ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ....ΗΛΙΕΛΑΙΟ !

Δεν είχα και μεγάλη διάθεση να ασχοληθώ με τα πολιτικά γεγονότα. Και γιατί να το κάνω; Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι κυβερνάει. Το ΠΑΣΟΚ αμφιταλαντεύεται πιο χώρο θα καταλάβει,το μεσαίο χώρο ή τον αριστερό. Η Αριστερά προσπαθεί να βρεί τα... αριστερά της.
Αλλά να ξαφνικά το...ηλιέλαιο!!!!

Επανιδρύω σημαίνει ότι ιδρύω κάτι από την αρχή ή ότι βελτιώνω κάτι στο μέγιστο δυνατόν βαθμό.
Επανίδρυση του Κράτους είχε εξαγγείλει η ΝΔ εδώ και τέσσερα χρόνια. Σήμερα,ορατά αποτελέσματα σχεδόν ανύπαρκτα.
Η έλλειψη συντονισμού στη διακυβέρνηση της χώρας είναι εμφανής,με επικαλύψεις και διάσπαση αρμοδιοτήτων στη λήψη αποφάσεων και αποτελεσματικών παρεμβάσεων για την επίλυση καθημερινών προβλημάτων των πολιτών. Ενίοτε δεν λείπουν και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ υπουργών ως προς το ποιος είναι υπεύθυνος για τη διαπίστωση και επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος.
Ο δημόσιος τομέας με την ίδια νωχελική και υποτονική αναποτελεσματική λειτουργία του.
Η γραφειοκρατία παντού,η αιώνια γάγγραινα του δημόσιου τομέα.
Αρμόδιοι και αναρμόδιοι συνωστίζονται και εμπλέκονται στις διάφορες κρατικές υπηρεσίες ψάχνοντας για.... αρμοδιότητες.

Και να τώρα το παράδειγμα με το νοθευμένο ηλιέλαιο : Τρεις κρατικές υπηρεσίες για τον έλεγχο των τροφίμων : Υπουργείο Ανάπτυξης (ΕΦΕΤ) και Υπουργείο Οικονομικών ( Χημείο του Κράτους και Τελωνεία) .
Ένας ΕΦΕΤ λειτουργικά αδύναμος,δίχως τη σωστή ποιοτική και οργανωτική στελέχωση και με συνεχή προβλήματα αντιπαλότητας με άλλα Υπουργεία σχετικά με το πού θα πρέπει να ανήκει ο οργανισμός αυτός και γενικότερα ο έλεγχος των τροφίμων.

Τελικά διερωτάται κανείς έχει τη πολιτική βούληση ή πιο απλά τα κότσια η Κυβέρνηση να προχωρήσει στη προεκλογική της δέσμευση για την επανίδρυση του Κράτους,εξηγώντας φυσικά στους πολίτες τι ακριβώς σκοπεύει να πραγματοποιήσει;
Έχει τα κατάλληλα ικανά στελέχη, με ευθυκρισία και ευρύτητα αντίληψης για το σχεδιασμό,την ολοκλήρωση και υλοποίηση του έργου ;

Ο πολίτης πληρώνει τους δυσβάσταχτους φόρους που του αναλογούν,έχει όμως την αξίωση και περιμένει την ανάλογη ανταπόδοση των χρημάτων του για τη βελτίωση της καθημερινής του ζωής και τούτο αποτελεί υποχρέωση του κρατικού μηχανισμού
Φυσικά,έχουν και οι πολίτες τις δικές τους ευθύνες. Η ενεργοποίησή τους ,μέσα στα νόμιμα πλαίσια,για μια καλύτερη ζωή είναι δική τους αυτονόητη υποχρέωση.

ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ....

Κυριακή,χθες βράδυ,ήθελα κάτι να γράψω. Με είχε πιάσει μια μανία συγγραφικού έργου ! Η βραδιά ήταν υπέροχη,καθόμουν στο κηπάκο μου σε μια "πολυθρόνα του σκηνοθέτη" όπως λέγονται αυτά τα τόσο αναπαυτικά καθίσματα,ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και προσπαθούσα να...σκηνοθετήσω στις σκέψεις μου,ένα περιστατικό που έζησα ή που θάθελα να ζήσω.

