ΤΙ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ...

Καλά,φέτος το παράκανα με τις διακοπές μου !! Επτά μέρες στο Πόρτο Χέλι, μια βδομάδα επιστροφή στη Κηφισιά και στις 17/8 μέχρι τις 24/8 ξαναφεύγω στη Πρέβεζα !!
Και να φανταστεί κανείς ότι δεν αντέχω πάνω από 5-6 μέρες το πολύ, όπου και να πάω. Βαριέμαι και με πιάνει μια νοσταλγία γυρισμού στο μέρος μου. Φέτος όμως λόγω ειδικών συνθηκών θα ξεφύγω από τις χρόνιες συνήθειες μου.

Το ξενοδοχείο που έμενα, μεγάλο, σύγχρονο, με όλα τα λεγόμενα κομφόρ και με μια εκπληκτική θέα στη θάλασσα. Απέραντες βεράντες για πρωινό, γεύματα και ποτό. Ένα παράπονο μόνο είχα και τους το έγραψα : είχαν το χειρότερο καφέ που έχω πιει, ένα νερό καφέ χρώματος . Και να πάρει η ευχή, ένα από τα απλά πράγματα που απολαμβάνω στη ζωή μου είναι ένα φλιτζάνι καλού δυνατού καφέ.

Εκεί συνάντησα τυχαία και δύο φιλικά ζευγάρια, κάποτε κολλητή παρέα μου. Είχαμε 3-4 χρόνια να βρεθούμε. Θυμηθήκαμε τόσα πράγματα, τα γλέντια μας, τα μεθύσια μας, τις ξέφρενες τρέλες μας. Δώσαμε ραντεβού για το Σεπτέμβριο και το ορκιστήκαμε ένα βράδυ σε μπαρ στις Σπέτσες, αρκετά πιομένοι...
Τι περίεργο να χάνεσαι ξαφνικά από παρέες και φίλους κάποτε αχώριστους .Ένα δυσάρεστο ή ακόμα και ένα ευχάριστο γεγονός μπορεί να διαλύσουν παρέες ετών. Ευτυχώς τώρα θα έχουμε επανασύνδεση...

Η θάλασσα μ΄αρέσει να τη κοιτάζω με τις ώρες. Με συνεπαίρνει, με ταξιδεύει, μου θυμίζει καταστάσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες και ίσως κάποια στιγμή να μελαγχολώ. Προτιμώ από το να κάθομαι στη πλαζ για ώρες.
Αντίθετα με μένα που στις 7 το πρωί καθισμένος στο μπαλκόνι μου ρέμβαζα τη θάλασσα, οι κυρίες κατέβαιναν από τις 6.30 το πρωί να ρεζερβάρουν ξαπλώστρες στη πρώτη σειρά !!!
Τι τρέλα κι αυτή, λες και ήθελαν να επιδείξουν τα κάλλη τους και τα νέα μοδάτα αξεσουάρ για τις πλαζ. Και να άξιζαν τουλάχιστον όλες...Είδα ευτραφή οπίσθια, υπερτροφικά άνω άκρα και μεγάλες δόσεις κυτταρίτιδα !!!!

Λατρεύω τα παιδιά ,τα μουτράκια τους που σε κοιτάζουν με εκείνο το αθώο διερευνητικό βλέμμα. Αυτά όμως που στριγκλίζουν, δε φωνάζουν, στριγκλίζουν,ουρλιάζουν,ε τότε αναζητώ τον Ηρώδη...
Ήταν και ένας ανόητος γονιός με ένα κοριτσάκι περίπου ενός έτους , που έτσι και το πλησίαζε κάποιος, ο μπαμπάς του έλεγε " πες από που είσαι" για να απαντήσει εκείνο " από τη Πάτρα" !!! Καμάρι ο γονιός...

Τώρα δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά μερικά πράγματα φωνάζουν από μακριά. Εντάξει, δε με αφορά, δε με νοιάζει, δε με πειράζει, αλλά έβλεπες και περιπτώσεις ζευγαριών που με τίποτα δεν έδειχναν την νομιμότητά τους. Δε μπόρεσα να διαπιστώσω τι γλώσσα μιλούσε..εκείνη !!! Καλά να περνάνε οι άνθρωποι...

Εδώ πρέπει να σταματήσω νομίζω, μη σας κουράζω άλλο. Πάντως είχα πολύ καιρό να περάσω πραγματικά υπέροχα. Και θα ξαναβρεθούμε οπωσδήποτε Είναι παρήγορο να ανατρέχεις στα παλιά και να νιώθεις τόσο όμορφα...