Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

ΟΙ ΑΜΟΙΡΟΙ....

H ιστορία που ακολουθεί δεν είναι ευχάριστη. Είναι η προσπάθεια επιβίωσης, η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, η περιπέτεια, με πιθανότητα τελικά την απώλεια της ίδιας της ζωής.
Αφορά τους μετανάστες. Κάθε περίπτωση και μια τραγική ιστορία.

Την ιστορία αυτή δημοσιεύεται στη Καθημερινή της 7.11.08 και το ρεπορτάζ είναι της Μαρίας Δεληθανάση. Σας τη παραθέτω.

« Χριστιανικοί ψαλμοί σε ώτα μουσουλμανικά και μουσουλμανικά σιγοψυθιρίσματα και ύμνοι από χείλη γεμάτα ευγνωμοσύνη μέσα σε ορθόδοξο ελληνικό ναό. Μέσα στην εκκλησία του νεκροταφείου της Λέρου, δεκαπέντε πρόσφυγες από το Ιράκ προσεύχονται για τη μετάβαση μιας ομοεθνούς τους στο άλλο κόσμο. Παρασύρονται στη κατάνυξη της νεκρώσιμης ακολουθίας. Ο Μητροπολίτης Καλύμνου, Λέρου και Αστυπάλαιας Παΐσιος , με έργο φιλανθρωπικό και αγάπη για τον «άλλο», έδωσε την άδεια για μία ταφή κανονική, κατά τα ειωθότα. Όταν σου έχουν στερήσει την αξιοπρέπεια στη ζωή, δικαιούσαι τουλάχιστον έναν αξιοπρεπή θάνατο….
΄Ένα λευκό σεντόνι που απλώθηκε πάνω από το φέρετρο όταν πλέον είχε πάρει τη θέση του στη γη, ήταν το συμπλήρωμα της δικής τους παράδοσης .Η μουσουλμάνα τάφηκε σε νεκροταφείο χριστιανικό και η οικογένεια ένιωσε την ευγνωμοσύνη για το Μητροπολίτη και τους άλλους που βοήθησαν να απλώνεται σαν λουλούδι, να μοσχομυρίζει σαν γιασεμί.
Η νεφροπαθής γιαγιά πέθανε δύο 24ωρα μετά τη διακομιδή της στο νοσοκομείο Καλύμνου από το νοσοκομείο Λέρου. Μέσα στο νοσοκομείο δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον, αρνιόταν να ζήσει. Τραβούσε τους ορούς με μένος. Τρείς ημέρες νωρίτερα είχε δει το εγγόνι της να χάνεται μέσα στη θάλασσα. Μετά το χαμό του δε ξαναμίλησε. Ούτε στα παιδιά της ούτε στα εγγόνια της .Ο γιός της ,η νύφη της, τα άλλα τρία εγγόνια της είχαν καταφέρει να φθάσουν στη στεριά ζωντανά. ένα βρέφος που θήλαζε τη μητέρα, ένα δύο ετών και το μεγαλύτερο τριών χρόνων.
Τον εγγονό της που χάθηκε τον έλεγαν Νταλμάρ και ήταν έξι χρόνων.
Κι όπως γράφτηκε ως επικήδειο για το χαμένο στη θάλασσα παιδί…..βρέθηκε σε ένα σαπιοκάραβο μαζί με άλλους σαράντα έξι ξεριζωμένους από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μέσα στο «φορτίο» ήταν δεκαπέντε βρέφη και μικρά παιδιά. Είχε ανέμους, αλλά η «επιχείρηση» έπρεπε να προχωρήσει κανονικά. Χιλιάδες περιμένουν απέναντι. Μεγάλα τα κέρδη…. Το σκάφος βούλιαξε στη θάλασσα. Το εξάχρονο αγόρι δε τα κατάφερε. Η μάνα του έσφιγγε στην αγκαλιά της το πέντε μηνών αδελφάκι του. Ο πατέρας του το άλλο δίχρονο… Η μάνα κάθεται βρεγμένη σφίγγοντας το μωρό της. Δε θρηνεί, δε νιώθει κρύο. Το αδάκρυτο βλέμμα της τρομάζει. Είναι πέρα από το πόνο της απώλειας, πέρα από την απελπισία. Ο πατέρας με δάκρυα στα μάτια της αποσπά το μωρό από τα χέρια. Προσπαθεί να το ντύσει με στεγνά ρούχα ,να το τυλίξει σε μια κουβέρτα ,να το ζεστάνει. Οι άλλες μανάδες ντύνουν, ζεσταίνουν τα παιδιά τους. Δεν έχουν ώρα για συμπόνια. Τα μάτια τους έχουν δει τόσους θανάτους. Τ΄ αυτιά τους έχουν ακούσει τόσους θρήνους.»

