ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ....

Τι παράξενη εποχή που είναι τα καλοκαίρια !! Μοιάζουν σαν μια μεταβατική περίοδο, κάτι σαν από το ένα στο άλλο. Τα περιμένουμε τα καλοκαίρια, ίσως και να τα λαχταρούμε για ο,τι μας προσφέρουν, για το τρόπο που διαφοροποιούν τη καθημερινότητά μας.

Αυτή η εποχή αλλάζει τους ρυθμούς της ζωής μας, τους κάνει πιο άνετους, νωχελικούς, ξεκούραστους. Οι καλοκαιριάτικες νύχτες αποκτούν ένα ρομαντισμό, οι διακοπές προσφέρουν μια άλλη ανάσα ζωής. Ίσως τα καλοκαίρια μας προετοιμάζουν για το χειμώνα, όταν πάλι όλα αποκτούν αυτό που θεωρούμε "κανονικούς ρυθμούς ζωής."

Οι σκέψεις μας μέσα στην ιδιομορφία του καλοκαιριού, πιο απελευθερωμένες, ταξιδεύουν από δω κι από κει Όνειρα που φτιάχνουμε, όνειρα που χάθηκαν για πάντα. Τάχει αυτά το καλοκαίρι, δίνει την ευκαιρία να δεις κάποια πράγματα πιο ρεαλιστικά, να σκεφτείς πιο ώριμα, ίσως και να κάνεις ένα είδος απολογισμού του χθες

Πόσο παράξενη, απρόβλεπτη, απροσδιόριστη είναι η ζωή ! Πόσα πολλά μας επιφυλάσσει !
Η μοίρα και οι αποφάσεις μας παίζουν το καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας. Η μοίρα , εάν σε κτυπήσει μ΄ένα τρόπο βάναυσο , τελειωτικό,οριστικό, δίχως περιθώρια αντίδρασης. Και οι δικές σου αποφάσεις , όταν βρεθείς σε σταυροδρόμι. Διαλέγεις, προχωράς και συναντάς αδιέξοδο. Μα μήπως αν ακολουθούσες τον άλλο δρόμο, ήξερες που θα σ΄έβγαζε ;;

Πάρε τη ζωή όπως έρχεται, λένε, είναι σύντομη και σημαντική. Κάνε λάθη δε πειράζει, μη μετανιώνεις, προχώρα, ξανακάνε λάθη, ξέχνα, δημιούργησε, μη διστάζεις, μην εγκλωβίζεσαι
στα "πρέπει", στα κοινωνικά κλισέ, ελευθερώσου. Έτσι πρέπει να ζεις .

Πόσο ευτυχισμένοι είναι εκείνοι ;; Αλήθεια, αλήθεια λένε ;;
" Ακλόνητοι, σιδερένιοι", δε νιώθουν τίποτα, δε καταλαβαίνουν τίποτα ; Αισθήματα, ανθρωπιά, καρδιά, ψυχή δεν υπάρχει ;; Mάλλον φιλοσοφία, φυγή, αυτοεξαπάτηση είναι....

Και η ζωή πόσο αναπάντεχα, απότομα , άγρια καμιά φορά, μεταβάλλει καταστάσεις....
Ζεις κάτι τόσο όμορφο, τόσο σημαντικό, δε θέλεις να τελειώσει ποτέ, ζεις μόνο γιαυτό.
Όλα όμως έχουν αρχή και τέλος, λένε.
Σε πνίγουν τότε οι αναμνήσεις, κυριολεκτικά σε διαλύουν. Ένας σταθμός του τραίνου, μια ζεστή γωνιά σ΄ένα καφέ, μια βόλτα στα μαγαζιά, μια βραδιά, πολύ αργά το βράδυ....

Όμως ΤΕΛΟΣ !! Έτσι είναι η ζωή. Λένε...