Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΠΕΠΑΤΗΜΕΝΗ !


Λοιπόν πως τα πάτε, πως πάει η καθημερινότητά σας, καλά;
Νιώθετε έτσι αισιόδοξοι, γεμάτη ζωντάνια, έτοιμοι να διεκδικήσετε τις ομορφιές της ζωής;
Γιατί εγώ νομίζω ότι μας έχει πιάσει όλους μας η απαισιοδοξία, η αγωνία, η ανασφάλεια και μια ασυγκράτητη οργή.


Αλήθεια, γιατί φτάσαμε σε αυτό το πραγματικό χάλι σαν κράτος, σαν κοινωνία!
Τι έφταιξε, ποιος έφταιξε, ποιανού ευθύνη είναι αυτή η κατρακύλα!


Ας ξεφύγουμε λίγο από τα στενά κομματικά όρια που συχνά μας τυφλώνουν, δεν μας αφήνουν να διακρίνουμε και να αποδεχθούμε αλήθειες και μας κάνουν να συγχωρούμε τα ασυγχώρητα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι για τη κατάντια της χώρας ευθύνη φέρει το πολιτικό μας σύστημα αλλά και εμείς οι πολίτες.
Κατ΄αρχήν πως ψηφίζουμε εμείς οι Έλληνες;
Φυσικά υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν πραγματικά σε μια ιδεολογία, μπορούν να ερμηνεύσουν πολιτικά συστήματα, να αποδεχθούν τις αρχές που τα διακρίνουν και να ψηφίσουν ανάλογα.
Πολλοί όμως ψηφίζουμε με καθαρά ευκαιριακά και απολιτικά κριτήρια, μακριά από στενές ιδεολογικές αγκυλώσεις, με τη σκέψη ότι η ψήφος αυτή θα αποφέρει προσωπικά οφέλη. Ωφελημένοι νάμαστε και έχει ο θεός!!


Και η πολιτική μας ηγεσία;

Ποτέ δε βρέθηκε ένας πολιτικός ηγέτης που να μας πει ότι η χώρα και συνεπώς κι εμείς ζούμε με δανικά .
Το 1826 πήραμε το πρώτο δάνειο, συνεχίσαμε αδιάντροπα να δανειζόμαστε και στη συνέχεια να πτωχεύουμε, παίρνοντας όμως νέα δάνεια. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μόνο στη τελευταία του διακυβέρνηση πήρε 9 δάνεια!


Αλλά για να φτάσουμε στη μεταπολίτευση, μετά το 1974.
 Ήρθε η χρυσή ευκαιρία της τότε ΕΟΚ. Μπήκαμε, άρχισαν να έρχονται χρήματα, κάναμε στην αρχή ότι δε μας ενδιέφερε αυτό (« ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο, Λάκκος των λεόντων η ΕΟΚ» κτλ) αλλά μετά ..…γλυκαθήκαμε.
Και άρχισε το ανέλεγκτο, αδιαφανές και εγκληματικό σκόρπισμα των χρημάτων που μας έδιναν.
Καμία φροντίδα για επενδύσεις, για ανάπτυξη της χώρας υπέρ το λαού της, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, για μεγάλα αναπτυξιακά έργα.
Διορισμοί παντού, «τα δικά μας παιδιά», φούσκωναν το Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ.
Έφτιαξαν απίθανες, «δομές» προσλήψεων πολιτικών φίλων, πουθενά ένας έλεγχος.
Παλιά εθνική μας συνήθεια: Δανικά και… βλέπουμε!


Οι πολιτικοί μας διαπλέκονταν με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η κοινοβουλευτική ρεμούλα συνεχιζόταν αδιάκοπα, πίσω από την οποία σερνόμασταν.
Το μόνο που ενδιαφέρονταν μέχρι σήμερα οι πολιτικοί μας και τα κόμματά τους ήταν να επανεκλεγούν και να κυβερνήσουν. Ανεκπλήρωτες, υπερβολικές και αμελέτητες υποσχέσεις στις οποίες πιστεύαμε. Διαπλοκή, μίζες, ρουσφέτια και ψέματα, πολλά ψέματα. Καμία αλήθεια προς το λαό, αφού καλοπερνάει θα μας ξαναψηφίσει!
Καμία σκέψη για το που οδηγείται αυτή η έρημη χώρα.
Παράληψη εγκληματική των ηγετών μας.


