«Πίστευε και μη ερεύνα. Ψήφισε».
Απομεινάρη προφανώς των πρόσφατων εκλογών.
Αν και σαν οδηγός τη σημερινή εποχή πρέπει να είσαι πολύ συγκεντρωμένος γιατί δε ξέρεις από πού και τι μπορεί να σου συμβεί— π.χ. έχετε δει οδηγούς να έχουν πάρει …..αγκαλιά το τιμόνι και με ταχύτητα …χελώνας να πιάνουν την αριστερή λουρίδα ταχείας κυκλοφορίας—
άρχισα που λέτε να σκέφτομαι τι άραγε ώθησε το συγγραφέα στην αναγραφή αυτού του συνθήματος !
Μήπως η βαθύτατη πίστη του στο ανώτατο δημοκρατικό μας δικαίωμα, αυτό της συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία;
Μήπως το χιούμορ του, κατάληξη της απογοήτευσης που ένιωθε, ύστερα από τις επαναλαμβανόμενες προεκλογικές υποσχέσεις και τη διαπίστωση ότι σχεδόν ποτέ δεν τηρούνται, οπότε δε βαριέσαι, μην ακούς τι σου λένε, πήγαινε τώρα ψήφισε και μη προσπαθείς να … εμβαθύνεις στα λόγια τους, παραπλανητικά θα είναι;
Ένα πράγμα πάντως απέκλεισα, η αναγραφή αυτής της φράσης να οφείλεται αποκλειστικά στη βαθύτατη θρησκευτική πίστη του συγγραφέα !
Αλήθεια, εάν αυτό το «πίστευε και μη ερεύνα» το απομονώσουμε από κάθε θρησκευτική του υπόσταση, μπορεί πράγματι τη σημερινή εποχή να πιστεύεις καλοπροαίρετα δίχως καμία αμφιβολία και επιφύλαξη, όλα όσα γίνονται καθημερινά γύρω σου;
Πάνω και περισσότερο απ΄όλα, να πιστέψεις στον άνθρωπο;
Να πιστεύεις σήμερα στις αγαθές προθέσεις, στην ειλικρίνεια, στη ντομπροσύνη, στα αγνά συναισθήματα του καθενός;
Σήμερα που το ατομικό συμφέρον επικρατεί του συνολικού, σήμερα που η κοινωνική συνοχή έχει διαταραχθεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά;
Σήμερα που η ηθική και η νομιμότητα ερμηνεύονται και οριοθετούνται σύμφωνα με το ατομικό συμφέρον του καθενός;
Δοκιμάζονται σήμερα ακόμα και οι στενότερες των ανθρώπινων σχέσεων.
Βρισκόμαστε στην εποχή της διαπίστωσης, μόνον ο χρόνος μπορεί ν΄αναδεικνύει τις αλήθειες. Στη καθημερινή « τριβή » επαληθεύεται η καθαρότητα των σχέσεων και εδραιώνεται η εμπιστοσύνη.
Σήμερα, η έρευνα διεξάγεται στη διάρκεια της διαδρομής του χρόνου. Οτιδήποτε περισσότερα ….αυθόρμητο, μου φαίνεται ότι είναι …εκτός εποχικού κλίματος !
20 σχόλια:
ναι πιστεύω στον άνθρωπο.
στις αγαθές προθέσεις. στην ειλικρίνεια. στη ντομπροσύνη. στα αγνά συναισθήματα του καθενός.
είτε σε κοινωνικό είτε σε επαγγελματικό είτε σε άμεσα φιλικό επίπεδο.
ναι έχω πονέσει πολύ στο πέρασμα του χρόνου από ανθρώπους που πίστεψα. και σε επαγγελματικό και σε φιλικό επίπεδο.
ναι ίσως έχω πληγώσει και εγώ.
και όσο μεγαλώνω ναι αυτή η αλήθεια συναισθημάτων είναι και θα είναι τα πάντα.
γιατί τελικά είτε πιστεύουμε είτε όχι είτε ερευνούμε είτε δεν
η αλήθεια πάντα μένει.
καλησπέρα σου!
Πίστευε, και μη , ερευνα....
Το κομα κάνει την διαφορά φίλε μου
Φυσικά δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι όλους τους ανθρώπους. Ειδικά όταν οι περισσότεροι το παίζουν, αλλά δεν είναι φίλοι, στις προθέσεις όλοι καλοί είναι πάντα, στην πορεία όμως διαφαίνονται όλα, και οι τόσες δήθεν..αλήθειες και τα πολλά λόγια, που ουσία δεν έχουν και ποτέ δεν θα έχουν, εφόσον ο χρόνος πάντα μα πάντα αποδείχνει τι υπήρξε απόλυτα αληθινό. Υπάρχει υποκρισία lionheart, γενικώς :)
Μα κ ως έννοια η εμπιστοσύνη πάντα θα είναι σε δοκιμασία, και αυτό δεν αλλάζει ποτέ.
