Δυό λέξεις συνυφασμένες με τη ζωή μας. Ζούμε με αυτές τις δυό λέξεις. Αναβιώνουμε συμβάντα, τα αναπλάθουμε, τους αλλάζουμε μορφή, χρώμα, έτσι όπως θα τα επιθυμούσαμε να ήταν .
Ένα στιγμιαίο όνειρο. Ποιο νάταν αλήθεια το αποτέλεσμα ΑΝ… ., ίσως ειπωμένο με θλίψη, απογοήτευση, νοσταλγία για ότι έγινε, γιαυτό που ίσως χάσαμε, που δε βιώσαμε όλα όσα λαχταρούσαμε.
Αναρωτιόμαστε πως άραγε να ήταν το παρελθόν μας ΑΝ…..πως θα μπορούσε να ήταν το σήμερα, ίσως το αύριο… Ερωτήματα, με υποθετικές απαντήσεις.
Μια σύγκρουση ανάμεσα στο γεγονός και το φανταστικό.
Η πραγματικότητα απέναντι στο όνειρο.
Σβήνουμε γρήγορα αυτή την αναδρομή με ένα ΚΡΙΜΑ…
Και αυτό ειπωμένο με θλίψη, απογοήτευση, νοσταλγία…
Μας φυγαδεύει από το όνειρο και μας επαναφέρει στη πραγματικότητα.
Ασυναίσθητα, αυθόρμητα, τυχαία, μια φράση, μια λέξη, ένας στίχος, μπορεί να αναμοχλεύσει τα ΑΝ και τα ΚΡΙΜΑ.
Για εκείνη την απόφαση, τη σύμπτωση, το απρόσμενο συμβάν, την καταλυτική στιγμή.
Σαν μια λάμψη μέσα μας, κύματα οι θύμισες. Και ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ. Και το πιο οδυνηρό, ένα ΓΙΑΤΙ. Θα το αντέξουμε, θα το ξεπεράσουμε ;
Όμως δίχως ΑΝ χάνουμε το όνειρο.
Δίχως ΚΡΙΜΑ μοιάζει να παραδινόμαστε στη Μοίρα.
Πριν λίγες μέρες στο Μουσείο Μπενάκη, παρουσιάσθηκε η έκδοση των ποιημάτων του Αντώνη Σαμαράκη.
Στους στίχους του ποιήματός του, φαίνεται να τον καταπνίγει η θλίψη για τον έρωτα που ήρθε τόσο μα τόσο αργά στη ζωή του . Ο έρωτας για τη γυναίκα του, που λες και την περίμενε, την έψαχνε μια ζωή. Οι στίχοι του, οργή και τρυφερότητα μαζί,
γιατί μέσα του ίσως να αναρωτιόταν πόσο πιο όμορφα θα ήταν όλα ΑΝ….
« Δεν έπρεπε να΄ρθεις αυτήν την ώρα
Που μόλις είχα κάψει τα χαρτιά μου
Κι ήταν τα χέρια μου γεμάτα στάχτες…
που μόλις είχα κάψει τη καρδιά μου
Δεν έπρεπε να΄ρθεις αυτήν την ώρα
Που έλεγα πια πως όλα έχουν τελειώσει.
Δεν έπρεπε να΄ρθεις να μου θυμίσεις
Πως μένει κάτι που δε το΄χω δώσει.
Σε μια ζωή που κύλησε στα πάθη
Το πάθος έφερε το πιο μεγάλο:
Να σ΄αγαπώ. Να σ΄αγαπώ. Και πάλι
Να σ΄αγαπώ. Και ύστερα, τιποτ΄άλλο!
Δεν έπρεπε όλα να΄ρθουν καθώς ήρθαν
Και να΄χω πει τη σκληρή λέξη : «Φτάνει ».
Δεν έπρεπε να΄ρθεις αυτήν την ώρα
Που μόλις είχα πια κι εγώ πεθάνει » .
Με άγγιξαν βαθύτατα οι στίχοι αυτοί, τους θέλησα, τους έκανα δικούς μου .
Και αναρωτήθηκα , μένα ΑΝ….
Αλήθεια, τι ΚΡΙΜΑ….
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
28 σχόλια:
Εξαιρετικό ποστ, Λεοντόκαρδε...
Αν και Κρίμα...
Δυο λέξεις εντός της ουσίας κάθε τραγικού αδιεξόδου...
