Ήταν μια σχεδόν καθημερινή σκηνή που αντίκριζα. Σε ένα από τους πιο εμπορικούς δρόμους της Αθήνας, λίγο πριν κλείσουν τα καταστήματα, έβλεπα να περνά μια μαυροφορεμένη γριούλα με μαντήλα να της σκεπάζει το κεφάλι της. Κουβαλούσε στη πλάτη της δεμένους σωρούς χαρτιών και κουτιών. Σκυμμένη από το βάρος των χρόνων, θα έπρεπε να ήταν γύρω στα 80 και το βάρος των χαρτιών, βάδιζε αργά, προσεχτικά, δύσκολα. Η φτωχή γριούλα, κάπου θα πουλούσε τη πραμάτεια της να πάρει λίγα χρήματα να επιβιώσει.
Θεωρώ ότι η φτώχεια είναι από τα πιο βασανιστικά, αποτρόπαια, αβάσταχτα φαινόμενα της ζωής. Η ανασφάλεια, η πείνα, η εξάντληση, φωλιάζει μέσα στα άμοιρα αυτά άτομα και τα οδηγεί στην εξαθλίωση.
Θυμήθηκα λοιπόν τη σκηνή με τη γριούλα διαβάζοντας στο τύπο ότι στις 16 Οκτωβρίου συνήλθε στη Μασσαλία η 7η συνάντηση της Στρόγγυλης Τράπεζας για τη Φτώχεια και τον Κοινωνικό Αποκλεισμό των Υπουργών των κρατών μελών της Ε.Ε. 27.
Αναφέρθηκε ότι ένα από τα σημαντικότερα κλειδιά για την επίτευξη κοινωνικής συνοχής είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Κατηγόρησαν το μεγάλο κεφάλαιο ότι κερδοσκοπεί καθώς επίσης και τους Υπουργούς Οικονομίας των κρατών μελών γιατί στις διάφορες συσκέψεις τους δεν μίλησαν ποτέ για το θέμα της φτώχειας.
Συζήτησαν για την εφαρμογή κοινών αρχών για την ένταξη των φτωχών ατόμων στην αγορά εργασίας και τη κοινωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν μια κοινή πολιτική για τα φτωχά άτομα που θα διασφαλίζει ένα ελάχιστο εισόδημα, θέσεις εργασίας και εύκολη πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Δεν ξεχείλισα ξαφνικά από ευαισθησίες και ευσπλαχνία τους φτωχούς, γράφοντας αυτή την ανάρτηση. Πραγματικά η αληθινή φτώχια, όχι η επαιτεία που κατάντησε επάγγελμα, με συγκινούσε πάντοτε. Και δε θα μεταχειριστώ τις συνηθισμένες κλισαρισμένες φράσεις, τις φωνές που λένε πάρτε τα λεφτά των πλουσίων και δώστε τα στους φτωχούς.
Καταρχήν οι σκέψεις μου πάνε στο κράτος μας, που είναι δική του υποχρέωση η κοινωνική φροντίδα των φτωχών ατόμων. Δυστυχώς στην Ελλάδα λέμε πολλά και πράττουμε λίγα. Όλα τα κόμματα λίγο πολύ μιλούν για κοινωνική πολιτική, κοινωνική συνοχή, κοινωνική ισότητα. Όμως αποτελέσματα δεν φαίνονται. Χρειάζεται πολιτική βούληση για την επιλογή και εφαρμογή μιας συγκεκριμένης, εύστοχης και αποτελεσματικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Οι σκέψεις όμως πάνε και σε εκείνους που ο Θεός τους προίκισε με ιδιαίτερες ικανότητες και χαρίσματα και που με αυτές τις «χάρες» τους πλούτισαν υπερβολικά με τον αθλητισμό, το τραγούδι κ.ά. Μπράβο τους και καμάρι τους, καμία αντίρρηση. Δεν αποτελεί όμως πρόκληση για κάποιους άλλους όταν ακούνε τις αμοιβές τους ;
Μήπως δεν αποτελούν πρόκληση οι υπέρογκες αμοιβές, πέραν κάθε λογικής, υψηλόβαθμων στελεχών επιχειρήσεων και τραπεζών ; Μάλιστα το θέμα των αμοιβών αυτών ήρθε στην επιφάνεια και συζητείται ήδη λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης που βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημα και είναι άγνωστη η χρονική της διάρκεια.
