ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ.

Είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα διάφορα αθλήματα όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ κτλ. είναι κατ΄αρχήν θέαμα για τους φιλάθλους, για δε τους αθλητές και εκγύμναση.

Είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι σαν θέαμα, θα μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει τα αγωνίσματα αυτά μαζί με την οικογένειά του, τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι η σωματική μου ακεραιότητα δε θα διακινδύνευε κατά την προσέλευσή μου στους χώρους των αγώνων, κατά τη διάρκειά τους και κατά την αποχώρησή μου από αυτούς.
Πόσο πολύ έσφαλα αλήθεια!!

Η υποδοχή των ομάδων όταν προσέρχονται στο γήπεδο γίνεται με πετροπόλεμο και ύβρεις, για να επακολουθήσουν συγκρούσεις «φιλάθλων» με τα ΜΑΤ.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι παίκτες λούζονται με υβριστικά και προσβλητικά συνθήματα όπως πχ « πουτάνας γιοί, παναθηναϊκοί ».
Στο γήπεδο εκτοξεύονται από αναπτήρες μέχρι μπουκάλια κατά των παικτών ή βάλλονται με κροτίδες ακόμα και με αεροβόλα όπλα!!
Εάν το αποτέλεσμα δε βολεύει τότε εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο οι «φίλαθλοι» χειροδικώντας κατά των παικτών. Κατά την αποχώρηση η αντίπαλη ομάδα …αποχαιρετίζεται με ...αναλόγου ευπρέπειας συνθήματα και ρίψη διαφόρων αντικειμένων. Δημοσιογράφοι αθλητικών εφημερίδων αλλά και πρόεδροι ομάδων φανατίζουν τους «φιλάθλους» με τα γραφόμενα και τις ανακοινώσεις τους

Αυτή είναι σήμερα η εικόνα των αγωνιστικών χώρων στην Ελλάδα.
Και το κράτος παραμένει απαθές. Οι νόμοι είναι ανεπαρκείς και ελαστικοί και οι υπαίτιοι παραμένουν ατιμώρητοι. Οι ομάδες τιμωρούνται με ένα ελάχιστο χρηματικό πρόστιμο..
Η εποχή που οι οπαδοί των ομάδων κάθονταν ό ένας δίπλα στον άλλο έχει παρέλθει. Τώρα τους αγώνες παρακολουθούν φίλαθλοι μόνο της μιάς ομάδας, προκειμένου να αποφευχθούν επεισόδια, ενώ ορθώνονται πλέγματα στα γήπεδα για να αποτραπεί η ρίψη αντικειμένων κατά των παικτών.

Ο αθλητισμός στην Ελλάδα έχασε το πνεύμα και την αξία του και κατάντησε τόπος εκτόνωσης περιθωριακών ατόμων.

Στην Αγγλία όπου το ποδόσφαιρο θεωρείται πάνω απόλα θέαμα, διασκέδαση, τα γήπεδα δεν έχουν καμία περίφραξη, οι οπαδοί κάθονται σε απόσταση ελάχιστη από τον αγωνιστικό χώρο και τους παίκτες, αλλά κανείς δεν διανοείται να μπει στον αγωνιστικό χώρο. Εκεί, όταν ο χουλιγκανισμός κόντεψε να μετατρέψει το θέαμα σε αρένα, οι κάμερες στα γήπεδα εντόπιζαν τους ταραξίες οι οποίοι τιμωρούνταν με βαρύτατες ποινές, ακόμα κα φυλάκιση. Και τώρα επικρατεί ηρεμία και οι οπαδοί απλά απολαμβάνουν το θέαμα, ενώ ακόμα και την αντίθεσή τους στις αποφάσεις των διαιτητών την εκφράζουν με ευπρεπή τρόπο.

Χρόνια τώρα στα δικά μας γήπεδα επικρατεί ζούγκλα και οι διάφοροι αρμόδιοι παραμένουν αδιάφοροι, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν τους διάφορους παράγοντες. Ομάδες. αλητών μετατρέπουν τους χώρους αυτούς σε πεδία μάχης.
Ξεκινάς να πας στο γήπεδο αλλά δε ξέρεις πως θα επιστρέψεις στο σπίτι σου. Και η κατάντια αυτή μεταφέρθηκε ακόμα και σε αγώνες μπάσκετ ή βόλεϊ μεταξύ γυναικείων ομάδων!!

Τι να πει κανείς. Αυτή η απροθυμία των αρμοδίων να πάρουν αυστηρά μέτρα και να επιβάλλουν αυστηρότατες ποινές κατά των ταραξιών, είναι ανεξήγητη. Και η ευθύνη βαρύνει αναμφίβολα όλους όσους κατέχουν τις θέσεις εκείνες που θα έπρεπε να ασχοληθούν στα σοβαρά με τη κατάντια του αθλητισμού στη χώρα μας.
Πολύ απλά, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, οι νόμοι ή δεν εφαρμόζονται ή οι ποινές είναι ανεπαρκέστατες. Οι δε κάμερες που τοποθετήθηκαν σε μερικά γήπεδα, παραμένουν ανεκμετάλλευτες.

Είναι όμως καιρός, τώρα που αγωνιστικές εκδηλώσεις δεν υπάρχουν λόγω καλοκαιριού, να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε στο μέλλον να αποφεύγονται παρόμοιο απαράδεκτα επεισόδια και οι ποινές που θα επιβάλλονται να είναι αυστηρότατες.