Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

ΚΑΛΗΜΑΡΑ ΕΛΛΑΔΑ...ΣΤΕΚΕΙΣ ΚΑΛΑ ;;

Εντάξει, δεν ανήκω στη τάξη των αισιόδοξων αυτής της χώρας, δεν είμαι από εκείνους που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, δε προσφεύγω εύκολα στο " έχει ο Θεός ".

Νιώθω λοιπόν μια έντονη απογοήτευση, απαισιοδοξία, ένα αξεπέραστο αδιέξοδο.
Ζούμε σε μια υπέροχη χώρα με σπάνιες, μοναδικές ομορφιές και ιδιαιτερότητες, έχουμε ένα θαυμάσιο ιστορικό παρελθόν σε κάθε έκφραση πολιτισμού.
Χαιρόμαστε που έχουμε τέτοια χώρα.

Και όμως, μας διακατέχει νομίζω ένα αυτοκαταστροφικό σύνδρομο.

Αποφεύγω να μιλάω πολιτικά, για λόγους προσωπικούς και ύστερα από πολλές εμπειρίες. Βαρέθηκα πια, για να μη πω ότι αηδίασα.
Εξηγούμαι λοιπόν: δεν έχω καμία πρόθεση να εκφράσω κομματικές προτιμήσεις, να ρίξω ευθύνες εδώ κι εκεί, για το χθες ή για το σήμερα. Θεωρώ ότι οι ευθύνες για τη κατάσταση που έφθασε η χώρα μας, βαρύνουν όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, για λανθασμένες επιλογές, στενές κομματικές μεθοδεύσεις, λαϊκισμούς, έλλειψη διορατικότητας και αποφασιστικότητας, στην έκταση φυσικά που αναλογεί στο κάθε πολιτικό κόμμα.

Για κοιτάξτε τι γίνεται στο πολιτικό χώρο. Αφήστε για λίγο κατά μέρος κάθε κομματική προτίμηση. Θεωρείτε ότι τη περίοδο αυτή η χώρα διαθέτει ένα πολιτικό ηγέτη αξιόπιστο, δυναμικό, μεγάλης πολιτικής βαρύτητας, να το πω πιο λαϊκά με αρχι….. για να βγάλει τη χώρα από το τέλμα της; Ή μήπως δε πιάσαμε πάτο;
Ο καθένας μας με βάση τις κομματικές του πεποιθήσεις πιστεύει απλά ότι ο επόμενος θα είναι καλύτερος από το προηγούμενο. Για το « απλά καλύτερο» παλεύουμε.
Βυθίζεται ένα κόμμα στα σκάνδαλα και κατηγορεί το άλλο κόμμα ότι έκανε περίπου τα ίδια! Και τούμπαλιν! Πάμε για συμψηφισμό σκανδάλων δηλαδή και όχι αποδείξεις πολιτικής και ηθικής υπεροχής!

Η χώρα μας έχει χάσει κάθε αξιοπιστία και εκτίμηση, κάθε σεβασμό στο διεθνή χώρο, όπου κι αν παρευρίσκεται. Και αυτός ο ξεπεσμός είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας απαξιωτικής πορείας, έλλειψης εθνικής συνεννόησης, με κάποιες ίσως στιγμιαίες αναλαμπές, που γρήγορα όμως τρεμοσβήνουν.

Ο,τι επιτυγχάνουμε, αποδυναμώνεται. Κανείς πλέον δε μας παίρνει στα σοβαρά.
Εξωτερική πολιτική; Α ναι, πριν λίγες μέρες σφυρηλατήσαμε μέσα σε λίγα λεπτά, ρεκόρ δηλαδή παγκόσμιο, τη πιο θερμή και πιστή φιλία! Ο Ομπάμα απεκάλεσε «φίλο» το Πρωθυπουργό της χώρας, πάει πλέον, έχουμε το Πρόεδρο της Αμερικής δικό μας, θα αγωνίζεται για τα δικά μας δίκαια!!! Και από την άλλη όμως, τα ανατολίτικα παζάρια παντού και πάντοτε, με οποιεσδήποτε συνθήκες, μεγαλουργούν.

