Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ.

Σύμφωνοι, η ζωή είναι μια και μοναδική, είναι ωραία, αλλά σύντομη. Περνά από τα ήρεμα στις θύελλες , από τη χαρά στη θλίψη, από την αισιοδοξία στα απαισιόδοξα.
Μας διδάσκει στη πορεία της, μας εφοδιάζει με εμπειρίες, παίρνουμε αποφάσεις, πολλές καθοριστικές, κάνουμε λάθη, τα πληρώνουμε ή τα λατρεύουμε.
Αλλά προχωράμε.
Ζούμε μέσα σ΄ένα κόσμο που μας γοητεύει, μας θυμώνει, μας χαροποιεί, μας πικραίνει. Ζούμε φιλίες, έρωτες, την επαγγελματική μας διαδρομή.
Και προχωράμε.
Όμως αλήθεια ,πόσες φορές , μέσα σ΄αυτή τη πορεία, παραμένουμε αυτοί που πραγματικά είμαστε, έτσι, αληθινοί, ατόφιοι, γνήσιοι, ,μπροστά σε περιστατικά που μας προκαλούν διλήμματα στάσης ;
Υποκύπτουμε, συμβιβαζόμαστε για να προχωρήσουμε, να ξεπεράσουμε αυτό που, ξεγελώντας τον εαυτό μας, χαρακτηρίζουμε « ανεπαίσθητο, μικρό ».
Πονάμε μέσα μας γιατί προδίδουμε τη γνησιότητά μας.
Αλλά πρέπει να ζήσουμε.
Και όταν κάποια στιγμή αυτό που θέλουμε γίνεται όρος ζωής, απαραίτητο ,η μοναδική έγνοια, απόλυτη ταύτιση της ύπαρξής μας, όταν νιώθεις ότι « αυτό » δε θα ξεριζωθεί ποτέ από μέσα σου…..
Αλλά το βλέπεις να απομακρύνεται, να ξεθωριάζει, να σβήνει. Τότε λοιπόν αλλάζεις εσύ ,συμβιβάζεσαι, πρέπει να απαρνηθείς τα αισθήματα σου, να προσποιηθείς, να προδώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, ή να φύγεις , παραμένοντας αυτός που είσαι, διατηρώντας άσβεστα μέσα σου όλα, ανήμπορος να μεταμορφωθείς σε κάτι άλλο.
Από πού θέλεις να ξεφύγεις, από τη ζωή ή τον εαυτό σου, ποια μάσκα θέλεις να φορέσεις για να μη γελοιοποιηθείς στο καθρέφτη σου;
Τι δίλλημα της ζωής κιαυτό, να προτιμήσεις τη ψευτιά ή την αλήθεια ! Και πόσο βαρύ είναι το τίμημα εάν επιλέξεις το πρώτο.
Πόσες αβάσιμες, ετοιμόρροπες δικαιολογίες θα πρέπει να βρεις για να στηρίξεις την επιλογή σου.
Μεγάλο το δίλλημα….

15 σχόλια:

Matrix είπε...

Καλησπέρα,

για μένα το δύσκολο είναι να επιλέξεις την "αλήθεια" και όχι μόνο στιγμιαία να την επιλέξεις.


Καλό ΣΚ.

KΑΡΜΕΝ είπε...

Μεγάλο το δίλημμα για αυτούς που το έχουν. Προσωπικά προτιμώ να φάω ρίζες παρά να ζω μες στην ψευτιά. Πρώτα απ’ όλα ζω αληθινά. Μόνο έτσι θα κτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αρκεί η αλήθεια μας να μην είναι βρόμικη. Αρκεί να έχουμε ανθρώπινη συνείδηση, σεβασμός προς τους άλλους και να κάνουμε τα λόγια μας πράξη!

roadartist είπε...

Συμφωνώ με την Agapi. Τουλάχιστον ως τώρα στην ζωή μου, δεν έχει τύχει να βρεθώ ποτέ σε παρόμοιο δίλημμα. Αλλά έχω χάσει και ανθρώπους από τη ζωή μου. Που μάλλον όμως καλύτερα, θέλω όσοι είναι δίπλα μου, να είναι για την αλήθεια μου.

αντωνης είπε...

Εχω σβησει πολλους απο τη ζωη μου, και σε προσωπικο αλλά πολυ περισσοτερο και σε επαγγελματικο επιπεδο επειδη δεν ηταν αληθινοι.

Πολλά μπορω να ανεχτω αλλά οχι το ψεμα και την υποκρισια.

Λεοντοκαρδε, απλα να πω οτι οι τελευταιες σου αναρτησεις ειναι πολυ ευστοχες και εμενα προσωπικα μου αρεσουν πολυ.

Να εισαι καλα, καλο Σαββατοκυριακο!

Ανώνυμος είπε...

Όταν αρχίσεις να μην αναγνωρίζεις το πρόσωπο που βλέπεις στον καθρέφτη, τότε πρέπει ν' αρχίσεις να ανησυχείς.
Γιατί φτάνει μια τέτοια στιγμή μετά από πολύ ψέμα.
Να' σαι καλά, Λεοντόκαρδε.
Καλό σου βράδυ!

marianaonice είπε...

