή που τα χωράφια δε χρειάζονται τη φροντίδα τους, οπότε έχουν χρόνο να περνούν στα μπλόκα.
Τόσα χρόνια καλλιεργούσαν δέκα στρέμματα και δήλωναν εκατό για να παίρνουν υψηλές κοινοτικές επιδοτήσεις. Λόγω επιδοτήσεων έσπερναν είδη που δεν τραβούσε η αγορά, αλλά και κανείς δεν τους ενημέρωνε για τη μελλοντική κοινή αγροτική πολιτική. Έπρεπε τα κόμματα και οι «αγροτικοί» βουλευτές να τους έχουν κοντά τους για ψήφους, την αλήθεια θα τους έλεγαν.


Αχ και οι βουλευτές μας !!
Άλλο αξιολάτρευτο χαρμάνι και αυτό !!
Διστακτικοί στη μείωση των απολαβών τους. Αλλά κάνουν δουλειά οι άνθρωποι.
Να, κοιτάξτε τι λέει βουλευτίνα Επικρατείας στο Βήμα της 24.1.2010, αυτή που μας ταξιδεύει σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου, σε παραδείσια μέρη, σε νησιά με ψάρια και ζώα, που μας περιγράφει τη ντόπια κουζίνα.


«Ο λόγος που μου ζήτησαν να γίνω βουλευτής είναι ότι είμαι ένας άνθρωπος που ζει στο κόσμο και ενδεχομένως να είναι χρήσιμο για μια Βουλή να συμμετέχει σε αυτήν και ένας άνθρωπος που έχει επισκεφθεί και έχει ζήσει σε όλο τον κόσμο.»

Πόσο βαθυστόχαστο αλήθεια!!
Και η συνέντευξη συνοδεύεται από μια φωτογραφία της βουλευτίνας σε…. βυρσοδεψείο του Μαρόκου !!
Πολύ σωστά κυρία μου. Ξέρετε πόσο χρήσιμο είναι να μας μεταφέρετε όλες αυτές τις θαυμάσιες εντυπώσεις από τα ταξίδια σας ; Πόσο ωφέλιμες και απαραίτητες είναι οι πληροφορίες σας αυτές για τη … μείωση του δημόσιου ελλείμματος της χώρας μας ; Αστειεύεστε;;;


Λέτε όλα τούτα να με κάνουν να νιώθω αιωρούμενος στον αέρα;
Λέτε μήπως να βρίσκομαι στα πρόθυρα έντονης ψυχικής διαταραχής, να με πιάσει καμιά κατάθλιψη ;
Πέστε μου κάτι παρήγορο, κάτι να με τονώσει, να με επαναφέρει στα λογικά μου, να πατήσω κάπου στέρεα βρε αδερφέ……..

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. «Η αντίληψη κάποιου για το τι είναι ωραίο» κατά το Γ.Μπαμπινιώτη.
Τα κριτήρια αξιολόγησης του «ωραίου», απολύτως υποκειμενικά.
Διαφορετικές οι αντιλήψεις. Διαφορετικές οι επιλογές. Ο εσωτερικός κόσμος του καθενός, ψυχή και καρδιά, ερμηνεύει και επιλέγει το «ωραίο». Ανάλογα με το πώς οι αισθήσεις μας-όραση, ακοή, γεύση, αφή, όσφρηση- εισπράττει τα καθημερινά ερεθίσματα της ζωής μας.
Η αξιολόγηση και η ανάλογη κατάταξη των ερεθισμάτων, μπορεί να εξαρτάται και από τη ψυχική μας διάθεση τη συγκεκριμένη στιγμή.

Σάββατο πρωί και για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα μου, ένας καλός εσπρέσο και μια πρώτη ματιά στην εφημερίδα, στο συνηθισμένο γειτονικό καφέ.
Ο χώρος όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, στενός, κάπου εννιά τραπεζάκια, παραταγμένα σε δύο σειρές στις δύο πλευρές της αίθουσας.
Είμαι μόνος. Δίχως να το θέλεις, ακούς τους διπλανούς σου που κάθονται…. μισή καρέκλα πιο πέρα.
Πώς να μιλήσεις ελεύθερα;

Εικόνα πρώτη.
Απέναντί μου ένα ζευγάρι και οι δύο γύρω στα 45.
Αυτός βυθισμένος στο κάθισμά του, ξερακιανός, άχρωμος, λιγομίλητος, με ίχνος χαμόγελου, πίνει… μάγκικα το καφέ του. Ύφος γα….ω και δέρνω.
Εκείνη δε βλέπεται ! Το ασχημότερο πλάσμα που έχω αντικρίσει- ο θεός να με συγχωρέσει.
Μαλλί μακρύ και ξανθό που μοιάζει περισσότερο με αχυρένια περούκα.
Πρόσωπο στενόμακρο με σκόρπια τα βάναυσα χαρακτηριστικά. Αγριόφατσα.
Δυσκολεύομαι να περιγράψω την ασχήμια αυτής της γυναίκας !
Πιθανότατα, για κάτι επεδίωκε να τον πείσει. Χυμένη κυριολεκτικά επάνω του, προσπαθούσε να επιστρατεύσει κάθε ίχνος της έτσι κι αλλιώς…. ανύπαρκτης γλύκας, αλλά αυτό που παρουσίαζε ήταν απόλυτα αηδιαστικό, γελοίο.
Βίαια βγαλμένο…. ημιχαμόγελο. Χειρονομίες σπασμωδικές, προσποιητές.
Αυτή η εικόνα του επιτηδευμένου ήταν τόσο απωθητική που μου προκάλεσε ανάμεικτα αισθήματα λύπησης και αηδίας.
Και σε κάθε περίπτωση, αυτές οι δημόσιες διαχύσεις της αποκρουστικής μάλιστα μορφής που αντίκριζα, δε μπόρεσα ποτέ να τις καταλάβω. Ειλικρινά, τις χαίρονται οι συμμετέχοντες;

Εικόνα δεύτερη.
Στο διπλανό τραπεζάκι ήρθαν να καθίσουν τρείς κοπέλες, πωλήτριες στο γειτονικό κατάστημα καλλυντικών. Όμορφες, φρέσκες, όσο πρέπει μακιγιαρισμένες, καλοβαλμένες. Ζωηρή η κουβέντα τους αρχικά, χαμηλόφωνη μετά όταν η μία διηγιόταν στις άλλες δύο το καυγά με το αγόρι της.
Όμορφη εικόνα, ανεπιτήδευτα τα πλάσματα αυτά στην απλότητα και τη φυσικότητά τους.

Δεν είμαι κακός με τους ανθρώπους, το αντίθετο μάλιστα. Και στο κάτω κάτω, ο καθένας είναι ελεύθερος να φερθεί όπως θέλει, δε θα καθορίσω εγώ τη συμπεριφορά κανενός. Ούτε με διακατέχει άκρατος συντηρητισμός.
Απλά περιγράφω δύο εικόνες από αισθητικής πλευράς. Προσωπικές φυσικά οι εκτιμήσεις του «ωραίου».
Κοιτάζοντας τις δύο εικόνες, σκεφτόμουνα πως θα τις μετέφερα στο καμβά εάν ήμουνα ζωγράφος :

Εικόνα πρώτη: ένας μαυροπίνακας.
Εικόνα δεύτερη: ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.

Το 2010

Έτσι γίνεται πάντα. Γεμίζουμε τη καρδιά μας με ευχές, ελπίδες, αισιοδοξία και υποδεχόμαστε κάθε φορά το Νέο Χρόνο, ανασυντάσσοντας τις επιθυμίες, τους στόχους μας και… προχωράμε.

Φαίνεται όμως ότι το 2010 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά για όλους μας. Τα μηνύματα από κάθε πλευρά δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Στο ευρωπαϊκό club μου ανήκουμε, λοιδορούν, απειλούν και υποβαθμίζουν την Ελλάδα για τις πολύ χαμηλές επιδόσεις της εθνικής μας οικονομίας. Και από τη κυβέρνηση ακούμε για μέτρα αναγκαστικά σκληρά που θα αγγίξουν όλους μας.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Νομίζω ότι το άρθρο που διάβασα στη Καθημερινή περιγράφει ακριβώς τους λόγους της σταδιακής κατρακύλας της χώρας στη δεινή θέση που βρίσκεται σήμερα.
Όλοι μας φταίξαμε, ο καθένας στο τομέα του. Και πάντως δεν μας φταίνε οι ξένοι !
Μάθαμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας, παράλογα, απερίσκεπτα, επικίνδυνα
Ο πρωθυπουργός είπε «είτε θα αλλάξουμε, είτε θα βουλιάξουμε».
Για να δούμε λοιπόν.

ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
25.12.2009.

Τα ψέματα τελείωσαν.
του Αλέξη Παπαχελά.