Πάμε στο εξωτερικό, συναντάμε αρχηγούς κρατών, αλλά πάντοτε γκρινιάζουμε, θέτουμε μόνο τα προβλήματά μας, αντί να αναδείξουμε την αξία της χώρας μας και το καθοριστικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει σε διεθνές επίπεδο και σε επιλεγμένα κυρίαρχα θέματα της περιόδου που διανύουμε. Πάμε ζητώντας, σχεδόν επαιτώντας, δίχως όμως να αναδεικνύουμε και να τονίζουμε τη σημαντικότητά μας.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι γαλλικές φρεγάτες και το γενεαλογικό δένδρο του Σαρκοζί, κι ας έχουν τα υποβρύχια εξοργίσει τη Μέρκελ, θα της περάσει που θα πάει! Ευτυχώς λοιπόν που …οπλιζόμαστε. Εθνική εξωτερική πολιτική που στηρίζεται σε συμμαχίες εύθραυστες, πρόσκαιρες, δίχως βάθος χρόνου.

Δε θέλω να απαριθμήσω τα χίλια δύο προβλήματα που βασανίζουν χρόνια τώρα τους πολίτες, τουλάχιστον τους περισσότερους: το εκπαιδευτικό σύστημα ξεχαρβαλωμένο, η ανασφάλεια της ζωής του πολίτη και της περιουσίας του, το άδικο και συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό σύστημα, η υποβαθμισμένη περίθαλψη υγείας και πρόνοιας, τα ναρκωτικά, η εκνευριστική γραφειοκρατία και τόσα άλλα.

Και έτσι, τη περίοδο αυτή ζούμε με τη δημοκρατία των δημοσκοπήσεων! Και διάβαζα σε εφημερίδα ότι ο συγγραφέας Άντριου Λάνγκ έλεγε ότι « οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τη στατιστική όπως οι μεθυσμένοι τα φανάρια: περισσότερο για να στηρίζονται παρά για να διαφωτίζονται ».

Απλά , όπως και όλοι μας φαντάζομαι, διερωτώμαι που πάμε σα χώρα, σα πολίτες.
Αλλά έχω ακόμα μια απορία: όλα αυτά τα χρήματα που επί 27 σχεδόν χρόνια μας διοχετεύει η Ευρωπαϊκή ένωση, πως τρώγονται, συγνώμη, που και πόσα ξοδεύονται με ορθολογικό τρόπο;
Δε γνωρίζω, δεν απαντώ!!

Ποιός φταίει άραγε;
Για μένα, για την απαξίωση μιας χώρας, φταίνε οι οποιεσδήποτε ηγεσίες της, πολιτικές και πνευματικές. Αλλά και η κοινωνία; Αντανάκλαση μιας κοινωνίας δεν είναι και οι ηγεσίες της;
Φταίμε λοιπόν και εμείς οι πολίτες. Μας είπαν πριν λίγα χρόνια επισήμως ότι ένα δωράκι μέχρι 500 εκατομμύρια δραχμές μπορούμε να το τσεπώνουμε. Φυσικά, ύστερα από την εισαγωγή του ευρώ όπου όλες οι τιμές αυξήθηκαν και με βάση τις πληθωριστικές πιέσεις και τη διεθνή οικονομική κρίση, το ποσό αυτό δικαιωματικά μεγαλώνει!! Ποιοί, πως, πότε; Ελάτε τώρα…..
Έτσι μας είπαν, έτσι κάνουμε!!

Ωραία λοιπόν, πως βελτιώνονται τα πράγματα, ποιος ξεκινάει, από πού και πότε ;
Από το σχολείο, το νηπιαγωγείο; Να μάθουν τα παιδιά τα απλά, να διασχίζουν τους δρόμους, να σέβονται τον άλλο ,να σέβονται το περιβάλλον, να μάθουν πολιτική αγωγή και τόσα άλλα για να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες ; Και οι γονείς ; Πόσο ακόμα θα διαρκεί εκείνο το « μάθε παιδί μου γράμματα να γίνεις άνθρωπος »,δηλαδή πάρε ένα χαρτί από το Πανεπιστήμιο να πετύχεις στη ζωή ;
Γονείς, δάσκαλοι, καθηγητές, ανίσχυροι και άναυδοι μπροστά στις αντιδράσεις των παιδιών και των εφήβων.