Σκέφτηκαν άραγε όλοι αυτοί ότι κάτι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην αντιμετώπιση της φτώχειας, έτσι ιδιωτικά, σιωπηλά . Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκδηλώσει κάποιος τις ευαισθησίες του προς εκείνους που έχουν ανάγκη. Η Αντζελίνα Τζολί π.χ. έχει υιοθετήσει τόσα παιδιά, ενώ άλλοι καλλιτέχνες γυρίζουν στις φτωχές χώρες της Αφρικής προσφέροντας κοινωνικές υπηρεσίες .
Υπάρχουν λοιπόν ευκαιρίες για τη συμμετοχή στη καταπολέμηση της φτώχειας και τη κοινωνική μέριμνα από τους οικονομικά ισχυρούς.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην Εκκλησία. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να κάνει πάρα πολλά για την ανακούφιση των φτωχών ατόμων. Να αφήσει τις εμπορικές δραστηριότητες και τα real estate και να προσφέρει από τα άφθονα χρήματα που έχει για τη περίθαλψη των ατόμων που έχουν ανάγκη. Υπάρχουν μόνο ελάχιστα μεμονωμένα παραδείγματα άξιων ιερέων που φροντίζουν άπορα άτομα της ενορίας τους.
Οι εκκλησιαστικές αρχές έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες. Και είναι απογοητευτικό για να μη το χαρακτηρίσω εξοργιστικό το γεγονός ότι δεν συμβάλλουν ενεργά και με προθυμία στην αντιμετώπιση της φτώχειας.
Θεωρώ ότι η φτώχεια είναι από τα πιο βασανιστικά, αποτρόπαια, αβάσταχτα φαινόμενα της ζωής. Η ανασφάλεια, η πείνα, η εξάντληση, φωλιάζει μέσα στα άμοιρα αυτά άτομα και τα οδηγεί στην εξαθλίωση.
Θυμήθηκα λοιπόν τη σκηνή με τη γριούλα διαβάζοντας στο τύπο ότι στις 16 Οκτωβρίου συνήλθε στη Μασσαλία η 7η συνάντηση της Στρόγγυλης Τράπεζας για τη Φτώχεια και τον Κοινωνικό Αποκλεισμό των Υπουργών των κρατών μελών της Ε.Ε. 27.
Αναφέρθηκε ότι ένα από τα σημαντικότερα κλειδιά για την επίτευξη κοινωνικής συνοχής είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Κατηγόρησαν το μεγάλο κεφάλαιο ότι κερδοσκοπεί καθώς επίσης και τους Υπουργούς Οικονομίας των κρατών μελών γιατί στις διάφορες συσκέψεις τους δεν μίλησαν ποτέ για το θέμα της φτώχειας.
Συζήτησαν για την εφαρμογή κοινών αρχών για την ένταξη των φτωχών ατόμων στην αγορά εργασίας και τη κοινωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν μια κοινή πολιτική για τα φτωχά άτομα που θα διασφαλίζει ένα ελάχιστο εισόδημα, θέσεις εργασίας και εύκολη πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Δεν ξεχείλισα ξαφνικά από ευαισθησίες και ευσπλαχνία τους φτωχούς, γράφοντας αυτή την ανάρτηση. Πραγματικά η αληθινή φτώχια, όχι η επαιτεία που κατάντησε επάγγελμα, με συγκινούσε πάντοτε. Και δε θα μεταχειριστώ τις συνηθισμένες κλισαρισμένες φράσεις, τις φωνές που λένε πάρτε τα λεφτά των πλουσίων και δώστε τα στους φτωχούς.
Καταρχήν οι σκέψεις μου πάνε στο κράτος μας, που είναι δική του υποχρέωση η κοινωνική φροντίδα των φτωχών ατόμων. Δυστυχώς στην Ελλάδα λέμε πολλά και πράττουμε λίγα. Όλα τα κόμματα λίγο πολύ μιλούν για κοινωνική πολιτική, κοινωνική συνοχή, κοινωνική ισότητα. Όμως αποτελέσματα δεν φαίνονται. Χρειάζεται πολιτική βούληση για την επιλογή και εφαρμογή μιας συγκεκριμένης, εύστοχης και αποτελεσματικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Οι σκέψεις όμως πάνε και σε εκείνους που ο Θεός τους προίκισε με ιδιαίτερες ικανότητες και χαρίσματα και που με αυτές τις «χάρες» τους πλούτισαν υπερβολικά με τον αθλητισμό, το τραγούδι κ.ά. Μπράβο τους και καμάρι τους, καμία αντίρρηση. Δεν αποτελεί όμως πρόκληση για κάποιους άλλους όταν ακούνε τις αμοιβές τους ;
Μήπως δεν αποτελούν πρόκληση οι υπέρογκες αμοιβές, πέραν κάθε λογικής, υψηλόβαθμων στελεχών επιχειρήσεων και τραπεζών ; Μάλιστα το θέμα των αμοιβών αυτών ήρθε στην επιφάνεια και συζητείται ήδη λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης που βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημα και είναι άγνωστη η χρονική της διάρκεια.
Σκέφτηκαν άραγε όλοι αυτοί ότι κάτι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην αντιμετώπιση της φτώχειας, έτσι ιδιωτικά, σιωπηλά . Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκδηλώσει κάποιος τις ευαισθησίες του προς εκείνους που έχουν ανάγκη. Η Αντζελίνα Τζολί π.χ. έχει υιοθετήσει τόσα παιδιά, ενώ άλλοι καλλιτέχνες γυρίζουν στις φτωχές χώρες της Αφρικής προσφέροντας κοινωνικές υπηρεσίες .
Υπάρχουν λοιπόν ευκαιρίες για τη συμμετοχή στη καταπολέμηση της φτώχειας και τη κοινωνική μέριμνα από τους οικονομικά ισχυρούς.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην Εκκλησία. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να κάνει πάρα πολλά για την ανακούφιση των φτωχών ατόμων. Να αφήσει τις εμπορικές δραστηριότητες και τα real estate και να προσφέρει από τα άφθονα χρήματα που έχει για τη περίθαλψη των ατόμων που έχουν ανάγκη. Υπάρχουν μόνο ελάχιστα μεμονωμένα παραδείγματα άξιων ιερέων που φροντίζουν άπορα άτομα της ενορίας τους.
Οι εκκλησιαστικές αρχές έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες. Και είναι απογοητευτικό για να μη το χαρακτηρίσω εξοργιστικό το γεγονός ότι δεν συμβάλλουν ενεργά και με προθυμία στην αντιμετώπιση της φτώχειας.
26 σχόλια:
Εκκλησία..
Άστο νυχτιάτικα...
Κατα τ'άλλα συμφωνούμε απολύτως, με μια ένσταση, τους κατά συνείδηση άστεγους και προφανώς φτωχούς...
Υπα΄ρχουν κάποιοι στην περιοχή μου που αρνήθηκαν να μείνουν στα δωμάτια που τους παραχωρεί ο Δήμος.
Δενξέρω πως και γιατί.
Θέλουν να είναι έξω στο δρόμο...
Και ναι, να τα πάρουμε και να τα μοιράσουμε, καμία αντίρρηση...
Δυστυχώς όμως μετά από μερικά χρόνια πάλι έτσι θα γίνει...
Καταλαβαίνουμε όλοι γιατί...
Πηγα διακοπες φιλε μου σε ενα νησι και σε συζητηση που καναμε με κατοικους διαπιστωσα πως τη ζωη εμεις την περιπλεκουμε.
Ηταν καποιος που μου ειπε οτι οι μόνες του ασχολιες ειναι οι ελιες και το ψαρεμα. Τον ρωτησα και αν του φτανουν τα λεφτα που βγαζει.
Μου περισευουν μπορω να πω μου απαντησε.
Εχω το σπιτακι μου, τις ελιες τις στελνω στον συνεταιρισμο και βγαζω το λαδι της χρονιας για την οικογενεια μου (η γυναικα του και δυο παιδια 10 και 12 χρονων) μου περισσευει κιολας και το πουλαω ή στον συνεταιρισμο ή σε πελατες που μου το ζητανε. Στον κηπο μου εχω και αρκετα ζαρζαβατικα για δικη μας μόνο καταναλωση και με το ψαρεμα βγαζω παλι ενα μεροκαματο ικανοποιητικο με βοηθαει και ο μεγαλος μου γιος. Μονο το ψωμι αγοραζω που και που για να βγαζει το μεροκαματο του και ο φουρναρης, αν και πολλες φορες φτιαχνουμε δικο μας. Ειμαστε ευτυχισμενοι δοξα τω θεω.
Φιλε μου περιεγραψα τη ζωη ενος απλου ελαιοπαραγωγου, ενος απλου ψαρα.
Ο φτωχος που εχει αναπηρια χρειαζεται πραγματι την αμεριστη προνοια απο την πολιτεια και την συμπαθεια και βοηθεια τη δικη μας.
Δεν θελω να φανω σκληρος αλλα ολοι οι αλλοι δεν ειναι φτωχοι ειναι ή τεμπεληδες ή επαγγελματιες ζητιανοι (δηλ με λεφτα).
Σε ρωταω ποσο δυσκολο ειναι να γινουν ψαραδες, παραγωγοι ελιας ή αλλων προϊοντων, στο χωριο τους και οχι φτωχοι στην πρωτευουσα και στις αλλες πολεις;
Αν του πεις να παει στο νησι του ή σε ενα νησι τελος παντων θα σε δει με μισό ματι.
Επιλογη τους ειναι να μενουν φτωχοι οσο σκληρο κι αν ακουγεται αυτο, ειναι αληθεια και μιλαω για την Ελλαδα φυσικα με το τοσο τεραστιο πλουτο που λεγεται θαλασσα.
Επειδή δεν μπορούν να γίνουν όλοι ψαράδες, νομίζω ότι η απάντηση μπορεί να την δώσει μόνο μια σωστή ανάπτυξη του τόπου. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο θάλασσα, είναι πολλά άλλα. Έχουμε ανάγκη μια πράσινη ανάπτυξη και μια δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, όπως και του ΑΕΠ, όπου υπάρχει μεγάλη ανισότητα μετάξι περιφέρειας και του κέντρου. Όλα αυτά θέλουν όμως πολιτική βούληση και είναι θέμα επίλογων. Απλά, εμείς δεν επιλεγούμε την ολιγαρχία, αλλά τον λαό!
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και με την νίκη!
ποτέ βέβαια δεν ξέρεις πώς μπορεί να διαχειρίζεται κανείς από αυτά τα μεγαλοστελέχη ή μεγαλοκάτι την περιουσία τους. φαντάζομαι δεν θα έχουν βγάλει και ντελάλη.
αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση και ο λαζόπουλος, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κανείς για αυτό που κάνει και για τον τρόπο που το κάνει, είπε κάτι πολύ σωστό. οι κυβερνήσεις λένε ότι δεν έχουν λεφτά για να δώσουν στους φτωχούς. και μόλις ξέσπασε η κρίση έδωσαν εκατομμύρια για στήριξη στις τράπεζες. για εκεί τα βρήκαν να τα δώσουν
Και γω που νόμιζα(;;;) ότι τέτοιες εικόνες μόνον εδώ βλέπω!
patsiouri μου οι κατά συνείδηση άστεγοι είναι άλλη υπόθεση, είναι αν θέλεις μια φιλοσοφία τους και αρνούνται οτιδήποτε άλλο.
Λείπει όμως η ευαισθησία απο αυτούς που τα έχουν, εκτός λίγων πραγματικά λαμπρών παραδειγμάτων.
Τώρα οτι μετά απο μερικά χρόνια πάλι έτσι θα γίνει, εδω πάμε σε πολιτικές επιλογές,πολιτική φιλοσοφία σε πράξη αν θέλεις.
Για να πω την αλήθεια πάντως, δεν είναι μόνο η σύσκεψη που έγινε για τη φτώχεια και η σκηνή με τη γριούλα που με έκαναν να γράψω αυτό το ποστ, αλλά και μια άλλη κατάσταση, που ας μένει όμως....
vagnes δεν υπάρχει αμφιβολία οτι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σαν το ψαρά που αναφέρεις, αυτοί που έχουν τη δύναμη να δημιουργήσουν οτι μπορούν και να αρκεστούν σ΄αυτά. ΄Ομως δεν είναι όλοι έτσι και δε θα έλεγα οτι οι φτωχοί είναι τεμπέλιδες. Δε ξέρει κανείς πως έφτασαν στο σημείο της φτώχειας,αν προσπάθησαν να κάνουν κάτι και αν απέτυχαν.
Ειναι σκληρή η φτώχεια, κανείς δε τη θέλει. Όπως σκληρή είναι και η ζωή,δίχως να ξέρεις που μπορεί ια μέρα να σε οδηγήσει.
agapi θε συμφωνήσω μαζί σου οτι η αντιμετώπιση της φτώχειας, όπως και άλλων καταστάσεων, είναι θέμα πολιτικής και πολιτικής βούλησης.
Μόνο που ακούγεται συχνά αυτή η ανακατανομή του πλούτου, αλλά πάντα οι ίδιοι έχουν τα πλούτη.
Μακάρι να γίνει ΄κάτι σωστό και να εκλείψει αυτή η ανισότητα.
vad αμ δε βλέπεις τέτοιες εικόνες μόνο εκεί που βρίσκεσε. Αφησέ τα καλύτερα και μη χειρότερα.
tovene592,δίκαιο είχε ο Λαζόπουλος για τις τράπεζες, αλλά αυτές είναι κράτος, κάνουν ο,τι θέλουν. Αν τις κατηγορίσεις θα σου απαντήσουν οτι προστατεύουν τα χρήματα των μετόχων τους !!
΄Εσπευσαν να τις σώσουν με τόσα χρήματα. Τουλάχιστον να μη χάσουν τα λεφτάκια του ο κοσμάκης.
Αγαπητέ φίλε, από όπου κ αν το πιάσεις..βρωμάει!!! Αν ήθελαν δε θα υπήρχε φτώχια.. απλά..
Και αυτό είναι το πιο εξοργιστικό. Ζούμε σε μια απίστευτα διπρόσωπη κοινωνία..
Υπάρχουν χιλιάδες συμφέροντα που θέλουν να υπάρχουν οι φτωχές χώρες στο πλανήτη, τους εξυπηρετούν..
Τέλοσπαντων, το πιο τραγικό είναι οτι οι περισσότεροι είμαστε εν δυνάμει φτωχοί, και εν δυνάμει άστεγοι.. Έχω ακούσει τραγικές ιστορίες για τους άστεγους.. οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι άνθρωποι, που μια λάθος στιγμή, ή κίνηση και η ζωή τους ήρθε .. όλη ανάποδα!
Μου έδωσες μια όμορφη ιδέα για post δε ξέρω αν θα προλάβω να το φτιάξω..πάντως με έβαλες σε σκέψεις.
Μπράβο σου για το post, να συνεχίσεις να γράφεις για όσα σε ενοχλούν και όσα εχεις στη ψυχή σου..Τη καλησπέρα μου, φιλιά.
Αρτιστάκι μου οι φτώχεια στις χώρες της Αφρικής είναι πράγματι τραγική και συμφωνώ οτι απλά συμφέρει σε κάποιους να διατηρούν τη κατάσταση εκεί. Τους συμφέρει αυτό, τους αρπάζουν οτι βγάζει η πλούσια σε πανάκριβα προΐόντα γη τους και τους αφήνουν στη πείνα.Αυτό είναι απλά έγκλημα.
Το οτι είμαστε εν δυνάμει φτωχοί και εν δυνάμει άστεγη,είναι δυστυχώς απόλυτα αληθινό, έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μας.Και αν θές να το προχωρήσω, η διεθνής οικονομική κρίση δε μας έχει έρθει ακόμα εδώ. Αλλά ας μην προχωρήσω άλλο.
Χαίρομαι και ανυπομονώ να δω το ποστ σου. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη ποιότητά του.
Γράφω πάντα με τη ψυχή μου. Και ομολογώ οτι καμιά φορα το ξανασκέφτομαι, γιατι νιώθω οτι μου βγαίνει μια υπέρμετρη ευαισθησία, μια απαισιοδοξία. Αυτός όμως είμαι και δε θέλω να αλλάξω.Πάντως εσύ θα πρέπει να με καταλαβαίνεις,μια και οι δύο σιγοτραγουδάμε για το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας.... Έτσι θα τα ξαναβάφαμε....
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί το ίδιο κάνω και εγώ.
Σίγουρα θα έχω κατηγορηθεί, όχι και λίγες φορές. Δε με αφορά όμως.
Το να με αισθανθεί έστω και ένας, είναι μεγάλη χαρά. Καληνύχτα.
H εκκλησία; Η εκκλησία θα βγάλει έρανο και θα επενδύσει στην ευσπλαχνία μας. Από εκεί και πέρα θα περιφρουρήσει την αμύθητη περιουσία της γιατί έρχονται χαλεποί καιροί...
Καλησπέρες!
roadartist, μα και εγω δε μπορώ να κάνω κάτι άλλο απο αυτό που νιώθω και θα γράφω πάντα σύμφωνα με τα συναισθήματά μου.
Πάντως αν σου φτάνει και ενας που να σε καταλαβαίνει, εγω είμαι εδώ στα σίγουρα...
Καλημέρα και φιλιά.
cindy μου βέβαια θα πάρουν μέτρα και οι της εκκλησίας προκειμένου μη χάσουν τις περιουσίες που έχουν μαζέψει.
Βλέπεις, συχνά και το καλύτερο,το ωραιότερο πράγμα ,στα χέρια αδέξιων, τρισάθλιων,ανίκανων ανθρώπων, πολύ εύκολα καταστρέφεται.
Κοίταξε εσύ να περνάς καλά, νάσαι πάντα καλά και μέχρι να γυρίσεις πάλι εδω, θα έχουν φτιάξει τα πράγματα.
(οτι θάχουν φτιάξει μη το πέρνεις και στα σοβαρά !!!)
Καλημέρα όλη μέρα.
:)
Σε ευχαριστώ.. Πάρα πολύ σημαντικό αυτό στο γράφω από τη καρδιά μου! Καλό απόγευμα..
Λεοντοκαρδε μου
καλα θα ηταν να τα ακουν οι υπευθυνοι για την φτωχεια στον πλανητη αυτα που λες.Ο κοσμος ο,τι μπορει κανει για τον πλησιον...δεν σωζεται ετσι ομως η κατασταση.
πολλα φιλια
faraona μου ο κααθένας πλέον βλέπει και κρίνει απόλυτα υποκειμενικά κάθε κατάσταση, ακόμα και το θέμα της φτώχειας. Και αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης κάθε προβλήματος αφορά ακόμα και ολόκληρα κράτη. Κοιτα τι γίνεται στις φτωχές χώρες της Αφρικής. Κατά εκατοντάδες πεθαίνουν εκεί απο τη πείνα και την έλειψη φαρμάκων. Και αντί γιαυτά που τους λείπουν, στέλνουν στρατό !!
Τέλος πάντων, αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση, τίποτα δε πρόκειται να γίνει.
