Ένα μικρό, συμπαθητικό θεατράκι, χωμένο κάπου σε μια πάροδο πίσω από τη Πάντειο, φιλοξένησε ύστερα από πολύ καιρό, τη θεατρική μου έξοδο.
"Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα." του Ευγένιου Ο΄Νιλ.
Έργο βαρύ και δύσκολο.
Πατέρας και μάνα με τα δύο τους παιδιά, ζώντας το παρών τους, σε μια πάλη ενάντια στο παρελθόν και στο μέλλον τους.
Η τραγική μορφινομανής μάνα, σε μια στιγμή μέσα στις ψευδαισθήσεις της, αδυνατώντας να αποδεχθεί αλήθειες, λέει μια φράση που στάθηκε η αιτία να γράψω αυτό το σύντομο ποστ.
« Το παρελθόν είναι το παρών και το μέλλον μας».
Βρίσκω σ΄αυτή τη φράση μια απόλυτα αληθινή απεικόνιση της διαδρομής της ζωής μας. Θεωρώ ότι το παρελθόν, μας κυνηγά πάντα, μας συνοδεύει στα σημερινά και στα μελλοντικά. Δε ξέρω σε ποια στιγμή στη ζωή μας, σε ποιο βαθμό και ποια γεγονότα που μας συμβαίνουν, επηρεάζουν καθοριστικά τον τρόπο που ζούμε, τη φιλοσοφία αν θέλετε της ζωής μας. Ίσως και να μη μπορούμε να τα διαχωρίσουμε, ή ακόμα να υπάρχει ένα και μόνο σημαντικό γεγονός που μας "ακολουθεί".
Δε νομίζω ότι το παρελθόν είναι απλά μια «συλλογή» εμπειριών. Ούτε και μιλώ για αναμνήσεις που απλά μπαινοβγαίνουν κάποιες στιγμές στις σκέψεις μας, έτσι φευγαλέα , για να ξαναγυρίσουν κάποια άλλη στιγμή.
Θεωρώ το παρελθόν μας ένα είδος «συνόλου» ζωής που φωλιάζει,εδραιώνεται βαθειά μέσα μας, στεριώνει εκεί και ασυνείδητα, αθόρυβα, καθορίζει συμπεριφορές στο παρών και στο μέλλον μας, ίσως δίχως να το αντιλαμβανόμαστε.'Ολα πέρνουν μια μορφή αυτοματισμού.
Αυτό που ισχυρίζονται άλλοι ότι πρέπει να ζούμε το σήμερα, το εφήμερο, δίχως να ανατρέχουμε στο χθές και να μας απασχολεί το αύριο, ακόμα και αυτοί νομίζω ότι ενδόμυχα είναι δεμένοι με το παρελθόν τους.
Δε θα ήθελα να πω τίποτα παραπάνω. Θεωρώ ότι το έργο του Ο΄Νιλ , το νόημά του, στηρίζεται σ΄αυτή τη φράση της μάνας.
Δε μπορεί να ξεφύγεις από το παρελθόν σου, ούτε στο παρών, ούτε στο μέλλον σου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
το παρελθόν είναι σαν την ιστορία ενός λαού. αν δεν την ξέρεις, δεν την γνωρίζεις και δεν έχεις μάθει από αυτήν δεν μπορείς να προχωρήσεις στο μέλλον. αλλά και να προσκαλλάσαι μόνιμα σε αυτήν δεν πάει μπροστά το πράγμα.
μαθαίνω από το πριν, πετώ και κρατώ ό,τι νομίζω και συνεχίζω και χτίζω
Δεν μπορείς ναι, αλλά τις περισσότερες φορές είναι για καλό.
tovene το παρελθόν μας ασφαλώς δε μπορεί να το ξεχνάμε, να το αγνοούμε. Και ίσως συχνά ανατρέχουμε σ΄αυτό, αφου μας έχει αφήσει σημάδια ,καμιά φορά ανεξίτηλα.
Στο έργο που παρακολούθησα, το παρελθόν του καθενός, έχει μετατρέψει τη ζωή της οικογένειας σε ένα πραγματικό δράμα.
Δε ξέρω,ίσως είμαι ακόμα επιρρεασμένος απο το έργο.
Καλό Σαβ/ακο.
matrix όπως λέω και πιο πάνω, το παρελθόν στη περίπτωση του έργου του Ο΄Νιλ καταστρέφει και τους τέσσερης, με την έννοια οτι συμβιώνουν με δυσκολία μέσα στο σπίτι τους,κάνοντας αφόρητη τη ζωή ο ένας στον άλλο.
Θα μου πείς, εντάξει, θεατρικό έργο είναι. Σύμφωνοι, αλλά πιστεύω οτι το παρελθόν μας, με τον ένα ή άλλο τρόπο, μας κατευθύνει στη ζωή μας και "ξεσπά" πολλές φορές δίχως να το καταλαβαίνουμε.
