Πιστεύω ότι τη σημερινή εποχή, μεταξύ των άλλων, τη διακρίνει και μια ανατριχιαστική υποκρισία.
Απεχθάνομαι το ψέμα. Υπάρχουν όμως ελάχιστες περιπτώσεις που μπορώ να το δικαιολογήσω. Όταν η αποκάλυψη της αλήθειας μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές καταστάσεις και η προσωρινότητα του ψεύδους αποτελεί ίσως ακόμα και υποχρέωση.
Η υποκρισία όμως αποτελεί μόνο χυδαιότητα. Υποκρισία που μπορεί να διακρίνει πολιτικές κρατών και να χαρακτηρίζει συμπεριφορές ατόμων. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις η υποκρισία δεν έχει απολύτως καμία δικαιολογία, καμία ηθική βάση.
Το μόνο που επιδιώκεται είναι το κρατικό ή το ατομικό όφελος. Αποτελεί την αθλιότερη τακτική για την επίτευξη στόχων.
Τα παραδείγματα πολλά.
Εισβολή στο Ιράκ έγινε για να γλυτώσουν οι ιρακινοί από το επικίνδυνο καθεστώς του Σαντάμ. Τα πετρέλαια όμως ήταν ο στόχος και μια τεράστια ευκαιρία να δουλέψουν στη χώρα αυτή ένα σωρό αμερικανικές κατασκευαστικές και άλλες εταιρίες προσφοράς υπηρεσιών.
Επίδειξη ευσπλαχνίας προς τους πολίτες της Λιβύης από τη λεγόμενη «συμμαχία των προθύμων». Για τα πετρέλαια όμως παλεύουν και ανταγωνίζονται στους βομβαρδισμούς για να αποκτήσουν μεγαλύτερα δικαιώματα στη κατοπινή μοιρασιά.
Οι πρώην φίλοι μετατρέπονται σε σημερινούς εχθρούς!
Η υποκρισία στο μεγαλείο της, το συμφέρον προέχει!
Και η επίδειξη ευσπλαχνίας επιλεκτική!
Γιατί σε άλλες περιπτώσεις όπου η Δημοκρατία βιάζεται, λαοί υποφέρουν και άνθρωποι σκοτώνονται, καμία πανόμοια ….ανθρωπιστική επέμβαση δεν έγινε. Προφανώς στις περιπτώσεις αυτές η λεία δεν άξιζε το κόπο.
Σήμερα το μόνο που ενδιαφέρει την εμπλεκόμενη «συμμαχία» σε όλη αυτή τη περιπέτεια, είναι να βρεθεί μια φόρμουλα, όσο το δυνατόν πιο επίσημη, που να καλύπτει με περιτύλιγμα ανθρωπιστικών ιδεολογιών τις παράνομες ενέργειές της.
Και ο αμερικανός πρόεδρος από τη μια μεριά αποφεύγει να έρθει σε αντιπαράθεση πάλι με το μουσουλμανικό κόσμο, από την άλλη όμως ενθαρρύνει με μισόλογα τους βομβαρδισμούς με θύματα φυσικά και αμάχους.
Όπως και να το κάνουμε σε κάθε περίπτωση, ο κάθε λαός έχει τη διακυβέρνηση που του αξίζει. Δικαίωμά του να την ανεχθεί ή να την απορρίψει. Ξένες παρεμβάσεις που διακρίνονται από μια επαίσχυντη υποκρισία, δε θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές από μια πολιτισμένη κοινωνία.
Φυσικά την υποκρισία τη διακρίνουμε συχνά και στη καθημερινή μας ζωή. Η αδιαντροπιά και η ιδιοτέλεια υπερισχύουν κάθε άλλου συναισθήματος, ο εγωισμός υπερβαίνει κάθε όριο. Ο πραγματικός χαρακτήρας του ατόμου όμως κάποια στιγμή αποκαλύπτεται.
Αλλά εδώ τουλάχιστον ο καθένας μπορεί να δείξει τη περιφρόνηση και την απόρριψη στα άτομα αυτά μόλις διαπιστωθεί η υποκρισία.
ΥΓ.Αφιερώνεται και στους ....πολύ δικούς μας υποκριτές.
Απεχθάνομαι το ψέμα. Υπάρχουν όμως ελάχιστες περιπτώσεις που μπορώ να το δικαιολογήσω. Όταν η αποκάλυψη της αλήθειας μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές καταστάσεις και η προσωρινότητα του ψεύδους αποτελεί ίσως ακόμα και υποχρέωση.
Η υποκρισία όμως αποτελεί μόνο χυδαιότητα. Υποκρισία που μπορεί να διακρίνει πολιτικές κρατών και να χαρακτηρίζει συμπεριφορές ατόμων. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις η υποκρισία δεν έχει απολύτως καμία δικαιολογία, καμία ηθική βάση.
Το μόνο που επιδιώκεται είναι το κρατικό ή το ατομικό όφελος. Αποτελεί την αθλιότερη τακτική για την επίτευξη στόχων.
