Μη πυροβολείτε.....

Το «αγορα ΄ιος» όπως ονομάζεται το blog μου δεν είναι τυχαίο. Με… βάφτισε μια πολύ αγαπημένη μου φίλη και υποδηλώνει την επαγγελματική μου προέλευση.
Είμαι άνθρωπος της αγοράς φίλοι μου. ΄Ανθρωπος αυτής της τάξης της κοινωνίας μας που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται υπό συνεχή κατηγορία, εξυβρίζεται και λοιδορείται.
Η λέξη έμπορος έχει χάσει την έννοιά της και με μια δόση ελαφρότητας ταυτίζεται με την αισχροκέρδεια, την εξαπάτηση, τη φοροδιαφυγή. Το «εμπορεύομαι» ταυτίζεται με το «εκμεταλλεύομαι» και μάλιστα στη χειρότερη μορφή. ‘Έμπορος ο διακινητής ναρκωτικών, έμπορος ο γιατρός με το φακελάκι, έμπορος ο ….σωματέμπορος.

΄Εμπορος και εκείνος που μοναδική του επιδίωξη είναι να ασκήσει το επάγγελμά του έντιμα, σοβαρά, συνετά, αγχωμένος με τη καθημερινή αβεβαιότητα της δουλειάς του.

Στα παλιά χρόνια οι έμποροι ήταν μορφωμένα άτομα, πτυχιούχοι Πανεπιστημίων του εξωτερικού. Λίγοι και εκλεκτοί στη κοινωνία της εποχής, είχαν κερδίσει το σεβασμό της, είχαν δύναμη και επιρροή στα δρώμενα.
Όπως όλα όμως, έτσι και το εμπόριο και η τάξη των εμπόρων άλλαξε με τη πάροδο του χρόνου. Μεγάλωσε η αγορά, μπήκαν μέσα άτομα δίχως εφόδια, αμελέτητοι στις επιλογές τους, κάποιοι γιατί δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν. Ναι, έχει και η τάξη μας τα «κακά» τις παιδιά, αλλά μη γενικεύετε τη κατάσταση, απαξιώνοντας ένα ολόκληρο επάγγελμα.
Άλλαξαν και οι εμπορικές πρακτικές και μεθοδεύσεις, η αντιμετώπιση του πελάτη, οι υποχρεώσεις απέναντί του, γενικά ο τρόπος εμπορίας.
Ο ανταγωνισμός έχασε την ευπρέπειά του, βγήκε εκτός ορίων, έγινε αθέμιτος ,καμιά φορά και πρόστυχος.
Στην αγορά εισέβαλλαν οι πολυεθνικές, οι μεγάλοι, προσφέροντας ποικιλία εμπορευμάτων και τιμών μαζί με διασκέδαση.
Το μπακαλικάκι και το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς έκλεισαν, όπως και το μικρό κατάστημα, μη αντέχοντας το σκληρό ανταγωνισμό.

Το εμπόριο έγινε απρόσωπο, καμιά ανθρώπινη επαφή πελάτη και επιχειρηματία. Έχασε όλη εκείνη την ομορφιά του, τότε που ο τακτικός πελάτης ζητούσε το συγκεκριμένο υπάλληλο να τον εξυπηρετήσει, αφού εκείνος γνώριζε τα γούστα ,τις προτιμήσεις, ακόμα και τα οικονομικά του περιθώρια. ΄Ελειψε το χαμόγελο, η απλή «καλημέρα».
Μπαίνεις, διαλέγεις, πληρώνεις, φεύγεις. Κάποτε τα ψώνια ήταν διασκέδαση, τώρα είναι ανάγκη.

Και σήμερα, με την οικονομική κρίση να μας απειλεί, οι μικρές επιχειρήσεις ή κλείνουν ή περνούν μια εφιαλτική κατάσταση.
Δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις μια επιχείρηση. Το ταλέντο του εμπόρου δεν αρκεί, θέλει και τύχη, επαγρύπνηση, ψυχική αντοχή και ένα κατάλληλο, ξεκάθαρο και σταθερό νομοθετικό πλαίσιο.

