Δεν είχα υπόψη μου να γράψω αυτό το ποστ. ΄Ένα θεατρικό έργο θα πήγαινα να δω , ύστερα από τη σύσταση της roadartist πριν κάποιες μέρες.
Μας πρότεινε να δούμε το έργο Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ,με τη Ν.Μεντή που παίζεται στο θέατρο Βασιλάκου.
Θυμήθηκε μάλιστα ότι θα πήγαινα σήμερα να δω το έργο και περιμένει τις εντυπώσεις μου.
Επιτρέψτε μου λοιπόν φίλοι μου να αφιερώσω κατεξοχήν το ποστ αυτό στη
ROADARTIST.
Της το οφείλω.
Ένα μικρό θεατράκι με καναπεδάκια δίχως διακριτά χωρίσματα θέσεων στο Κεραμικό.
Ένα όμορφο μπαράκι με τραπεζάκια και αναπαυτικά καθίσματα για να απολαύσεις το καφέ σου.
Σε προδιαθέτει αυτό το ζεστό περιβάλλον.
Συγκλονιστικό το έργο.
Συγκλονιστική η Ν.Μεντή.
Απλή και ευρηματική η σκηνοθεσία. ΄Ένα κρεβάτι και ένα ζευγάρι παπούτσια, νοερά, η γωνιά του συζύγου. ΄Ενας ξύλινος πάγκος, η γωνιά της μάνας. Ένα τσιγάνικο αποκριάτικο φόρεμα, της εγγονής.
Και η Μεντή μόνη, να γεμίζει τη σκηνή.
Έξοχη, απολαυστική, εκφραστική, ζωντανή.
Φοβερές οι στιγμές των ψυχικών εναλλαγών της. Ανοίγει διάπλατα τη ζωή της σε εμάς. Από τη δραματική φυγή της οικογένειάς της από τη Σμύρνη, στο χαμό του συζύγου της, της μάνας, της κόρης ,της εγγονής.
Μια συνεχής εναλλαγή συναισθημάτων από το δράμα στο σαρκασμό, ακόμα και στον αυτοσαρκασμό, από το χιούμορ στην ειρωνεία, να αποτυπώνονται όλα στις εκφράσεις του προσώπου της Μεντή και στις κινήσεις της.
Απολαυστικές οι στιγμές που περιγράφει το πάθος της για τη πόκα που την οδηγούσε να πουλά τα πάντα για να έχει χρήματα να παίζει.
Aπολαυστική όταν περιγράφει τη συνομιλία με τη κόρη της θέλοντας να την πείσει ότι αφού το τραπεζάκι είναι αντίκα, είναι άχρηστο, προκειμένου να το πουλήσει κιαυτό !
Και εξιστορώντας τους σταθμούς της ζωής της να περιγράφει όλες εκείνες τις ψυχικές της διαθέσεις και περιστατικά που την οδηγούσαν στο γράψιμο, πρώτα με τη ψυχή και μετά με το χέρι όπως έλεγε, ενώ ακούγαμε τους μελοποιημένους στίχους της.
Δε θάθελα να γράψω κάτι παραπάνω, νιώθω τα λόγια μου λειψά.
Καθόμουν στη πρώτη σειρά. ‘Όρθιος όπως όλοι μας, φώναζα ασυγκράτητος μπράβο στη Μεντή, έτσι αυθόρμητα…
Το ίδιο αυθόρμητα και ειλικρινά θέλω να πω :
Σ΄ευχαριστώ καλή μου ROADARTISΤ.
Σ΄ευγνωμονώ Ν.ΜΕΝΤΗ.
Μας πρότεινε να δούμε το έργο Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ,με τη Ν.Μεντή που παίζεται στο θέατρο Βασιλάκου.
Θυμήθηκε μάλιστα ότι θα πήγαινα σήμερα να δω το έργο και περιμένει τις εντυπώσεις μου.
Επιτρέψτε μου λοιπόν φίλοι μου να αφιερώσω κατεξοχήν το ποστ αυτό στη
ROADARTIST.
Της το οφείλω.
Ένα μικρό θεατράκι με καναπεδάκια δίχως διακριτά χωρίσματα θέσεων στο Κεραμικό.
Ένα όμορφο μπαράκι με τραπεζάκια και αναπαυτικά καθίσματα για να απολαύσεις το καφέ σου.
