ΟΤΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Την αφορμή για την ανάρτηση αυτή, μου την έδωσαν τα δύο βιβλία που πρόσφατα διάβασα.

Είναι και τα δύο από αυτά τα αναγνώσματα που σου αφήνουν κάτι σημαντικό μέσα σου, αναγνώσματα που δεν τα ξεχνάς, που σε βάζουν σε σκέψεις, ίσως ακόμα που ανατρέπουν θέσεις και πεποιθήσεις σου.

Το πρώτο από τα βιβλία αυτά είναι της Έλλης Παππά, «Μαρτυρίες μιας διαδρομής».

Η Έλλη υπήρξε σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, ενός αγωνιστή που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1952, παρά τη διεθνή κινητοποίηση κατά της εκτέλεσής του.
Ο Μπελογιάννης εντάχθηκε από μικρή ηλικία στο ΚΚΕ, ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, φυλακίστηκε, το 1943 απέδρασε και το 1949 εγκατέλειψε τη χώρα.
Το 1950 επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση των οργανώσεων του κόμματος. Τον συλλαμβάνουν όμως και στη πρώτη δίκη καταδικάζεται μεν, αλλά η ποινή δεν θα εκτελεστεί. Τότε όμως, «βρέθηκε» νέα κατηγορία εναντίον του για κατασκοπία σε βάρος της χώρας, πέρασε από δεύτερη δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους τρείς συντρόφους του. Ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 εκτελέστηκαν στο Γουδί.

Δημοσιογράφος και συγγραφέας Έλλη Παππά ήταν δραστήριο μέλος του ΚΚΕ. Συνελήφθη με το Μπελογιάννη το 1950 και φυλακίστηκε μαζί του, έμειναν για καιρό στην απομόνωση, ενώ συνδέθηκαν ερωτικά και απέκτησαν έναν γιό που γεννήθηκε το 1951 ενώ ήταν και οι δύο φυλακισμένοι, το δε παιδί μεγάλωνε στα χέρια συγκρατούμενων γυναικών της ΄Ελλης, ενώ εκείνη μεταφερόταν από φυλακή σε φυλακή. Παρά το γεγονός ότι καταδικάστηκε και εκείνη σε θάνατο, η ποινή της δεν εκτελέστηκε λόγω του βρέφους και το 1964 αποφυλακίστηκε. Η δικτατορία την εξόρισε στη Γυάρο, αλλά λόγω σοβαρής ασθένειας την απελευθέρωσαν το 1968.
Πέθανε τον Οκτώβριο του 2009.

Έχω διαβάσει πολλά βιβλία και των δύο πλευρών, σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο μετά τη γερμανική κατοχή. Είναι μια τραγική περίοδος της νεότερης ιστορίας μας, κατά τη διάρκεια της οποίας τα φοβερά πάθη προκάλεσαν πολλές ακρότητες και από τα δύο μέρη, φυλακίσεις, διώξεις, εκτελέσεις. Λάθη πολιτικά και από τις δύο μεριές, και από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και των εναλλασσομένων πολιτικών ηγεσιών της χώρας.
Η Έλλη Παππά στο υπέροχο βιβλίο καταγράφει τη δράση της κατά τα χρόνια εκείνα, τις διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και τις ψυχολογικές πιέσεις στις οποίες την επέβαλλαν, τις εμπειρίες της, αλλά και τα μοιραία λάθη των ηγετών του κόμματος στο οποίο τότε πίστευε.

Αυτές οι «μαρτυρίες» της ζωής της, δόθηκαν στο ιστορικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη και δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της. Στο βιβλίο της περιλαμβάνει μια επιστολή στο γιό της, αλλά και τη περίφημη υπόθεση Πλουμπίδη, μέρος της οποίας ήταν και οι άδικες κατηγορίες κατά του Μπελογιάννη και η εγκατάλειψη του από το ΚΚΕ.
Θεωρώ ότι τέτοια κείμενα, μαρτυρίες πρωταγωνιστών της ιστορίας μας, θα πρέπει να διαβάζονται από τους μαθητές στα σχολικά χρόνια. Αποτελούν ίσως τις πιο ζωντανές περιγραφές σημαντικών ιστορικών γεγονότων, έστω κιαν μπορεί να περιέχουν προσωπικές εκτιμήσεις και να χάνουν εν μέρει την αντικειμενικότητά τους.
Ο καθένας μετά μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.

