ΣΤΗ ΠΑΛΑΝΤΖΑ Η ΛΟΓΙΚΗ !

Τα ουζάκια είχαν αρχίσει να μας μεταφέρουν σε εκείνο τον όμορφο κόσμο της ξενοιασιάς, εκεί που κατά ένα μαγικό τρόπο, ο νους ξεφεύγει από τη πραγματικότητα, από σκοτούρες και προβληματισμούς και ταξιδεύει…..

Ψυχολογικά «ανεβασμένοι», με εικόνες συγκεχυμένες μέσα στη θολούρα που προκαλεί το ποτό, όλα έμοιαζαν τόσο όμορφα!

Τέσσερεις φίλοι, χρόνια μαζί. Επαγγελματικά στον ίδιο χώρο, μαζί όταν συνδικαλισμένοι διεκδικούσαμε τα συμφέροντα της τάξης μας, μαζί στα σκαμπανεβάσματα της ζωής, μαζί στις καλές και κακές στιγμές.

Ο καθένας ήξερε καλά τα κουσούρια του άλλου.


Παρατήσαμε τα πολιτικά αφού σύντομα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται μάλλον περί γελοίου θέματος συζήτησης, τελείως αταίριαστου με την ψυχική ευφορία που μας είχε προκαλέσει το θαυμάσιο ουζάκι.
Έτσι κι αλλιώς, πολιτικά διαφωνούσαμε μεταξύ μας. Μόνον ο ένας κατεβαίνει στο Σύνταγμα σχεδόν καθημερινά!


Και ξαφνικά μέσα σ’αυτή τη κατάσταση …ευεξίας και ψυχικής ανάτασης, πετάχτηκε μια φράση τελείως….ανάρμοστη με την …επικρατούσα ατμόσφαιρα:
«Μα χρειάζεται και λογική στη ζωή μας!»
Φυσικά η φράση πέρασε και …χάθηκε με τη σιωπηλή άρνηση όλων μας να εμβαθύνουμε σε φιλοσοφικές αναλύσεις.


Αλλά η παρέμβαση της μόνης γυναίκας, συζύγου του ενός φίλου, ανέτρεψε την ατμόσφαιρα:
«Έτσι είσαστε εσείς οι άνδρες, λογική δεν έχετε ποτέ, όσα χρόνια κιαν περάσουν. Κι εσύ πολύ αργά έκανες τις τρέλες σου» είπε στρεφόμενη   σ΄ έναν απο εμάς.


Παγώσαμε!
Λογική. Η ορθή σκέψη.
Στη σημερινή εποχή όπου η αλήθεια, η ηθική, η ευθυκρισία, η ειλικρίνεια, η μπέσα
οριοθετούνται όπως επιθυμεί ο καθένας, έτσι ώστε καμιά φορά το παράλογο να θεωρείται λογικό, πως είναι δυνατόν να διατηρήσεις τη λογική σου!


Ο διαμορφωμένος χαρακτήρας μας μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον, τη παιδεία και το κοινωνικό περίγυρο, ίσως να αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία θα στηριχθούν οι λογικές ή παράλογες επιλογές μας. Μέσα όμως σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνία με νέα «πρότυπα», χρειάζονται συχνά αντιστάσεις για να υπερισχύσει η ορθή σκέψη. Με κριτή ποιόν;


Και αυτά τα «πρέπει» που συχνά πνίγουν κάθε άλλη επιθυμία, έχουν σήμερα καμιά σχέση με τη λογική ή μήπως απλά «επιβάλλονται» από το κοινωνικά αποδεκτό;
Τα κατά «πλειοψηφία» επιλεγμένα;
Αυτά, δεν αποτελούν πάντα δική μας επιλογή, αλλά κατά κάποιο τρόπο υποχρεωτική συμμόρφωση προς το «γενικό», το κατεστημένο.


Η λογική και τα «πρέπει» είναι αλήθεια ότι καμιά φορά σκοτώνουν την ομορφιά της ζωής. Δε μας αφήνουν να ζήσουμε κάτι πέρα από τα στενά τους όρια, μας στερούν εκείνα τα ξεσπάσματα που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη και μας αναζωογονούν.
Δε χρειάζεται να είμαστε συνεχώς πνιγμένοι μέσα στη λογική. Λίγος παραλογισμός, αυτό που καμιά φορά λέμε «τρέλα» δε βλάπτει, ούτε όλα τα «πρέπει» χρειάζεται να μας κατακυριεύουν.


Συμφωνήσαμε τελικά όλοι στη τόσο ανοιχτόμυαλη και …σύγχρονη αυτή ετυμηγορία για να τελειώνουμε κιόλας από αυτή την αποπνικτική φιλοσοφική διάθεση, υποσχόμενοι ότι όσο θα μεγαλώνουμε, θα βάζουμε μυαλό και θα σοβαρευόμαστε!!
Τέλος καλό, όλα καλά!


Το καλύτερο όμως το φώναξε ένας από μας στη σερβιτόρα:
«Τέσσερα ούζα ακόμα και μία πιατέλα finger food!»
Κάτω η λογική, ζήτω η ξενοιασιά!!