Τρίτη 12 Μαΐου 2009

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΦΑΟΥΣΤ

Κάθε φορά που είμαι έτοιμος να γράψω μια ανάρτηση, διστάζω και προβληματίζομαι. Το θέμα το έχω επιλέξει μέσα από κάτι που διάβασα, κάτι που άκουσα, κάτι από τη καθημερινότητα. Καμιά φορά βέβαια, μια στιγμιαία ,ξαφνική συναισθηματική φόρτιση που δε μπορώ να χαλιναγωγήσω, την εξωτερικεύω στο blog μου.
Σκέφτομαι συχνά τι ενδιαφέρον μπορεί να προκαλέσει η υπό…σύνθεση ανάρτηση μου. Ανατρέχω όμως μετά στην ουσία ύπαρξης του blogging, σ΄αυτήν που θεωρώ σαν σημαντική. Η ανωνυμία νομίζω μας δίνει τη δυνατότητα να εκμυστηρευτούμε με μεγαλύτερη άνεση έκφρασης τις σκέψεις μας, καμιά φορά και τα προσωπικά μας, να βγάλουμε προς τα έξω τους προβληματισμούς μας, εάν, όταν και όπως εμείς επιλέξουμε.
Η ύπαρξη μάλιστα διαφορετικών απόψεων είναι που δημιουργεί το ενδιαφέρον στα blogs. Έτυχε να διαβάσω αναρτήσεις όπου η διαφωνία εκφράζεται με τέτοιο έξυπνο, χαριτωμένο και χιουμοριστικό τρόπο, που είναι πράγματι απόλαυση να τη διαβάζεις.

Να έρθω όμως στο θέμα. Διάβαζα μια φράση που είπε κάποτε ο χαρισματικός και πανέξυπνος εκείνος Oscar Wilde.
« Για να είναι κανείς σύγχρονος θα πρέπει να μην έχει ψυχή ».
Η εποχή του Wilde ήταν από το 1854 έως το 1900.
Θεωρώ όμως ότι η ρήση του αυτή ισχύει και σήμερα στη δική μας εποχή.
Δε ξέρω εάν το «σύγχρονο» μπορούμε να το προσδιορίσουμε και να και με άλλες «λέξεις», όπως μοντέρνο, νεωτεριστικό, καθολικά αποδεκτό, ή κατά….πλειοψηφία κοινωνικά αποδεκτό και ακολουθούμενο.

Προσωπικά όμως πιστεύω ότι το γενικό ξεχαρβάλωμα της κοινωνίας μας και η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής, οι δυσκολίες της ζωής, η τρομακτική αλλαγή νοοτροπίας, τρόπου σκέψης, σε αναγκάζει να «αδειάσεις» τη ψυχή σου και να ακολουθείς το σημερινό «σύγχρονο».
Νομίζω ότι όταν σήμερα νιώθεις τόσο μόνος και αδύναμος, υποχρεωτικά αποδέχεσαι, ίσως υποκριτικά, το «σύγχρονο», προκειμένου να μη μείνεις στο περιθώριο, απορριπτέος από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς απροσάρμοστος, ηλίθιος, εάν δεν ακολουθήσεις τους πολλούς.

Καταπιέζεις συχνά θέσεις, πεποιθήσεις, αρχές, ηθική, που ήθελες πάντα να διατηρείς ατόφια στη ψυχή σου, προκειμένου να ακολουθήσεις τη « σύγχρονη τάση», να είσαι και εσύ ένας από τους πολλούς κερδισμένους της εποχής μας.
Οι συναισθηματικές ενοχές δίνουν σύντομα τη θέση τους στο «ρεαλιστικό».

Εάν από τη σημερινή εποχή λείπει η ανθρωπιά, η ευαισθησία, η ειλικρίνεια και αυτά έχουν αντικατασταθεί από την απανθρωπιά και το χυδαίο, την αδιαφορία, την υποκρισία, ε, αυτό μπορεί και να είναι το «σύγχρονο» σημερινό στάτους.