Και εμείς οι πολίτες τα ανεχόμασταν όλα αυτά τα χρόνια, ανεχόμασταν τη κοροϊδία, δε αναρωτηθήκαμε ποτέ, βλέπαμε τη φαυλότητα αυτής της κρατικής μηχανής και του πολιτικού μας συστήματος. Κάναμε όμως τη δουλειά μας με λίγα έξτρα χρηματάκια, γιατί να μιλήσουμε, ν΄αλλάξουμε τακτική;
Χρόνια σε αυτή τη κατάσταση στασιμότητας η χώρα κι εμείς.


Εντωμεταξύ ενθαρρυμένο και καθοδηγούμενο από το πολιτικό σύστημα. δημιουργήθηκε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που σταδιακά ξέφυγε από τους στόχους του, κατέστη στενά συντεχνιακό, ενεπλάκη σε πολιτικές διεργασίες, έγινε όργανο των κομμάτων και κατέληξε ακόμα και να επηρεάζει την εθνική οικονομική πολιτική της χώρας.


Και τώρα παραπονιόμαστε ότι μας στερούν την εθνική μας κυριαρχία!
Και τι κάναμε εμείς όλοι, πολιτικοί και πολίτες τόσα χρόνια για να μη τη χάσουμε;
Οι ηγεσίες καθοδηγούν. Όμως πότε σκέφτηκαν, πότε σχεδίασαν μια οικονομική, κοινωνική, εθνική πολιτική, πότε ενδιαφέρθηκαν για τις προοπτικές αυτής της χώρας, για ένα καλύτερο μέλλον όπως λέμε;


Ναι, αλλά και οι πολίτες δε μπορεί να σέρνονται πίσω από απαράδεκτες μεθοδεύσεις μόνο και μόνο γιατί έτσι βολεύονται.
Aπό την εποχή του  Καποδίστρια όταν έγιναν οι πρώτες προσπάθειες, δε καταφέρμαι ακόμα να φτιάξουμε ένα ευνομούμενο, εύρυθμο, στέρεο και κοινωνικά δίκαιο κράτος.


Ας μη πω τίποτα άλλο. Αλλά φίλοι μου προβληματίζομαι, βασανίζομαι πολλές φορές γιατί τον αγαπώ αυτό το πανέμορφο τόπο. Δεν αντέχω να τον υποτιμούν, να τον λοιδορούν, να τον χλευάζουν, να τον φέρνουν σα παράδειγμα αποφυγής.




10 σχόλια:

kariatida62 είπε...

"Γιατί εγώ νομίζω ότι μας έχει πιάσει όλους μας η απαισιοδοξία, η αγωνία, η ανασφάλεια και μια ασυγκράτητη οργή."

Kαλησπέρα Λεοντόκαρδε...
Την ασυγκράτητητη οργή που την διέκρινες?
Την ασυγκράτητη κιόλας! Απο τότε που ήρθε ο Σωτήρας Παπαδήμ-(ι)-ου ηρέμησαν όλοι και αναμένουν...
Κατά τ'άλλα οι σκέψεις σου όπως πάντα με ενδιαφέρον διαβάζονται γιατί αποτελούν μια ιστορική διαδρομή των οικονομικών του νεοελληνικού κράτους.

BUTTERFLY είπε...

Ετσι ακριβως οπως τα λες ειναι! Μονο που αυτη τη στιγμη την πληρωνουν και οι ανθρωποι που ειναι μολις 20-25-30 χρονων που δεν εχουν καμια ευθυνη για το χαλι το σημερινο. Κι οσο για τους υπολοιπους, νομιζω οτι δεν ειχαν αντιληφθει ποση ζημια εκαναν, νομιζω πιστευαν οτι δεν τρεχει και τιποτα. Εκτος απο μερικες χιλιαδες που εγιναν πλουσιοι μεσα απο ολα αυτα, αρνουμαι να δεχτω οτι τα υπολοιπα εκατομμυρια πολιτων εσκεμμενα εκαναν τοσο κακο στη χωρα!
Καλησπερα!

Margo είπε...

Αυτό που παρατήρησε η Καρυάτιδα ήθελα να πω. Οργή και αντίδραση δεν υπάρχει πια. Τι έγινε και σωπάσαμε; Τι άλλαξε; Αυτή η ηρεμία πολύ με τρομάζει είτε παραμείνει ηρεμία είτε εξελιχθεί σε έκρηξη που δεν το βλέπω..

Καλό μήνα Λεοντόκαρδε

Ανώνυμος είπε...