Καλό σου βράδυ
και αυτό το αν και το κρίμα πόσο τραγικά σύμφωνο με την επικαιρότητα..
"Δεν έπρεπε όλα να΄ρθουν καθώς ήρθαν
Και να΄χω πει τη σκληρή λέξη : «Φτάνει ».
Δεν έπρεπε να΄ρθεις αυτήν την ώρα
Που μόλις είχα πια κι εγώ πεθάνει"
Καταπληκτικοί στίχοι..
Οντως εξαιρετικό ποστ..
Και όσο για το "κριμα" εχω κουραστει να το λεω τις τελευταιες μερες .. Πραγματικα.. :(
Δανάη σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Πράγματι σε κάθε αδιέξοδο,σε κάθε ανατροπή της ζωής,πλάθουμε καταστάσεις ,κάνουμε εστω και για λίγο όνειρα όπως εμείς θα τα θέλαμενα είχαν γίνει. Και τις περισσότερες φορές,ακολουθεί το "κρίμα".
Συνήθως όμως είνα πλέον πολύ αργά...
Καλή βδομάδα.
Τοvene η σημερινή κατάσταση δυστυχώς δε μπορεί και προπαντώς δε θα πρέπι να τελειώσει μενα "Κρίμα".
Πρόκειται για δολοφονία ενός αθώου παιδιού εν ψυχρώ, δίχως απολύτως καμία δικαιολογία, παρά μονο για το νταηλίκη ενός κτήνους.
Ο κόσμος πλέον έχει εξοργιστεί και δε ξέρω που θα καταλήξει αυτή η φοβερή κατ'ασταση.
Αρτίστα μου σ΄ευχαριστώ πολύ.
Όσο κι εγω για το "κρίμα" ;;
Κοντεύει να γίνει η κατάληξη, το επιφώνημα πολύ σημαντικών στιγμών της ζωής μου....
Θεωρώ πολύ ύποπτο ότι οι αναρτήσεις μου δεν μπαίνουν στον ιστό και σε άλλα μπλογκς, που έχουν το μπλογκ μου στην ροη δεδομένων. Είναι η δεύτερη φορά που κάνω παράπονο στο blogspot.gr. Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται με ενδιάμεσες διακοπές εδώ και ένα μήνα. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε; Ευχαριστώ @φίλοι μου.
http://agapiaxies.blogspot.com
Εξαιρετικό ποστ.
agapi καλημέρα. Δυστυχώς οι γνώσεις μου με τα κομπιούτερ είναι πολύ περιορισμένες και δε ξέρω πως μπορεί να σε βαοηθήσω στο πρόβλημά σου. Λυπάμαι ειλικρινά.
Ελπίζω να βρείς κάποιον να σε βοηθήσει.
Σ΄ευχαριστώ για τη κριτική σου στο ποστ μου.
Eξαιρετικό Λεοντόκαρδε!!
Το Αν και το Κρίμα δύο λέξεις που καθορίζουν τη μοίρα μας!!
Συγχαρητήρια!!
"Δίχως αν χάνουμε το όνειρο"
Και θα πρέπει να εξακολουιήσουμε να πιστέυουμε στα όνειρα....
"Δίχως κρίμα μοιάζει να παραδινόμαστε στη μοίρα"
....έστω και αν καμιά φορά η μοίρα μας παίζει περίεργα παιχνίδια....
Μπράβο σου Λεοντόκαρδε, με έκανες κι αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Να είσαι καλά.
Μαριάνα μου, έχω πεί -δυστυχώς- πολλά αν και κρίμα στη ζωή μου. Τις έχω βιώσει αυτές τις δύο λεξούλες,ακόμα και πολύ πρόσφατα. Και νομίζω οπτι δε θα πάψω ποτέ να τις αναφέρω.
Καλή μέρα φίλη μου.
dyosmaraki με το "αν" πράγματι ονειρευόμαστε. Σκέψου πόσο συχνά ανατρέπουμε και αναπλάθουμε συμβάντα, φέρνοντάς τα στα "μέτρα των επιθυμιών".Αφήμουμε τις σκέψις μας να ταξιδεύουν σε υποθετικές καταστάσεις με εκείνα τα "αν". Όνειρα δεν είναι αυτά ;
Και βεβαίως η μοίρα μας παίζει άσχημα παιγνίδια, καμιά φορά μας αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια της. Αν όμως δε πούμε το "κρίμα" νομίζω οτι ενδόμυχα δεχόμαστε και υποτασόμαστε σ΄αυτήν.