Ειλικρινά, δε παριστάνω τον υπερπατριώτη, τον ανήσυχο, ευσυνείδητο, ευαισθητοποιημένο πολίτη. Ένας απλός άνθρωπος είμαι, αρκούμαι στα λίγα, αλλά τα θέλω ποιοτικά.
Θέλω να ξέρω ότι και αύριο, Θεού θέλοντος, θα ζω, θα διατηρώ εκείνα τα δικαιώματα που πρέπει να μου παρέχει μια δημοκρατική πολιτεία, με τις ανάλογες δικές μου υποχρεώσεις, θέλω να ξέρω πόσο και γιατί θα φορολογούμαι και περιμένω την ανταπόδοση των χρημάτων μου στη ποιότητα ζωής. Θέλω να διατηρώ το ιερό δικαίωμα στην εργασία. Θέλω να μην με κοροϊδεύουν, να μη μου κουνούν επιδεικτικά, θεατρινίστικα το δάκτυλο, προσπαθώντας να απαλλαγούν σκανδάλων και ευθυνών.

Δέχομαι, εγώ ο « αδύναμος » να πάω φυλακή όταν αδικώ, κλέβω, εξαπατώ, φοροδιαφεύγω. Θέλω όμως και ο « δυνατός » να τιμωρείται όταν παρανομεί, να μη του γίνονται χατίρια γιατί διαθέτει εφημερίδα ή τηλεοπτικό κανάλι, να αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη, να κτίζει παράνομα όπου θέλει, να φοροδιαφεύγει, μόνο και μόνο γιατί διαθέτει τα μέσα εκβιασμού του πολιτικού κόσμου και έχει την ευχέρεια σε μια νύχτα μέσα να αλλάξει «πλευρά» κομματικής προτίμησης των μέσων που κατέχει.

Απαιτώ το σεβασμό όλης της κρατικής μηχανής.
Θέλω να ζήσω στη πανέμορφη χώρα μου, να της προσφέρω ευχαρίστως αυτά που μου αναλογούν, σε κάθε μορφή, κάθε στιγμή.
Αλλά να ζήσω.
Και εκτός από ένα μερίδιο προσωπικών επιλογών και ευθυνών που μου χρεώνεται για τη ζωή που κάνω, ένα μερίδιο επιλογών και ευθυνών χρεώνεται και σε άλλους, σ' αυτούς που επηρεάζουν και ανακατεύονται στη καθημερινότητά μου.

Ξημέρωσε πια, ξύπνησα, ύστερα από βαθύτατο ύπνο με πολλά όμορφα όνειρα……
Μου ήρθε στο μυαλό η φράση που είπε πριν οκτώ χρόνια ο τότε πρωθυπουργός: «Αυτή είναι η Ελλάδα»
Και να σας πω την αμαρτία μου; Άρχισα ήδη να ψάχνω σε ποιο νησί θα πάω διακοπές!! Μη με πιάσει και καμιά κατάθλιψη….


18 σχόλια:

αντωνης είπε...

Καλημερα Λεοντοκαρδε!
Χρονια πολλα!

Το κειμενο σου ειναι δειγμα ενος ανθρωπου που απλα σκεφτεται. Απλα; Οχι και τοσο σημερα σε τουτη τη χωρα.
Και εγω ειμαι απαισιοδοξος, κυριως για ενα λογο.
Γιατι δε θεωρω οτι με μας ως πολιτες, η Ελλαδα προκειται να παει πολυ μπροστα.

Οσο για τις διακοπες, εχουμε καιρο ακομα να το συζητησουμε. Δεν λεω κατι σε αυτο το κομματι του κειμενου, γιατι δεν θελω να επικεντρωθει η οποια κουβεντα εκει

marianaonice είπε...

Ουδέν σχόλιον!!
Τις ίδιες σκέψεις έχω κι εγώ!!
Και το τραγουδάκι απίθανο!
Το έχω αναρτήσει εδώ και καιρό στο πλάϊ του ιστολογίου μου!

