Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Η ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΟΠΟΙΗΣΑΙ ΕΥΘΥΝΩΝ.

ΕΚΕΙΝΟΙ ήταν συμβασιούχοι-αρχαιολόγοι του υπουργείου Πολιτισμού. Προσλήφθηκαν για να καλύπτουν επί χρόνια «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» όπως και τόσοι άλλοι στις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Επί πολλά χρόνια όμηροι των εκάστοτε κυβερνήσεων. Από την δεκαετία του 1980 άρχιζαν να διορίζουν συμβασιούχους οι κυβερνώντες για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Πάρε τώρα μια θεσούλα, δώσε μου τη ψήφο σου.

Και περνούσαν τα χρόνια. Και ανανεώνονταν οι συμβάσεις τους κάθε χρόνο. Το 1985 η Μελίνα καταφέρνει να μονιμοποιήσει χιλιάδες συμβασιούχους που εργάζονταν στο ΥΠΠΟ.
Ακολούθησαν και άλλες μονιμοποιήσεις, ακόμα και πρόσφατα επί υπουργίας Παυλόπουλου. Σιγά σιγά εδραιώθηκε η πεποίθηση ότι κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι συμβασιούχοι θα παρέμεναν για πάντα στις θέσεις τους.
Σήμερα 800 περίπου στο ΥΠΠΟ. Κάπου 735 απολύονται μέχρι τέλος Οκτωβρίου και τέλος Δεκεμβρίου. Χρόνια προσπαθούν να μονιμοποιηθούν, ακούγοντας υποσχέσεις και μισόλογα.
Ορισμένοι εξακολουθούν να εργάζονται με δικαστικές αποφάσεις, αλλά παραμένουν απλήρωτοι επί 22 μήνες !!
Παρά τις διαμαρτυρίες και τις επανειλημμένες επισκέψεις τους στο Υπουργείο, μέχρι τις 14 του μήνα δεν είχαν πληρωθεί. Άνθρωποι με υποχρεώσεις, με οικογένειες, με παιδιά.
Και έτσι αποφάσισαν να κλείσουν την είσοδο της Ακρόπολις.

Ναι, άλλαξαν και τα λουκέτα στις καγκελόπορτες, λες και ήταν η γκαρσονιέρα τους. Ναι, εμπόδισαν τους ξένους τουρίστες να επισκεφτούν το παγκόσμιο μνημείο, το Παρθενώνα, άνθρωποι που ήρθαν από τα πέρατα του κόσμου. Ναι, τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια, έδειξαν τις σκηνές που διαδραματίστηκαν έξω από την είσοδο. Ναι, γινόμαστε για άλλη μια φορά ρεζίλι.

Ναι, αλήθεια, εξ αιτίας των απλήρωτων συμβασιούχων;;


Από την άλλη οι ΑΡΧΕΣ, τα σιδηρόφρακτα ΜΑΤ, οι φύλακες της νομιμότητας, της ασφάλειας των πολιτών, πάντοτε; με νόμιμα μέσα !!
Καλούν κλειδαρά να ξεμπλοκάρει τα λουκέτα, αποτυγχάνει όμως. Και τότε αποφασίζουν να κόψουν τα παρακείμενα συρματοπλέγματα και μπουκάρουν μέσα στο χώρο του ιερού βράχου.
Ακολουθεί η γνωστή μέθοδος καταστολής, ξύλο και καπνογόνα σε όλους, συμβασιούχους, δημοσιογράφους και ρίχνουν στο πεζοδρόμιο ξένο οπερατέρ του Associated Press.
Τις σκηνές απείρου κάλους, φωτογραφίζουν οι άναυδοι τουρίστες και σε λίγη ώρα όλα τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια δείχνουν ψηλά στο βράχο το Παρθενώνα και κάτω το ξύλο !!

Ακολουθούν τα παπαγαλάκια των ελληνικών καναλιών και οι δηλώσεις των κυβερνητικών:
«Αίσχος, ντροπή, αυτή τη φορά οι συμβασιούχοι που δε σεβάστηκαν τη παγκόσμια κληρονομιά, την Ακρόπολη, μας έκαναν ρεζίλι παγκοσμίως.»

Ναι αλήθεια;;
Ρεζίλι έχει κάνει τη χώρα ο πρωθυπουργός μας, αδιάντροπος ψεύτης και συνεχώς «ανακαλών» τα πριν λίγο δηλωθέντα του. Επί μήνες τώρα μιλά στους ξένους για τη διαφθορά που επικρατεί στη χώρα μας, για το «διεφθαρμένο κράτος», υβρίζονται διεφθαρμένοι οι Έλληνες, συλλήβδην όλοι, «μαζί τα φάγαμε» κραυγάζει αδιάντροπα ο αντιπρόεδρος !!

Προ ημερών ο πρόεδρος του EUROGROUP, είπε ότι άκουσε τον ίδιο το ΓΑΠ να μιλά για «διαφθορά στην Ελλάδα».
Και είπε κάτι ακόμα που δε τονίστηκε όσο έπρεπε: ότι η κακή οικονομική κατάσταση της οικονομίας μας είναι «θέμα δεκαετιών», δηλαδή και του κόμματος του κυρίου πρωθυπουργού.

Προχθές σε δημόσια εμφάνιση του ο πρωθυπουργός είπε ότι «το Δημόσιο είναι μήτρα της διαφθοράς», «μήτρα της διαφθοράς και η πολυνομία», οι υπηρεσίες του Δημοσίου «κλειστά μαγαζάκια και φέουδα».

Αφού λοιπόν ο κατεξοχήν επίσημος εκπρόσωπος της χώρας δε κάνει άλλη δουλειά από το να μιλά για διαφθορά και εδώ και στα ξένα, ποιος γελοιοποιεί την Ελλάδα, οι απλήρωτοι επί 22 μήνες συμβασιούχοι του Δημοσίου που αγωνίζονται για το ψωμί τους ή ο πρωθυπουργός ;;

Ποιος βεβηλώνει το μνημείο μας, οι διαμαρτυρόμενοι συμβασιούχοι ή ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας ;;
Και τη πληθώρα των νόμων με τα πάντοτε ανοιχτά «παραθυράκια» για το βόλεμα των δικών τους ατόμων, οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν τους συντάσσουν;
Η αποποίηση ευθυνών με το πιο προκλητικό τρόπο αποτελεί έλλειψη θάρρους, ντροπή και απαξίωση για έναν πολιτικό και μάλιστα όταν αυτός είναι πρωθυπουργός μιας χώρας.

Ο λαός κύριε πρωθυπουργέ, σας εξέλεξε για να λύνετε προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα, πολύ περισσότερο όταν σε αυτά τα προβλήματα αναφέρεσθε συνεχώς και εσείς.
Δεν σας εξέλεξε απλά για να διαπιστώνετε προβλήματα, ούτε απλά να τα σχολιάζετε και να γίνεστε απλοί παρατηρητές τους.
Ευθύνη σας είναι να είχατε αντιμετωπίσει σαν κυβέρνηση το σοβαρό πρόβλημα των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ και να μην βγαίνουν στα παράθυρα οι υφυπουργοί σας για να δικαιολογήσουν με ανοησίες τη κατάσταση.
Δείξτε επιτέλους υπευθυνότητα και ρεαλισμό κύριε πρωθυπουργέ, πατήστε σε στέρεο έδαφος.




ΣΗΜ. Το γνωρίζω, τα πολιτικά δεν ενδιαφέρουν τη πλειονότητα των bloggers που προτιμούν να αναφέρονται σε πιο ευχάριστα θέματα.
Νομίζω όμως ότι εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση και κυρίως ότι οδεύουμε στα χειρότερα, κάτι θα πρέπει να ακούγεται και μέσα από τα blog μας,μια φωνή διαμαρτυρίας. Αλλιώς για άλλη μια φορά θα γινόμαστε συνυπεύθυνοι της κατάστασης.

6 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Λεοντόκαρδε η σκηνές στην Ακρόπολη με τα ΜΑΤ και τους εργαζόμενους ήταν θλιβερές.
Όσο θλιβερή έχουν καταντήσει την χώρα μας.

Για μένα δεν είναι θέμα ενδιαφέροντος, απλά κούρασης και συνεχών απογοητεύσεων.

Καλή εβδομάδα σου εύχομαι
:-)

(στον τίτλο (κι εγώ τα ίδια έπαθα) θέλει διόρθωση το ευθυών, μάλλον ευθυνών εννοείς εε ;)

Roadartist είπε...

Kαλησπέρα lionheart.
Θα σου αφήσω ως σχόλιο κάποιες σκέψεις της της Κωνσταντινιάς (http://kouventoules.blogspot.com/) που με βρίσκουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ σύμφωνη, και τις οποίες επικόλλησα και στο blog μου ως σχόλιο..


Από το :
http://kouventoules.blogspot.com/

"Για τρίτη φορά μέσα στο 2010 έκλεισε ο χώρος της Ακρόπολης από τους εργαζόμενους, που διαμαρτύρονται για τη μεταχείρισή τους από το ελληνικό κράτος. Οπου κράτος είναι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Είναι να αναρωτιέται κανείς πόση βία έχουν υποστεί αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή τους ώστε να ξηλώνουν την κλειδαριά του αρχαιολογικού χώρου για να βάλουν μια δική τους.

Και πόση βία έχουν υποστεί για να κλειδώνουνε τον κόσμο, που έχει ταξιδέψει τον μισό πλανήτη για να δει τα μάρμαρα, απ' έξω, όχι για πρώτη φορά.

Πόση βία έχουν υποστεί, που να μη φτάνει απλώς το κλείσιμο των εκδοτηρίων των εισιτηρίων, ώστε να βλάπτεται πραγματικά μόνο ο αδικοπραγών, το κράτος;

Πόσες κυβερνήσεις από το 1997 και δώθε, τους τάζουν από τα αυτονόητα μέχρι λαγούς με πετραχήλια, για να κρατάνε ομήρους αυτούς, που στην ουσία φυλάνε ό,τι λαμπρότερο έχει πάνω της η γη του τόπου;

Πόσες κυβερνήσεις τους ψυθιρίζουνε στ' αφτί ταξίματα μέχρι παρανομίας για να τους έχουν να δουλεύουνε, φτηνό προσωπικό, αναλώσιμο στα διεστραμμένα καπρίτσια του κάθε νομοθέτη;

Κάτω απ' την Ακρόπολη παίζεται η φαρσοκωμωδία της σύγκρισης.
Ο πολιτισμός που κάποτε αναδείχτηκε και ο πολιτισμός που υπάρχει.
Το γελοίο είναι που ο ένας περηφανεύεται ότι είναι συνέχεια του άλλου.
Ντροπή."

leondokardos είπε...

Βάσσια σ΄ευχαριστώ για την υπόδειξη και έκανα τη διόρθωση.
Δυστυχώς όταν πελαγοδρομούν οι υπεύθυνοι και αφήνουν τα προβλήματα να παραμένουν άλυτα κοροϊδεύοντας το κόσμο, αυτά τα χάλια συμβαίνουν. Υπάρχουν και σε άλλες υπηρεσίες συμαβσιούχοι όπως και απο τα stage και φοβάμαι οτι θα έχουμε και εκεί φασαρίες.
Και όμως η απογοήτευση και η κούραση δε πρέπει να μας καταβάλει, θα το πληρώσουμε χειρότερα αργότερα.

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι στο ίδιο πνεύμα κινείται και το σχόλιο που είχες τη καλοσύνη να μου στείλεις.
Και είναι πράγματι θλιβερό,ο πολιτισμός του σήμερα να υπερηφανεύεται οτι αποτελεί συνέχεια εκείνου του πολιτισμού που κάποτε αναδείχθηκε.
Και το ισχυριζόμαστε!!
Μακρυά απο κομματικές διακρίσεις,πιστεύω οτι μας περιμένουν ακόμα χειρότερα και μάλιστα αρκετά σύντομα και όχι μόνο στον οικονομικό τομέα.

Ερατώ είπε...

Έχεις δίκιο που το θέτεις.
Τα κανάλια "έσχιζαν τα ιμάτιά τους" για τα μνημεία, τα οποία μνημεία όλοι τα σεβόμαστε βέβαια, αλλά σεβόμαστε και τους ανθρώπους! Αντί το κράτος να έχει απόντηση στο δικαίωμά τους για εργασία, τους έκανε ομήρους κομματικών παιχνιδιών και τώρα νίπτει τασ χείρας του...

leondokardos είπε...

Ερατώ χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω στο blog μου.
Θεωρώ οτι ηταν χυδαίο να εγκλοβίζονται εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, να ανανεώνονται επι χρόνια αυτές και μετά μιά μέρα να τους λενε να φύγουν. Οι ιδιοι οι πολιτικοί έδωσαν το δικαίωμα στους εργαζόμενους αυτούς, είτε με συνεχείς ανανεώσεις είτε στα ψιθυριστά, οτι κάποια μέρα θα γινόντουσαν μόνιμοι.