Θέλω να περνούν γρήγορα αυτές οι γιορτινές μέρες, που κατά ένα περίεργο τρόπο με γεμίζουν με σκέψεις που πολύ θα ήθελα να τις αποφύγω.
Σα τη γραμμή ενός καρδιογραφήματος μοιάζει σχηματικά η ζωή μας, όχι ευθεία, αλλά μια γραμμή ακαθόριστη με συνεχείς διακυμάνσεις.
Μια ζωή σε χρονικές περιόδους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά η κάθε μια, που σηματοδοτούν διαφορετικά τη κάθε περίοδο. Η παιδική μας ηλικία, η εφηβεία, τα φοιτητικά μας χρόνια, η επαγγελματική δραστηριότητα, κάποια στιγμή ο γάμος, η οικογένεια, η τρίτη ηλικία. Ανοίγουν και κλείνουν οι πόρτες της ηλικίας μας.
Κάθε εποχή μας φορτώνει με διαφορετικές εικόνες, προβληματισμούς και συμπεριφορές. Αποφάσεις και επιλογές, λανθασμένες ή ορθές, εμπειρίες που ελάχιστα μας διδάσκουν, απρόοπτες και αναπάντεχες ανατροπές, αλλά το παλεύουμε ελπίζοντας γιατί έτσι είναι η ανθρώπινη φύση.
Δε πιστεύω ότι οι εμπειρίες είναι εκείνες που διδάσκουν, αυτές που μας εμπλουτίζουν με τόσο ισχυρά και αδιαφιλονίκητα εφόδια ώστε να μας καθοδηγούν στο μέλλον μας. Πέρα από τη Μοίρα στην οποία πιστεύω, ο χαρακτήρας μας είναι κάθε φορά ο καθοριστικός παράγοντας των πράξεων και των αντιδράσεών μας.
Αν ξαναζούσαμε άλλη μια φορά, τα ίδια λάθη θα κάναμε, την ίδια συμπεριφορά θα είχαμε.
Κάποια στιγμή, πιθανόν ύστερα από ένα σημαντικό συμβάν, οι σκέψεις μας θα ανατρέξουν στο παρελθόν μας, σε μια αναδρομή της πορείας μας . Σε μια αξιολόγηση των επιλογών και των αποφάσεών μας. Σε στιγμές καθοριστικές, στα γεγονότα που μας σημάδεψαν. Αξιολόγηση των ανθρώπων που στάθηκαν δίπλα μας και άλλων που μας πρόδωσαν.
Θα κάνουμε ένα είδος «ισολογισμού», τα δούνε και λαβείν της ζωής μας, καταλήγοντας σε έναν «απολογισμό» των πράξεών μας.
Στον ισολογισμό αυτό δεν χωρά η «δημιουργική λογιστική», δεν συντάσσεται με αριθμούς, αλλά με γεγονότα. Και τα γεγονότα δεν αλλοιώνονται .
Δυσκολεύομαι να πιστέψω σ΄αυτό που συνήθως λέγεται, ότι δηλαδή πρέπει να ζούμε το σήμερα, το τώρα, ότι τα χθεσινά πέρασαν. Το πρόβλημα είναι στο τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τις αναμνήσεις μας, το παρελθόν μας. Δεν είναι δυνατόν να «κλείνουμε» τον εαυτό μας στο σημερινό και να τον «απομακρύνουμε» από το κάθε τι που πέρασε.
Αυτοί που μπορούν να διαχειρίζονται με ρεαλισμό και ψυχραιμία τις αναμνήσεις και το παρελθόν τους, όσοι έχουν ακόμα τα χρονικά περιθώρια μπροστά τους, πιθανόν να είναι πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους που ταλαιπωρούνται με τις σκέψεις του «αν» και του «ίσως».
Γιατί με αυτές τις σκέψεις, είναι υποχρεωμένοι να ζουν, αδυνατώντας να λησμονήσουν τις ξεχωριστές ευτυχισμένες στιγμές που κάποτε έζησαν, ξέροντας ότι ποτέ πια δε θα τις ξαναζήσουν……
15 σχόλια:
Χθες έκανα μια "βουτιά στο παρελθόν". Ξέρεις... απ' αυτές που συνηθίζεις κι' εσύ. :)
Κοιτούσα τη ζωή μου μέσα από τις φωτογραφίες και παρατηρούσα διάφορα...
Πώς ήταν το χαμόγελό μου στα 15, πώς ήταν στα 20, πώς χάθηκε και πώς ξαναεμφανίστηκε, πώς διαφοροποιήθηκε αργότερα...
Και το βλέμμα...
Το βλέμμα τα λέει όλα!