Μια δουλειά κάνει λοιπόν και ο έμπορος. Έχει οικογένεια, παιδιά να συντηρήσει. Αντιμετωπίζει καθημερινά τον ανταγωνισμό, την εφορία, το παράνομο εμπόριο, στο κέντρο τις διαδηλώσεις και τα επεισόδια, ακόμα και τις καιρικές συνθήκες. Και εκείνος εκεί, στη πόρτα, μέσα στην αγωνία για το άγνωστο αύριο.
Έχει ρισκάρει περιουσία, την οικογενειακή ηρεμία, την υγεία του, παλεύει ,αγωνιά, για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.
Το ψυχικό τίμημα είναι τεράστιο.

Και εάν δε τα καταφέρει, καταγράφεται στο ΤΕΙΡΕΣΙΑ , την εταιρία όπου οι τράπεζές μας έχουν αναθέσει την εξακρίβωση των κακών πελατών. Μιά απλήρωτη επιταγή, καθυστέρηση δόσεων, αδυναμία αποπληρωμής, είσαι πλέον καταδικασμένος. Πολλά από τα «παραπτώματα» παραμένουν για πάντα. καταγεγραμμένα, ακόμα και σε βάρος συγγενικών προσώπων που είχαν μια τελείως τυπική σχέση με την επιχείρηση, σύζυγοι, παιδιά, ανεύθυνοι και αμέτοχοι, απλά μέλη Διοικητικών Συμβουλίων. Και το χειρότερο, ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ λειτουργεί με τη φιλοσοφία ότι «το έκανες μια φορά θα το ξανακάνεις».
Στο εξωτερικό όταν υπάρξει πρόβλημα, η τράπεζα προσπαθεί να σε βοηθήσει, να συζητήσει μαζί σου, να σε συμβουλεύσει, τι έφταιξε. Έδώ η τράπεζα αδιαφορεί, θα σε πνίξει, έτοιμη να καταβροχθίσει ο,τι περιουσιακό στοιχείο έχεις.

Και η αγορά μας; Αβέβαιο το μέλλον της και η ανάκαμψή της. Όλα τα στοιχεία, ιδιωτική κατανάλωση, χρηματική επάρκεια, οικονομική και εισοδηματική πολιτική, όλα είναι μαύρα.

Η θεραπεία; Προβληματική . Η οικονομική θεωρία του Τ.Μ. Κεϊνς, συγκρούεται σήμερα με τη θεωρία του σημερινού νομπελίστα Π.Κρούγκμαν. Δώσε ο πρώτος, συγκρατήσου ο δεύτερος. Και η δική μας εθνική οικονομική πολιτική πρόχειρη, ανειλικρινής, εφήμερη, συνεχώς μεταβαλλόμενη. Η χώρα φαίνεται να βαδίζει στην ύφεση.
Πως λοιπόν να προγραμματίσεις, να λειτουργήσεις, να αντέξεις.

Όχι φίλοι μου, μη κατηγορείτε έτσι εύκολα τον έμπορο της σημερινής εποχής. Σε ζούγκλα παλεύει και τα θηρία είναι τόσα πολλά.
Δε ξέρετε πόσο υποφέρει, τι διακινδυνεύει, πόσο αβέβαιη είναι η ζωή του, η οικογενειακή και προσωπική του ευτυχία.
Ματώνει η καρδιά σου όταν ξέρεις, και για το Θεό, το ξέρεις πολύ καλά, σαν να έχεις ήδη ζήσει τον εφιάλτη, ότι ίσως μια μέρα μαζέψεις τα κομμάτια σου, σφίξεις τη ψυχή σου και βρεθείς στο δρόμο, μόνος.
Μην ακούτε αυτούς, επίσημους και ανεπίσημους, που από τη σιγουριά της εγγυημένης θέσης τους, τους καναπέδες τους, τους δήθεν παντογνώστες, που δίχως να αγωνιούν για το τι θα τους ξημερώσει αύριο, με μια ρατσιστική και προχειροφτιαγμένη αντίληψη, θα κατηγορήσουν τον έμπορο για χίλια δυό κακουργήματα.
Αντί από τη σιγουριά της θέσης τους, ας έρθουν να δουλέψουν, να ανταγωνιστούν στο στίβο της αγοράς. Αν έχουν αρχί….