Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ


Χθες Κυριακή, ώρα 9 το βράδυ, είχαμε ήδη πάρει τη θέση μας στη 12η σειρά στο Ηρώδειο, έτοιμοι να παρακολουθήσουμε τη μεγαλειώδη όπερα ΑΪΝΤΑ.
Με παρέσυρε αρκετά εύκολα θα έλεγα, μια παλιά μου φίλη που ξανασυνάντησα ύστερα από πολλά χρόνια εντελώς απρόσμενα.
Βέβαια ομολογώ ότι αυτή τη φορά το «με παρέσυρε» δεν είχε εκείνο τον ……εξαναγκασμό της πρώτης μου επαφής με την όπερα. Ήμουνα μόλις 9 ετών, όταν ο πατέρας μου με πήρε με το ζόρι και με πήγε σε παράσταση της Λυρικής Σκηνής, παρά τα παρακάλια της μάνας μου που με λυπόταν !
Και από τότε η όπερα, μουσικά αλλά και μετά με…… διαφορετικό τρόπο, ρίζωσε στη ζωή μου.

Τα είχαμε ήδη πει με τη φίλη μου πριν λίγες μέρες, αραγμένοι σ΄ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας, ξαναφέρνοντας στις σκέψεις μας τις όμορφες, χαρούμενες και …. τρυφερές στιγμές μας. Αφού ανταλλάξαμε λεπτομερώς τα συμβάντα από την τότε μέχρι σήμερα διαδρομή μας, καταλήξαμε στα γνωστά «και πως περνάς τώρα, τι κάνεις» κτλ.
Και νάσου οι παραστάσεις της Αϊντα. Πάμε ; Πάμε…
Ανέλαβε την εξεύρεση εισιτηρίων και έτσι παρακολουθήσαμε μια όχι και τόσο πετυχημένη φωνητικά παράσταση, αλλά χαρήκαμε τουλάχιστον τη βραδιά, αφού γύρω στις 1.30 μετά τα μεσάνυχτα ανταλλάσαμε εντυπώσεις μ΄ένα ποτό στο μπαρ γνωστού ξενοδοχείου.

Ήταν το 1869 όταν ο τότε μονάρχης της Αιγύπτου παρήγγειλε στο G.Verdi να συνθέσει μια όπερα με αιγυπτιακό θέμα, για τα εγκαίνια του κτιρίου της Ιταλικής ‘Όπερας στο Κάϊρο, μέρος των εορταστικών εκδηλώσεων για τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ο Verdi ενδιαφέρθηκε για το σενάριο της Γαλλίδας αρχαιολόγου Marette Bey, το οποίο βασίστηκε σε ένα συμβάν της αρχαίας αιγυπτιακής ιστορίας που αποκάλυψε στη διάρκεια ανασκαφών στη Μέμφις.

Η υπόθεση του έργου; ΄Ερωτας, ζήλια και προδοσία.
Η Αιθίοπα Αϊντα, υπηρετεί σκλάβα στην αυλή της Άμνερις, κόρης του μονάρχη της Αιγύπτου. Οι δύο χώρες βρίσκονται σε πόλεμο.
Επικεφαλής του αιγυπτιακού στρατού ορίζεται ο φρούραρχος Ρανταμές, τον οποίο αγαπά η Άμνερις, εκείνος όμως είναι ερωτευμένος με τη σκλάβα Αϊντα και φεύγοντας για τη μάχη, ομολογεί ότι στις σκέψεις του, αυτή είναι η βασίλισσά του.

Γυρίζει νικητής και γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό, σέρνοντας τους Αιθίοπες αιχμαλώτους, μεταξύ των οποίων και το βασιλιά τους, πατέρα της Αϊντα.
Κάποια στιγμή, μόνη κοντά στις όχθες του Νείλου, εκφράζει τη λαχτάρα της να επιστρέψει στη πατρίδα της. Ο πατέρας της παρουσιάζεται ξαφνικά και καταριέται τη κόρη του που ερωτεύτηκε τον μισητό κατακτητή της πατρίδας τους.
Την προτρέπει να μάθει ποιό είναι το μονοπάτι από το οποίο θα περάσουν τα αιγυπτιακά στρατεύματα ,ώστε να τους αιφνιδιάσουν οι Αιθίοπες. Η Αϊντα υποχωρεί, και όταν εμφανίζεται ο αγαπημένος της Ρανταμές, τον πείθει να φύγουν μαζί από την ίδια στενωπό του αιγυπτιακού στρατού. Διστάζοντας στην αρχή εκείνος, κυριευμένος όμως από την αγάπη του, της αποκαλύπτει το μυστικό.
Πνιγμένη στη ζήλια της ,η ΄Αμνερις τον καταδίδει στους ιερείς.
Εκείνοι τον κηρύσσουν προδότη και τον καταδικάζουν να ταφεί ζωντανός.

Μετανοιωμένη η Αϊντα κλείνεται μαζί με τον αγαπημένο της στο τάφο. Σε ένα από τα ωραιότερα μουσικά κομμάτια όπερας που έχουν γραφτεί, αποχαιρετούν αγκαλιασμένοι τη Γή ( Ο terra addio). Πάνω από το τάφο τους η Αιγύπτια βασιλοπούλα θρηνεί και αυτή, ικετεύοντας τους θεούς για ειρήνη.
Aυτή ακριβώς τη σκηνή βλέπετε και στο video

Ο έρωτας να οδηγεί στη προδοσία ! Λέγαμε με τη φίλη μου ότι και κατά τη διάρκεια των δύο παγκόσμιων πολέμων υπήρξαν περιπτώσεις όπου, ωραιότατες γυναίκες «ρίχτηκαν» στη ζωή κρατικών αξιωματούχων που υπέκυψαν στα γυναικεία θέλγητρα, αποκάλυψαν μυστικά και πρόδωσαν τη πατρίδα τους.
Και τώρα που το σκέφτομαι, να σας πω την αλήθεια, από όσα γνωρίζω, σχεδόν πάντοτε εκείνοι που λύγιζαν σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν οι άντρες !!
Θέλεις να είναι η υπέρμετρη και ακατανίκητη σεξουαλική διάθεση που παρασύρει, θέλεις να είναι ο πραγματικός έρωτας, οι άντρες υποκύπτουν.

Φοβερό τελικά το γυναίκειο ….οπλοστάσιο ! Και τι δε καταφέρνει !
Φαίνεται να αληθεύει εκείνο το «αν δεις καράβι στο βουνό, μ… τοχει τραβήξει»!!!


18 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λιόντα μου, με το τελευταίο που δεν το είχα ξανακούσει....χτυπήθηκα
:-))))

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η Κυριακάτικη βραδιά

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

patsiouri είπε...

Μμμμ...μπα, είναι θέμα χαρακτήρα.
Σκέψου πόσες γυναίκες έχουν να δουν τους φίλους τους εκατό χρόνια επειδή ζηλεύει ο λεγάμενος...

VAD είπε...

Δεν κατέχω το συγκεκριμένο είδος μουσικής,αλλά η συνάντηση με μια παλιά καλή φίλη είναι κάτι το ωραίο...

Καλημέρα....

leondokardos είπε...

Γλαρένια μου, το...τελευταίο αποδεικνύεται...διαχρονικά ισχυρό !!
Ναι, ήταν πολύ ωραία η βραδιά. Η παράσταση όμως δεν ήταν κατι το εξαιρετικό.

leondokardos είπε...

Patsiouri όλα είναι θέματα χαρακτήρα. Όμως εγώ πιστεύω ότι οι επιλογές μας, οι αποφάσεις και οι αντιδράσεις μας, εξαρτώνται κάθε φορά από το περιβάλλον και τις καταστάσεις γύρω μας, και τη ψυχική διάθεση της στιγμής. Δηλαδή πιστεύω ότι παρά το ότι ο χαρακτήρας μας έχει ήδη διαμορφωθεί, αλλιώτικα θα αντιδρούσαμε τη μια στιγμή και αλλιώτικα μια άλλη, σύμφωνα πάντα με τις παραπάνω επιρροές.

leondokardos είπε...

Ναι VaD,είναι πράγματι πολύ ωραίο να συναντάς κάποιον, ύστερα απο αρκετό καιρό,με τον οποίο στο παρελθόν σε συνέδεαν κάποια πράγματα, να ξαναμιλάς για τα παλιά,για το σήμερα, για το αύριο.

marianaonice είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση!

Τα παιδικά μας βιώματα μας σημαδεύουν όλη μας τη ζωή!

Δεν υποκύπτουν πάντα οι άνδρες εδώ θα διαφωνήσω...
:)))

Καλό ξημέρωμα Λεοντόκαρδε!

dyosmaraki είπε...

Απίστευτη η περιγραφή σου.

Οι προσωπικές μου εμπειρίες από αυτό το είδος της μουσικής ήταν λίγο τραυματικές. Οταν ήμουν 12 ετών ο αδελφός μου (παθιασμένος λάτρης της κλασικής μουσικής και της όπερας) με τράβαγε (για να έχει παρέα) σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Εγώ κουρασμένη μετά από το σχολείο και τα φροντιστήρια κατέληγα σχεδόν πάντα να με παίρνει ο ύπνος στο κάθισμα. Πέρασαν πολλά χρόνια για να δείξω ενδιαφέρον για αυτό το είδος της μουσικής και του τραγουδιού.

Οσο για τον έρωτα και την προδοσία, πιστεύω πως η δύναμη του έρωτα είναι τεράστια, μπορεί κανείς όχι καράβια να σέρνει αλλά να κατακτήσει ακόμη τη σελήνη αν είναι ερωτευμένος.

Η προδοσία χμμμμ!!!! ίσως δεν είναι θέμα φύλου απλά ίσως εσείς οι άντρες είστε λιγάκι επιρρεπείς στο κουμαντάρισμα αφού συνήθως στο πρόσωπο της συντρόφου υποβόσκει η επιθυμία για ένα υποκατάσταστο της μαμάς η οποία θα κάνει κουμάντο και αφήνεστε. Κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει τακτικά στις γυναίκες οι οποίες πιστεύω πως έχουν μεγαλύτερες αντιστάσεις αφού είναι περισσότερο ανεξάρτητες.

Βέβαια κανόνας δύσκολα να μπει αφού κάθε άνθρωπος (άντρας η γυναίκα) έχει τη δική του προσωπικότητα και επομένως οι αντιστάσεις του και η δύναμή του διαφέρει....

Καλημέρες πολλές

NdN είπε...

Σημασία φίλε Λεοντόκαρδε έχει το "ταξίδι" στα μάτια της, στο κορμί της...τα υπόλοιπα, όποια και αν είναι αυτά, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Και ναι, οι άντρες είμαστε πιο ταξιδιάρικες ψυχές...

Για όπερα τα λέμε άλλη φορά.

Υ.Γ. Πολύ καλή η ανάρτηση σου.

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου, απο μικρός και ύστερα απο τη πρώτη εμπειρία, μου άρεσε η όπερα. Φυσικά ακούω κάθε είδος μουσικής, όμως περισσότερο απόλα τα είδη, προτιμώ την όπερα.
Και εγώ θα επιμείνω οτι οι γυναίκες έχετε το τρόπο να "ρίχνετε" και το πιό σκληρό άντρα. Με τη καλή έννοια,με τη καλή έννοια, έστω και για λίγο....

leondokardos είπε...

dyosmaraki,η αλήθεια είναι οτι η όπερα ή σε συγκινεί, ή σε αφήνει τελείως αδιάφορο. Εμένα ύστερα απο τη πρώτη εμπειρία άρχισε να μου αρέσει. Αποτέλεσμα να πηγαίνω συχνά στη Λυρική και σε κάθε μου ταξίδι στο εξωτερικο, να επιδιώκω να δώ όπερα. Στο Μιλάνο είχα το δικό μου ... μαυραγορίτη που πάντοτε με προμήθευε εισιτήρια για τη Σκάλα. Εμενα ακριβώς δίπλα απο τη Σκάλα για να αναπνέω όπερα !!
Ε, μετά έμπλεξά ακόμα πιο ...βαθιά !!
Και η μεγάλη μου τρέλε ήταν οτι ήθελα να γίνω τραγουδιστής στην όπερα και όταν σπούδαζα στην Αγγλία, έπερνα και μαθήματα φωνητικής με δύο ακόμα φίλους μου !! Τρέλα σου λέω.
Αυτό δε με περιορίζει να ακούω κάθε είδους μουσική, φτάνει να έχει μελωδία και καλους με νόημα στοίχους.
Απόλυτα συμφωνώ για τη δύναμη του έρωτα και τη καταλυτική του επιρροή στη ζωή μας. Δε θα συμφωνήσω όμως οτι στη γυναίκα οι άνδρες βλέπουμε τη μάνα μας. Νομίζω οτι η γυναίκα έχει τόσο πολύ εξυμνηθεί, πάντοτε και παντού,που όταν ερωτευτούμε οι άνδρες, παραδινόμαστε και μάλιστα αυτό μας αρέσει. Ε, απο κει και πέρα ,καλά να πάθουμε...

leondokardos είπε...

NdN ναι να πάρει η ευχή, είμαστε ... ταξιδιάρικα όντα οι άνδρες !!
Και όταν ταξιδεύουμε σε γυναικεία σώματα....χανόμαστε !!
Εμείς φταίμε όμως και υποτίθεται οτι είμαστε το δυνατό φύλο.

dyosmaraki είπε...

Δυνατό φύλο οι άντρες???
Γκουχ γκουχ
(Αστειεύομαι φυσικά)

Lilith είπε...

Λεοντόκαρδε, εγώ δυστυχώς ανήκω στο είδος που δεν με συγκινεί η όπερα... Ίσως και να μην της έχω δώσει αρκετή σημασία, ίσως όμως και να μη βρίσκομαι στο κατάλληλο "συναισθηματικό" μήκος κύματος για να την καταλάβω.
Όσον αφορά στο αν οι γυναίκες "σέρνουν" τους άντρες, πιστεύω ότι σ' αυτόν τον κόσμο, ο ισχυρότερος πάντα "σέρνει" τον πιο αδύναμο απ' αυτόν. Άντρας ή γυναίκα, δεν έχει σημασία.
Παρόλα αυτά, θα συμφωνήσω ότι οι άντρες είσαστε πιο ταξιδιάρικες ψυχές και ότι οι γυναίκες είναι πιο down to earth γι' αυτό και μπορούν να χειρίζονται πολύ καλύτερα τα down to earth ζητήματα :).
Καλό σου απόγευμα!

leondokardos είπε...

dyosmaraki άστα καλύτερα. Οταν ο μικρός...πονηρός τοξοβόλος θεούλης μας κτυπίσει με τα βέλη του, άντρες και γυναίκες λιώνουμε!!!
Άντε να βρείς ποιό είναι ο δυνατός.

leondokardos είπε...

Lilith και η μουσική είναι θέμα γούστου, ο,τι αρέσει στο καθένα μας.
Τώρα ποιοί σέρνονται; Στη συγκεκριμένη περίπτωση της όπερας Αϊντα, η αδυναμία λόγο του έρωτα που έτρεφε ο άντρας για τη σκλάβα γυναίκα, τον έκανε να προδώσει τη πατρίδα του.
Γιαυτό πιστεύω οτι αυτός ο έρωτας και η αδυναμία που προκαλεί μπορεί να μας οδηγήσει σε πράξεις που ποτέ δε θα κάναμε εάν ήμασταν συναισθηματικά ανεξάρτητοι.

Lilith είπε...

Ακριβώς! :)

BUTTERFLY είπε...

Ωραια αναρτηση! Ερωτας και προδοσια!
Δεν σχολιαζω το θεμα, απλα μου αρεσει πολυ οταν ενα οποιοδηποτε εργο τεχνης γινεται αφορμη να σκεφτουμε..
Καλο μηνα!