Μετροφυλλάς και αναρωτιέσαι...
Κάπου δε σε αναγνωρίζεις, κάπου σε θυμάσαι! Χαμογελάς στον εαυτό σου στη φωτογραφία και λες: τι θα γινόταν άραγε αν εκείνη τη στιγμή είχα πει αυτό ή είχα κάνει το άλλο;
Πού θα βρισκόμουν σήμερα;
Ξέρεις τι πέτυχα με όλο αυτό το... μετροφύλλημα της ψυχής μου χθες;
Έχασα για άλλη μια φορά τον χρόνο μου.
Γιατί, όταν το κουτί κλείνει και ξαναμπαίνει στο ντουλάπι, το μόνο που σου μένει είναι το παρόν!
Το παρόν, με την ασχήμια ή την ομορφιά του να σε κοιτάει χαιρέκακα σαν να σου λέει:
You're stuck with me!
Περίεργο που έβαλες αυτό το ποστ σήμερα... of all days! :)
Καλημέρα Λεοντόκαρδε!
Aαααα.. κάνω και μ' αρέσει ...επισκέψεις στο παρελθόν, που μεγαλώνοντας γίνονται όλο και πιο συχνές. Τα περισσότερα είναι χαμόγελα και σ' αυτά επιμένω να επιστρέφω.
Παίρνω κουράγιο για συνεχίζω...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Συμπλέουμε φίλε μου (άλλωστε είμαι πολυγραφότατη όσον αφορά το "παρελθόν").
Το θεωρώ εξίσου σημαντικό με όλα τα χρονικά στάδια της ζωής.
Είναι κάτι σαν το "βιβλίο οδηγιών" το παρελθόν, που μπορεί να μην αποτρέπει από επαναλήψεις, αλλά όμως προσφέρει γνώση, και δικαίωμα επιλογής.
Καλημέρα :-)
το πριν το τώρα το μετά είναι πάντα συνδεδεμένα.
το θέμα είναι να μην προσκολλάμε στο πριν είτε στα καλά είτε στα λιγότερο καλά και να προσπερνάμε το τώρα. για το μετά.
είτε το θέλουμε είτε όχι όλα αυτά που σήμερα είμαστε είναι αποτέλεσμα όλων των εμπειριών, διαδρομών, ανθρώπων, που ζήσαμε, συναντήσαμε στο πριν.
ούτε φυτρώνουμε ούτε ουρανοκατέβατοι βρισκόμαστε στο τώρα μας. πολλές φορές έχω σκεφτεί πώς θα ήμουνα σαν χαρακτήρας αν είχα γεννηθεί σε άλλη χώρα, σε άλλη οικογένεια. ειλικρινά δεν ξέρω.
ένα όμορφο και ξέγνοιαστο σουκού να έχεις.
Mα πέρασα και το μεσημέρι και σου άφησα το σχολιάκι μου πού πηγε;
Mερικές φορές δεν ξέρω πού αφήνω τι! Βλέπεις το μυαλό της Καρυάτιδας καμμία σχέση με το παρελθόν της!
Συχνές, πολύ συχνές οι επισκέψεις μου στο παρελθόν μέσω φωτογραφιών και μέσω παλιών βινταιοταινιών! Μεγάλη δύναμη παίρνω όταν δε βλέπω τα παιδάκια μου μπεμπίνια τρελαίνομαι που έχουν φτάσει να γίνουν τώρα άνδρες! Μόνο όταν συναντώ πρόσωπα που έχουν φύγει για πάντα απο κοντά μου, με ρίχνει λίγο αλλά πάλι χαίρομαι γιατί είναι σαν να τους φέρνω κοντά μου πάλι!
Έχεις δίκιο πάντως οι γιορτινές μέρες πάντα σε οδηγούν στο παρελθόν...
Την υγειά μας νάχουμε Λεοντόκαρδε να γερνάμε καλά!!
Lilith, ξέρεις εμένα οι φωτογραφίες πάντα μου φέρνουν ευχάριστες αναμνήσεις στο μυαλό μου. Δε πληγώνομαι, δε νοστα΄γώ όταν τις κοιτώ.
Εκείνο μου με ρίχνει είναι κάποιες αποφάσεις του παρελθόντος, κάποιες στιγμές που ξέρω οτι ήταν μοναδικές και ανεπανάληπτες.
Το "κουτί" στις περιπτώσεις αυτές μου είναι αδύνατο να το κλείσω.
'Εχεις όμως δίκαιο,το παρόν μας κοιτάζει κατάματα με ένα σαδιστικό βλέμμα και μας λέει χαμογελόντας you are stuck with me babay !!