Χρειάζεται κότσια η εποχή μας. Χρειάζεται αντιστάσεις. Χρειάζεται γενναιότητα, θάρρος στην αντίδραση ενάντια σ΄αυτό που μπορεί να είναι γενικά αποδεκτό σαν σύγχρονο, αλλά που δε ταιριάζει στο ψυχικό μας κόσμο

Τη ζωή μας, τη μία και μοναδική, αγωνιζόμαστε να τη ζήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα, ευχάριστα ,άνετα, με υπερεπάρκεια, πέρα από τα αναγκαία.

Και γιαυτό, για να συγκρατηθούμε στο σύγχρονο κόσμο, ίσως χρειαστεί να στραπατσάρουμε και λίγο τη ψυχή μας.

25 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λιόντα μου καλημέρα.
Απλούστατο... διαφορά απόψεων και τρόπου ζωής, οπότε δεν ακολουθείς.
Δε στραπατσάρεις την ψυχή ούτε την προσωπικότητά σου για να σε αποδεχτεί μια ομάδα που τίποτε αξιόλογο δεν έχει να σου προσφέρει.

΄Οταν η κόρη μου (μη φανταστείς κανένα κομπλεξικό...) βρισκόταν στην αρχή της εφηβείας της, παρασυρμένη από τις ενδυματολογικές και στυλιστικές εκφράσεις των συμμαθητριών της ζητούσε διάφορα, ο Γλάρος μου της είπε να προσπαθεί η ίδια να γίνεται πρότυπο και όχι αντιγράφοντας.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

tovenito είπε...

δύσκολο να πω. αν συμφωνώ ή όχι.
ίσως αν σύγχρονο θεωρήσουμε την μπίζνα και το κέρδος ή την πολιτική ναι.
αλλά σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που συνδυάζουν και τα δύο!

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα!
Η αναρτηση σου αυτη ειναι απολυτα συνυφασμενη με την προηγουμενη, ισως ακομα και η συνεχεια της...
Γιατι γενικα ζουμε "στο περιπου".
Και "στο περιπου" αλλες φορες προχωραμε με γνωμονα την ψυχη μας και αλλες την ποδοπαταμε, την ξεσκιζουμε...αυτο το "περιπου" εχει και θετικη και αρνητικη χρηση, οπως και το μαχαιρι. Μπορει καποιος να το δει ως μη απολυταρχισμο, ως την εξευρεση της χρυσης τομης, ωστε να ισορροπει κατα το δυνατον αναμεσα στα θελω της ψυχης και στα πρεπει της σημερινης κοινωνιας. Αλλος ισως το δει σαν ευκαιρια για ασαφεις προσδιορισμους, αποφυγη υποχρεωσων, καταστραγηση της ψυχης του... Το καθε τη εχει τη διασταση που εμεις του δινουμε.
Και δεν ξερω τελικα αν ειναι οντως η ευκολη λυση το να μην αντισταθεις και να αφησεις να σε παρασυρει το ρευμα της εποχης, που θελει τους ανθρωπους σκληρους και αψυχους...Τελικα, ισως ειναι πιο δυσκολο αυτο, καθως το τιμημα ειναι τεραστιο, χανεις την ψυχη σου και αυτο καποτε σε χτυπαει αλυπητα, σε εκδικειται...τοση καταθλιψη, τοσα κρουσματα αυτοκτονιων, τοσα ψυχολογικα προβληματα..Απο την αλλη, μια αυξανομενη ταση να ξαναβρει ο ανθρωπος (ιδιως ο νεος) το νοημα στη ζωη του, να ακουμπησει και να αγκαλιασει την ψυχη και τη φυση του...
Ακριβως ολα οσα γραφεις εδω σκεφτομουν οταν εγραφα σε μια παλια μου αναρτηση "μα ξεχασαν να σου πουν πως ειναι αδυναμη
η ψυχη σου και γι' αυτο θα την πεταξεις"...
Συγνωμη για το σεντονι, μα με αγγιξε ιδιαιτερα...

vagnes είπε...

...το σύγχρονο lifestyle μιλάει για άκρατη κατανάλωση, αλλά τα ράφια των καταστημάτων δεν πουλάνε ανθρωπιά ούτε ευαισθησία ούτε καν ειλικρίνεια.
Που να τα βρούμε λοιπόν αυτά φίλε μου!
Κερδίσαμε το lifestyle και χάσαμε το life, χάσαμε το ευ ζειν...

Lilith είπε...

Ποιά εποχή;
Δεν φταίει η εποχή.
Οι ψυχές στραπατσάρονται σε όλες τις εποχές.
Απληστία, εγωισμός, μίσος, ανέχεια... υπήρχαν σε όλες τις εποχές.
Δεν είναι προνόμιο της δικής μας.
Και έχουν στραπατσάρει ψυχές και ψυχές!!! :)

leondokardos είπε...

Μα ασφαλώς Γλαρένια μου, δε χρειάζεται να μιμούμαστε κανέναν και πολύ σωστή ήταν η συμβουλη του Γλάρου σου στη κόρη σας. Ο καθένας αναπτύσσει το δικό του χαρακτήρα και προσωπικότητα. Το μόνο που ήθελα να τονίσω ήταν οτι στη σημερινή δύσκολη εποχή,το να ακολουθησεις αυτό που λένε "σύγχρονο", πρέπει να κάνεις πολλές υποχωρήσεις. Εάν φυσικά θέλεις να είσαι σ΄αυτό το άθλιο σημερινό και απάνθρωπο "σύγχρονο".

leondokardos είπε...

tovene,ναι το καλύτερο είναι ο συνδιασμός και του "σύγχρονου" με τη προσωπικότητα του ατόμου. Χρειάζεται όμως κότσια για να το πετυχει κανείς αυτό,ψυχική δύναμη, αντοχές, θέληση. Δύσκολα πράγματα...

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου, συμφωνώ μαζί σου.Για το Θεό, δε λέω οτι θα πρέπει κανείς να ακολυθήσει το σύγχρονο, ποδοπατώντας τη ψυχή του. Και ναι όπως λες, χρειάζεται ίσως μιά ισορροπία μεταξύ του σύγχρονου και της ψυχικής διάθεσης.
Εξαρτάται και απο τις επιδειώξεις του καθενός, το τι θέλει απο τη ζωή του,που θέλει να φτάσει.Και τότε ίσως αρχίζουν οι συμβιβασμοί.
Η εμπειρία μου όμως λέει οτι χρειάζεται πολύ δύναμη και αντοχές για να μείνεις στο χώρο σου,να διατηρήσεις τη προσωπικότητά σου.Προσωπικά, συγνώμη εαν μιλώ για μένα, ποτέ δε θα ήθελα να προδώσω τη ψυχή μου για οποιοδήποτε "σύγχρονο" πλεονέκτημα. Και το έχω πληρώσει αυτό ακριβά.
"Να ξαναβρεί ο άνθρωπος το νόημα στη ζωή του" λες.Ιδού λοιπόν οι δυσκολίες του "σύγχρονου" που σε φέρνουν σε κατάσταση απελπισίας καμιά φορά.
Μη ξαναπείς συγνώμη για το ....σεντόνη. Σε παρακαλώ γράφε μου όσο θέλεις περισσότερα. Πραγματικά είναι χαρά μου.

leondokardos είπε...

vagnes αυτό ακριβώς ήθελα να τονίσω και εγω΄στο ποστ. Τη δυσκολία να αγνοήσεις το lifestyle ο,τι κιαν σημαίνει αυτό, ο,τικιαν περιλαμβάνει, για να μείνεις πιστός στον εαυτό σου.

leondokardos είπε...

Lilith μου ναι, σε όλες τις εποχές υπήρχε στραπατσάρισμα ψυχικό.Όμως δε νομίζεις οτι σήμερα παραέγινε το κακό; Όλα αυτά που λες τα βιώνουμε στο μέγιστο βαθμο, απανθρωπιά, ψευτιά, υποκρισία,αδιαφορία....
Σήμερα ,περισσότερο απο κάθε άλλη περίοδο, χρειάζονται αντοχές και αντιστάσεις, εαν φυσικά θέλεις να παραμένεις ο εαυτός σου.

marianaonice είπε...

Καιρό είχα να περάσω..
Σιγά σιγά επανέρχομαι στους ρυθμούς μου...
Δεν πέρασα και λίγα...
Μου λείψατε λιγάκι...

Συμφωνώ με τη Γλαρένια!
Τα ίδια λέω κι εγώ στην κόρη μου που τώρα βιώνει την επανάσταση της εφηβείας της!!

Καλό βράδυ Λεοντόκαρδε!
:))

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου, σε καμία περίπτωση δε θα δεχθώ να εγκαταλείψη κανείς και να προδώσει τη ψυχή του χάριν του "σύγχρονου". Εκείνο που προσπάθησα να πώ στην ανάρτησή μου είναι οτι δυστυχώς στη σημερινή μας κοινωνία, με όλα αυτά που πολλές φορές έχουμε γράψει στα μπλόγκ μας, τα ανάποδα, τα απάνθρωπα, είναι δύσκολο να διατηρήσεις την ακαιρεότητά σου. Βρίσκεσαι συχνά σε τέτοια δύσκολη θέση, ώστε στη προσπάθειά σου να παραμείνεις μέσα στο κοινωνικό σύνολο, παραμερίζεις καμιά φορά ακόμα και κάποιες αρχές σου.
Και νομίζω αυτό εννοούσε και ο Wilde.

NdN είπε...

Γεια σου Λεοντόκαρδε,

Αν υπάρχει διαφορά προσωπικών πεποιθήσεων και απόψεων και τρόπου ζωής νομίζω πως οι εκπτώσεις πρέπει να γίνονται στον τρόπο ζωής. Δεν αξίζει να καταπιεζόμαστε για να γίνουμε αρεστοί στους άλλους αν στο τέλος κινδυνεύουμε να μην μπορουμε να αντέξουμε τον εαυτό μας. Πάντως μπορεί κάποιος να συνδυάσει και το «συγχρονο» και την «ψυχη». Κάτι δηλαδή σαν ισορροπία στα «θελω» της ψυχης και σε αυτά που επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και κοινωνικών συναναστροφών. Κάποιοι συμβιβασμοί θα πρέπει να γίνουν, αλλά σημασία έχει να μπορείς να κοινηθείς ήσυχος το βράδυ!

leondokardos είπε...

NdN αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο σύγχρονο και τη ψυχη ,είναι το δύσκολο. Πρόσεξε κάτι, οταν μιλώ για "σύγχρονο" φυσικά δεν αναφέρομαι σε διάφορα ασήμαντα πράγματα, όπως π.χ. στην ένδυση,στις σαχλές κοινωνικές εκδηλώσεις,στο να προσπαθείς να μοιάζεις στους άλλους. Μιλάω για σοβαρές καταστάσεις οπου συγκρούεται μέσα σου ο εαυτός σου,η ψυχή σου, με αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, όταν είσαι αναγκασμένος να παραβιάσεις ακόμα και κάποιες πεποιθήσεις σου για να επιβιώσεις. Εκει τα πράγματα δυσκολευουν.Και φυσικά πιστεύω οτι τη ψυχή του θα πρέπει να προστατεύει ο καθένας μας.

Side21 είπε...

Αυτή είναι φίλε μου ...
Η τέχνη του να ζεις !!!
Η ισοροπία ανάμεσα ...
στο μπορώ και στο θέλω !!!
Πρέπει να βάλουμε στην άκρη πολλά
μη απαραίτητα και να κρατήσουμε αυτά
που μας δίνουν γεμίζουν πνευματικά και
σωματικά και φέρνουν την ευτυχία ...
Δύσκολη συνταγή !!! κι ο καθένας θα
πρέπει να διαλέξει τα υλικά του ...
Την καλημέρα μου ...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Η λέξη "σύγχρονος" δηλώνει αυτόν που συμ-πορεύεται με το χρόνο. Που κρατά, αν θέλεις τον ίδιο ρυθμό.
Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει και στην αρμονία...
Αλλά...
Οταν προσπαθούμε να προλάβουμε τον χρόνο...
Η και να τον ξεπεράσουμε...
Αυτό οδηγεί στα Προζάκ...
Φιλιά Λιονταρόκαρδε!

ippoliti_ippoliti είπε...

Τελικά για όλους μας έρχεται κάποια στιγμή η ώρα να αποφασίσουμε με ποιούς θα πάμε και ποιούς θ'αφήσουμε.
Ποιανών τη γνώμη και κρίση θα ακούσουμε για ποιούς θα αδιαφορήσουμε.
Δύσκολες οι κοινωνικές επιταγές. Δύσκολο να΄είσαι εκτός. To δέχομαι όμως για πράγματα όπως η μόδα ενδεχομένως (γιατί όντως στη χώρα αυτή το ράσο κάνει τον παπά). Στις αξίες μου όμως όχι, όχι, κατηγορηματικά όχι.
Και αν το χάσω το ξαναβρίσκω.
Ακούγεται απόλυτο αλλά έτσι το νιώθω. Το κουβεντιάζαμε και με μία φίλη αγαπημένη και συνάδελφο.
Υ.Γ Ενδιαφέρον θέμα πολύ.Σταματώ όμως εδώ.
Καλό σας βράδυ

KΑΡΜΕΝ είπε...

Προσωπικά, δεν νομίζω ότι θα στραπατσάρω ποτέ την ψυχή μου. Πες γιατί δεν κυνηγώ την υπερεπάρκεια, πες γιατί θεωρώ ότι το «σύγχρονο» δεν είναι και πάντα το σωστό, πες γιατί… άνοιξες μια μεγάλη κουβέντα και πέρασα να σε χαιρετήσω, παλιέ μου @φίλε. Έτσι απλά.
Καλή συνέχεια!

leondokardos είπε...

side να το πω με άλλα λόγια : ισορροπία ανάμεσα σ΄αυτά που μου σερβίρουν σαν σύγχρονα και επιβάλλει το σήμερα,με αυτά που πιστεύω εγώ, αυτό που είναι ο εαυτός μου. Ναι, είναι δύσκολη η ισορροπία. Και για μένα η ζυγαριά θα πρέπει να γέρνει υπέρ αυτού που είμαστε. Καμία υποχώρηση στις αξίες που πρεσβέβουμε.Γιατί τότε πράαγματι χάνουμε τη ψυχή μας.

leondokardos είπε...

Αγαπητή μου βιολίστρια, ακριβώς εκεί εστίασα την ανάρτησή μου. Πως δηλαδή μπορείς σήμερα να ζήσεις διατηρόντας τις αξίες σου, τον εαυτό σου, απέναντι στο να "συμπορεύεσαι με το χρόνο", να ζείς με αυτό που σου επιτάσσει το σήμερα.Μιά "σύγκρουση" ανάμεσα στη ψυχή σου και στο σημερινό περιβάλλον. "Αρμονία" λες. Αρα δηλαδή κάπου υποχωρείς ψυχικά για να συμπορευτείς με τη σημερινή κοινωνική ηθική,τα σημερινά πρώτυπα ;
Πως ζείς τότε,προδίδοντας τον εαυτό σου ; Είναι ίσως δύσκολο να μεταφέρω σε λίγες γραμμές όσα νιώθω τόσο έντονα μέσα μου. Το σήμερα με έχει πληγώσει αφάνταστα γλυκιά μου. Αλλά εγω είμαι μονάδα....

leondokardos είπε...

ippoliti-ippoliti, πρώτα να σε καλοσωρίσω στο μλόγκ μου.
Μα θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Οταν μιλώ για "σύγχρονο" φυσικά δεν εννοώ τα μικρά και ασήμαντα ,όπως η ένδυση ή η επίπλοση σπιτιού. Εννοώ τις αξίες,τις πεποιθήσεις, αν θέλεις το χαρακτήρα μας, τα συστατικά μας. Αυτά , με άλλα λόγια τη ψυχή μου, δε θάθελα ποτέ να τη προδώσω απλά και μόνο για να επιβιώσω μέσα στη σημερινή κοινωνία, αν αυτό δε της ταιριάζει. Και αυτό δεν είναι απόλυτο. Είμαστε αληθινοί, τουλάχιστον προς τον εαυτό μας.

leondokardos είπε...

agapi με αποκαλείς παλίο σου φίλο. Σε διαβεβαιώ ΄οτι σε διαβάζω, αλλά με ειλικρίνια σου λέω οτι αποφεύγω να ασχολούμαι με τα πολιτικά, όχι γιατί μπορεί να συμφωνώ ή να διαφωνώ με κάτι, αλλα απλά γιατί τα βαρέθηκα πιά.
Σ΄ευχαριστώ που πέρασες απο δω και φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σου οτι στα σημαντικά δε στραπατσάρουμε τη ψυχή μας για το τίποτα.
Νάσαι καλά.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Εμένα με πληγώνει καθημερινά...
Και πολλούς άλλους γύρω μας, σίγουρα....
Ομως, εκπαιδεύω κάθε μέρα τον εαυτό μου στη τέχνη να εστιάζω όσο περισσότερο μπορώ σε ότι κρατά αξίες διαχρονικές. Αναλλοίωτες απ' το χρόνο.
Αγάπη. Φύση. Τέχνη.
Να θυμάσαι Λιονταρόκαρδέ μου:
Ο ήλιος θ' ανατέλλει και θα δύει πάντα με τον ίδιο τρόπο...

leondokardos είπε...

Βιολίστριά μου βλέπεις λοιπόν, πληγώνεται κανείς κάθε μέρα απο το σημερινό "σύγχρονο", αυτό το τρομερό "δήθεν σε 'ολα".
Αγάπη; Μα και αυτή πρέπει να τη προσφέρεις και να τη δέχεσαι σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα.Αλλιώς....
Τέχνη. Λίγες φορές σου επιβάλλουν τη σημερινή τέχνη και εαν πείς οτι δε σε συγκινεί θα βρεθείς εκτός ...παρέας ;
Σύμφωνοι, ξεχωρίζεις, επιλέγεις και ανα΄λογα πράτεις. Μένεις πιστός στον εαυτό σου. Συχνά όμως τότε θα μείνεις απομονωμένος, μακρυνός, ίσως στο περιθώριο.
Γιαυτό και συμφωνώ οτι ακόμα και σήμερα, προκειμένου να μείνουμε στο "σύγχρονο", θα βρεθούμε στην ανάγκη να στραπατσάρουμε τη ψυχή μας.

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Ληστεύεις ελευθερία από την ανωνυμία δηλαδή?

Εγώ έχω μπλοκ για να μπορώ να αδειάζω το νου μου. Οι φίλοι μου ξέρουν. Έχει κάποιες δυσκολίες μερικές φορές που δε μπορώ να γράψω εκείνα που θέλω.

Οκ, έκανα κι άλλο μπλοκ ανώνυμο.

ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΜΠΛΟΚ, ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΚΕΙΝΑ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ.

Το μπλκ είναι ένας ωραίος τρόπος να αποτυπώνεις τη σκέψη σου, ειδικά αν δεν έχεις ωραία γράμματα.


Η ψυχή μπορεί να μην υπάρχει καν, κι ας μη το σκέφτηκε ο όσκαρ.



Τι να ευχηθώ, μάλλον διάυγεθια και απλότητα.

Να γράφεις, να λησμονείς, και να εργάζεσαι.