ΑΜΑΝ ΑΥΤΗ Η ΓΚΡΙΝΙΑ....

Σύμφωνοι λοιπόν, η ζωή είναι μία και μοναδική. Πρέπει να τη χαρούμε. Να έχουμε την υγειά μας, να περνάμε καλά, να διασκεδάζουμε όσο μπορούμε, να πηγαίνουμε διακοπές, να έχουμε όλοι το δικαίωμα στην εργασία, να απολαμβάνουμε ένα αξιοπρεπές εισόδημα και μια ανάλογη σύνταξη, τέλος πάντων όλα να είναι ωραία και καλά.
ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΜΕ ;;;;

Δε λέω. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, που δεν έχουν που να κοιμηθούν, δεν έχουν να φάνε. Υπάρχουν πολίτες με απαράδεκτα χαμηλές αποδοχές. Υπάρχουν οι νέοι μας, πτυχιούχοι και αξιόλογοι, που παραμένουν άνεργοι, αβέβαιοι για το μέλλον τους.
Υπάρχουν συνταξιούχοι με συντάξεις τόσο μηδαμινές που δε τα βγάζουν πέρα.
Και υπάρχει ακόμα ένα κράτος προβληματικό, αδύναμο και αναποτελεσματικό, ανίκανο να προσφέρει στους πολίτες του όσα απολαμβάνουν οι πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Και όμως. Μέσα στη διεθνή οικονομική κρίση, στους Χριστοφοράκους και στη Siemens, στις καθημερινές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις των κομμάτων, στην ανεργία, στην συνεχή εκλογολογία, στις άθλιες επιδόσεις που παρουσιάζει η εθνική μας οικονομία, μέσα τέλος πάντων σε συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές, εμείς φαίνεται να …..περνάμε καλά !!

Kαι αρκετά καλά μάλιστα!!

Γεμάτα φεύγουν τα πλοία για τα νησιά μας. Σε ορισμένα νησιά υπάρχει πληρότητα καταλυμάτων. Οι εθνικοί μας δρόμοι και στη φυγή και στην επιστροφή, έχουν μεγάλη κίνηση. Βλέπεις νέα ζευγάρια να καβαλάνε μοτοσυκλέτα ή αυτοκίνητο και να φεύγουν για τις διακοπές τους. Αν τους πετύχεις κάπου μέσα στο καράβι ή σε καφετέρια οι δημόσιες …. τρυφερές τους στιγμές και διαχύσεις φανερώνουν τη ξενοιασιά τους, έξω καρδιά, έξω οι δυσκολίες !!
Ας λένε ότι η βενζίνη στις εθνικές οδούς είναι κατά πολύ ακριβότερη από ότι στην Αθήνα. Εμείς εκεί σταματάμε να γεμίσουμε το ντεπόζιτο.

Έμεινα τον Αύγουστο στη σπίτι μου και με έχει πιάσει μελαγχολία ! Μα τέτοια μοναξιά ! Ελάχιστοι στα άλλοτε πολυσύχναστα καφέ μας. Άνετα βρίσκεις θέσει να παρκάρεις στους δρόμους του προαστίου μας, ενώ είναι σχεδόν αδύνατο να το κάνεις αυτό τις άλλες εποχές.

Ο κόσμος έχει φύγει. Και πολύ καλά κάνει. Και μακάρι να ξαναφύγει υγιείς και χαρούμενος και το χρόνου και του παραχρόνου.
Αλλά προς Θεού, μη γκρινιάζουμε. Γιατί αυτό κάνουμε. Στις συντροφιές μας, στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες. Γκρίνια, μιζέρια, παράπονα.
Δεν είναι όλα τέλεια, κάθε άλλο. Αλλά φαίνεται ότι κατά κάποιο τρόπο, τα καταφέρνουμε, τα βγάζουμε πέρα. Δόξα το Θεό. Στο κάτω κάτω η φτώχεια θέλει καλοπέραση και αυτό φαίνεται να το έχουμε εμπεδώσει στο ακέραιο.

Αν σε όλα αυτά βοηθάει και η.....παραοικονομία μας,ε, χαλάλι της,αργοτερα βλέπουμε !!

Τώρα σε ο,τι αφορά το επίπεδο ζωής που έχει την υποχρέωση να μας προσφέρει το κράτος μας ;;

Άντε νάμαστε καλά να ξαναπάμε διακοπές !!