Τα παραδείγματα πολλά.
Εισβολή στο Ιράκ έγινε για να γλυτώσουν οι ιρακινοί από το επικίνδυνο καθεστώς του Σαντάμ. Τα πετρέλαια όμως ήταν ο στόχος και μια τεράστια ευκαιρία να δουλέψουν στη χώρα αυτή ένα σωρό αμερικανικές κατασκευαστικές και άλλες εταιρίες προσφοράς υπηρεσιών.
Επίδειξη ευσπλαχνίας προς τους πολίτες της Λιβύης από τη λεγόμενη «συμμαχία των προθύμων». Για τα πετρέλαια όμως παλεύουν και ανταγωνίζονται στους βομβαρδισμούς για να αποκτήσουν μεγαλύτερα δικαιώματα στη κατοπινή μοιρασιά.
Οι πρώην φίλοι μετατρέπονται σε σημερινούς εχθρούς!
Η υποκρισία στο μεγαλείο της, το συμφέρον προέχει!
Και η επίδειξη ευσπλαχνίας επιλεκτική!
Γιατί σε άλλες περιπτώσεις όπου η Δημοκρατία βιάζεται, λαοί υποφέρουν και άνθρωποι σκοτώνονται, καμία πανόμοια ….ανθρωπιστική επέμβαση δεν έγινε. Προφανώς στις περιπτώσεις αυτές η λεία δεν άξιζε το κόπο.
Σήμερα το μόνο που ενδιαφέρει την εμπλεκόμενη «συμμαχία» σε όλη αυτή τη περιπέτεια, είναι να βρεθεί μια φόρμουλα, όσο το δυνατόν πιο επίσημη, που να καλύπτει με περιτύλιγμα ανθρωπιστικών ιδεολογιών τις παράνομες ενέργειές της.
Και ο αμερικανός πρόεδρος από τη μια μεριά αποφεύγει να έρθει σε αντιπαράθεση πάλι με το μουσουλμανικό κόσμο, από την άλλη όμως ενθαρρύνει με μισόλογα τους βομβαρδισμούς με θύματα φυσικά και αμάχους.
Όπως και να το κάνουμε σε κάθε περίπτωση, ο κάθε λαός έχει τη διακυβέρνηση που του αξίζει. Δικαίωμά του να την ανεχθεί ή να την απορρίψει. Ξένες παρεμβάσεις που διακρίνονται από μια επαίσχυντη υποκρισία, δε θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές από μια πολιτισμένη κοινωνία.
Φυσικά την υποκρισία τη διακρίνουμε συχνά και στη καθημερινή μας ζωή. Η αδιαντροπιά και η ιδιοτέλεια υπερισχύουν κάθε άλλου συναισθήματος, ο εγωισμός υπερβαίνει κάθε όριο. Ο πραγματικός χαρακτήρας του ατόμου όμως κάποια στιγμή αποκαλύπτεται.
Αλλά εδώ τουλάχιστον ο καθένας μπορεί να δείξει τη περιφρόνηση και την απόρριψη στα άτομα αυτά μόλις διαπιστωθεί η υποκρισία.
ΥΓ.Αφιερώνεται και στους ....πολύ δικούς μας υποκριτές.
6 σχόλια:
Δυστυχώς, it's a jungle out there.
Οι δυνατοί πάντα θα κοιτάνε το συμφέρον της χώρας τους. Και το πιο βασικό, πάντα θα φροντίζουν να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να παραμείνουν οι δυνατοί.
Παράδειγμα ο Μ.Αλέξανδρος, που δεν νομίζω να έσπερνε... λουλούδια στο διάβα του.
Αχ βρε Λεοντόκαρδε κουράστηκα στ' αλήθεια, πόσο πια να αμυνόμαστε στην ασχήμια που μας έχει περικυκλώσει;
Οι αντιστάσεις σπάνε κάποιες φορές, δεν είναι ζωή αυτή πια..
Αυτόκλητοι σωτήρες από πού κι ως πού ????
Oι δυνατοί!! Αυτοί πάντα θα βρίσκουν τρόπους να κάνουν ό,τι θέλουν, σε κρατικό ή ατομικό επίπεδο, πάντοτε για το δικό τους στενό συμφέρον με παραπλανητικές και αισχρές δικαιολογίες. Και η ζωή θα συνεχίζεται.
Margo όλοι μας έχουμε κουραστεί και αγανακτούμε όταν βλέπουμε και ακούμε τα καθημερινά που μας σερβίρουν.
Έχουμε όμως υποχρέωση να αντέξουμε και ο καθένας να πράξει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του, ελπίζοντας οτι τα πράγματα θα αλλάξουν, δε μπορεί να συνεχίζουν έτσι.
effie, μα πάντοτε οι σωτήρες (δήθεν) αυτόκλητοι και απρόσκλητοι είναι.Και ποτέ δε πιστεύουν οτι στη πραγματικότητα είναι πολύ λίγοι σε όλα τους.
Δημοσίευση σχολίου