Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010
ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ....
Με τον καιρό…..
Mε τον καιρό, όλα περνούν, σβήνουν….λένε.
Μπορεί ο χρόνος να εξασθενίζει αντοχές, πάθη,συναισθήματα, να μακιγιάρει, ν΄αλλάζει…..
Πως να σβήσουν όμως οι αναμνήσεις που σε κρατούν ακόμα ζωντανό, …. εκεί… τότε που ένιωθες ότι άξιζε πραγματικά να ζεις….
Όχι, όχι ο καιρός δε μπορεί να τα σβήνει όλα….. εκείνες οι μέρες, οι στιγμές άσβηστες για πάντα και ας μην είναι πια εδώ……
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Τις καλές στιγμές όχι δεν μπορεί να τις σβήσει, μόνο τις κακές ξεθωριάζεικαι στο τέλος χάνονται...
Οι καλές μένουν στο μυαλό και στην καρδιά!
Αν όμως οι αναμνήσεις αυτές ήταν οι μοναδικές αληθινές και ζωογόνες γιατί να μένουν αναμνήσεις και μην γίνονται και πάλι πραγματικότητα; Δεν είναι στο χέρι μας;
Oλα τα παιρνει μαζι του ο χρονος παναθεματον
Και τα καλα και τα κακα
Ο,τι με τον ενα η τον αλλο τροπο μας σημαδευει, μενει ανεξιτηλο στο χρονο...ειναι δικη μας η επιλογη ωστοσο, πως ακριβως θα αξιοποιησουμε καθε εμπειρια, καθε σημαδι και πως θα ζησουμε μετα...
kariatida μακάρι να μπορούσαμε κάθε φορά να επαναφέρουμε αναμνήσεις ξανά στη ζωή μας. Αυτο όμως δε πιστεύω οτι μπορεί να γίνεται. Αλλάζουν οι περιστάσεις, αλλάζουν οι άνθρωποι,τα δεδομένα, το περιβάλλον γύρω μας. Τιμούμε τις αναμνήσεις μας διατηρώντας τες μέσα στη ψυχή μας,έστω κιαν καμιά φορά μας βασανίζουν, αλλά αυτό είναι όλο.
Ρίκη πανδαμάτωρ ο χρόνος.Δε ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό.Ίσως αυτό να εξαρτάται κατά περίπτωση, ίσως ορισμένα πράγματα να θέλαμε να τα ξεχνάμε,αν το καταφέρνουμε....
Πεταλούδα μου μέσα μας μένουν ανεξίτηλα όσα πραγματικά έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν κάποτε επηρεάσει βαθιά τη ζωή μας.
Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να επιλέξουμε τη.... διαχείρηση αναμνήσεων όπως εμείς θα θέλαμε. Υπάρχουν νομίζω περιπτώσεις που οι αναμνήσεις σημαδεύουν για πάντα τη παραπέρα ζωή μας. Και τίποτα τότε δε μπορεί να γυρίσει πίσω.
Ο χρόνος ... κι εμείς μικρές κουκκίδες πάνω του..... θυμόμαστε ανάλογα με το "χρόνο" που μας αναλογεί...για πάντα...
:-)
Βάσσια, θυμόματε κάποτε με χαρά κάποτε με πόνο, όλα όσα σημάδεψαν τη ζωή μας. Και κρατάμε μέσα μας κάποια τόσο ιδιαίτερες στιγμές....
ο χρόνος απλά ξεχωρίζει τα αληθινά από τα μη αληθινά. καθώς τα αληθινά συναισθήματα παραμένουν όσο οι ανάσες μας αναπνέουν.
καλησπέρα σου!
Η ζωή μας γεμίζει με αναμνήσεις, με ανθρώπινες απουσίες.. δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τις απουσίες..
Καλή σου μέρα Λεοντόκαρδε
Ναι Βασίλη, συμφωνώ, αυτά τα αληθινά, αυτά που κάποτε σημάδεψαν τη ζωή μας, παραμένουν. Πολλές φορές πονούν πολύ, τα νοσταλγούμε, μόνο που πλέον πέρασαν και ποτέ δε μπορεί να ξαναείναι τα ίδια.
Margo ούτε κι εγώ μπορώ να συμβιβαστό με τις απουσίες. Κάποτε ζούμε με αυτές τις παρουσίες και όταν αυτές σβήσουν, παρέλθουν, δεν είναι πάντοτε ευκολή η προσαρμογή. Κάποτε γίνεται αβάσταχτη...
Δεν τα σβήνει, μερικές φορές τα ομορφαίνει, μερικές φορές τα εξιδανικεύει.. Το θέμα είναι να ζούμε το "Τώρα" όσο πιο καλά μπορούμε, το οφείλουμε στον εαυτό μας.. ΦιΛιά!
Αρτιστάκι αυτό το "τώρα" γίνεται καμιά φορά δύσκολο όταν ο χρόνος δεν αφήνει έστω να θολώσουν κάποια περιστατικά και στα επαναφέρει συνεχώς στις σκέψεις σου. Επί της αρχής, ναι πρέπει να ζούμε το σήμερα, αλλά....
"Everybody needs his memories. They keep the wolf of insignificance from the door." (Saul Bellow)
Πανέμορφο το τραγούδι! :)
Καλό σου απόγευμα!
Lilith, true. Only sometimes memories are unbearable.
Δημοσίευση σχολίου