ΙΣΩΣ ΚΑΙ Σ΄ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΡΑΣΙ.....

ΕΥΤΥΧΙΑ !Και τι δεν έχει γραφτεί γι΄αυτή τη μαγική λέξη! Πόσες ερμηνείες δεν της έχουν δοθεί! Πόσο πολύ έχει τραγουδηθεί! Πόσο πολύ έχει ασχοληθεί η φιλοσοφία και η ψυχολογία στη προσπάθειά τους να την ορίσουν!
ΕΥΤΥΧΙΑ, το πιο κυνηγημένο…… θηλυκό !! Σε όλους αρέσει, όλοι το θέλουν, ο καθένας όμως με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα πως το νιώθει.

Θυμήθηκα τα λόγια ενός πολύ παλιού ελληνικού τραγουδιού που παραθέτει διάφορες επιλογές όπου κάποιος μπορεί να βρει την ευτυχία:
«άλλος τη βρίσκει στο κρασί
άλλος τη βρίσκει στα λουλούδια
την ευτυχία τη χρυσή
άλλος στης νιότης τα τραγούδια
άλλος σε πλούτη ή σε δόξα
μεσ΄τα καλύβια ή στα παλάτια
μα εγώ την ευτυχία βρήκα
να λάμπει στα δικά σου μάτια»


Το θέμα είναι απόλυτα προσωπικό. Γιατί αυτή την ευδαιμονία, τη χαρά, την πλήρη ικανοποίηση που νιώθει κανείς όταν κάποια πράγματα έχουν ένα αίσιο τέλος, αφορά το χαρακτήρα του κάθε ατόμου - αντοχές, ψυχική διάθεση, ευαισθησίες - τις προσωπικές επιδιώξεις, το βαθμό με τον οποίο ο καθένας αξιολογεί γεγονότα.
Λένε ότι η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται ακόμα και στο κάπνισμα ενός τσιγάρου, σε μια λέξη, σ΄ένα βλέμμα, στα απλά μικρά καθημερινά περιστατικά. Λένε ότι η ευτυχία είναι απλές στιγμές που διαρκούν λίγο, αλλά αρκετά για να νιώθουμε γεμάτοι.
Κι αυτές τις στιγμές είναι που πρέπει ν΄αγαπάμε.


Δεν έχω τη διάθεση….φιλοσοφικής εμβάθυνσης.
Την αφορμή για να γράψω αυτή την ανάρτηση, μου την έδωσε ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Έλεν Έξλεϋ με τίτλο «Τι είναι ευτυχία», όπου καταθέτει σκέψεις για να νιώθει κανείς ευτυχισμένος.
«Το χθες είναι μια εξαργυρωμένη επιταγή. Το αύριο είναι ένα γραμμάτιο. Το σήμερα είναι τα μόνα μετρητά που έχεις στη διάθεσή σου-ξόδεψέ τα λοιπόν με σύνεση».


Πόσο όμως εύκολο είναι να ξεχάσουμε το χθες, όταν αυτό έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τη ζωή μας!
Πόση αγωνία δε μας προκαλεί το αύριο μέσα στο αβέβαιο που μας περιβάλλει!
Ασφαλώς εκείνο που πρέπει να ζούμε είναι το σήμερα, να το ζούμε έντονα, να το εκτιμούμε, να το σεβόμαστε και μόνο για το γεγονός ότι υπάρχει.
Διερωτώμαι όμως αν ο καθένας μας μπορεί να χωρίσει έτσι εύκολα τη ζωή του σε τμήματα χρονικών περιόδων. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να καταφέρει να τα αποσυνδέσει μεταξύ τους και να συνεχίσει ανεπηρέαστος να ζει.


Σύνολο στιγμών και γεγονότων η ζωή μας. Μία και μοναδική. Όλα όμως φαίνεται να εξαρτώνται από το πόσο σοβαρά την υπολογίζουμε.