Kαι θέλοντας και μη, μας προσγηώνει.
Γλαρένια, αν επιστρέφεις στο παρελθόν με χαμόγελα, είσαι και τυχερή και δυνατή. Δεν είναι σε όλους ευκολο να το κάνουν αυτό. Όπως όμως και νάναι, συνεχίζουμε ελπίζοντας.....
Χρόνια Πολλά και σε σένα.
Ναι Βάσσια, συμπλέουμε συχνά...
Θα έλεγα οτι είναι μεν "βιβλίο οδηγιών " το παρελθόν μας, αλλά πολύ φοβάμαι οτι ...πηδάμε γρήγορα κάποια κεφάλαιά του, ή μάλλον τα διαβάζουμε με επιπόλαιο τρόπο.Πάντα παραμένει ο χαρακτήρας μας, πραγματικός οδηγός στη ζωή μας.
Βασίλη, πολύ φιλοσοφημένη και ρεαλιοστική η τοποθέτησή σου. Έτσι ακριβώς είναι όπως τα λες, "το πριν το τώρα το μετά είναι πάντα συνδεδεμένα". Αυτό πάντα ισχύει μέσα μας. Ίσως καμιά φορά ανατρέχουμε στοχαστικά στο πριν, προσπαθόντας να καταλήξουμε στο τώρα και να οπνειρευτούμε το μετά...
Η ανθρώπινη φύση φίλε μου....
kariatida μεγάλη παρηγοριά τα παιδιά μας και πηγή 'αντλήσης δύναμης για τους γονιούς.
Μου θύμισες ένα παλιό φίλο μου, όταν σε κάθε περίπτωση η ευχή του ήταν "καλά στερνά". Με το πρόωρο θάνατό του, επαλήθευσε τα λόγια του.
Ναι, την υγειά μας νάχουμε, αυτό που πιστεύω οτι είναι το πολυτιμότερο αγαθό.
Οχι,μωρέ,καλές ειναι οι γιορτές,χαβαλές να γίνεται,ξεφεύγουμε κάπως...
όσο για το παρελθόν,ε,γερνάμε ,τι να κάνουμε:))
Χρόνια Πολλά...
"Δεν είναι δυνατόν να «κλείνουμε» τον εαυτό μας στο σημερινό και να τον «απομακρύνουμε» από το κάθε τι που πέρασε."
Ακόμα και να προσπαθήσει κάποιος δε νομίζω πως μπορεί να το κάνει αυτό, είναι σα να κόβει τη ψυχή του σε κομμάτια.....
vad όλα εξατρόνται απο τη διάθεσή μας, ακόμα και εαν θα χαρούμε αυτές τις γιορτινές μέρες. Και θα έλεγα οτι τυη σημερινή περίοδο στη χώρα μας με αυτά που συμβαίνουν,η διάθεσή μας έχει πιάσει πάτο.
Πάντως Χρόνια Πολλά, νάμαστε καλά.
Μικρές Ανάσες, έτσι ακριβώς πιστεύω κι εγώ. Δε καταλαβαίνω όσους λένε με... υπερηφάνεια οτι ζουν το τώρα, βγάζοντας απο τις σκέψεις τους το παρελθόν τους. Ώστε τίποτα δεν τους εχει αφήσει αυτό το "παρελθόν"; Και είναι τόσο εύκολο να ξεχνάμε στιγμές που κάποτε μας έκαναν τόσο ευτυχισμένους; Δε ξέρω, ίσως όλα εξαρτώνται απο την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας.
Συμφωνώ απόλυτα.Εκνευρίζομαι που συμφωνώ,θα ήταν πιο ήπιας μορφής οι σκέψεις,οι αναδρομές,αλλά συμφωνώ.Δεν νομίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που ξεχνούν το παρελθόν.Ακόμη κι αυτοί που το υποστηρίζουν,θέλοντας και μη,υπάρχει μέσα τους.Τα πισωγυρίσματα σε πρόσωπα και καταστάσεις υπάρχουν μέσα μας.Αλοίμονο αν δεν υπήρχαν.Ίσως να τα τρέφουμε κι εμείς οι ίδιοι.Αναφέρθηκες στη μοίρα.Με έχει μπερδέψει αυτή η τύπισσα πολύ.Άλλοτε είμαι βέβαιη για τη παρουσία της κι άλλοτε νομίζω πως είναι μια παρηγορία ή ένα άλλοθι όλων.Πολύ περίεργη συναισθηματικά ανάρτηση..Το ότι έθιξες τέτοιους προβληματισμούς,πάει να πει πως είσαι ψυχικά ισορροπημένος!Τη καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου