ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ...ΠΕΡΙΠΟΥ.

Διάβαζα σε μια εφημερίδα ότι ξένος διευθυντής ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού είπε ότι «η Ελλάδα είναι η χώρα του… περίπου».
Μου άρεσε πολύ η φράση αυτή και νομίζω ότι μας ταιριάζει απόλυτα. Ζούμε στο «περίπου», σαν άτομα, σαν κοινωνία ,σαν κρατική λειτουργία.
Απόλυτα βολική για όλους και για όλα, αφού μας προσφέρει έναν απέραντο χώρο μέσα στον οποίο μπορούμε να επιπλεύσουμε, δίχως κανένα κίνδυνο να …βγούμε εκτός ορίων.
Αυτό το «περίπου» έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων ακριβώς γιατί δεν είναι συγκεκριμένο.

Πάρτε για παράδειγμα εμάς τους ίδιους. «Περίπου» σαν αυθεντίες, μπορούμε να αναμειχτούμε σε κάθε είδους συζήτηση, να δώσουμε λύσεις σε προβλήματα,. Να εκφράσουμε απόψεις και θέσεις, να κατηγορήσουμε τους άλλους ότι είναι εκτός θέματος όταν έτσι μας συμφέρει και τα βρίσκουμε σκούρα, μια και το «περίπου» παρέχει την ευχέρεια να προσδιορίζουμε εμείς τα πλαίσια μέσα στα οποία θέλουμε να κινηθεί η συζήτηση.

Πάρτε άλλο παράδειγμα τους δημοσιογράφους μας στα δελτία ειδήσεων. Τι ευρύτατη μόρφωση αυτοί οι άνθρωπου !! Άριστη νομική κατάρτιση. Δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόροι. Άριστη τεχνική κατάρτιση. Ναυπηγοί, μηχανολόγοι, αρχιτέκτονες, σεισμολόγοι. Βαθύτατοι γνώστες και ερευνητές της επιστήμης της ψυχολογίας, όταν μετά από ένα τραγικό γεγονός, π.χ. ενός θανάτου, ρωτούν τους συγγενείς πώς αισθάνονται.
Αποφαίνονται επί παντός επιστητού, με ύφος μάλιστα που δε σηκώνει αμφισβήτηση, μια και έχουν την ευχέρεια να λένε ο,τι θέλουν, αφού «περίπου» κατέχουν όλες αυτές τις γνώσεις και η μη… υποχρεωτική τους ευρυμάθεια το συγχωρεί.

Να πάμε στους πολιτικούς μας; Ψηφίζουν κατά συνείδηση λέει. Ψηφίζουν μεν για απαλλαγή πολιτικού για συμμετοχή σε σκάνδαλο, δεν θα ψήφιζαν όμως έτσι και θα τον έστελναν στη δικαιοσύνη, εάν δεν ήταν να πέσει η κυβέρνηση και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές ! Δηλαδή και η ψήφος των βουλευτών μας στο «περίπου» κατά συνείδηση είναι.

Μια ολόκληρη κοινωνία κινείται μέσα στα πλαίσια του «περίπου». Έννοιες που κάποτε ήταν σημαντικές, ξεκάθαρες, που είχαν μια συγκεκριμένη ερμηνεία, που η αναφορά σε αυτές τις λέξεις δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνειών, που είχαν αρχή και τέλος, τώρα κινούνται στο πολύ βολικό και υπέροχα απροσδιόριστο σημερινό «περίπου».
Τι τα θέλετε λοιπόν. Τρισευτυχισμένοι πρέπει να νιώθουμε, αφού φτιάχνουμε μια ζωή ευχάριστη,
Γιατί να είμαστε συγκεκριμένοι, το ακαθόριστο, το ελεύθερο, είναι πολύ πιο γλυκό και μας κάνει να νιώθουμε τόσο άνετα.
Και εμείς οι Έλληνες είμαστε φανατικά υπέρ του ελεύθερου προσδιορισμού των πάντων, όσο υποκειμενικά, ευρύχωρα και απολύτως εγωιστικά να είναι τα όριά του.