"Το 2009 μετράει μέρες και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα μας αφήσει με μια αίσθηση αβεβαιότητος και ανησυχίας. Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης μοιάζει να καταρρέει σε ορισμένους τομείς και να μας αποχαιρετά σταδιακά σε άλλους. Και όλα αυτά μέσα σ’ ένα παγκόσμιο οικονομικό σκηνικό στο οποίο επίσης δεν μπορεί να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί.
Στα του οίκου μας τώρα το βέβαιο είναι πως το πολιτικό μας σύστημα, από το 1980 και μετά, κακόμαθε τον ελληνικό λαό σ’ έναν τρόπο διαβίωσης που δεν δικαιολογείται ούτε μπορούσε να συντηρηθεί από τις πραγματικές του δυνατότητες. Ταυτόχρονα ξεχείλωσε τους θεσμούς, διαλύοντας κάθε έννοια ιεραρχίας στη δημόσια διοίκηση, τα πανεπιστήμια, τον δημόσιο βίο γενικότερα. Δοξάστηκε ο «τσαμπουκάς» των εκατό ανθρώπων που μπορούν να κλείνουν το κέντρο της πόλης χωρίς να φοβούνται κανέναν, των επαγγελματιών της βίας που έκαναν στέκια τα πανεπιστήμια, των συνδικαλιστών που καταλαμβάνουν κρατικά κτίρια σαν να πηγαίνουν στο λούνα παρκ. Αυτή η καταστροφική κουλτούρα πότισε όλη την κοινωνία και έκανε τον λαϊκισμό δεύτερη φύση του Ελληνα.
Οι πολιτικοί μας χρέωναν ταυτόχρονα τη χώρα προκειμένου να διαιωνίζουν την εξουσία τους. Ποτέ δεν κάθισαν, όπως κάνει ένας καλός νοικοκύρης, να υπολογίσουν αν «βγαίνουμε» ή όχι. Διόριζαν κόσμο στο Δημόσιο, χρέωναν τα Ταμεία, μάθαιναν τον Ελληνα αγρότη να κάθεται στο καφενείο και να απολαμβάνει τον φραπέ του με τη βεβαιότητα πως θα πάρει τις επιδοτήσεις. Ορισμένοι, μάλιστα, αντιμετώπιζαν το δημόσιο ταμείο ως προσωπικό μηχανισμό αναδιανομής πλούτου.
Θεωρούσαμε όλοι μαζί, ως κοινωνία, πως είμαστε και «μάγκες» σε σχέση με τους Γερμανούς και τους άλλους Ευρωπαίους. Νιώθαμε σαν τον «καταφερτζή του σχολείου» που μπορεί και περνάει όλα τα μαθήματα με σκονάκια και αντιγραφές...
Τα καταφέρναμε βεβαίως με μερικά διαλείμματα καλύτερης διοίκησης και νοικοκυρέματος να πηγαίνουμε καλά ως χώρα. Τώρα όμως μας έπιασαν, για πολλοστή φορά, να αντιγράφουμε και έχουν αποφασίσει πως τέλειωσαν τα ψέματα ή βάζουμε τάξη στα του οίκου μας ή μας αφήνουν να βουλιάξουμε στο τέλμα του χρέους, της ανοργανωσιάς και των αδιεξόδων μας.
Οι λύσεις δεν θα είναι εύκολες γιατί ξαφνικά οι περιστάσεις απαιτούν να βρεθούν άμεσα λύσεις σε προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί εδώ και δεκαετίες. Ετσι όμως λειτουργεί η ιστορία συνήθως, μια χώρα φορτώνεται παθογένειες και λάθη των ηγετών της μέχρι που μια μέρα έρχεται ο λογαριασμός.


Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι άραγε; Δεν είναι εύκολο γιατί απαιτείται στιβαρή ηγεσία που θα αγνοήσει το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις μιας κοινωνίας που έχει, καλώς ή κακώς, βολευτεί με ένα αρρωστημένο σύστημα. Δεν είναι ακόμη εύκολο γιατί οι ηγεσίες βγαίνουν συνήθως από τα κρίσιμα κομμάτια του δημόσιου βίου: την πολιτική, τα πανεπιστήμια, τον κρατικό μηχανισμό, τα μέσα ενημέρωσης. Εξαιρέσεις ασφαλώς και υπάρχουν, αλλά ο κανόνας επιβεβαιώνει τον νόμο της επιβίωσης της μετριότητας. Στην κορυφή κρίσιμων τομέων φτάνουν τώρα τα προϊόντα του συστήματος που εδραιώθηκε τη δεκαετία του 1980 και που έμαθαν να ζουν με τη συνδιαλλαγή και τον συμβιβασμό. Η ελπίδα είναι πως το βίαιο σοκ από την κατάρρευση πολλών μεταπολιτευτικών μύθων και συμπεριφορών θα αναδείξει και νέες ηγεσίες. Εχει ξανασυμβεί σε οριακές στιγμές της νεότερης ιστορίας μας."

Διαφωνείτε ;