Πολλά μπορεί να διαπιστώσει κανείς από αυτή τη τραγική ιστορία.
Και πρώτα πρώτα, τη πρωτοβουλία και αποφασιστική στάση του Μητροπολίτη να επιτρέψει να κηδευτεί η θανούσα μουσουλμάνα μέσα σε χριστιανική εκκλησία και να ταφεί σε χριστιανικό νεκροταφείο. Μια απόφαση που δείχνει τον απεγκλωβισμό του ιερέα από τα πολύ σφιχτά χριστιανικά λειτουργικά όρια, μια απόφαση που και θάρρος δείχνει και ανθρωπιά . Υπάρχουν λοιπόν ανοιχτά μυαλά ακόμα και στην Εκκλησία που ξεφεύγουν από προκαταλήψεις και δισταγμούς.
Και μετά, παρά το γεγονός ότι το θέμα και η περίθαλψη των μεταναστών αποτελεί κρατική μέριμνα, η ιδιωτική πρωτοβουλία και ευαισθησία προσφέρει πολλά μέσω των διαφόρων Οργανώσεων που ασχολούνται με τα προβλήματα περίθαλψης και υποδοχής των μεταναστών. Δε θυμάμαι σε πια περιοχή, σε κάποιο νησί νομίζω, ιδιοκτήτης ξενοδοχείου το διέθεσε για τη φιλοξενία μεταναστών.

Εκείνο που είναι τραγικό, είναι η συνεχής λαθραία είσοδος στη χώρα μας μεταναστών που έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Ως συνήθως το πρόβλημα αυτό μας βρήκε απροετοίμαστους, δίχως συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική. Ανοίξαμε τις πόρτες, άλλοι τις παραβίασαν και τώρα το θέμα είναι πλέον εκτός έλεγχου . Δε ξέρουμε πόσους μετανάστες μπορούμε να απορροφήσουμε και όταν έρχονται κατά κύματα, τους στοιβάζουμε σε αισχρά κτίρια σα ζώα.
Και είναι τραγικό διότι υπάρχουν και μωρά παιδιά.

Συγκινούν οι ιστορίες των άμοιρων αυτών ανθρώπων που κινδυνεύουν τη ζωή τους και πληρώνουν μεγάλα ποσά για μια καλύτερη ζωή στα ξένα.
Αλλά ίσως πιο ουσιώδες και παρήγορο είναι το γεγονός ότι τελικά η ανθρωπιά και η ευαισθησία διατηρείται στη χώρα μας και εκδηλώνεται απλόχερα και έμπρακτα όταν χρειασθεί.

32 σχόλια:

KΑΡΜΕΝ είπε...

Ανοίξαμε τις πόρτες… Τις πόρτες τις ελπίδας, για ανθρώπους που είναι πέρα από το πόνο της απώλειας, πέρα από την απελπισία…. Σκληρές στιγμές, σκληρή μοίρα…
Πολύ σωστή η παρατήρηση σου για τους ιδιοκτήτες ξενοδοχείων…

Χαίρομαι διότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά… Υπάρχει ακόμα ελπίδα…
Συμπτωματικά (η όχι) σήμερα έγραψα μια αφιέρωση στην γιαγιά μου, σε όλες τις γιαγιάδες και γυναίκες του κόσμου… Σκέπτομαι τώρα άλλη μια γιαγιά από τις πολλές. Είτε να αναπαυτεί εν ειρήνη η ψυχούλα της, εκεί, δίπλα στον εγγονό της… Ας βρούμε μια καλύτερη μοίρα για τις οικογένειες που μείνανε πίσω…

Ανώνυμος είπε...

aσε αυτά κρινόμαστε για τον πολιτιμσό μας και όχι στα ρούχα μας..

Unknown είπε...

Πικρή ιστορία για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο Λεοντόκαρδε.

marianaonice είπε...

Κρίμα!!
:((
Παντού πόνος και θάνατος!
Μπράβο στο Μητροπολίτη!
Σε αντίθεση με τον άλλο παπά που πέταξε έξω από την εκκλησία την καλεσμένη σε βάφτιση μουσουλμάνα!
Ναι υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια!
Και ο Θεός είναι ανοιχτός για όλα τα πλάσματά του...
Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα Λεοντόκαρδε!

VAD είπε...

Τον Ανθιμο τον ρώτησαν; Ντροπή:))

leondokardos είπε...

agapi ακριβώς, κάποιοι με ανοικτα μυαλά ανοίξανε πόρτες...
Σε όλες τις κοινωνικές τάξεις ευτυχώς υπάρχει ακόμα ανθρωπιά. Μακάρι αυτή η ευαισθησία να διατηρηθεί.

leondokardos είπε...

καπιταλιστικο κουμουνι, ακριβώς για το πολιτισμό μας κρινόμαστε ,έστω με κάποια σωστά παραδείγματα.

leondokardos είπε...

mariana είναι τραγική η ιστορία και ποιός ξέρει πόσες ακόμα ιστορίες υπάρχουν με αυτά τα άμοιρα πλάσματα. Πρέπει το κράτος να κάνει κάτι, μια σωστή πολιτικη, καταλύματα άνετα και κοινή αντιμετώπιση των μεταναστών με τα άλλα κράτη της ΕΕ.

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου φαίνεται οτι δεν εξέλειπε τελείως η ανθρωπιά ακόμα απο πολλούς που ίσως κάνουν τη δουλειά τους σιωπηλά αλλά σωστά. Πράγματι κοίταξε το παράδειγμα του Μητροπολίτη και σύγκρινέ το με τον Εφραίμ και τον άλλο παπά που αναφέριες.
Αρκούν έστω και λίγοι σε κάθε τομέα της κοινωνίας μας για να γενικευτεί το κακο παράδειγμα και να κατηγοριθούν όλοι.
Ναι, υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ και κάποιοι αλλοι που ευτελίζουν όμως την έννοια του ανθρώπου.

leondokardos είπε...

vad φίλε μου όταν κάποιος αισθάνεται άνθρωπος κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του και δεν ρωτά κανένα.

patsiouri είπε...

Η λέξη "προσφυγιά" είναι από μόνη της τραγική...
Θα ευχόμουν κάποτε να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε πως δεν είναι δίκαιο, δεν είναι ανάγκη...
Αλλά...

tovenito είπε...

η ανθρωπιά δεν θα πρέπει να έχει σύνορα ούτε θρησκείες.
μπράβο στον παπά που αποδεικνύει ότι υπάρχουν και ορισμένα μυαλά στο χώρο της εκκλησίας που εφαρμόζουν το πνεύμα και την ουσία του χριστιανισμού και δεν κολλούν στη τυπολατρία.

VAD είπε...

Λεοντόκαρδέ μου,αυτό έλειπε να επιτρέψουμε στον κάθε παπαρ-Ανθιμο να μας κάνει κουμάντο!

leondokardos είπε...

patsiouri μου πράγματι η προσφυγιά είναι τραγική εμπειρία. Εδω μάλιστα με τους άμοιρους γίνεται ακόμα πιο τραγική, γιατί αυτοί οι ξεριζωμενοι ξεκινούν αλλά δε ξέρουν αν θα φτάσουν κάποτε κάπου.
Πόσοι απο αυτούς δε πνίγονται.
Ο σημερινός κόσμος.....

leondokardos είπε...

tovene ακριβώς έτσι. Υπάρχουν παντού ανοιχτά μυαλά και οχι μόνο στο χώρο της Εκκλησίας,που τιμούν το χώρου όπου ανήκουν.
Πόσο λείπει απο τη σημερινή εποχή η κατανόηση, η ευαισθησία ,γενικά η ανθρωπιά !
Πόσο δύσκολο είναι σήμερα να μιλήσεις σε κάποιον και να νιώθεις οτι δεν είναι δήθεν, οτι δε παριστάνει το κάτι άλλο,οτι είναι ειλικρινής μαζί σου !
Αυτό που λέμε ατόφιος είναι σπάνιο πια στην εποχή μας.
Και όταν το συναντίσεις, αξίζει να το τιμήσεις.

leondokardos είπε...

vad φίλε μου, η υπερβιλή περισεύει στον Ανθιμο και όχι μόνο. Κάτι τέτοιοι είναι που αμαυρώνουν τον χώρο απο τον οποίο προέρχονται. Ευτυχώς δεν τους περνάει πάντοτε.

BUTTERFLY είπε...

Το θεμα των μεταναστων ειναι ατελειωτο! Ανθρωποι που ερχονται στιβαγμενοι και ζουν εξαθλιωμενοι, ανεχονται προσβολες και εκμεταλλευση, γιατι αυτη η αθλια ζωη, ειναι καλυτερη απο αυτην που ζουσαν! Το διανοεισαι; Τοσα και τοσα που εμεις θεωρουμε δεδομενα, ουτε στα πιο τρελλα τους ονειρα δεν τα βλεπουν! Κι εδω, αντιμετωπιζουν το ρατσισμο, το φοβο, τη βια και τοσα αλλα...ευτυχως, υπαρχουν ακομα φωτεινες εξαιρεσεις που ξερουν οτι ο Θεος, η αγαπη, η ανθρωπια δεν ξεχωριζουν ουτε χρωματα, ουτε θρησκειες, ουτε χρημα ουτε τιποτα!

Ανδρόνικος είπε...

... ενώ θα έπρεπε να μην αποτελούν την εξαίρεση
τέτοιες πράξεις
στην Ελλάδα του 21 ου αιώνα.

Μετά από ένα σχεδόν μήνα
που έχω να ασχοληθώ με τα blogs
με προβληματίσατε πάλι...

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες. Ευτυχώς υπάρχουν φωτεινά περιστατικά που δείχνουν οτι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά παντού, έστω και σε λίγους.
Σκέψου πόσα ζητάμε εμείς στη ζωή μας, ίσως όλο και περισσότερα,ενω αυτοι οι δύσμοιροι ψάχνουν κάπου να μπορέσουν να επιβιώσουν.Οι αδικίες του κόσμου μας..

leondokardos είπε...

Ανδρόνικε γιατί τέτοια απουσία !
Μα είναι να μην προβληματιζόμαστε με όσα συμβαίνουν στις μέρες μας ;;
Και δεν εννοώ μόνον για τους μετανάστες.

Roadartist είπε...

Ας μη ξεχνάμε και εμείς τι περάσαμε.. οι παππούδες, προπαππούδες μας..
ΟΛΟΙ είμαστε ίσοι..
Να είσαι καλά φίλε μου, σε φιλώ.. καλημέρα..

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι μου και οι παλιότεροι και οι νεώτεροι έχουν όλοι περάσει ή περνούν κάποιο πρόβλημα στη ζωή τους. Αλλοι το παλευουν και το αντιπαρέρχονται και άλλοι παραμενουν δέσμιοι του προβλήματος. Αυτοί οι μετανάστες όμως που άφησαν πατρίδα, σπίτια, συγκενείς, είναι σε τραγική κατάσταση. Και δυστυχώς δε τους μεταχειριζόμαστε σαν "ίδιους" όπως λες.

ΥΓ Μόλις για την ερχόμενη Τετάρτη βρήκα θέση να δω το Ευτυχία Παπαγαννοπούλου που μας σύστησες.Φαντάσου τι γίνεται απο κόσμο.Θα σου γράψω εντιπώσεις.
Φιλιά κιαπο μένα.

Roadartist είπε...