Σωστα,πολυ Σωστα!Αλλα ποιο ειναι το "φαρμακο";
Κατα τη γνωμη μου:
- Κοινωνικη Δικαιοσυνη
- Σεβασμος στους θεσμους
- Η οικογενεια να ξαναγινει το υγειες κυτταρο της κοινωνιας
- Πραγματικη μορφωση και οχι εκπαιδευση "μαιμου"
Αν τα παραπανω γινουν πραξη, μπορει κατι ν'αλλαξει πραγματικα...

leondokardos είπε...

kariatida, εν μέρει έχεις δίκαιο.Λείπουν εκείνες οι αυθόρμητες εκπληκτικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, προφανώς γιατί ήταν πράγματι..... αυθόρμητες και σχετικα ανοργάνωτες. Όμως βγες στο δρόμο, μίλα με πολίτες.Βράζουν μέσα τους, πληρώνουν δίχως να καταλαβαίνουν γιατί και περιμένουν ένα τσακ για να ξεσπάσουν. Όσο για τη κυβέρνηση Παπαδήμα, ήδη άρχισαν οι διαφωνίες.
Μπορεί να αγωνίζονται δυναμικά αυτή τη στιγμή μόνο ένα συγκεριμένο κομμάτι της κοινωνίας, όμως πιστεύω οτι γρήγορα ο κόσμος θα ξεσηκωθεί, όταν θα εφαρμοστούν και νέα μέτρα που έρχονται ήδη.

leondokardos είπε...

Πεταλούδα ασφαλώς εσκεμμένα οι πολίτες δε ζημίωσαν τη χώρα. Εξάλλου, οι ηγεσίες είναι εκείνες που καθοδηγούν και δίνουν το παράδειγμα. Ο πολίτης δε γνώριζε που πάει η χώρα γιατί δεν έχει στοιχεία οικονομικά για να κρίνει. Όταν η κυβερνήσεις σκορπούσαν απερίσκεπτα τα χρήματα με τη σκέψη μόνο να επανεκλεγούν και κανένας ηγέτης δε προειδοποιούσε το κόσμο ότι ξοδεύουμε μόνο δανεικά, δε παράγουμε τίποτα,τι να γνώριζε ο πολίτης;
Το μόνο που μας κατηγορώ και φυσικά και τον εαυτό μου είναι ότι δε θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα, να δούμε ξεκάθαρα τη κατάσταση, να αναρωτηθούμε. Μας έτρωγε ο κομματισμός και ο φανατισμός, παλιό αμάρτυμα της φυλής μας και όσο περνούσαμε καλά, ήμασταν όλοι μιά χαρά.

leondokardos είπε...

Margo μου εγώ νομίζω ότι ακριβώς αυτή η τωρινή σιωπή είναι....εκκωφαντική! Θα ξεσπάσει, δε μπορεί. Κάτι προμηνύει.
Τρέχει ο κοσμάκις τώρα να πληρώσει τη ΔΕΗ, φόρους για ακίνητα και κάποια στιγμή νομίζω ότι θα ξαναβρεθούμε στους δρόμους. Να πω και κάτι άλλο, μέσα από τέτοιες τραγικές καταστάσεις βγαίνουν οι νέοι ηγέτες.

leondokardos είπε...

Ανώνυμε, εμείς και θεσμούς και κοινωνική δικαιωσύνη τα έχουμε καταπατήσει και ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα δεν αξιωθήκαμε να εφαρμόσουμε. Θα αλλάξουμε άμεσα ή θα πνιγούμε. Βλέπεις τι γίνεται στην Ευρώπη, συνεχείς αλλαγές και θα πρέπει να τρέξουμε.

roadartist είπε...

Συνυπογράφω όσα επισήμανε η πεταλουδίτσα για τους "20-25-30 χρονων που δεν εχουν καμια ευθυνη για το χαλι το σημερινο."

...Επιπλέον νομίζω πως έχουμε υπεραναλύσει το "γιατί" φτάσαμε ως εδώ, λύσεις για το πως θα ξεπεραστούν τα μυριάδες προβλήματα δε βλέπω. Καμία ανάπτυξη, αύξηση ανεργίας και φορολογίας. Πολίτες σοκαρισμένοι και φοβισμένοι.

Συνταγή καταστροφής.

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι σαφώς οι νέοι μας δεν έχουν καμία ευθύνη για το κατάντημα της χώρας. Αντίθετα οι μεγλύτεροι θα πρέπει να νιώθουμε ντροπή που ηθελημένα ή αθέλητα φτάσαμε τη χώρα στα σημερινά χάλια, δίχως ποτέ να σκεφτούμε που πάμε.
Τώρα περνάμε σε μιά φάση όπου, όπως πιστεύω, σύντομα κάτι ή κάποιος θα βρεθεί για να μας βγάλει από το τέλμα. Το ελπίζω γιατί ο λαός μας έχει δύναμη. Και οι ηγέτες μέσα από επαναστάσεις και καταποντισμούς αναπηδούν.