Σε προδιαθέτει αυτό το ζεστό περιβάλλον.
Συγκλονιστικό το έργο.
Συγκλονιστική η Ν.Μεντή.
Απλή και ευρηματική η σκηνοθεσία. ΄Ένα κρεβάτι και ένα ζευγάρι παπούτσια, νοερά, η γωνιά του συζύγου. ΄Ενας ξύλινος πάγκος, η γωνιά της μάνας. Ένα τσιγάνικο αποκριάτικο φόρεμα, της εγγονής.
Και η Μεντή μόνη, να γεμίζει τη σκηνή.
Έξοχη, απολαυστική, εκφραστική, ζωντανή.
Φοβερές οι στιγμές των ψυχικών εναλλαγών της. Ανοίγει διάπλατα τη ζωή της σε εμάς. Από τη δραματική φυγή της οικογένειάς της από τη Σμύρνη, στο χαμό του συζύγου της, της μάνας, της κόρης ,της εγγονής.
Μια συνεχής εναλλαγή συναισθημάτων από το δράμα στο σαρκασμό, ακόμα και στον αυτοσαρκασμό, από το χιούμορ στην ειρωνεία, να αποτυπώνονται όλα στις εκφράσεις του προσώπου της Μεντή και στις κινήσεις της.
Απολαυστικές οι στιγμές που περιγράφει το πάθος της για τη πόκα που την οδηγούσε να πουλά τα πάντα για να έχει χρήματα να παίζει.
Aπολαυστική όταν περιγράφει τη συνομιλία με τη κόρη της θέλοντας να την πείσει ότι αφού το τραπεζάκι είναι αντίκα, είναι άχρηστο, προκειμένου να το πουλήσει κιαυτό !
Και εξιστορώντας τους σταθμούς της ζωής της να περιγράφει όλες εκείνες τις ψυχικές της διαθέσεις και περιστατικά που την οδηγούσαν στο γράψιμο, πρώτα με τη ψυχή και μετά με το χέρι όπως έλεγε, ενώ ακούγαμε τους μελοποιημένους στίχους της.
Δε θάθελα να γράψω κάτι παραπάνω, νιώθω τα λόγια μου λειψά.
Καθόμουν στη πρώτη σειρά. ‘Όρθιος όπως όλοι μας, φώναζα ασυγκράτητος μπράβο στη Μεντή, έτσι αυθόρμητα…
Το ίδιο αυθόρμητα και ειλικρινά θέλω να πω :
Σ΄ευχαριστώ καλή μου ROADARTISΤ.
Σ΄ευγνωμονώ Ν.ΜΕΝΤΗ.
21 σχόλια:
τρομερή η μεντη.
πάντα τη συμπαθούσα σαν ηθοποιό, αν και στο μυαλό μου την είχα ταυτίσει κυρίως σε κωμικούς ρόλους.
ακούω συνέχεια καλά λόγια γι αυτή την περάσταση. νομίζω πρέπει να πάει ο μωάμεθ στο βουνό ή το βουνό στο μωάμεθ
Ειχα δει την αναρτηση της Αρτιστας μας της road ,χαιρομαι που πηγες Λεοντοκαρδε...και που σου αρεσε.
φιλια πολλα
Καλημερα! Ακουγεται εξαιρετικο. Αν και δεν εχω ακομα τολμησει να παω σε παρασταση με εναν μονο ηθοποιο, με φοβιζει λιγο η ιδεα...ιδωμεν!
Λεοντόκαρδε διάβασα και εχτές το post σου..και με συγκίνησες..
Σου γράφω ειλικρινά, δεν υπάρχει πιο μεγάλη χαρά, να νιώθεις κάποια συναισθήματα από ένα θέαμα, να τα γράφεις και έπειτα να βλέπεις άλλους φίλους να τα μοιράζονται έπειτα κ αυτοί μαζί σου..
Εκείνη τη στιγμή το blogging αποκτά πραγματικά αξία για μένα.
Και εγώ πρώτη σειρά καθόμουν,... και εγώ όρθια χειροκροτούσα την Μεντή..
Πολύ όμορφα περιέγραψες τις στιγμές που σου άρεσαν πιο πολύ.. εκεί με τη κόρη της τη Μαίρη, όταν έλεγε για το θάνατο της κλπ.. ήταν απίστευτα συγκινητική.. όπως και η περιγραφή της φυγής από τη Μ.Ασία, εκείνη τη στιγμή δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου..Το είδα αρχές Οκτώβρη και ακόμη και σήμερα (τόσες μέρες μετά) θυμάμαι και αισθάνομαι όσα περιέγραψες..
Εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή σου μέρα!! φιλάκια!! ;))
Αφου είσεπραξα λιγάκι απο τον ενθουσιασμό σου, είναι σαν να είδα την παράσταση. Ας ελπίσουμε οτι θα περάσει και απο τα μέρη μου...
tovene στο ρόλο που παίζει η Μεντή πράηματι χρειάζεται και κωμικές ικανότητες. Οι μεταπτώσεις της σε αυτό το έργο είναι συνεχείς και εναλλασόμενες. Χρειάζεται και δραματικά και κωμικά στοιχεία ο ηθοποιός.
Να το δείς το έργο αυτό,αξίζει.
faraona κατέβα στην Αθήνα να δείς αυτό το έργο !!!
butterfly και εγω είχα επιφυλάξεις για έργα με μονολόγους. όμως θεωρώ οτι όταν το κείμενο είναι αξιόλογο και ο ηθοποιός πολύ καλός, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
Στη περίπτωση του έργου που είδα, το κείμενο ήταν απλό,μια εξιστόρηση της ζωής της στιχουργού. Η Μεντή όμως του έδωσε τέτοια ζωντάνια,οι συνεχείς εναλλαγές ψυχικών διαθέσεων ήταν τέτοιες,που σε διαβεβαιώ ήταν μια απόλαυση.
Μη διστάζεις,δέστο.
Αρτίστα μου οτι και να πώ, ότι και να περιγράψω, το νιώθω λίγο. Μα δεν ήταν μόνο η στιγμή στην οποία αναφέρομαι που μου άρεσε. Εκείνο που με ξετρέλανε ήταν αυτές οι μεταπτώσεις της,απο τη μία ψυχική κατάσταση στην άλλη.
Τι να πρωτοθυμηθώ.
Ξέρεις, μου αρέσει πολύ η όπερα,έβλεπα απο 9 ετών παιδί εδώ και μετά και στο εξωτερικό. Είχα και μια πολύ στενή σχέση με την όπερα.
Ε λοιπόν μόνο εκεί σηκωνόμουνα να ξεφωνίζω όρθιος μπράβο, ποτέ στο θέατρο.Με φαντάζεσαι.;
Με συγκινούν τα λόγια σου. ΄Ετσι και εγώ, βρήκα στο blogging ανθρώπους που μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους τα ίδια συναισθήματα ,να νιώθω τις ίδιες ευαισθησίες, να μιλάμε στην ίδια γλωσσα. Πολλές φορές, όταν διαβάζω τα ποστ φίλων,εχω την αίσθηση οτι τους έχω απάναντι μου και μιλάμε.
Και είναι για μένα πολύ σημαντικό αυτό. Μου γεμίζει τη ζωή μου.
Νάσαι καλά Αρτιστάκι μου και πάλι σ΄ευχαριστώ.
Νίκο μου κάπου άκουσα οτι το έργο θα παιχτεί και στη Θεσσαλονίκη. Αν γίνει αυτό, μη το χάσεις.
Πολύ τη χάρηκα τούτη σου την ανάρτηση και ναι, θα συμφωνήσω για το ταλέντο της στην υποκριτική (φοράει στο πετσί της το ρόλο της, στοιχείο απαραίτητο για τη βαριά ευθύνη ενός μονόπρακτου.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Απ' τη μια η αρτίστα
απ' την άλλη εσύ !!!
Με τις αναρτήσεις σας ...
Μας κάνετε και ζηλεύουμε
εμάς τους επαρχιώτες ...
Ελπίζω να μπορέσω να τα δω στα
μέσα Δεκέμβρη που θά 'μαι Αθήνα...
Ευχαριστώ για την ενημέρωση ...
Καλό βράδυ ...
Γλαρένια μου,νομίζω οτι ο ρόλος στο έργο που είδα είναι πολύ δύσκολος για ένα ηθοποιό.
Οι ψυχικές μεταπτώσεις είναι σχεδόν συνεχείς και απαιτούν αυτόματα και απότομα την αλλαγή ύφους,κίνησης, έκφρασης της ηθοποιού. Και η Μεντή τα έχει όλα η αφιλότιμη !!!
side 21 εντάξει, δεν σου είναι εύκολο να δείς αυτό το έργο. Αλλά και εγω σε ζηλεύω που ζεις σε ένα τόσο όμορφο νησί. Εισαι πολύ τυχερός φίλε μου.