Καλό Σαβ/ακο.
Ένα βιογραφικό του συγγραφέα που έπρεπε να βγει για το κοινό 25 χρόνια μετά από το θάνατο του. Περιγράφει μια αυγουστιάτικη μέρα όταν ένα παιδί μαθαίνει ότι η μάνα του, εθισμένη στην μορφίνη, έχει φυματίωση και πρέπει να πάει στο σανατόριο.
Όλο το παρελθόν, όλη η πάλη της ψυχής ενός παιδιού μέσα στο σώμα ενήλικα, καλά κρυμμένη. Το μομφή για τα αγαπημένα πρόσωπα και η συγχώρεση. Το ημερολόγιο και η ψυχανάλυση μιας ζωής και η πηγή της δημιουργίας μέσα από το βασανιστήριο της χαμένης αθωότητας. Το παρελθόν με ένα η με τον άλλον τρόπο, μπορεί να σε βοηθήσει να κτίζεις το παρόν και το μέλλον σου. Πως θα γίνει αυτό- είναι θέμα της προσωπικότητας του καθενός.
agapi κάνεις μια πολύ σωστή ανάλυση.
Εχω 'ομως μια μικρή αμφιβολία εαν το παρελθόν σε βοηθάει να φτιάξεις το παρών και το μέλλον. Λέγεται συχνά οτι εαν ξαναζούσαμε, θα κάναμε τα ίδια σφάλματα. Το λέμε στον εαυτό μας και το πιστεύουμε. Νομίζω οτι το παρελθόν μένει μέσα μας,αλλά κατά κάποιο περίεργο τρόπο,σιωπηλά,δε μας εγκαταλείπει στο σήμερα και το αύριο.
Διαμορφώνει συμπεριφορές ζωής.
΄Εχεις όμως δίκαιο όταν λες οτι είναι και θέμα προσωπικότητας του καθενός, όπως και τόσα άλλα πράγματα.
Καλό Σαβ/ακο.
Οτι είμαστε είναι η μνήμη μας.. με άλλα λόγια..
Το παρελθόν συνιστά το τι είμαστε σήμερα..
Μονο που δε θα έπρεπε να μας πονά, αλλά όσα ζήσαμε να σας δυναμώνουν και να μας δίνουν ώθηση για τη συνέχεια.
Ωραία τα μικρά θεατράκια, και πολύ καλές οι θεατρικές εξόδοι..να το κάνεις συχνότερα :)
Leondokarde μου
με καλυψε η roadartist με το σχολιο της.
Ακριβως οπως το λεει ...το παρελθον να γινεται για ολους εφαλτηριο για ενα καλυτερο αυριο.
καλο βραδακι ευχομαι
Με άλλα λόγια εγώ θα έλεγα ότι το πριν είναι το μυαλό του μετά.
Φαίνεται ότι τη μοίρα μας την προκαθορίζουμε εμείς!
Πολύ ενδιαφέρον το θεατράκι που παρακολούθησες Λεοντόκαρδε!
Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα @φίλε μου!
Αρτίστα μου, το παρελθόν του καθενός απο τους ήρωες του Ο΄Νιλ κατέστρεφε σιγά σιγά το παρών τους και ασφαλώς και το μέλλον τους. Ζούσαν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον ,τυρανόντας ο ένας τον άλλο, μόνο και μόνον γιατί έσερναν μαζί τους το παρελθόν τους.
Εντάξει, θεατρικό έργο ήταν, απλά περνούσε ένα μήνυμα.
Θα ξαναπηγαίνω στο θέατρο που το είχα εγκαταλειψει τελευταία.
faraona μου, το ίδιο θα έλεγα και σε σένα, όπως στην Αρτίστα μας.
Φυσικά, ασφαλώς μαθαίνουμε απο το παρελθόν μας. Όμως καμιά φορά ενα σημαντικό γεγονός του παρελθόντος μας, μας κυνηγά σε όλη μας τη ζωή και σχεδόν καθορίζει και το παρών και το μέλλον μας.
Μαριάνα μου καλή μου φίλη, είμαι απο εκείνους που δυσκολεύομαι να δεχθώ οτι εμείς καθορίζουμε τη ροή της ζωής μας,δίχως τη "παρέμβαση" της μοίρας, τουλάχιστον ορισμένες φορές.
Πιστεύω οτι αυτό που λέγεται "ήταν η μοίρα του", είναι απόλυτα αληθινό. ΄Ισως να είμαι λόγο προκατειλημμένος, γιατί εμένα οι Μοίρα μου έπαιξε παιγνίδια.
Τέλος πάντων,δε μπορώ να μην δεχθώ αυτό που λές, "το πρίν είναι το μυαλό του μετά" τουλάχιστον σαν μάθημα για να διορθώνουμε το "μετα".