Λίγα άτομα στην ζωή θα στην εμπνεύσουν απόλυτα και πραγματικά αυτά είναι πολύτιμα, και δεν έρχονται τόσο εύκολα ούτε συχνά. Αυτή είναι όλη η αλήθεια, εφόσον βέβαια μιλάμε για αλήθεια! Ευτυχώς έχω τέτοια άτομα στην ζωή μου και αισθάνομαι γεμάτη.. και φυσικά μιλάω για εκτός του blogging φίλους. Εύχομαι να είσαι καλά! :)
Συχνά απογοητεύομαι με τους ανθρώπους.. κάποτε έλεγα ότι δεν αξίζει να προσπαθώ να ξεχωρίσω τον αληθινό, τον τίμιο, μα είναι πολλοί όσοι ψάχνουν.. γι αυτό και συνεχίζω να πιστεύω στον άνθρωπο κι ας γίνομαι θύμα του πολλές φορές..
Καλή σου μέρα!
Ο χρόνος!!! ο μοναδικός κριτής
Στον χρόνο όλοι δοκιμαζόμαστε...
Πιστεύω στους ανθρώπους, δεν έχει σημασία αν έχω προδοθεί ή ίσως προδόσει! Προσπαθώ πάντως να δίνω περισσότερες ευκαιρίες στον άλλον και να κάνω συχνά την αυτοκριτική μου.
Καλό τριήμερο νάχεις φίλε μου, και σύ δείξε τα θετικά και ειλικρινά αισθήματα στους άλλους! Τουλάχιστον θάχεις την συνείδησή σου καθαρή..:)
Καποτε στην Παλαια Διαθηκη, υπηρχε το "πιστευε και μη ερευνα". Ο Χριστος μεσα σε ολες τις ανατροπες του εφερε κι αλλη μια το "πιστευε και ερευνα"...γιατι ναι μεν η πιστη ειναι αυτο που νιωθεις οταν κλεινεις τα ματια και αφηνεσαι σε αυτο που νιωθεις, αλλα η εμπιστοσυνη ειναι κατι που κερδιζεται και δεν γινεται χωρις ψαξιμο, τοσο σε αυτο που μας δειχνει ο αλλος οσο και μεσα στον εαυτο μας. Γιατι δεν ειναι λιγες οι φορες που νιωσαμε πως προδοθηκαμε, οχι επειδη μας ειπαν ψεμματα, αλλα επειδη εμεις δεν ημασταν ετοιμοι να δουμε την αληθεια. Ας πιστευουμε λοιπον στον ανθρωπο, στην αγαπη, στις καλες προθεσεις και ας ερευνουμε την καθε περιπτωση ξεχωριστα, γιατι παντα υπαρχουν εξαιρεσεις!
Υπάρχει και η άποη που λέει: πίστευε και μη, ερεύνα... Είδες τη διαφορά κάνει ένα κόμα....
Η φράση αυτή "πίστευε και μη ερεύνα" είναι εντελώς στατική και δεν αφήνει περιθώρια εξέλιξης.
Υπάρχουν έννοιες, πιστεύω, αρχές, προσωπικές του καθενός, όπως και παγκόσμιες αλήθειες, που από μόνες τους δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Ακόμη όμως κι αυτές δεν είναι δογματικές.
Πιστεύω ότι πρέπει να αμφιβάλλουμε κάποτε ακόμη και για τις αμφιβολίες μας πριν αμφιβάλλουμε για τα πιστεύω μας.
Κι αυτό από μόνο του δημιουργεί στέρεο έδαφος και εμπιστοσύνη. Κι αν αυτή η εμπιστοσύνη κλονιστεί, είναι πρόβλημα αυτού που την καταπατά κι όχι αυτού που την προσφέρει.
Καλημέρα :-)
Καλό τριήμερο να έχεις
Βασίλη, "η αλήθεια πάντα μένει".
Απόλυτα σωστό. Μόνο που πολλές φορές η αλήθεια, όταν μάλιστα φανεί αργά, πληγώνει βαθύτατα.Ασφαλώς δεν εννοώ οτι πρέπει να στεκόμαστε με υποψία μπροστά στο κάθε άνθρωπο, το συνεργάτη ή το γνωστό, ή ακόμα και το φίλο.
Είναι και θέμα αντοχής, το πόσο αντέχει ο καθένας μας μπρος σε κάποιες αλήθειες, όταν αυτό που πίστεψες, γκρεμίζεται. Προχωράμε όμως ,αυτή είναι η ζωή και...βλέπουμε. Όλα μέσα είναι.
Ρίκη, πού σωστά, αυτά τα κόματα βάζουν τα πράγματα στη θέση τους.
Αρτιστάκι, ακριβώς, η εμποστοσύνη θα είναι σε δοκιμασία, ένα απόλυτο "δήθεν" θα εμφανίζεται συχνά,η υποκρισία περισεύει. Ιδιαίτερα, ένας συναισθηματικός τύπος, μπορεί να υποφέρει πολύ όταν η αλήθεια θα ανατρέψει καταστάσεις.
Είσαι τυχερή που έχεις κοντά σου ανθρώπους που εμπιστέυεσαι και έχουν αποδείξει το το άξιζαν. Κράτα τους κοντά σου, είναι πολύτιμοι.