Καλή μέρα .
Μariana μου χαίρομααι εαν στο ποστ μου βρήκες κάτι που να σε κάνει πιό αισιόδοξη. Και ξέρεις κάτι, δεν είμαι απο τους αισιόδοξους ανθρώπους δυστυχώς. Φαίνεται οτι όταν έγραφα το κείμενο, η διάθεσή μου να ονειρευτώ για λίγο ήταν πολύ δυνατή.
Νάσαι καλά ,καλημέρα.
Δεν έπρεπε.....
Μπράβο Λιόντα μου!!!!!!
Δάκρυσα σήμερα από συγκίνηση φίλε μου. Δεν το μπορώ άλλο το άλλο δάκρυ που κυλάει τόσες μέρες.
ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ, αλλά είχε ξεχειλίσει το ποτήρι.
Δεν αντιδρούμε όλοι με την ίδια ψύχραιμη λογική. Συν τοις άλλοις είναι και οι κακόβουλοι που εκμεταλλεύονται τον αξιοπρεπή αγώνα ενός λαού...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
Πανεμορφο! Δεν το ηξερα, δεν το ειχα ξαναδιαβασει!
Αν και κριμα, λοιπον...
Ονειρο η απλα ματαιοτης; Γιατι αν αναλωνομαστε στο αν, δεν θα χαιρομαστε το τωρα και αν κολλαμε στο κριμα, δεν θα πηγαινουμε παρακατω. Αν κα κριμα λοιπον, μονο οταν μπορουμε απο αυτα να διδαχθουμε και να αποφυγουμε οσο το δυνατον τα ιδια λαθη!
Γλαρένια μου και εγω δακρίζω αυτές τις μέρες.
Για το παιδί που χάθηκε, όταν βλέπω στις φωτογραφίες τα αθώα του μάτια, το γεμάτο καλοσύνη χαμόγελο. Όταν αντικρίζω τα καμένα καταστήματα των εμπόρων ,που ξέρω τις αγωνίες τους, τα ρίσκα τους,μέσα στις γιορτές.
Τα ΑΝ και τα ΚΡΙΜΑ ξεφεύγουν πια απο τα προσωπικά μας. Αφορούν αυτή τη χώρα και το μέλλον της. Και συμπληρώνονται με ένα ΓΙΑΤΙ,που ακόμα μένει αναπάντητο.
Butterfly μου,ξανασκεφτόμουν οτι αυτά τα αν και κρίμα είναι τελικά και θέμα χαρακτήρα του καθενός μας.
Όπως λες, άλλοι δε κολάνε πουθενά, πέρνουν τη ζωή όπως έρθει,δεν έχουν αναστολές, το κρίμα δε τους ταιριάζει.
Οι πιό ευαίσθητοι αναπλάθουν καταστάσεις και τις ωραιοποιούν με φαντασία, ονειρευόμενοι. Και το κρίμα ίσως θα τους βασανίζει.
Αλλά η ζωή προχωράει, υπάρχει το αύριο, άγνωστο εαν θα το καθορίσουμε εμείς ή η μοίρα μας.
Ανθρώπινα όμως, δε θα αποφύγουμε κάποια στιγμή την επιθυμία να ήταν κάπως διασφορετικά καποια πράγματα....
Τα Αν και τα Κρίμα...
Πως αφήσαμε με την αδιαφορία μας, με την αδράνεια μας, μέχρι τώρα, ας το πω καλύτερα… πως αφήσαμε, τόσα χρόνια, να πάρουμε αυτή την κατηφόρα; Ποιοι είναι αυτοί που φταίνε; Οι γονείς που δώσανε το παράδειγμα της αδιαφορίας, στον κυνήγι τους προς ένα προσωρινό ρουσφέτι; Ο γείτονας που τα είχε «πάντα καλά με όλους», μέσα στην διαφθορά και στην διαπλοκή (και ΠΟΛΛΟΙ τον δώσανε παράδειγμα(!) στα παιδιά τους)…
Ποιοι είναι αυτοί που όπλισαν το χέρι του κάθε δολοφόνου; Όλοι εμείς, μήπως;
Υπάρχει ένας δολοφόνος. Υπήρχαν τόσοι πολλά χρόνια. Μερικούς τους ξεχάσαμε, μερικούς τους θυμόμαστε τώρα. Αλλά αυτό που με ανησυχεί είναι ότι αυτός ο μπάτσος αντιπροσωπεύει ένα θεσμό της κάθε εξουσίας. Και αυτό το σκουπίδι, γέμισε βρομιά αυτό το θεσμό! Το ρεμάλι, δύστυχος δεν είναι μονός του! Εμείς αφήσαμε να βάλουν σε αυτές τις θέσεις αυτά τα ρεμάλια! Αυτούς τους σχιζοφρενείς! Εμείς σκύψαμε και συνεχίζουμε να σκύβουμε! Εμείς θέλαμε να διαλέξει τον «εύκολο δρόμο» το παιδί μας! Εμείς γελάσαμε με τις «πολιτικές» παραστάσεις του Λαζόπουλο. Εμείς ακούμε αποβλακωμένοι τον κάθε παπαγαλάκι! ΕΜΕΙΣ!!!
Δεν φταίει μόνο ένας… Φταίνε πολλοί!
Ούτε η μοίρα, ούτε το παιδί!
Και την Τρίτη εγώ θα βγω έξω Αγάπη...για να μη μπω στον πειρασμό να δω Λαζόπουλο...
Agapi ανοίγεις πολύ μεγάλο θέμα. Ποιοί φταίνε για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας ;;
Μα νομίζω ΟΛΟΙ μας.
Τα πολιτικά μας κόμματα που το μόνο που επιδιώκουν είναι να καταλάβουν την εξουσία. Η ακαδημαϊκή κοινότητα που σιωπά και που διδάσκει και ενεργεί σύμφωνα με τις δικές της πολιτικές προτιμήσεις. Εμείς οι απλοί πολίτες που απλά καθόμαστε και απλά παρακολουθούμε, γιατί εμείς θα βγάλουμε το φίδι από τη τρύπα ;
Οι επιχειρηματίες που θέλουν να πλουτίσουν και να βγάλουν τα κεφάλαια τους μέσα σε ένα χρόνο !!
Πάρε παράδειγμα το θέμα της παιδείας μας. Κάθε Υπουργός ,ακόμα και του ίδιου κόμματος, κάνει τη δική του αποτυχημένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Τι πιο λογικό να καθίσουν, κάποτε γύρω από ένα τραπέζι εκπρόσωποι από ΟΛΑ τα κόμματα, εκπρόσωποι φοιτητών, καθηγητών, ακαδημαϊκοί και να συμφωνήσουν σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, ένα θέμα που οδηγεί συνεχώς σε αντιπαραθέσεις και διαδηλώσεις.
Το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, βγάζει τους νέους μας στο δρόμο, τους απαγορεύει να ονειρεύονται.
Εγώ φοβάμαι, είμαι πολύ απογοητευμένος και για την ακρίβεια έχω πλέον σιχαθεί.
patsiouri μου, μέχρι πρίν λίγο καιρό είχαμε σαν Γενικό Εισαγγελέα το Τριανταφιλόπουλο.
Τώρα έχουμε δεύτερο εισαγγελέα, το Λαζόλπουλο.....
ΑΝ όλα ήταν τέλεια σ' αυτή τη ζωή, τότε θα ήταν ΚΡΙΜΑ να λέμε συνέχεια ΑΝ.
ΚΡΙΜΑ, όμως, που δεν είναι τέλεια :)
Καλό σου απόγευμα!
Lilith κατ΄αρχήν καλωσόρισες στο μπλόγκ μου.
Μου άρεσε πολύ αυτό το πλέξημο των ΑΝ και ΚΡΙΜΑ που κάνεις.
Πράγματι όμως δεν είναι όλα τέλεια στη ζωή και δε θα μπορούσε να είναι, μια και το "τέλειο,το όμορφο,το καλό ή το κακό" νομίζω οτι είναι πολύ υποκειμενικά.
Και εξάλλου αν όλα ήταν τέλεια, πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή μας. Αφησε λοιπόν να ονειρευόμαστε με ένα ΑΝ,έστω κιαν καταλήξουμε σε ενα ΚΡΙΜΑ.
leondokarde μου επιτρέπεις να χρησιμοποιήσω τον συλλογισμό σου για μία ανάρτηση???Να "κλέψω"δηλαδή τις λεξούλες σου?
dyosmaraki μου, ασφαλώς και να...κλέψεις ο,τι θέλεις για την ανάρτησή σου. Περιμένω να τη διαβάσω.
Καλό Σαβ/ακο.
Ευχαριστώωωωω!!!!!
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα. Καλή ξεκούραση
Δημοσίευση σχολίου