Τίποτα,κενό στο μυαλό μου. Οι σκέψεις μου πετούσαν εδώ κι εκεί,άναρχα,ανάμεικτες,αλλά τίποτα συγκεκριμένο και αξιόλογο δεν έβγαινε,καμία έμπνευση. Ίσως ήταν και η κακή μου διάθεση, έτσι κι αλλιώς η άνοιξη και το φθινόπωρο επηρεάζουν αφάνταστα τη ψυχοδιάθεσή μου και συνήθως τη ρίχνουν σε χαμηλά επίπεδα.

Προχωρούσε η ώρα,δεύτερο ποτήρι κρασί κι εγώ εκεί να βολοδέρνω συνεχίζοντας τη προσπάθεια...σύνθεσης νέας ανάρτησης !

Βυθισμένος στις σκέψεις μου,άρχισε να διαμορφώνεται μέσα μου ένα δυσάρεστο τοπίο. Με κυρίευσε η απελπισία, η απογοήτευση, μια θολούρα. Όνειρα, ελπίδες ,η αναμονή όλο λαχτάρα, τι ευτυχία ! Και μετά η ψευτιά, η υποκρισία, η ανατροπή, η προδοσία !

Σε τί οφείλεται άραγε το γεγονός οτι ο καθένας νιώθει με διαφορετικό τρόπο και ένταση τα συναισθήματα αυτά ; Ο ένας πληγώνεται από αυτά ,τον άλλο δεν τον αγγίζουν. Ειναι μόνο θέμα χαρακτήρων,βιώματα εποχών ή κάποιο γεγονός που τον σημάδεψε στη ζωή του και ακόμα τον επηρεάζει;

Τρίτο ποτήρι κρασί,αλλά δεν άντεχα άλλο. Το κατέβασα μονορούφι, τα μάζεψα και έτρεξα για ύπνο. Ειχε πάει σχεδόν δυο τα ξημερώματα.

Ο ύπνος ήρθε γρήγορα, λυτρωτής μου. Και σήμερα είχα πολύ δουλειά. Και σήμερα είναι μια άλλη μέρα...

ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ,ΑΚΙΝΗΤΟ ΤΙΠΟΤΑ...

Όποιος έχει πάει στο Παρίσι,ασφαλώς θα έχει φάει τουλάχιστον με τα μάτια του,τα εκπληκτικά εκθέματα στις βιτρίνες του παρισινού παντοπωλείου Fauchon στη Μαντλέν.Το κατάστημα λοιπόν αυτό προσφέρει τώρα "Τσάϊ του 68" με "Άρωμα Επανάστασης"!!!

"Απαγορεύεται το απαγορεύεται" ήταν ένα από τα συνθήματα του γαλλικού Μάϊ του 68. Κι έτσι χάριν του καταναλωτισμού και των πλέον κακόγουστων και χυδαίων μεθόδων της καπιταλιστικής αγοράς, εμπορευματοποιήται μια τόσο σημαδιακή εποχή και τα όσα προσέφερε στη γαλλική και όχι μόνο κοινωνία.
"Κακόγουστη νοσταλγία" χαρακτήρισε την ενέργεια αυτή Γάλλος κοινωνιολόγος.
Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι κανένα άρωμα δεν εμπνέει και οδηγεί σε μια επανάσταση. Το μόνο που χρειάζεται είναι ψυχική δύναμη και καθαρός στόχος.

Αυτή η είδηση δίχως να το θέλω, με έφερε στην ελληνική πραγματικότητα και προσπαθώ να κατανοήσω σε τι περιβάλλον ζούμε. Προφανώς της ψευτιάς,της υποκρισίας,της αδιαφορίας,της υπερβολής και του ατομικού συμφέροντος.
Κοιτάξτε τι γίνεται στο πολιτικό χώρο. Μάχη εντυπώσεων, "εσύ", "όχι εσύ" για τα πάντα. Αδιαφάνεια παντού,επικράτηση του "δικού" μας. Στρέβλωση της πραγματικότητας για την απόδειξη του...αναπόδεικτου.