Συμφωνώ μαζί σου.
Δε μπορείς να ξεφύγεις.
Ότι και να κάνεις.
Αν είανι ζόρικο το απρελθόν, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παρατάξεις τις κατάλληλες άμυνες και να το χρησιμοποιήσεις έτσι ώστε να σε κάνει καλύτερο.
Χρειάζεται δύναμη χαρακτήρα όμως...
Αλλιώς, ντουγρού στη μορφινούλα σαν την ηρωίδα...
patsiouri μου, υπάρχουν στιγμές,αν θέλεις γεγονότα απο το παρελθόν του καθενός μας, που οχι μόνο σε κυνηγούν για όλη σου τη ζωή, αλλά ο,τι και να κάνεις,έστω κιαν δε το θέλεις, έστω κιαν προσπαθήσεις,είναι ίσως πλέον αργά να τα "αποβάλλεις".
Ειμαι απο εκείνους που πιστεύουν πολύ και στη Μοίρα και τότε ...αλίμονο.
Όσο για δύναμη χαρακτήρος , ναι , πολλά εξαρτόνται απο το χαρακτήρα μας,τις αντιστάσεις μας και τη δύναμή μας.
Τέλος πάντων, μια και μιλάμε για θεατρικό έργο,μου άφησε κάτι μέσα μου...
Μόνο που εγώ νομίζω πως το παρελθόν πρέπει να μένει πίσω. Για να αφήνει χώρο στο παρόν και το μέλλον. Το μέλλον δεν θέλει δεκανίκια. Θέλει ανοιχτούς ορίζοντες!
cindy μου, βασικά όπως λένε, συμφωνώ μαζί σου σε όσα λες.
Δεν μιλώ όμως γενικά για το παρελθόν μας που πράγματι πρέπει να το αφήνουμε πίσω μας, να μαθαίνουμε και να προχωράμε μπροστά δυναμικά.
Μιλάω για σημαδικό γεγονός του παρελθόντος, που όσο κιαν προσπαθήσουμε, όσο κιαν το θέλουμε,αποτελεί καθοριστικό παράγωντα για τη ζωή μας.
Μας σημαδεύει ανεξίτηλα, θέλουμε δε θέλουμε. Και δυστυχώς ,τέτοια γεγονότα,είναι πιθανόν να μας συμβούν.
Σε ευχαριστώ πολύ που δεν με ξεχνάς, παρά τις σπουδές σου και τα σοβαρότερα πράγματα που έχεις να κάνεις εκεί.Και να ξέρεις οτι μου κάνεις πολύ καλό και το έχω ανάγκη.
Νάσαι πάντα καλά κορίτσι μου.
Στο προφίλ μου στο sync.gr έχω γράψει πως "χωρίς να παραμένω προσκολλημένη στις "μνήμες" το βλέμμα μου διατρέχει τις καλές και τις κακές "καθημερινότητες". Μέσα από αυτές προσπαθώ να συγκεράσω το "χθές" με το "σήμερα" σε ένα "διαχρονικό παρόν"χρησιμοποιώντας τη γνώση του χθες με τις καλές και τις κακές πτυχές του για να χτίσω ένα καλύτερο αύριο."
Πιστεύω πως το χθες ό,τι και να κάνουμε δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε, το κουβαλάμε μέσα μας...έχουμε ζυμωθεί με αυτό, είναι ένα κομμάτι της υπόστασής μας...
Αρκεί να μην επαναπαυόμαστε σε αυτό....η ζωή είναι το σήμερα και το αύριο...Στο χέρι μας είναι πως θα αξιοποιήσουμε το παρελθόν (τις θετικές και τις αρνητικές μας στιγμές)
Καλό βράδυ leondokarde
dyosmaraki δε θα διαφωνήσω μαζί σου σε γενικές γραμμές. Ασφαλώς το χθες μας οδηγεί στο σήμερα και το αύριο, δίνοντάς μας εμπειρίες που στηρίζουν τη ζωή μας,μας ολοκληρώνουν, μας γεμίζουν.
Μιλώ όμως για ένα κάποιο γεγονός του παρελθόντος πού σημαντικό, σημαδιακό,καθοριστικό,που πλέον δεν αποτελεί ένα απλό συμβάν.Αυτό το γεγονός του παρελθόντος,ριζώνει μέσα μας, μας κυνηγά στη κυριολεξία και μας αφήνει ανεξίτηλα οχι μόνο τα σημάδια του, αλλά προσδιορίζει πλέον τη καθημερινή μας συμπεριφορά,τη ζωή μας όπως πλέον τη ζούμε.
Δε ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, ίσως επειδή έχω μια κακή εμπειρία νίωθω μέσα μου τι θέλω να πω ,αλλά δε μου βγαίνει καθαρά.
Τέλος πάντων, ο καθένας με παρελθόν, παρών και μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου