ΤΟ ΨΕΜΑ.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου , έτσι απλά, μια και ένα ψέμα με οποιαδήποτε μορφή, αιτία , συχνότητα κιαν ειπωθεί, πιθανότατα να το αντιμετωπίσουμε στη καθημερινότητά μας.

Ούτε φυσικά θα επεκταθώ στα ψέματα και τις υπερβολές των πολιτικών μας. Εξάλλου γίνεται πολιτικός , να το πω ευγενικά, δίχως να υπερβάλλει; Ε, και όταν το παρακάνει στην υπερβολή, ψέματα δε λέει;

Μιλάω λοιπόν για εμάς τους κοινούς θνητούς στη καθημερινή μας ζωή, μέσα στην οικογένεια, τον επαγγελματικό χώρο, με τους φίλους, τις παρέες μας. Μιλάω για όλους εμάς που ισχυριζόμαστε ότι ποτέ δε λέμε ψέματα, απλά δε λέμε όλη την αλήθεια ! Μιλάω για εκείνους που λένε τα αθώα , μικρά και ανώδυνα ψεματάκια, καλοπροαίρετα, γιατί εάν δε τα πουν, μπορεί να προκαλέσουν δυσανάλογο πόνο. Μιλάω για τα κατά συνθήκη ψεύδη. Και τελικά μιλάω για εκείνους που ορκίζονται στα ιερά και όσια ότι λένε την αλήθεια, αλλά δεν έχουν ούτε ιερά ούτε όσια !!

Νομίζω μάλιστα ότι το πρώτο μεγάλο ψέμα μας το λένε οι γονείς μας, όταν με την αθωότητα της παιδικής ηλικίας ,θα τους ρωτήσουμε πως ήρθαμε σε αυτόν το μάταιο κόσμο.
« Ο πελαργός» θα μας απαντήσουν, εξάπτοντας τη φαντασία μας με τόσο όμορφες εικόνες !Μόνοι μας κάποια στιγμή θα ανακαλύψουμε την αλήθεια, όταν διαπιστώσουμε ότι η τόσο… οφθαλμοφανής και… εντοπισμένη σωματική διαφορά ανδρών και γυναικών, δεν χρησιμεύει μόνο για να κάνουμε.. πιπί μας…αλλά εν τη ενώσει διαιωνίζεται το ανθρώπινο γένος !

Αλήθεια πιστεύετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ μα ποτέ δεν λένε ψέματα ; Δεν έτυχε ποτέ στη ζωή τους να θελήσουν να αποκρύψουν την αλήθεια για οποιοδήποτε καλό ή κακό λόγο; Και δεν αναφέρομαι βέβαια σε αυτούς που έχουν αναγάγει το ψέμα τρόπο ζωής.

Θα μου πείτε, μα πράγματι όταν η αποκάλυψη όλης της αλήθειας θα προκαλέσει πόνο, αυτή η καλοπροαίρετη απόκρυψη της, χαρακτηρίζεται σαν ψέμα ; Όταν θεωρήσουμε - όσο υποκειμενικό κιαν είναι αυτό- ότι χρειάζεται να πούμε ψέματα, όταν στη συγκεκριμένη τουλάχιστον στιγμή δεν θα προκαλέσει καμία απολύτως βλάβη, το αντίθετο μάλιστα, πάλι θα κατηγορηθούμε για ψευδολογία ; Ακόμα και στη περίπτωση που ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, όταν πλέον δεν υπάρχει λόγος να μην αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια, εξηγήσουμε για ποιο σοβαρό λόγο την αποκρύψαμε ;

Από την άλλη πάλι μεριά, οι δυσκολίες τις επιβίωσης, η άγρια κοινωνία στην οποία ζούμε, ο ανταγωνισμός παντού, αθέμιτος και συχνά πρόστυχος, ο φθόνος, η προσπάθεια βελτίωσης της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, πιστεύετε ότι ποτέ δεν θα μας οδηγήσουν στο ψέμα ;
Πως κρινόμαστε τότε ;; Θα τα δικαιολογήσουμε όλα ;; Με ένα « τι να κάνω, το κάνουν όλοι, εγώ θα κάνω το μα…..» καλυπτόμαστε ;;

Προσπαθώ να διαχωρίσω τα ψέματα σε «καλά» και σε «κακά», να δικαιολογήσω περιπτώσεις που αυτά ειπώθηκαν με τον ένα ή τον άλλο χαρακτηρισμό, αλλά δυσκολεύομαι. Έτσι κι αλλιώς το « καλό» ή «κακό» τη σημερινή εποχή έχουν αποκτήσει μια απόλυτα υποκειμενική διάσταση, εγωιστικά απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη. Το ίδιο και το «πολύ» ή το «λίγο» , όπως μας συμφέρει τα ερμηνεύουμε.

Να καταλήξω λέγοντας ότι ολόκληρο το πρόβλημα του ψεύδους , ίσως ακόμα και το τι ακριβώς σημαίνει και είναι το ψεύδος, έχουν απολύτως υποκειμενικά κριτήρια ;;

Ίσως να είναι και έτσι, για να βγούμε όλοι αθώοι, καλοπροαίρετοι και δικαιωμένοι !!!

ΥΓ. Πήρα μια απόφαση, αναγκαστικά παρά τη θέλησή μου, εκεί όπου είχε φθάσει η κατάσταση είχα πλέον απογοητευτεί. Θέλησα να την επιβάλλω και προσπάθησα να την ισχυροποιήσω , να μην αφήσω περιθώρια αντίκρουσης , προβάλλοντας ένα ακόμα σοβαρό λόγο για την απόφασή μου αυτή : απέκρυψα, απαρνήθηκα τα αληθινά μου αισθήματα.
Τελικά σκέφτομαι ότι το ψέμα αυτό το είπα στον εαυτό μου, θέλοντας να τον πείσω ότι την απόφαση αυτή έπρεπε πλέον να τη πάρω…