Και η κοινωνία μας;; Άραγε τι σημαίνει πλέον αυτό; Έχει ακόμα κάποια έννοια; Ή μήπως το λεγόμενο κοινωνικό σύνολο διαχωρίστηκε και διαλύθηκε σε μονάδες;

Μέσα στην απογοήτευσή μου συλλογίζομαι μήπως υπερβάλλω, μήπως δε βλέπω, μήπως δε ξέρω,μήπως δε καταλαβαίνω....
Να το ξαναπώ: αποχαύνωση, αδιαφορία, νωχέλεια . Χάνουμε σκέψεις, στόχους, δύναμη, θολώνουμε όνειρα.
Ψάχνουμε για συγνώμες , αναμοχλεύομαι το παρελθόν για δικαιολογίες και αυτάρεσκα αυτοσυγχορούμαστε..

ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ...

Μέσα στο κοινωνικό σύνολο που ζούμε, έχουμε συναντήσει ανθρώπους με διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικών πνευματικών επιπέδων,προικισμένους ή ασήμαντους ανθρώπους που μας εντυπωσίασαν, που τους θέλαμε μαζί μας κι άλλους που μας άφησαν παντελώς αδιάφορους΄Ανθρώπους που αγαπήσαμε,που τους νιώσαμε δίπλα μας,δικούς μας και τους κρατήσαμε στη ζωή μας. Τους λατρέψαμε,τους δοθήκαμε,τους εμπιστευτήκαμε,που ίσως πάλι κάποτε μας πίκραναν,μας απογοήτευσαν,μας θύμωσαν.

Πως όμως ξεχώρισαν αυτοί στους οποίους πιστέψαμε,πως βεβαιωθήκαμε για την ειλικρίνειά τους, τι τους ζητήσαμε, τι μας έδωσαν,γιατί παραμένουν ακόμα στη ζωή μας, εκεί,δικοί μας κι εμείς δικοί τους ?

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς στην απάντησή του,π. χ. μας ένωσαν κοινές θέσεις,κοινοί στόχοι, σύμπτωση χαρακτήρων,συμπεριφορές που ταιριάζουν και άλλα κοινά γνωρίσματα.

Προσωπικά θεωρώ ότι πολλά μπορεί να διαπιστώσει κανείς για έναν άνθρωπο σαν φίλο ή φίλη,σαν ερωτικό σύντροφο ή έστω σύντροφο,σαν τον "άνθρωπό" σου.
Είναι αυτές οι στιγμές,οι χρονικά ακαθόριστες,οι ανεπιτήδευτες,οι αυθόρμητες,οι απροσδιόριστες,οι ξαφνικές εκείνες στιγμές που έτσι άπλα εκφράζουν τόσο βαθιά συναισθήματα. Μια χειρονομία ,ένα άπλωμα χεριού, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, μια λέξη....
Κι αν τότε μπορέσεις να αντιληφθείς, να νιώσεις τις στιγμές αυτές, να τις ερμηνεύσεις, τότε νομίζω ότι έχεις ξεχωρίσει τον ''άνθρωπό" σου.'Από αυτά τα μικρά στιγμιότυπα,δίχως να προσδοκάς τρανταχτές αποδείξεις

ΖΗΤΩ ΤΗ ΧΕΙΡΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΣΑΣ!!!

Διάβαζα πρόσφατα σε μια εφημερίδα ότι ο ηλικιακός πληθυσμός της χώρας μας αυξάνεται,ενώ ο παιδικός και νεανικός μειώνεται όπως και οι γεννήσεις και οι γάμοι, αυξάνονται όμως τα διαζύγια.

Όλα σημεία των καιρών. Μεταμορφώνεται η κοινωνία μας. Παραδόσεις , νοοτροπίες, πεποιθήσεις,συνήθειες και γενικότερα απόψεις για τη ζωή ,έχουν αλλάξει.

Οι σχέσεις των δύο φύλων αρχίζουν από ηλικίες 15-16. Το σεξ έχει απομυθοποιηθεί. Το ζευγάρωμα δύο ανθρώπων δεν συντελείται μόνον με το θρησκευτικό γάμο αλλά και με το πολιτικό στο Δημαρχείο. Κι ακόμα υπάρχει η ελεύθερη συμβίωση δίχως τα δεσμά του γάμου.

Εκτιμούμε πλέον διαφορετικά τη ζωή μας. Είναι πράγματι μικρή η ζωή και ο καθένας θέλει να τη ζήσει ελεύθερος , απαλλαγμένος από προκαταλήψεις του παρελθόντος, όσο πιο άνετα μπορεί, δίχως παρωχημένες αντιλήψεις περί ηθικής και καθωσπρεπισμού. Ελεύθερος ο καθένας να επιλέξει το χρόνο και το τρόπο που θα δεθεί με τον άλλο.

Τα διαζύγια δεν είναι πλέον μια τόσο τρομακτική πρακτική και πράγματι πληθαίνουν σήμερα. Οφείλονται ίσως σε λανθασμένες εκτιμήσεις,άλλαγή συμπεριφοράς, άγχος επιβίωσης, διαφωνίες στην εκπλήρωση κοινών στόχων,ή ίσως γιατί χάνεται κάθε ψυχική επαφή μεταξύ των συζύγων. Συχνά επέρχεται και η κόπωση από τη συμβίωση και τότε, ο άνδρας ή η γυναίκα αναζητούν εξωσυζυγικές σχέσεις που σήμερα μάλιστα λέγεται ότι είναι...της μόδας!!
Και είναι εκπληκτικό το πόσα νέα ζευγάρια οδηγούνται σε διαζύγιο, λες και γιαυτό παντρευτήκανε!!

Αύξηση εμφανίζουν και οι έκτος γάμου γεννήσεις, με ο,τι περίπλοκες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό.

Τέλος πάντων,ίσως με την απλοποίηση και αποδοχή και επίσημα της ελεύθερης συμβίωσης, οδηγηθούμε σε ένα πιο ισορροπημένο και αρμονικό τρόπο ζωής.

ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΑ

Δε τρελαίνομαι με τα λαϊκά τραγούδια. Όμως είναι ορισμένα που οι στίχοι τους βγάζουν ζωή. 'Έχουν κάτι να πούνε ,σου μένουν γιατί ίσως βρίσκεις στα λόγια τους κάποιες δικές σου στιγμές που έζησες, που αναπολείς, που ξυπνούν μνήμες και ίσως πόνο. Αυτά,ακόμα και άσχετα από τη μελωδία τους, θέλω να τ΄ακούω. Όπως αυτό που παραθέτω:

Τίτλος του"ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΑ"
Μουσική και στίχοι Γιώργου Θεοφάνη.


"Σε μια γωνιά κρυμμένα
με μάτια τρομαγμένα
τα "θέλω" μου κοιτάνε σαν παιδιά
κι ας ξέρουν τι έχουν κάνει
έμενα δε μου φτάνει
γιαυτό τα τιμωρώ κάθε φορά.

Τα πιο ωραία πράγματα
έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα
όταν πάψεις να επιμένεις
τα πράγματα τα όμορφα
όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία
κι ας ψάχνεις σε πολυώροφα
στα υπόγεια είναι η θέα.

Τα όνειρά μου μοιάζουν
φεγγάρια που αλλάζουν
τα φτάνω κι όλο πάνε πιο μακρυά
και όσο τα γυρεύω
τους φόβους μου παλεύω
και πάω για άλλα απ΄την αρχή ξανά"


Εκείνα τα "θέλω" μας,ανεκπλήρωτα ίσως.
Η αναμονή ,και ξαφνικά θα φανεί το θαύμα.
Μη περιμένεις όμως τα πολλά "στα πολυώροφα."
Δέξου τα λίγα, τα πιο σημαντικά.
Εκεί, "στα υπόγεια είναι η θέα".
'Αλλάζουν πια τα όνειρα σαν τα φεγγάρια.
Αφήνεις τους φόβους σου.
Ξεκινάς για νέα όνειρα.


Γιατί με συγκινούν αυτά τα λόγια τούτη τη στιγμή........

ΚΑΛΗΜΑΡΑ ΣΑΣ...

"Πάμε Κηφισιά" είπα στο ταξιτζή,πριν καλά καλά κλείσω τη πόρτα του. Μου έριξε μια ματιά μέσα από το καθρέφτη του και με ύφος.....γλυκά 'επιτιμητικό μου λέει:
"Να πούμε πρώτα μια καλημέρα;"
Κι εγώ,ο εκ φύσεως ευγενικός,με ύφος μάλλον χαζοχαρούμενο,συμφώνησα ανταποδίδοντας τη πρωινή ευχή.
Συμπτωματικά σε λίγες μέρες,άκουγα στο ραδιόφωνο ότι στο Βέλγιο ιδρύθηκε ένας όμιλος πολιτών που οργανώνει μια καμπάνια για τη διάδοση του χαιρετισμού αυτού,"καλημέρα σας", μεταξύ των πολιτών.
Αυτή η ευχή φυσικά δεν συμβάλλει στη λύση των καθημερινών μας προβλημάτων,δεν μειώνει την ακρίβεια,δεν εξαλείφει τα άγχη μας. Όμως δεν θα ήταν τουλάχιστον ευχάριστο να πηγαίναμε σε μια δημόσια υπηρεσία,σε μιά τράπεζα,να ψωνίσουμε σε ένα κατάστημα,σε τόσες άλλες καθημερινές μας έπαφές και να μας 'υποδέχονται με μια "καλημέρα σας"; Έτσι,για να μας ανοίξει η διάθεση.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μη χαιτερούμε τους ενοίκους της πολυκατοικίας μας,να μην τους
γνωρίζουμε καν
Σημεία των καιρών κι αυτά . Δεν πιστεύω ότι είναι θέμα παιδείας η ευγένειας αυτή η έλλειψη αυτού του χαιρετισμού. Πιστεύω ότι είναι κι αυτό,όσο μηδαμινό κι αν φαίνεται,μια ακόμα ένδειξη της έλλειψης κοινωνικής ευαισθησίας και συνοχής και επικράτηση του ατομικισμού που φαίνεται να θριαμβεύει τους καιρούς αυτούς. Εμείς μόνο κι ο εαυτός μας.

ΤΙ ΠΛΗΞΗ....

Θεέ μου, τι πλήξη είναι αυτή!! Τίποτα το συνταρακτικό δεν συμβαίνει το τελευταίο καιρό, έτσι να μας εξητάρει, να μας ταρακουνήσει,να μας συναρπάσει. Καιρός ήρεμος δίχως αναταράξεις.

Στα πολιτικά? Εβδομάδα αναθεώρησης του Συντάγματος που προβλέπεται να..μην αναθεωρηθεί. Βέβαια περισσότερο από το Σύνταγμα αναθεώρηση και ανανέωση χρειάζονται όλα τα κόμματα και ιδιαίτερα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Ο μηχανόβιος Αλέξης, μηχανεύεται την αρπαγή ψηφοφόρων από τους δύο μεγάλους και φαίνεται να πατάει γκάζι και του βγαίνει.

Ο ΟΤΕ δεν χορταίνει...γερμανούς. Πρώτα τρώει το Γερμανό και τώρα τους τηλεγερμανούς. Γερμανοφάγος ο ΟΤΕ!!

Ησυχάσαμε και με τη Ζαχοπουλειάδα. Δεκαπέντε φορές την ημέρα, επί ένα σχεδόν μήνα, βλέπαμε τον ευτραφή ΓΓ να μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου και την άμοιρη κυρία τάδε με νέφος στο πρόσωπο, να συνοδεύεται από 4-5 αστυνομικούς μήπως αποδράσει. Και ξέρετε, κανείς δεν μπορεί να αποδράσει από τα χέρια των αστυνομικών,είναι το δυνατό τους σημείο.

Τώρα μάλιστα αρχίζει εντατική εκπαίδευση τους, με πρώτο μάθημα το τσαντάκι, το λεγόμενο και ''μπανάνα'', που καίτοι έχει όνομα φρούτου, δεν τρώγεται. Εκει φυλάμε σοβαρά πράγματα, δεμένο στη μέση μας και αφήνουμε πάντα ανοιχτό το φερμουάρ για να παίρνει καθαρό αέρα.

Αχ, και κάτι άλλο για το οποίο μ' έπιασε κατάθληψη. Θύμωσε ο κύριος υφυπουργός των ΗΠΑ μαζί μας για τον αγωγό που φτιάχνουμε με τους ρώσους. Τι λέτε,κάνουμε μια ευγενική χειρονομία? Του στέλνουμε ένα κιβώτιο αγνό σταφυλίσιο ξύδι with our compliments?

Τι να κάνουμε φίλοι μου, έχουν κι καιροί γυρίσματα. Ευτυχώς έρχεται το καλοκαιράκι, διακοπές, χαβαλές, ξενοιασιά.

Υπομονή λοιπόν.