Margo, δε μπορούμε να ζούμε μακριά απο τους συναθρώπους μας.Σε μιά κοινωνία ζούμε και έτσι θα συνεχίσουμε.Και στη δοκιμασία του χρόνου, θα ξεχωρίσουν οι σωστοί, οι αληθινοί.
kariatida ναι, στη διαδρομή του χρόνου αναδεικύεται τι αντέχει και τι όχι.
Όσο για μένα, ευτυχώς; ή δυστυχώς;
δε μπορώ να βγάλω παρά μόνο αυτά που πραγνατικά νιώθω.
Καλό τριήμερο και σε σένα.
Πεταλούδα μου, πόσο σοφό είναι αυτό που λες "....αλλά επειδή εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι να δούμε την αλήθεια".
Ναι, συχνά μπορεί να συμβεί και αυτό,διότι αυτό που συναντάμε το θέλουμε τόσο μα τόσο πολύ.Ανοιγόμαστε και μετά.....
Και φυσικά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλίμονο,δε μπορεί κάθε φορά να γεμίζουμε υποψίες. Αυτό πια καταντά ψυχολογικό πρόβλημα και απόλυτη δυστυχία.
Μικρές ανάσες, καλωσόρισες.
Ναι, βλέπεις τι μπορεί να κάνει ένα...μικρό κόμα;;
Βάσσια,μπος στις αρχές του καθενός και στις παγκόσμιες αλήθειες, παραμένω δυστκτικός. Και τα δύο έχουμε δει να παρα΄βιάζονται. Απλά, δε γίνεται αλλιώς και ο χρόνος είναι ο....δοκιμαστικός σωλήνας των αξιών αλλά και της αλήθειας.
Λυπηρή, κατά τη γνώμη μου, η τελική σου διαπίστωση Λεοντόκαρδε, αλλά αληθινή.
Εξοστρακίστηκε το αυθόρμητο, γιατί κανείς μας δεν πιστεύει τη σκέψη που εκφράζεται, αναζητάμε την δεύτερη την κρυφή, κρίνουμε με βάση του τι είμαστε και του τι ζήσαμε, δεν γίνεται κι αλλιώς τελικά.
Ενα πράγμα νομίζω μας σώζει, στη διάρκεια του χρόνου να είμαστε ανοιχτοί στο τι βλέπουμε και στο τι ακούμε. Και τότε νομίζω αποκαθίσταται η έννοια της εμπιστοσύνης.
Καλή σου ημέρα
Θα συμφωνήσω με τη Ρίκη Ματαλλιωτάκη. "Πίστευε και μη, ερεύνα..."
Οχι γιατί δεν θα πρέπει κανείς να εμπιστεύεται τους ανθρώπους, όχι γιατί θα πρέπει να είναι κανείς πάντα καχύποπτος αλλά γιατί οι όποιες αποφάσεις παίρνουμε θα πρέπει να πηγάζουν από μέσα μας και όχι από εξωγενείς δυνάμεις.
Είναι προτιμότερο να εμπιστευόμαστε τους άλλους και ας την πατήσουμε καμιά φορά παρά να μην ρισκάρουμε να αφεθούμε σε ανθρώπινες συναλλαγές από το φόβο της έλλειψης αυθορμητισμού των άλλων.
Δεν ξέρω, αλλά αν και έχω απογοητευτεί αρκετές φορές από ανθρώπους άλλες τόσες φορές ο αυθορμητισμός μου με έχει φέρει σε επαγή με πολύ αξιόλογα άτομα. Εν τέλει νομίζω πως ναι, θα πρέπει να εμπιστευόμαστε τους άλλους
ippoliti δε πρέπει να φτάνουμε απο τη μιά άκρη στην άλλη. Δηλαδή δεν είναι λογικό η κάθε μας συναναστροφή να περνάει απο ...ανάκριση.
Εκείνο που θέλω να πω είναι οτι δυστυχώς η διάχυτη υποκρισία που συναντάμε καθημερινά θα πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς, μέχρι να αποδειχτεί η πραγματικότητα.
dyosmaraki κιεγώ συμφώνησα με τη Ρίκη.
Να θέσω το ζήτημα κάπως διαφορετικά: ζούμε μέσα στη κοινωνία, γνωρίζουμε ένα σωρό ανθρώπους. Αλίμονο αν κάθε φορά αντιμετωπίζουμε τον άλλο καχύποπτα, θα απομονωθούμε έτσι,θα βρεθούμ δίχως φίλους,αυτή η συμπεριφορά καταντά αρρώστια. Προχωράμε, ίσως αρχικά φυσιολογικά συγκρατημένα, μέχρι να φανεί η αλήθεια.
Η απογοήτευση απο τους ανθρώπους είναι πάντα μέσα στο παιγνίδι της ζωής μας, όπως και η έυτυχία να έχουμε δίπλα μας αξιόλογα άτομα, φίλους ανεκτίμητους.
Δημοσίευση σχολίου