ΝΙΚΟΛΑ ΣΑΡΚΟΖΙ

Τους Γάλλους ποτέ δεν τους συμπάθησα. Είναι σοβινισταί,αγενείς αδιάφοροι,τους μιλάς αγγλικά,ένδειξη οτι δε γνωρίζεις τη γλώσα τους και εκείνοι σου απαντούν στα γαλλικά.
Για να φάς τη περίφημη γαλλική κουζίνα με τα ηχηρά ονόματα, θα πρέπει να πας σε πολύ ακριβό εστιατώριο. Το Παρίσι είναι πράγματι όμορφο και εντιπωσιακό.

Απο την άρχή όμως της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου στη Γαλλία,ο Σαρκοζί τράβηξε τη προσοχή μου. Ηταν απο τις λίγες φορές που διάβαζα τα νέα της χώρας αυτής και ο,τι αφορούσε τα λεγόμενα και τις κινήσεις αυτού του ανθρώπου. Κάτι μου άρεσε ιδιαίτερα
σ΄αυτόν.
Βγήκε Πρόεδρος και παρακολουθούσα τη πορεία του.Τα έλεγε σταράτα,άρεσαν δεν άρεσαν. Καθόρισε τη προσωπική του ζωή όπως αυτός επέλεξε. Χώρισε,παντρεύτηκε τη Μπρούνι και έγραψε στα παλιά του παπούτσια κρίσεις και επικρίσεις. Δεν έκρυψε αδυναμίες,ούτε και φοβήθηκε να φερθεί προς τη γυναίκα του δημόσια οπως αυτός ένιωθε.

Και νάτος σήμερα στην Αθήνα. Τον προσέξατε;; Ανετος,χαμογελαστός,με εκφραστικές χειρονομίες,γνώστης της ακτινοβολίας του,μιλούσε ακόμα και με το σώμα του. Οι κινήσεις των χεριών του ηταν απολαυστικές.

Δε ξέρω τι θα κάνει για τη πατρίδα και τους πολίτες της.Ούτε εάν μας έπεισε να αγοράσουμε τα αεροπλάνα τους. Εκείνο που ξέρω είναι οτι ασφαλώς εντυπωσίασε και μας κέρδισε. Δείγμα ενός παραγματικά αξιόλογου ηγέτη.