Μόλις πριν λιγο διάβασα στη φίλη μου τη @Jaman Fou to παρακάτω:
Νομίζω ταιριάζει με την ανάρτησή σου:
Στο αφιερώνω:
Και σ' όλους τους σχολιαστές σου εδώ μέσα:

Να επικεντρώνεσαι στα μικρά θαύματα της καθημερινής ζωής. Αν ξέρεις να βλέπεις ό,τι είναι όμορφο, είναι επειδή έχεις την ομορφιά μέσα σου, επειδή ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης που ξαναστέλνει σε κάθε άνθρωπο την αντανάκλαση του προσώπου του. …Κι επειδή πιστεύεις στα θαύματα, τα θαύματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Επειδή έχεις τη βεβαιότητα πως η σκέψη σου μπορεί ν’ αλλάξει τη ζωή, η ζωή σου αρχίζει ν‘ αλλάζει. Επειδή είσαι βέβαιος ότι θα συναντήσεις την αγάπη, η αγάπη εμφανίζεται… μαζί και η εμπιστοσύνη…

Kαλό ξημέρωμα!!

leondokardos είπε...

Matrix όσο δύσκολο κιαν είναι, πιστεύω οτι η μόνη σψστή και τίμια επιλογή, σε κάθε περίσταση, είναι η επιλογή της αλήθειας.
Καλο ΣΚ.

leondokardos είπε...

agapi θα συμφωνήσω απόλυτα με κάθε σου λέξη.
Έγραψα αυτή την ανάρτηση οχι γιατί έχω διλήμματα επιλογής μεταξύ ψευτιάς και αλήθειας, αλλά απλά ήθελα να δείξω οτι συχνά βρισκόμαστε μπρος σε δισταγμό επιλογής μεταξύ των δύο. Και αυτό οχι γιατί δε μας αρέσει η αλήθεια, αλλά μπορεί να υπάρχουν ακόμα και σημαντικοί παράγοντες που σε βάζουν σε σκέψεις.
Κατά τα άλλα, μου είναι αδύνατον να δεχθώ το ψέμα σε οποιαδήποτε περιπτωση.
Καλό ΣΚ.

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι μου, βεβαίως έτσι είναι.Δεν υπάρχει περιπτωση να δεχθώ το ψέμα,είναι κάτι που με εξοργίζει αφάνταστα.
Ίσως δεν έγινε απόλυτα καθαρό αυτό που θέλω να πω με την ανάρτησή μου.
Υπάρχουν περιπτώσεις σημαντικές, καθοριστικές στη ζωή μας, όπου το δίλημμα δεν είναι κατά βάθος τι επιλογή να κάνεις μεταξύ ψευτιάς και αλήθειας, αλλά πως να κρατήσεις αυτό που θέλεις. Και τότε προσπαθείς ακόμα και συμπιέζοντας τα δικά σου συναισθήματα,να επιλέξεις ένα συμβιβασμό με τον εαυτό σου. Δε το θεωρώ όμως ψέμα αυτό,ούτε αδυναμία.Στη περίπτωση αυτή η επιλογή είναι μεταξύ του "σε θέλω" και του "δε σε θέλω".
Καλό ΣΚ

leondokardos είπε...

Αντώνη σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ πάντα να γράφω έτσι όπως νιώθω,δίχως να σκέφτομαι τι θα βγεί.
Οσο για το θεμα του διλήμματος, ασφαλώς η ψευτιά και ακομα χειρότερα η υποκρισία,δεν αντέχονται. Δυστυχώς όμως έχω την αίσθηση οτι τη σημερινή εποχή τις συναντάς συχνά σε πολλές περιπτώσεις.
Καλό ΣΚ.

leondokardos είπε...

Llith το να φτασει κανείς στο σημείο να μην αναγνωρίσζει τον εαυτό του,νομίζω οτι είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να του συμβεί.Θα είναι βουτηγμένος μέσα στο ψέμα και στην υποκρισία.
Καλό ΣΚ.

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου , είλικρινά σ΄ευχαριστώ για την αφιέρωσή σου. Ειναι τόσο διδακτική,λέει τόσες αλήθειες.
Τη κρατώ για να τη διαβάζω συχνά, μου χρειάζεται.
Νάσαι καλά, καλό ΣΚ.

KΑΡΜΕΝ είπε...

http://agapiaxies.blogspot.com/2009/03/7-2009-7.html

BUTTERFLY είπε...

Ποπο! Διλημμα οντως...Το θελω και το πρεπει συγκρουονται συχνα και τα ανθρωπινα θελω πολλες φορες οδηγουν στο ψεμμα. Αβεβαιη επιλογη αυτη ομως, καθως "ουδεν κρυπτον υπο τον ηλιον", οποτε καποια στιγμη ολα μαθαινονται και το ψεμμα αποκαλυπτεται.
Τωρα βεβαια, αν τα ψεμματα τα λεμε στον εαυτο μας, τοτε οι ελπιδες λιγοστευουν επικινδυνα!
Υ.Γ. Το παιχνιδακι μου;;;

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου,αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας τόσα περιστατικά, σκληρά, αναπάντεχα, περίεργα, που πιθανόν να μας υποχρεώσουν να αλλάξουμε κατά κάποιο τρόπο τη φιλοσοφία μας απέναντι στη ζωή. Να μεταβληθούμε σε κάτι που δεν είμαστε, για να ξεπεράσουμε τη δυσάρεστη στιγμή. Αυτή είναι η ψευτιά που με τρομάζει.
Η διατήρηση του πραγματικού μας εαυτού, αυτού που πράγματι μας διακρίνει,θέλει δύναμη και θέληση.Και δοκιμάζεται καθημερινά.