Leontokarde σιγουρα δεν ειμαστε ισοι στην πραξη..σίγουρα..

Εύχομαι να περάσεις όμορφα φίλε μου, θα περιμένω εντυπώσεις σου..φιλάκια πολλά..

Side21 είπε...

Αχ αυτοί οι «καταραμένοι» …
σημάδια χαραγμένα ανεξίτηλα
στο σώμα και την ψυχή τους
απ’ το κνούτο της αδικίας
των θεών και των ανθρώπων.
Oπού απελπισιάς φτερούγες απλώνουν
κι ελπίδας αβέβαιης ανοίγοντας πόρτα,
κρούοντας κλειδωμένες καρδιές
και σφραγισμένα μάτια και ώτα ...
Ικέτες στο νησί μου προσπίπτοντες
σε ψεύτη πολιτισμού τη συμπόνια ...
Οι "Άμοιροι" !!!

leondokardos είπε...

side21 καλωσόρισες στο μπλογκ μου.
Πολύ ταιριαστό και όμορφο το ποιήμα-σχόλιό σου.
Περιγράφεις απόλυτα τη κατάσταση αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων.
Φαίνεται οτι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι με συναισθήματα.
Θα περάσω κιεγω απο σένα.
Καλή σου μέρα.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Τραγική ιστορία και ίσως άλλες παρόμοιες να είναι ακόμα πιό τραγικές αλλά να μην φτάνουν μέχρις εμάς... Ακόμα και το κλάμα γιά αυτούς τους ανθρώπους είναι πολυτέλεια!

leondokardos είπε...

Βιολιστή μου είναι πράγματι τραγικές οι ιστιρίες αυτών των ανθρώπων.
Το παρήγορο είναι οτι ευτιχώς φαίνεται οτι υπάρχουν ακόμα ευαίσθητοι άνθρωποι στη σημερινή άγρια εποχή μας,που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμπαραστέκονται στους μετανάστες,δίχως προκαταλήψεις και ρατσιστικές θέσεις.

faraona είπε...

Eυγε στον Μητροπολιτη.
Ευγε στον ανθρωπο αυτον που πέρασε η ανθρωπιά του την μαρμαρινη ψυχρη πορτα του δόγματος και των κανόνων του.
Ευτυχως που η χωρα μας συμπεριφέρεται κατ αυτον τον τρόπο.
Ευτυχως!

καλο βραδακι

leondokardos είπε...

faraona μου,συχνά χάνουμε τη πίστη μας οτι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι,ευαισθησίες,συμπόνια στη κοινωνία μας.Φαίνεται όμως οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα και οτι πάντα υπάρχουν τα λαμπρά παραδείγματα,σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Ευτυχώς.
Καλή βδομάδα να έχεις.

Roadartist είπε...

Σήμερα έχει θεατράκι???
Αγωνιώ να μάθω πως θα σου φανεί!
Φιλιά, καλημέρα!

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι μου, ναι, σήμερα έχει.. Ευτυχία Παπαγιαννοπουλου.
Οι προτάσεις σου είναι πάντα πολύ ευστοχες και δεν έχω αμφιβολία οτι θα το απολαυσω.
Ασφαλώς και θα σου πω τις εντιπώσεις μου.
ΥΓ. Τώρα που γράφω αυτά, σκέφτομαι πόσο όμορφα θα ήταν,όσοι φυσικά ενδιαφέρονται, να συζητούσαμε παρόμοια θέματα,πολιτιστικά,καλλιτεχνικά, άπο κοντά. Φοβάμαι όμως παρεξηγήσεις και παρεμηνείες.Τέλος πάντων,μια ίδέα είπα... φωναχτά !!

Ανώνυμος είπε...

a片,A片,a片,a片,a片,A片,A片,A片,a片,A片,A片,A片,a片,a片,a片,a片,A片,A片,A片,a片,a片,a片,A片,A片,A片,a片,a片,徵信社,徵信,徵信,徵信社,外遇,徵信公司,徵信,徵信,徵信社,徵信社,徵信,徵信公司,徵信,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信公司,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信,徵信社,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信公司,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信,徵信社,徵信