Όσο για το ότι « οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τη στατιστική όπως οι μεθυσμένοι τα φανάρια: περισσότερο για να στηρίζονται παρά για να διαφωτίζονται » δεν θα μπορούσε να γραφεί τίποτε πιο αληθινό!!!

Χριστός Ανέστη Λεοντόκαρδε!!
Χρόνια Πολλά και καλά!!
Και για μας που βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο και όχι μισογεμάτο να ευχηθούμε περισσότερη αισιοδοξία στη ζωή μας!! Πάντα υπάρχουν και τα χειρότερα!! Μη το ξεχνάμε!!
:)))

KΑΡΜΕΝ είπε...

Το Αναστάσιμο μήνυμα Ελπίδας και Δύναμης του Κυρίου να χαρίζει σε όλους ευτυχία και υγεία. Ο Χριστός ας μας δώσει την δύναμη για την δική μας ανάσταση, από το σκοτάδι στο φώς. Εύχομαι αυτό το Πάσχα να σημαδέψει την Ανάσταση της Ελλάδος με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κυβέρνηση!

NdN είπε...

Κάθε παράγραφος του κειμένου σου σηκώνει μεγάλη συζήτηση Λεοντόκαρδε. Νομίζω πάνω κάτω τις ίδιες σκέψεις έχουμε όλοι όσοι ρίχνουμε μια ματιά στην ελληνική πολιτική επικαιρότητα.

Εγώ από την φύση μου είναι αισιόδοξος άνθρωπος. Θέλω να πιστεύω ότι μπορεί να γίνονται αργά βήματα, πάντως κάτι αλλάζει. Η Ελλάδα δεν είναι όπως ήταν την δεκαετία του 70. Πάντως και γώ είμαι της άποψης ότι έχουμε αυτοκαταστροφικά σύνδρομα ως λαός. Κάνουμε κάτι καλό και αμέσως να κάνουμε 2 άσχημα.

Για την εξωτερική πολιτική συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Τουλάχιστον αυτό βλέπω και έβλεπα. Ο καθένας πάλι με τις ιδέες του και τον τρόπο του να αξιολογεί τα γεγονότα.

Για το εσωτερικό υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα. Υπάρχει η εντύπωση και μάλλον δικαιολογημένα ότι τα χρήματα του πολίτη δεν πιάνουν τόπο. Σαν να έχει έναν πάτο το βαρέλι.Δεν είναι μόνο αυτά που ανέφερες αλλά και πάρα πολλά άλλα. Ο σεβασμός του πολίτη στο κράτος και του κράτους στο πολίτη είναι άγνωστος όρος. Φταίνει οι ηγεσίες, αλλά πάνω από όλα φταίνε αυτοί που τους τοποθετούνε εκεί. Δηλαδή εμείς.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για εμένα είναι ότι ο Ελληνας δεν έχει μάθει να αγωνίζεται. Ξέρω κάποιος θα πει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ο αγώνας είνια καθαρά για την επιβίωση. Σου το λέω ξεκάθαρα Λεοντόκαρδε ότι αυτό είναι ψέμα. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης ο ανταγωνισμός είναι απείρως σκληρότερος, το επίπεδο είναι πολύ υψηλότερο και ο πολίτης προσπαθεί να γίνει καλύτερος για να επιβιώσει. Αυτός είναι ο στόχος. Στην Ελλάδα ο στόχος είναι να βολευτει και στο μεταξύ...κάνει το παν για να επιβιώσει. Η διαφορά των δύο καταστάσεων είναι τεράστια.

Μπορώ να γράφω για ώρες...

Αυτό που σου λέω εγώ είναι ότι η Ελλάδα θα αλλάξει. Μπορεί να μην την προλάβουμε ακόμα και εμείς, αλλά θα αλλάξει γιατί έτσι γίνεται πάντα! Πρίν μερικά χρόνια υπήρχε η πανίσχυρη ΕΣΣΔ, στην Αμερική δεν μπορούσε ο μαύρος να καθίσει στο λεωφορείο, ο Ελληνας έλεγε "ψωμί ελιά και Κώστο βασιλιά"...η Νότια Αφρική είχε το απαρτχαιντ...και ,και,και... έτσι θα αλλάξει και η Ελλάδα. Τα πράγματα αλλάζουν. Εγώ είμαι αισιόδοξος.

leondokardos είπε...

Αντώνη βαρέθηκα πια να βλέπω σχεδόν σε κάθε τομέα, στασιμότητα ή το πολύ,βηματάκια.Εμείς οι πολίτες έχουμε μοναδικό όπλο τη ψήφο μας και τις διαμερτυρίες μας.Απο αγώνες - όχι δε κάνω τον επαναστάτη- δεν υπάρχουν πολλοί γιτί μάθαμε στο ραχατηλίκη μας. Πλημμύρισαν πάλι οι δρόμοι μας τούτο το Πάσχα,κιας υπάρχει οικονομική κρίση, ανεργία κτλ.
Τι να πω,'εχω 'αδικο να είμαι απαισιόδοξος ;

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου, Χρόνια Πολλά και Καλά.
Ναι, είναι μ ια παρηγοριά να σκέφτεται κανείς οτι υπάρχουν και χειρότερα ,σε κάθε μορφή και οι ελπίδες δε πρέπει να χάνονται. Αλλά επιτέλους πια, πότε;Απο που;
Απλά περιμένουμε και περιμένουμε....αλλά περνάνε τα χρόνια με μικροπράγματα μόνο για τους πολίτες αυτής της χώρας.
Αντε να δούμε...

leondokardos είπε...

agapi σε διαβάζω και ξέρω τις προσπάθειές σου και τη πίστη σου.
Μη μου ζητάς όμως να περιμένω πολλά, τουλάχιστον αυτή την εποχή. Αργότερα βλέπουμε....

leondokardos είπε...

Λοιπόν NdN ξέρεις τι θα ήθελα; Να καθόμασταν σε ένα κλασικό αγγλικό παμπ να τα λέγαμε. Γιατί δε μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου στα περισσότερα από όσα λες. Νομίζω καταρχήν ότι είναι θέμα χαρακτήρα, εγώ απαισιόδοξος και βιαστικός – κιαν δε μου κόστισε αυτή η βιασύνη στη ζωή μου- και εσύ αισιόδοξος και υπομονετικός.
Έτσι τη κατάσταση τη βλέπουμε κάτω από διαφορετική οπτική γωνία.
Να απαντήσω λοιπόν: ναι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα μετά το 1974 και ιδιαίτερα στη δεκαετία του 80, άλλαξε πολύ. Εδραιώθηκε η καλύτερη δημοκρατία που είχαμε, έγιναν πολλά σε πολλές μορφές της καθημερινότητας, φτιάχτηκε ένα πολύ καλύτερο Κράτος. Με μια ίσως κακή συνήθεια : να ζητάμε συνεχώς σαν τάξεις, συχνά δίχως μέτρο και να μάθουμε να…..μισοκαθόμαστε και να ζητάμε την ευκολία μας.
Στο εξωτερικό ;; Κάθε τόσο μας κατηγορούν και όχι άδικα για τη κακομοιριά μας και τη κατάντια μας. Μας πέρασαν χώρες που μπήκαν στην Ε.Ε. πολύ αργότερα από εμάς και βρισκόντουσαν σε πολύ χειρότερη κατάσταση όταν πρωτομπήκαν.
Στο εσωτερικό ;; Φαγώθηκαν χρήματα από πολλούς κρατικούς λειτουργούς, χρήματα από την Ε.Ε. για έργα βελτίωσης του βιοτικού μας επιπέδου. Μάθαμε στη πονηριά και ο,τι αρπάξουμε. Μιλάς για αλληλοσεβασμό κράτους –πολίτη. Μα ποιος ν΄αρχίσει πρώτος … να σέβεται ;; Σε κλέβει το κράτος και το ανταποδίδεις με τη φοροδιαφυγή. Βρες άκρη τώρα.
Ναι εμείς φταίμε για τους ηγέτες μας. Όπλο μας η ψήφος. Τι να κάνουμε όμως, πώς να δούμε ξεκάθαρα, αφού τα πάντα ,ακόμα και η «καλημέρα» μας μπαίνει κάτω από τη κομματική μας εμπάθεια; Μπορεί να ξέρουμε και να βλέπουμε το «καλύτερο» όμως κομματικά τυφλωνόμαστε.
Ο άνθρωπος έχει μάθει να αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή και την επιβίωσή του. Αλλά επιτέλους κάποια πράγματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα ότι θα παρέχονται από το κράτος. Μιλάς για το τι γίνεται στις άλλες χώρες με τους πολίτες να αγωνίζονται.
Κοίτα τώρα εμάς: προσπαθούμε να συμψηφίσουμε τα κατορθώματα του Παυλίδη με αυτά της Siemens. Εδώ λοιπόν θα τεθεί το ερώτημα τι θα ψηφίσουμε ; Στους συμψηφισμούς;; Μέσα σε αυτή την οικονομική κατάσταση ;;
Μη σε ζαλίζω άλλο. Χάρηκα όμως που τα είπαμε έστω και ηλεκτρονικά. Νάσαι καλά.
Πάω να πιώ τη μπυρίτσα μου !!!

