ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ......

Έψαχνα να βρω μια συγκεκριμένη φωτογραφία που είχα υποσχεθεί να τη δώσω κάπου. Δε θυμόμουν που την είχα βάλει μέσα στα 6 άλμπουμ φωτογραφιών που έχω.
Την είχα ξεχωρίσει, ήταν μια ιδιαίτερη φωτογραφία – ενθύμιο και για μια στιγμή ανησύχησα. Είναι εκείνες οι στιγμές που αγωνιωδώς ψάχνεις να βρεις κάτι και τελικά εμφανίζεται στο πιο απίθανο μέρος.
Ψάχνοντας λοιπόν έπεσα επάνω σε μια σειρά φωτογραφιών τη περίοδο των τελευταίων πια τάξεων μου στο Κολέγιο. Κολεγιόπαις βλέπετε !

Και να αγκαλιασμένος τρυφερά με τη Φρόσω !! Γύρισαν όλα πάλι στο μυαλό μου, εικόνες μιας περιόδου των αλησμόνητων ανέμελων χρόνων καθώς τέλειωνε πια η εφηβεία, χρόνων των ελπίδων, των ονείρων, το ξεκίνημα για το άγνωστο της ζωής. Αλήθεια, δεν είναι πιο συναρπαστικό, πιο συγκλονιστικό να ξεκινάς για κάτι που σου είναι πρωτόγνωρο, μια περιπέτεια δίχως ορατό το τέλος της !

Επάνω σε ένα καράβι, προορισμός μας εδώ κοντά, παρέα τρία ζευγάρια.
Θυμάμαι. ‘Ένας φίλος μου, τώρα γνωστός δικηγόρος, ο πλακατζής της παρέας. Ο άλλος, πιο συγκρατημένος, γνωστός κι αυτός έμπορος.
Ο δικηγόρος έβγαινε πρώτη φορά με εκείνη τη κοπέλα. Δε του άρεσε, από την αρχή μου είπε ότι θα την αφήσει.
« Μα δε τη βλέπεις, μου έλεγε, ένα πλάσμα ατσούμπαλο, καθόλου θηλυκό, με τεράστιο κώλο, σα το Στρόμπολι είναι !! ».
Ηφαίστειο την έβγαλε, αν και δεν είχε δοκιμάσει τις… ηφαιστιογενείς επιδόσεις της.
Ο έμπορος ανέλυε στη δική του κοπέλα το εμπορικό του δαιμόνιο, αλλά μάλλον εκείνη έδειχνε αδιάφορη.

Και εγώ; Εγώ με τη Φρόσω μου, ριγμένη επάνω μου- ακατανίκητος βλέπετε- δεν εννοούσε να ξεκολλήσει ! Καλή κοπέλα, κεφάτη, νόστιμη, αλλά εγώ μπλεξίματα δεν ήθελα και εκείνη πήγαινε να σοβαρέψει την υπόθεση, να της δόση…. μέλλον. Ετοιμαζόμουνα μετά την αποφοίτηση να φύγω για την Αγγλία και το μυαλό μου ήταν εκεί.

Ναι, απολαύσαμε τη παράσταση στην Επίδαυρο. Ο γυρισμός ήταν πιο χαλαρός. Ήταν όμως ένα ακόμα από εκείνα τα όμορφα, άνετα, ξέγνοιαστα Σαββατοκύριακα εκείνης της περιόδου της ζωής μου, που ξαναθυμήθηκα συμπτωματικά , ψάχνοντας να βρω μια φωτογραφία. Μόνο που δε ξέρω τι απέγινε η Φρόσω καίτοι ήμασταν μαζί περίπου ένα χρόνο.

Δε μ΄αρέσει να ξαναβλέπω παλιές φωτογραφίες, φέρνουν αναμνήσεις, αναμνήσεις που δεν είναι πάντοτε ευχάριστες. « Μα εικόνες ζωής είναι » θα μου πείτε. Είναι η ζωή πάντα ευχάριστη;
Ας μη μπούμε σε άλλες συζητήσεις τώρα….