Καλή σου μέρα.
Kαμιά φορά οι φτωχοί δεν είναι αυτοί που περιφέρονται άστεγοι στους δρόμους και τα πάρκα ρακένδυτοι και επαίτες!! Γι'΄αυτούς κρατώ πολλές επιφυλάξεις μήπως και είναι δική τους επιλογή αυτός ο τρόπος ζωής για τους δικούς τους λόγους ή και για λόγους κοινωνικούς βέβαια, όπως ναρκωτικά, αλκοολισμός κ.α.
Υπάρχουν αληθινοί φτωχοί που όπως λέει και ο @Vagnes μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και με ολιγάρκεια!
Υπάρχουν τρόποι σήμερα να βγάλεις ένα μεροκάματο, έστω και φτωχό για να μη ζεις στο πεζοδρόμιο! Αυτοί που είναι εκεί, δεν χρειάζονται χρήματα, κοινωνική πρόνοια και περίθαλψη χρειάζονται ίσως και ψυχολογική υποστήριξη γιατί στην πλειοψηφία τους είναι άρρωστοι άνθρωποι!
Κάπου διάβασα:"Λυπάμαι τους πλούσιους γιατί ζούν με το άγχος ότι έχουν πολλά να χάσουν, ενώ οι φτωχοί όχι"!!
Και ένα άλλο: Από το φτωχό λείπουν πολλά, από τον άπληστο λείπουν όλα!!
Καλό βράδυ Λεοντόκαρδε!
Μαριάνα μου δε θα διαφωνήσω μαζί σου για όσα γράφεις για τους δήθεν φτωχούς,για τους τεμπελιδες που βαριούνται να βρούν μια δουλειά,όταν μάλιστα όλες οι δουλειές είναι αξιοπρεπείς.
΄Ομως όταν βλέπω υπερήλικες φτωχούς να σέρνονται και ιδιαίτερα γυναίκες, καίγεται η καρδία μου.
όσο για κρατική περίθαλψη.....
Πολύ εύστοχα τα όσα έχεις διαβάσει και μεταφέρεις.
Καλό απόγευμα.
Εγώ πεινούσα και εσείς κάνατε συνέδρια για τις ηθικές επιπτώσεις της πείνας μου..
φιλανθρωπικά γκαλά για να μου δώσετε ένα ξεροκόμματο...
καπιταλιστικο κουμουνι, δε ξέρω γιατί μου απαντάς έτσι. Δε καταλαβαίνω γιατί απευθύνεσαι σε μένα για συνέδρια κτλ. Έτσι κιαλλιώς δεν ήμουνα εγω εκείνος που θα καθόριζε παρόμοια θέματα. Εγω απλά εξέφρασα τη συμπάθεια μου για τα άτομα που υποφέρουν απο τη φτώχεια. Και σε διαβεβαιώ οτι ουτε ήμουνα ούτε είμαι ιδιαίτερα σήμερα ικανός να προφέρω κατι παραπάνω παρά μόνο τη σμπάθειά μου. Αυτά.
Η γριούλα χαρακτηριστική και γνώριμη φιγούρα του εμπορικού δρόμου που αναφέρεις. Τη θυμάμαι....
Τώρα περί φτώχειας, έχω κάνει και συνεχώς κάνω παρόμοιες σκέψεις περί ίσης και δίκαιης ανακαταδιανομής του παγκοσμιου πλούτου, όπου δε θα υπήρχε φτωχός και πειναμένος αλλά.... τι λέω τώρα;....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@ φυρδην-μιγδην, αυτό είναι ακριβώς το τραγικό : ούτε τα πλούσια κράτη ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στην εξάλειψη της φτώχειας στα φτωχά μέρη του κόσμου, όπου η πείνα θερίζει, αλλά ουτε εδω γίνεται τίποτα αποτελεσματικό για τους δικούς μας φτωχούς ανθρώπους.
Ειναι η εποχή της αδιαφορίας και της απονιάς.
Απο ελπίδα ;;.....
Δημοσίευση σχολίου