tovenito είπε...

τα είπες όλα με δύο χρώματα γραμματοσειράς και έδωσες μόνος σου και τις απαντήσεις. φταίμε όλοι.
και ο καθένας έχει το κράτος που του αξίζει. είναι το κράτος που αγαπάμε να μισούμε και μισούμε να αγαπάμε!
χρόνια πολλά κιόλας!χριστός ανέστη!υγεία σε σένα και στην οικογένειά σου!

leondokardos είπε...

tovene Χρόνια Πολλά σου εύχομαι,χρόνια καλά που να σου φέρουν ό,τι επιθυμείς.
Ναι με τα χρώματα στη γραμματοσειρές έδωσα ακόμα ένα ελληνικό τόνο στο ποστ μου.
Έμείς κάνουμε το κράτος που έχουμε,ανάλογα όμως με αυτά που θα μας "διδάξει", θα μας "προτρέψει" το κράτος.
Ποιός αρχίζει πρώτος τη "ποιοτική αναβάθμηση" ;;
Νομίζω οι ηγεσίες και αυτό θα απαιτήσει πολλά δύσκολα χρόνια, ιδίως σε μια χώρα με δύτροπους, βιαστικούς πολίτες και πολύ κομματικοποιημένο κρατικό μηχανισμό.
Νάμαστε καλά λοιπόν.

BUTTERFLY είπε...

Δεν μπορω να διαφωνησω μαζι σου Λεοντοκαρδε δυστυχως...ουτε σε μια λεξη! Οσο για τη δυναμη να "αλλαζουν κομματικες παραταξεις στους οπαδους τους" τα καναλι και τα ΜΜΕ εν γενει, εμεις τους τη δωσαμε, αφου ευκολα πειθομαστε και ευκολα φανατιζομαστε και δυσκολα μπαινουμε σε διαδικασια σκεψης και ερευνας...
Πως να σου πω οτι δεν εχεις δικιο που απογοητευσαι; Μονο, κρατα μια ελπιδα...σιγα σιγα...αρχιζουμε απο τη σκεψη και ισως καποτε φτασουμε στην πραξη και αλλαξει κατι!
Χρονια πολλα σου ευχομαι ουτως η αλλως!

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου, Χρόνια Πολλά, νάσαι πάντα καλά.
Χάνω πλέον την υπομονή μου με τα ελληνικά μας χάλια. Εντάξει το λέω δεν είμαι απο τους αισιόδοξους,αλλά μήπως βλέπω και καμιά ...ηλιακτίδα κάπου ;;
Νομίζω οτι ο καθένας μας κοιτάζει τον εαυτούλη του, τα προβλήματά του,τη δική του ζωή. Και δεν έχει άδικο, αν και με το τρόπο αυτό αλλαγές δε γίνονται.
Τέλος πάντων,ας ελπίσουμε οτι ο ... λεγόμενος Θεός της Ελλάδας θα μας φωτίσει να βρούμε το δρόμο μας.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λιόντα μου
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!

Ζούμε στην πιο ευλογημένη χώρα λόγω θέσης, και πλούτου που η φύση μας χαρίζει. Μπορούμε κάλλιστα να είμαστε αυτάρκεις σε κάθε πολύτιμο αγαθό, πλην όμως έχουμε κάκιστους διαχειριστές, πράγμα που κάλλιστα μπορεί να αλλάξει.
Με το να τραγουδάμε τον πόνο μας δε βγαίνει αποτέλεσμα, αρκεί να μας γίνει συνείδηση και να μη φοράμε παρωπίδες μπρος στην κάλπη...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου Χρόνια Πολλά και Χρόνια Καλά με υγεία και χαρά.
Συμφωνώ απόλυτα οτι ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα,ώμορφη, με έναν υπέροχο συνδιασμό ήλιου και θάλασσας. Απο κει και πέρα όμως ;
Ε λοιπόν προσωπικά έχω απογοητευστεί. Να αλλάξουμε εμείς οι πολίτες τα πράγματα ; Ναι, μόνο που εμεις έχουμε μόνο τη ψήφο μας.
Σέβομαι το δικαίωμα του καθενός να ψηφίζει όπως θέλει, ο,τι θέλει, σε ο,τι πιστεύει.
Όμως συγνώμη,άραγε όλοι μας ψηφίζουμε με τη σκέψη μας για αυτό που είναι καλό για τη χώρα συνολικά; Υποκειμενικά φυσικά. Και ασφαλώς υπάρχουν πάρα πολλοί σκεφτόμενοι πολίτες που ψηφίζουν σύμφωνα με αυτό που πραγματικά πιστεύουν,σε ένα κόμμα ή σε μια πολιτική φιλοσοφία. Πόσοι όμως άλλοι δε ψηφίζουν με βάση εάν θα βρεί το κόμμα δουλειά στο παιδί του, εαν θα διατηρήσει ένα μέσο που θα του χρεαστεί ;
Έτσι όμως πως εμείς θα αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο και προπαντός, πότε επιτελους;
Είναι μεγάλο το θέμα και αποφεύγω πλέον να εμπλέκομαι σε πολιτικές συζητήσεις. Απλά, ξεφεύγω στα ...μαλακά καμιά φορα.

Lilith είπε...

Λεοντόκαρδε, τα λόγια σου μου θύμισαν το "να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι' άλλο εκείνη να σε πεθαίνει".
Η διαφθορά, δυστυχώς, είναι βούρκος! Πατάς στη λάσπη και σε τραβάει κάτω...
Δύσκολο να σωθείς.

leondokardos είπε...

Lilith ακριβώς, διαφθορά και σκλάνδαλα παντού. Τι και που να πιστέψεις; Κι΄ετσι πάμε πάντα πίσω,ενω άλλοι λαοιί προχωρούν και οι πολίτες τους ευημερούν.

dyosmaraki είπε...