Μόλις έρθεις Αθήνα,τρέξε νε δεις το έργο αυτό.
Εξαιρετική παρουσίαση , Λεοντόκαρδε...
Σ' ευχαριστώ που τόσο αυθόρμητα και πηγαία την κατθέτεις...
Καλημέρα
Δανάη οφείλω τη βραδιά μου στο έργο αυτό στη roadartost,αυτό το πλάσμα που πάντα έχει κάτι σημαντικό να υποδείξει και να μας προτρέψει να το γευτούμε. Το λέω και στο δικό της και στο δικό μου μπλοκ.
Εκείνη πρέπει να ευγνωμονούμε που τόσο ενημερωμένη,καθοδηγεί και εμάς να δούμε,να ακούσουμε ,να επισκεφτούμε.
Ευαίσθητη, ρομαντική-δεν τη ξέρω,δεν την έχω ποτέ συναντήσει-απλά κάθε μέρα με αγωνία μπαίνω στο μπλόκ της γιατί ξέρω οτι κάτι θα έχει να μου πεί, είμαι σίγουρος.
Και όλα όσα λέω,είναι απόλυτα ειλικρινά.
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγιαΝάσαι πάντα καλά και νε σε ...βλέπω και εδώ, είσαι ευπρόσδεκτη.
Νάσαι πάντα καλά και χάρηκα πάρα πολύ που
Πολύ χαίρομαι που πέρασες τόσο όμορφα! Το είδα και εγώ το ποστάκι της roadartist μας και ήθελα να πάω αλλά δεν τα κατάφερα δυστυχώς!
Ας ελπίσουμε να το κατορθώσω γιατί τώρα που μας μετέδωσες τη δική σου όμορφη εμπειρία επιθυμώ περισσότερο να το δω!
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου άλλωστε είναι από τις πιο αγαπημένες μου στιχουργούς!! Οι στίχοι της βγαλμένοι μέσα από τη βασανισμένη και μάταιη για εκείνη ζωή της!
Σ' ευχαριστούμε Λεοντόκαρδε και βεβαίως και τη road που έγινε η αφορμή αυτής σου της ανάρτησης!
Καλό Σ/Κ!
Μαριάνα μου μη χάσεις αυτό το έργο.Είναι ενα ποιήμα ειλικρινά.
Σε αγγίζει,σε συγκινεί,γελάς και κλαίς.
Η Μεντή υπέροχη,ψυχικές εναλλαγές που σε καθηλώνουν με την ερμηνεία της. Και έχε υπόψιν σου οτι δε βρίσκεις εύκολα εισητήρια. Μια γνωστη χθές βρήκε μόλις για τις 8 Δεκεμβρίου !!!
όλες οι ευχαριστίες ανήκουν στο Αρτιστάκι μας,οχι σε μένα. Ξέρει να ξεχωρίζει το καλό,αυτό που αξίζει να δείς και να ακούσεις. Θα ακολουθώ τις συστάσεις της. Εγω το μόνο που έκανα ήταν να εκφράσω το θαυμασμό μου.
Καλό Σαβ/ακο και σε σένα.
Ηταν σπουδαία,αλλά πέθανε κι αυτή στην ψάθα,οπως πολύ αλλοι σπουδαίοι..
vad καλωσόρισες και πάλι,περαστικά και σιδερένιος. Βλέπω μάλιστα οτι άλλαξες και σήμα ;;Πολύ όμορφο.
Η Παπαγιαννοπούλου είχε πραγματικό πάθος με τη πόκα. Έλεγε οτι επρεπε να κρατάει χαρτια στα χέρια της. Πουλούσε τα πάντα για χρήματα,να τα παίξει. Περίμενε να κοιμηθούν οι δικοί της το βράδυ, έκανε σήματα στο απέναντι σπίτι όπου παίζανε και έρχόντουσαν αυτοί και τη βγάζανε απο μπαλκόνια και ταράτσες για να πάει να παίξει.
Προφανώς εκεί τα έτρωγε όλα της τας χρήματα και η τράπουλα έχει καταστρέψει πολλούς.
Δημοσίευση σχολίου