Ακριβώς: Μια διορθωτική πορεία. Τη περίοδο αυτή με απασχολούν κυρίως πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα. Για αρκετά χρόνια η πολιτική και τα κόμματα δε με ενδιέφεραν. Παρακολουθούσα τα πράγματα από μακριά, μάλλον επιδερμικά. Ίσως σ’αυτό να συνέβαλε η απουσία μου από τη χώρα σε κρίσιμες περιόδους, κάποιες οικογενειακές περιπέτειες που με εγκλώβισαν σε έναν χώρο ή ακόμα η επαγγελματική μου ενασχόληση.
Κάποια στιγμή, τα πράγματα ήρθαν έτσι που αναγκαστικά ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθώ από πολύ κοντά τη πολιτική κατάσταση και την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.
Ήταν τότε που η απασχόλησή μου με τα κοινά μου προσέφεραν πολλές εμπειρίες πρωτόγνωρες για μένα. Είδα από πολύ κοντά πολιτικούς διαφόρων κομμάτων, είδα τον τρόπο που παίρνονται οι αποφάσεις των κυβερνώντων, κατάλαβα πολλά που δε φαίνονται, τον τρόπο που παρουσιάζονται επικοινωνιακά οι αποφάσεις.
Είδα και την υποκρισία, τη ψευτιά, τη παραπλάνηση, όλη την ουσία της πολιτικής.
Θα με ρωτήσετε, τελικά δεν ανήκες πουθενά;
Κάπου κι εγώ κάποια στιγμή πίστεψα σε ένα πολιτικό κόμμα. Και μάλιστα για ένα μικρό χρονικό διάστημα ανακατεύτηκα πιο ενεργά.
Μα αυτό ακριβώς είναι εκείνο που με κάνει να γράψω αυτή την ανάρτηση.
Σφάλμα μου μεγάλο. Άγνοια σωστού κομματικού προσανατολισμού. Δεν εμβάθυνα ποτέ στις πολιτικές θεωρίες. Επιπόλαιες επιλογές, άρνηση να δω πιο καθαρά.
Ήμουν πολιτικά «λίγος».
Μη σας φανεί παράξενο, αλλά αυτή τη στιγμή αναζητώ έναν δρόμο που δε πρόσεξα, το μονοπάτι που δεν επέλεξα.
Δεν έχω δικαιολογίες, δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν.
Όμως νιώθω ένοχος τουλάχιστον προς τον εαυτό μου. Και το βάρος αυτό δε το αντέχω.
Αναζητώ τον τρόπο να επανορθώσω, να βγω στο φως, το χρωστώ στον εαυτό μου.
Θέλω να βρω τον άνθρωπο, το καθημερινό άνθρωπο, θέλω να μπω σε έναν χώρο έστω του ονείρου. Κιας μη βγει ποτέ το όνειρο. Είναι όμορφο να πιστεύεις σε κάτι που θα κάνει τη ζωή μας πιο ανθρώπινη.
Δεν αντέχω όσα ακούω και βλέπω, όσα μου λένε και όσα δε μου λένε.
Θέλω να μιλήσω, να φωνάξω, να ανακατευτώ, να ξεσπάσω.
Δε μπορώ να κάνω διαφορετικά πλέον. Θέλω να προλάβω….
Κάποια στιγμή, τα πράγματα ήρθαν έτσι που αναγκαστικά ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθώ από πολύ κοντά τη πολιτική κατάσταση και την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.
Ήταν τότε που η απασχόλησή μου με τα κοινά μου προσέφεραν πολλές εμπειρίες πρωτόγνωρες για μένα. Είδα από πολύ κοντά πολιτικούς διαφόρων κομμάτων, είδα τον τρόπο που παίρνονται οι αποφάσεις των κυβερνώντων, κατάλαβα πολλά που δε φαίνονται, τον τρόπο που παρουσιάζονται επικοινωνιακά οι αποφάσεις.
Είδα και την υποκρισία, τη ψευτιά, τη παραπλάνηση, όλη την ουσία της πολιτικής.
Θα με ρωτήσετε, τελικά δεν ανήκες πουθενά;
Κάπου κι εγώ κάποια στιγμή πίστεψα σε ένα πολιτικό κόμμα. Και μάλιστα για ένα μικρό χρονικό διάστημα ανακατεύτηκα πιο ενεργά.
Μα αυτό ακριβώς είναι εκείνο που με κάνει να γράψω αυτή την ανάρτηση.
Σφάλμα μου μεγάλο. Άγνοια σωστού κομματικού προσανατολισμού. Δεν εμβάθυνα ποτέ στις πολιτικές θεωρίες. Επιπόλαιες επιλογές, άρνηση να δω πιο καθαρά.
Ήμουν πολιτικά «λίγος».
Μη σας φανεί παράξενο, αλλά αυτή τη στιγμή αναζητώ έναν δρόμο που δε πρόσεξα, το μονοπάτι που δεν επέλεξα.
Δεν έχω δικαιολογίες, δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν.
Όμως νιώθω ένοχος τουλάχιστον προς τον εαυτό μου. Και το βάρος αυτό δε το αντέχω.
Αναζητώ τον τρόπο να επανορθώσω, να βγω στο φως, το χρωστώ στον εαυτό μου.
Θέλω να βρω τον άνθρωπο, το καθημερινό άνθρωπο, θέλω να μπω σε έναν χώρο έστω του ονείρου. Κιας μη βγει ποτέ το όνειρο. Είναι όμορφο να πιστεύεις σε κάτι που θα κάνει τη ζωή μας πιο ανθρώπινη.
Δεν αντέχω όσα ακούω και βλέπω, όσα μου λένε και όσα δε μου λένε.
Θέλω να μιλήσω, να φωνάξω, να ανακατευτώ, να ξεσπάσω.
Δε μπορώ να κάνω διαφορετικά πλέον. Θέλω να προλάβω….
14 σχόλια:
Τελικά βλέπω πως ...πολιτικά «λίγος» ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ αλλά ΟΛΟΙ αυτοί(και εννοω τους πολιτικούς αυτής της έρμης χώρας) που άλλα σκέφτονται, άλλα πιστεύουν, άλλα υπόσχονται και άλλα τελικά κάνουν...
Χαρούμενο και ξέγνοιαστο Σ/Κ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλη επιτυχια στις αναζητησεις σου φίλε.
εδώ στου δρόμου τα μισά που λέει και το άσμα!
έχω να δω τηλεόραση και δη ειδήσεις από τον δεκέμβριο. και πραγματικά νοιώθω μία απίστευτη ηρεμία.
πολύ καλό σου σαββατοκύριακο!
ήρεμο. ξέγνοιαστο. όμορφο.
Θα συμφωνήσω με τον Basnia!
Μην ανησυχείς, δεν φταις εσύ, άλλοι φταίνε :)
Συγκολινιστικό κείμενο για μένα. Τεράστια δύναμη ψυχής και ανοιχτό μυαλό θεωρώ ότι απαιτεί η αλλαγή πορείας. Φαίνεται πως διαθέτεις και τα δύο lionheart (το αντιγράφω από Roadartist)
Περισσότερο όμως απ'όλα με συγκλονίζουν οι δύο τελευταίες παράγραφοι κι εύχομαι πραγματικά να κυνηγήσουν το όνειρο, το συλλογικό κι όχι μόνο το ατομικό χιλιάδες, εκατομμήυρια άνθρωποι μπας κι αναδυθεί μία ελπίδα κάτι να αλλάξει, εδώ κι αλλού.
Καλημέρα
Μην προσπαθείς να σηκώσεις όλα τα βάρη. Και μην παίρνεις τον κόσμο και αυτά που συμβαίνουν σ' αυτόν, πολύ στα σοβαρά.
Λες ότι θες να ανακατευτείς.
Σου εύχομαι να βρεις κάτι στο οποίο να αξίζει τον κόπο να ανακατευτείς.
Αλλιώς...
I would stay out of it.
Αξίζει το ψάξιμο ...
Με το να κλείνουμε
τις πόρτες και τα μάτια σε όλους
δεν λύνονται τα προβλήματα ...
Κράτα και μια πισινή πάντως !!!
Γλαρένια μου καλή μέρα και καλή βδομάδα.
όσα έγραψα τα ένιωθα και πράγματι αισθάνομαι οτι δεν ήμουνα πολιτκά ενημερωμένος όσο θα μου ταίριαζε. Τέλος πάντων, υπάρχει χρόνος για πολλά ακόμα και θα τα κάνω.
Νίκο μου θα βρω το δρόμο μου, είμαι στα σωστά... ίχνη πλέον.
Βασίλη έχεις δίκαιο,όταν ακούς ειδήσεις τρελαίνεσαι.Δυστυχώς έχω συνηθίσει και δε κάνω χωρίς εφημερίδα ή κάποιο δελτίο ειδήσεων. Και γιαυτό τρελαίνομαι!!!
Ερατώ μου, νιώθω τις ελλήψεις μου επάνω σε πολιτικά θέματα, ή μάλλον το στραβό δρόμο που κάποτε πήρα. Όμως θα κάνω πλέον αυτό που αισθάνομαι σωστό, ελεύθερος στις επιλογές μου.
ippoliti σ΄ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Τη δύναμη τη διαθέτω, να απλογηθώ σε κανέναν δεν έχω, οι επιλογές δικές μου μέχρι τέρμα. Και φυσικά όταν μιλώ για όνειρα, δεν εννοώ τα δικά μου προσωπικά, αλλά εκείνα που κάνουν και άλλοι πολλοί ακόμα, κοινά και πολύ αξιόλογα.
Lilith έμαθα,άκουσα,επιλέγω.
Θα ανακατευτώ εκεί που νιώθω οτι αξίζει, σύμφωνα με τη δική μου κρίση. Ελπίζω μόνο να μην διαψευστώ!
side21 δεν έχω χρόνο για πολύ ψάξημο, τα πράγματα μιλούν πλέον μόνα τους. Ναι οι επιφυλάξεις χρειάζονται ιδιαίτερα στην εποχή μας και απέναντι στα απίσημα που αφορούν τη χώρα μας, αλλά δε γίνεται πλέον αλλιώς,προχωράμε.
Δημοσίευση σχολίου