Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ......

Έψαχνα να βρω μια συγκεκριμένη φωτογραφία που είχα υποσχεθεί να τη δώσω κάπου. Δε θυμόμουν που την είχα βάλει μέσα στα 6 άλμπουμ φωτογραφιών που έχω.
Την είχα ξεχωρίσει, ήταν μια ιδιαίτερη φωτογραφία – ενθύμιο και για μια στιγμή ανησύχησα. Είναι εκείνες οι στιγμές που αγωνιωδώς ψάχνεις να βρεις κάτι και τελικά εμφανίζεται στο πιο απίθανο μέρος.
Ψάχνοντας λοιπόν έπεσα επάνω σε μια σειρά φωτογραφιών τη περίοδο των τελευταίων πια τάξεων μου στο Κολέγιο. Κολεγιόπαις βλέπετε !

Και να αγκαλιασμένος τρυφερά με τη Φρόσω !! Γύρισαν όλα πάλι στο μυαλό μου, εικόνες μιας περιόδου των αλησμόνητων ανέμελων χρόνων καθώς τέλειωνε πια η εφηβεία, χρόνων των ελπίδων, των ονείρων, το ξεκίνημα για το άγνωστο της ζωής. Αλήθεια, δεν είναι πιο συναρπαστικό, πιο συγκλονιστικό να ξεκινάς για κάτι που σου είναι πρωτόγνωρο, μια περιπέτεια δίχως ορατό το τέλος της !

Επάνω σε ένα καράβι, προορισμός μας εδώ κοντά, παρέα τρία ζευγάρια.
Θυμάμαι. ‘Ένας φίλος μου, τώρα γνωστός δικηγόρος, ο πλακατζής της παρέας. Ο άλλος, πιο συγκρατημένος, γνωστός κι αυτός έμπορος.
Ο δικηγόρος έβγαινε πρώτη φορά με εκείνη τη κοπέλα. Δε του άρεσε, από την αρχή μου είπε ότι θα την αφήσει.
« Μα δε τη βλέπεις, μου έλεγε, ένα πλάσμα ατσούμπαλο, καθόλου θηλυκό, με τεράστιο κώλο, σα το Στρόμπολι είναι !! ».
Ηφαίστειο την έβγαλε, αν και δεν είχε δοκιμάσει τις… ηφαιστιογενείς επιδόσεις της.
Ο έμπορος ανέλυε στη δική του κοπέλα το εμπορικό του δαιμόνιο, αλλά μάλλον εκείνη έδειχνε αδιάφορη.

Και εγώ; Εγώ με τη Φρόσω μου, ριγμένη επάνω μου- ακατανίκητος βλέπετε- δεν εννοούσε να ξεκολλήσει ! Καλή κοπέλα, κεφάτη, νόστιμη, αλλά εγώ μπλεξίματα δεν ήθελα και εκείνη πήγαινε να σοβαρέψει την υπόθεση, να της δόση…. μέλλον. Ετοιμαζόμουνα μετά την αποφοίτηση να φύγω για την Αγγλία και το μυαλό μου ήταν εκεί.


Ναι, απολαύσαμε τη παράσταση στην Επίδαυρο. Ο γυρισμός ήταν πιο χαλαρός. Ήταν όμως ένα ακόμα από εκείνα τα όμορφα, άνετα, ξέγνοιαστα Σαββατοκύριακα εκείνης της περιόδου της ζωής μου, που ξαναθυμήθηκα συμπτωματικά , ψάχνοντας να βρω μια φωτογραφία. Μόνο που δε ξέρω τι απέγινε η Φρόσω καίτοι ήμασταν μαζί περίπου ένα χρόνο.

Δε μ΄αρέσει να ξαναβλέπω παλιές φωτογραφίες, φέρνουν αναμνήσεις, αναμνήσεις που δεν είναι πάντοτε ευχάριστες. « Μα εικόνες ζωής είναι » θα μου πείτε. Είναι η ζωή πάντα ευχάριστη;
Ας μη μπούμε σε άλλες συζητήσεις τώρα….

15 σχόλια:

η φίλη σου, η ζορικη είπε...