Καλέ μου Λεοντόκαρδε κατ αρχήν χρόνια πολλά έστω και καθυστερημένα (λόγω προβλημάτων σύνδεσης με το internet).
Οσο για τα θέματα που θίγεις πράγματι είναι πολλά και δεν μπορώ να διαφωνήσω ούτε στο παραμικ΄ρο με τους προβληματισμούς σου που ομολογώ πως είναι και δικοί μου προβληματισμοί.
Θα σταθώ στα κονδύλια της ΕΕ. Ετυχε να συμμετάσχω ως νέα εργαζόμενη και αργότερα ως άνεργη σε επιδοτούμενα προγράμματα. Ξέρεις τι κατάλαβα? Πως στην διαδρομή τα κονδύλια εξαφανίζονται, στον τελικό προορισμό φτάνουν ελάχιστοι πόροι και εν τω μεταξύ πλουτίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι δίχως κανέναν απολύτως έλεγχο.
Η ΕΕ δίνει κονδύλια για την ανάπτυξη, σαν μαγιά δεν μας τα χαρίζει. Οπως πολύ σωστά είπες άλλες χώρες που μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση αργότερα από εμάς πρόκοψαν ενώ εμείς μπορεί να προχωρήσαμε κάπως αλλά η πρόοδος σταμάτησε κάπου στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων (και δεν το λέω κομματικά αλλά επειδή αυτή είναι η αλήθεια). Από τότε ακούω όλο ΘΑ αλλά τίποτα δεν ολοκληρώνεται, από τότε όλοι γκρινιάζουν και παίζουν ένα ιδιόρρυθμο πιγκ πογκ ευθυνών κάνοντάς μας απλούς θεατές.
Η χώρα μας όπως είπε και η Γλαρένια είναι πράγματι προνομιούχα λόγω της θέσης της, του κλίματός της, της ιστορίας της.
Είναι όμως αυτό αρκετό ?
Φίλε μου πιστεύω πως δεν υπάρχει πολιτική βούληση για να αλλάξουν τα πράγματα. Οσο κυριαρχεί η κομματοκρατία και όσο ο εκλογικός νόμος θα χαρίζει τη ψήφο μας σε άλλα κόμματα από αυτά που έχουμε επιλέξει η κατάσταση δεν νομίζω πως θα αλλάξει.
Γιατί ούτε τη δύναμη αυτής της ψήφου δεν μας έχουν αφήσει όταν πριμοδοτείται το κάθε μεγάλο κόμμα στην όποια περιφέρεια έστω και΄αν ο πολίτης έχει ψηφίσει κάτι διαφορετικό.
Προσωπικά απαξιώνω πλήρως τις δημοσκοπήσεις που τις θεωρώ μέσον χειραγώγησης των μαζών (ένα είδος μάρκετιγκ). Θα προτιμούσα τα χρήματα που ξοδεύονται σε αυτές τις ανούσιες ενέργειες να προσφέρονταν στα κοινωνικά στρώματα που έχουν ανάγκη τη στήριξή μας (π.χ. ορφανοτροφεία, συνταξιούχους, άπορους κλπ)
Καλημέρες πολλές

leondokardos είπε...

Dyosmaraki Χρόνια Πολλά και Καλά.
Λοιπόν έχουμε και λέμε:
Για τα κονδύλια της Ε.Ε. και μάλιστα για αυτά που αφορούν εκπαίδευση, σεμινάρια, κτλ γνωρίζω πολύ καλά που πηγαίνανε: στις τσέπες ορισμένων που δημιούργησαν απίθανα κέντρα σπουδών με πλαστά δικαιολογητικά . Πλουτήσαν και αυτοί είναι μια χαρά τώρα. Χώρια πόσα άλλα κονδύλια πήγαν χαμένα γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν εκεί και όπως έπρεπε.
Προοδεύουμε σα χώρα αλλά με απελπιστικά μικρά βήματα, έναντι αλμάτων των άλλων χωρών. Πάμε καλά σε ορισμένα πράγματα. π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες και σε άλλα τα πάμε τόσο χάλια που και τα καλά μας φαίνονται ασήμαντα.
Ναι, η χώρα μας είναι χαρισματική, όλο ομορφιές. Δεν αρκεί όμως πλέον μόνο ο ήλιος και η θάλασσα, δε μπορεί να στηριζόμαστε αιωνίως στα αρχαία μας και τους αρχαίους μας. Αλλά ακόμα και σ΄αυτό το σημείο, μήπως εκμεταλλευόμαστε όσο πρέπει τις εποχές λάμψης μας και τη πολιτιστική μας κληρονομιά;
Τόσα χρήματα πια πάνε χαμένα ,σε άσκοπα πράγματα ή σε κάποιες τσέπες προφανώς.
Δε ξέρω καλή μου, εγώ παραμένω απαισιόδοξος και προβληματισμένος. Δε μου αρέσει ο εγωκεντρισμός μας, η αδιαφορία μας, το ενδιαφέρον μας μόνο για τα δικά μας.
Πάω στο καφενείο Νέα Ελλάς, κοιτάζω την Ακρόπολη και απελπίζομαι.
Μακάρι να πέφτω έξω και γρήγορα να βελτιωθούν τα πράγματα.
.