Το δεύτερο βιβλίο είναι «Το Δόγμα του Σοκ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής» της καναδέζας δημοσιογράφου, συγγραφέας και ακτιβίστριας Naomi Klein.

Το διάβασμα του βιβλίου αυτού δε το έχω ακόμα τελειώσει. Με έχει όμως συνεπάρει από τις πρώτες του σελίδες.

Δε θα έλεγα ότι είναι ένα καθαρά οικονομικό βιβλίο, έστω κιαν συχνά αναφέρεται στην οικονομική θεωρία του περίφημου Μίλτον Φρίντμαν, καθηγητή στη φημισμένη Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ένθερμου υποστηριχτή του καπιταλισμού, και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Όπως πίστευε ο Φρίντμαν, «η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας μείζονος κλίμακας κρίσης, προσφέρει το αναγκαίο πρόσχημα ώστε να μη ληφθούν υπόψη οι εκπεφρασμένες επιθυμίες των ψηφοφόρων και να παραδοθεί η χώρα στον έλεγχο οικονομικών τεχνοκρατών». Αυτή είναι η εφαρμοζόμενη «θεραπεία σοκ»

Η Κλάιν αναφερόμενη σε συγκεκριμένα γεγονότα σε διάφορες χώρες, διαπιστώνει πως ένα ισχυρό κοινωνικό ή οικονομικό σοκ, μια έντονη κοινωνική ή οικονομική κρίση, μια καταστροφή, μπορεί να «ετοιμάσει» το έδαφος ώστε να επιβληθούν στους πολίτες οδυνηρά μέτρα από κυβερνήσεις, να παραχωρηθούν σε ιδιώτες προνόμια και να εκποιηθεί δημόσια περιουσία σε αυτούς, πάντα με απώτερο σκοπό το κέρδος των ισχυρών.

Σοβαρότατες μεταρρυθμίσεις επιβλήθηκαν από τη Θάτσερ στην Αγγλία με αφορμή το πόλεμο των Φόκλαντ, στη Αργεντινή λόγω της οικονομικής κρίσης και της εμπλοκής του ΔΝΤ, ενώ τις καταστροφές λόγω πλημμυρών στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκαν ιδιωτικές εταιρίες με τη κατασκευή σχολείων που σχεδόν άλλαξαν το εκπαιδευτικό σύστημα.
Ο Πινοτσέτ όταν η Χιλή υπέφερε από τον υπερπληθωρισμό, επέβαλε τις δικές του «μεταρρυθμίσεις». Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η κυβέρνηση Μπούς εκμεταλλεύτηκε το θέμα της τρομοκρατίες που προκάλεσε σοκ στην αμερικανική κοινωνία και άρχισε τη διεξαγωγή «ιδιωτικοποιημένων πολέμων στο εξωτερικό» προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων της πολεμικής βιομηχανίας και των κερδών τους.
Στο Ιράκ μετά το πόλεμο, ιδιωτικές αμερικανικές εταιρίες υπογράφουν παχυλά συμβόλαια για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Ακόμα η Klein  αναφέρεται στις μεθόδους που ακολουθεί η CIA με ειδικές ανακριτικές τεχνικές ( έντονο φωτισμό, πολύ δυνατή μουσική, απόλυτη απομόνωση) αλλά και ηλεκτροσόκ, προκειμένου να «φέρει» άτομα, π.χ. αιχμαλώτους, στο σημείο που μπορεί να τα εκμεταλλευτεί όπως εκείνη θέλει. Το ισχυρό σοκ στον ανθρώπινο οργανισμό «προκαλεί απώλεια αναστολών με αποτέλεσμα να μειώνονται οι άμυνές του…. και να επιτυγχάνεται η πλήρης αποδόμησή του». Μπορεί έτσι να αποκαλύψει μυστικά ή να ομολογήσει πράξεις που δεν έχει κάνει.

Συνεχίζω μα αμείωτο ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο. Δε θα έλεγα ότι είναι από εκείνα που λες ότι τα διασκεδάζεις διαβάζοντάς τα, αλλά σου δίνει την ευκαιρία να κατανοήσεις κάποια πράγματα και να αντιληφθείς καλύτερα πως «λειτουργεί» ο σημερινός κόσμος.

Και ακόμα, να αρχίσεις να σκάφτεσαι που θα καταλήξει και ποιοί θα εκμεταλλευτούν το σημερινό ΣΟΚ που περνά η Ελλάδα.