Μαθαίνεις γρηγορα...
Αλλά όχι, δεν γράφω για να επιβραβευσω... μα για αυτό δεν διαμαρτυρεσαι πάντα άλλωστε; Αυτό δεν μου καταμαρτυρείς πάντα; Και έτσι, μην χάσω το στυλ μου, ας ειμαι και πάλι ...αυστηρή μαζί σου...
Που πηγαινατε Λεοντοκαρδε; Το σημαντικό δεν μας είπες....
Τέλος πάντων... αντε αυτό δεν μας το είπες... ότι η Φρόσω χάθηκε... δεν σημαινει ότι δεν θέλουμε να μαθουμε τις λεπτομερειες εκεινου του Σαββατοκυριακου... Και κάτι μου λεει ότι της θυμάσαι....
Και η ζωή ναι δεν ειναι πάντα ευχάριστη... αλλά ειναι πάντα όμορφη...
Πάντα βιαστικός...Λεοντοκαρδε

Υ.Γ. Εχεις εξομολογηθεί ελπίζω στους διαδικτυακούς σου φίλους ότι η καταγωγή σου ειναι απο την Κεφαλονιά... Αυτό εξηγεί, αρκετά....

Υ.Γ.2. Α, και μην ξεχνάς... και πως να το ξεχάσεις άλλωστε απεραντα ρομαντικέ φίλε μου;
A man can be happy with any woman as long as he does not love her.

Meropi είπε...

Τελικά τη βρήκες τη φωτογραφία που έψαχνες Λεοντόκαρδε μου? Φαντάζομαι πως ναι.
Εμένα πάλι μου αρέσει να βλέπω παλιές φωτογραφίες. Έστω και αν συνδέονται με όχι ευχάριστες αναμνήσεις.
Φαντάσου μετά από αυτή την ανάρτηση σου, να σου εμφανιστεί η Φρόσω!!!!

Lilith είπε...

Λεοντόκαρδε, εσύ να δεις πώς με διαλύεις μ' αυτό σου το post!
Μην τις κοιτάς τις παλιές φωτογραφίες...
Είναι πολύ σκληρό σπορ...
"εικόνες ζωής" λες...
Ναι... κοιτάς τη φωτογραφία και βλέπεις ένα βλέμμα - δικό σου ή του άλλου - και θυμάσαι... και αναρωτιέσαι...
Για καλό ήταν ή για κακό...
Για ό,τι και να ήταν, είναι παρελθόν. Αυτό δεν αλλάζει.

NdN είπε...

Εκείνη την πρόσκληση για την μπύρα στην pub την θυμάσαι...εκει θα συζητήσουμε και για ιστορίες σε κατάστρωμα και για ερωτήσεις του είδους "τώρα που θα πας στην Αγγλία, τι θα γίνει...;".

Κακό σπορ να χαζεύεις παλιές φωτογραφίες...υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού.

Να είσαι καλά Λεοντόκαρσε.

marianaonice είπε...

Μια παλιά φωτογραφία...
κι ένα γράμμα ξεχασμένο...
κάποιο όνειρο χαμένο..

.....
Και είναι πολλές οι φορές που οι παλιές μας φωτογραφίες μας θυμίζουν χαμένα όνειρα...
Όμως ακόμη κι αυτές οι πικρές μνήμες στην πάροδο του χρόνου γλυκαίνουν όσο κι αν μας πονούν!!

Χριστός Ανέστη Λεοντόκαρδε!!
Χρόνια Πολλά!

leondokardos είπε...

Ζόρικη φίλη μου…
Μόλις είχα πιεί το καφέ μου πρωί πρωί, απαραίτητη… μίζα για να τεθεί σε λειτουργία ο σωματικός και πνευματικός μου μηχανισμός, μόλις τότε λοιπόν μπήκα στο blog μου….
Ωιμέ, αλί και τρισαλί…..
Πρώτο σχόλιο από τη « ζόρικη φίλη μου» !!!
Και τι δεν έχει αυτό το σχόλιο : επιβράβευση- φυσικά με δύο μόνο λέξεις- και ύστερα τις παίρνει πίσω !!
Αίτημα προσδιορισμού του προορισμού μας και εξιστόρηση όλων των ….ανατριχιαστικών λεπτομερών του Σαβ/ακου. Θεωρία για τη ζωή και επισήμανση πραγματικού μου … ελαττώματος !!
Και το αποκορύφωμα με δύο καρφιά ή μάλλον …προκάρες !!
Ζορίστηκα αλλά απαντώ:
Προορισμός Επίδαυρος, παράσταση Νόρμα, με τη Μαρία Κάλλας.
Λεπτομέρειες Σαβ/ακου…. Προσωπικά δεδομένα, δεν αποκαλύπτονται.
Απλά ένα συγκλονιστικό διήμερο, tous compris !!
Και τα δύο καρφιά :
Ναι οι διαδικτυακοί μου φίλοι ξέρουν τη καταγωγή μου . Μα εμείς οι Κεφαλλονίτες είμαστε…Ελληνάρες, καλοσυνάτοι, μεγαλόψυχοι, ευχάριστοι, προστατευτικοί, γλυκύτατοι, μέσα στη πιο όμορφη τρέλα, αθώα και χαριτωμένη. Πως αλλιώτικα δηλαδή, κουνημένοι είμαστε με τόσες σεισμικές δονήσεις, έφτασε το κούνημα και στον εγκέφαλο.
Α, στο δεύτερο καρφί πέφτεις σε αντίφαση!! Αφού αναγνωρίζεις την… απεραντοσύνη του ρομαντισμού μου, πως θεωρείς ολοκληρωμένη την ευτυχία μου με μια γυναίκα δίχως ερωτική σχέση !!! Γλυκιά μου, αυτός ο πονηρούλης τοξοβόλος θεούλης, αμολάει τα βέλη του
ακατάπαυστα και για μένα είναι καλοδεχούμενα κιας με πληγώνουν. Δηλαδή μπορεί να νιώθεις ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος, δίχως να σ΄έχει πυρπολήσει, βασανίσει, συγκλονίσει ο έρωτας ;;
Καλά, εάν τα λόγια αυτά τα έχει πει ο Oscar Wilde δε θεωρώ ότι είναι ο καταλληλότερος να εκφράσει τις… ανδρικές θέσεις. Αυτόν μέχρι εκεί τον έπαιρνε, μη τρελαθούμε κιόλας.
Φίλη μου, απολαυστικό το…. ζοριλίκι σου και το λατρεύω!!!!!

leondokardos είπε...

Μερόπη ναι, τη φωτογραφία τη βρήκα τελικά,ανακατεμένη με άλλες τελείως άσχετες μεταξύ τους.'Οσο για τη Φρόσω,έχω χρόνια να την ακούσω. Εφηβικοί έρωτες....

leondokardos είπε...

Lilith μου έχεις δίκαιο,οδυνηρό...σπόρ να κοιτας παλιές φωτογραφίες. Περνάνε απο τις σκέψεις σου χίλια δυό πράγματα,ερωτήματα,αμφιβολίες, ίσως και να ξαναζείς καταστάσεις.
Άλλες θάθελες να τις ξαναζήσεις ,άλλες σε πικραίνουν. Συνέχιζεις λοιπόν τη ζωή σου και αφήνεις το χθές....

leondokardos είπε...

NdN πιομένοι θα φύγουμε απο τη pub με τις συζητήσεις! Κρατάς για καμιά δεκαπενταριά pints ;;
Ναι φίλε μου, κοιτάζοντας το παρελθόν μέσα απο τις παλιές φωτογραφίες, μπορεί να πληγωθείς άσχημα.Σαν ταινία περνάει η ζωή σου εκείνη τη στιγμή. Καλύτερα να προχωρήσουμε, το παρελθον καλό ή κακό πέρασε.Πάμε για άλλες πολιτείες...

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου Χρόνια Πολλά σε όλη σου την οικογένεια.
Χαμένα όνειρα.....φοβάμαι οτι ακόμα και σήμερα χάνονται όνειρα.
Ίσως η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια που τα όνειρα δε μπορεί να τα αποφύγει σε οποιοδήποτα στάδιο της ζωής του. Οι φωτογραφίες είναι καλές οταν έχεις τη ψυχική αντοχή να τις κοιτάζεις αποδεχόμενος το παρελθόν. Να λες πέρασε,πάμε για το σήμερα.
Πάντως η συγκεκριμένη δική μου φωτογραφία με τη κοπέλα, μόνο ευχάριστες καταστάσεις μου θύμησε.
Ευτυχώς.

Side21 είπε...

Μια φωτογραφία ...
Ένα εισητήριο για
ταξίδι στο παρελθόν !!!
Κι οι αναμνήσεις σελίδες κιτρινισμένες.
Ναι μ' αρέσει να ταξιδεύω νοερά ...
Κι οι φωτογραφίες είνα ένας καλός λόγος.
Την καλημέρα μου ...

leondokardos είπε...

side τελικά απο ότι καταλαβαίνω,το να ανατρέχει κάποιος σε παλιές φωτογραφίες είναι θέμα χαρακτήρος. Δηλαδή, να μπορείς να αποδεχτείς οτι ο,τι κοιτάς είναι απλά ένα παρελθόν με την αξία του, αλλά μόνο παρελθόν που πάει, πέρασε,άφησε ο,τι είχε και τέλος. Αλλοι πάλι δε το αντέχουν και τραυματίζονται ανατρέχοντας στο παρελθόν.
Αυτό το συμπέρασμα βγάζω απο τα μέχρι τώρα σχόλια των φίλων μας.
Καλημέρα και καλή Κυριακή.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κακές ή καλές, οι αναμνήσεις που οι φωτογραφίες μας ξυπνούν, είναι πολύτιμες για ένα και μόνο λόγο.
Ξαναζωντανεύουν μιά ανεπίστρεπτη στιγμή της ζωής μας!
Καλή σου μέρα Λεοντόκαρδε!

leondokardos είπε...

Καλή μου βιολίστρια,μα αυτό είναι το πρόβλημα,τουλάχιστον για μένα : οτι στις φωρογραφίες ξαναβλέπεις ανεπίστρεπτες στιγμές της ζωής σου. Όσο μετά και να λες"πάμε, προχωράμε", καμιά φορα αυτές οι "στιγμές"που δεν ξαναγυρίζουν,σε πληγώνουν.
Όπως το πάρει ο καθένας μας πάντως.
Νάχεις μια πολύ καλή Κυριακή.

Ανώνυμος είπε...

Πάντα η ζωή έχει δυο όψεις. Την θετική και την αρνητική. Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο....
Το θέμα είναι πως επιλέγουμε εμείς να βλέπουμε τα πράγματα.
Ναι οι αναμνήσεις σε πάνε στο παρελθόν, σου θυμίζουν στιγμές, χαρά αλλά και πόνο, κλάμα αλλά και γέλιο, αποφάσεις που σε οδήγησαν σε ένα μονοπάτι. Και μέσα μας ίσως πολλές φορές να αναρωτιόμαστε αν πήραμε τη σωστή απόφαση, διαλέξαμε το σωστό δρομάκι...
Έτσι είναι και οι φωτογραφίες, κομμάτι των αναμνήσεων που σε βάζει σε αυτές τις σκέψεις... αναπωλείς και αναρωτιέσαι... κιαν είχα κάνει διαφορετικά, αν είχα πει κάτι άλλο, αν είχα διαλέξει έναν άλλο δρόμο.. που θα ήμουν σήμερα;;;
Εγώ όμως διάλεξα τη δική μου στάση στη ζωή. Οι αναμνήσεις είναι ένα κομμάτι μου, δικό μου, της δικής μου ζωής με τις καλές και τις άσχημες στιγμές της. Μπορεί να γέλασα αλλά και να πόνεσα, αλλά όσα έχω ζήσει είναι τα μοναδικά δικά μου κομμάτια, αυτά που με έχουν κάνει να είμαι σήμερα εγώ, είμαι εγώ και δεν θα ήθελα να έχω αλλάξει τίποτα. Όλα όσα έχω ζήσει είναι δικά μου... δε μετανιώνω για τίποτα, κρατάω μόνο τα καλά και τα άσχημα σβήνουν στη λήθη του χρόνου που με πάει μπροστά και με κάνει να ελπίζω ότι αύριο και μεθαύριο θα έλθουν κι άλλες όμορφες και άσχημες στιγμές, που θα είναι όμως πάλι δικές μου και δεν μπορεί να μου τις πάρει κανείς.
Δεν μπορεί να μου πάρει τον πόνο αλλά δεν μπορεί να μου κλέψει ούτε τη χαρά.
Αυτά Λεοντόκαρδε.... να βλέπεις πάντα τις αναμνήσεις σου σαν όμορφες θύμησες που σε έχουν κάνει να είσαι όσο όμορφος άνθρωπος είσαι σήμερα.