Πόσο πολύπλοκο φαινόμενο είναι η ζωή, πόσες παραξενιές έχει ! Η ζωή. ΄Ετσι όπως συνήθως προσδιορίζεται και εξυμνείται : « η ζωή είναι μία και μοναδική », για να συμπληρωθεί με το προσδιορισμό της διάρκειάς της « και είναι σύντομη ».
Εκεί επάνω αναπτύσσονται διάφορες φιλοσοφίες που καταλήγουν συνήθως σε μια ψυχαναλυτική και συμβουλευτική διαδικασία « πρέπει να τη ζήσουμε » !!
Λες και έχει κανόνες, η ζωή, λες και το πώς θα τη ζήσουμε δεν αποτελεί απόλυτα υποκειμενική επιλογή του καθενός, λες και υπάρχει αντικειμενικός ποιοτικός προσδιορισμός πότε η ζωή είναι καλή και πότε άσχημη.
Ακόμα και όταν μιλάμε για ποιότητα ζωής, το θέμα είναι μάλλον ρηχό ,γιατί εννοούμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα που περιμένουμε να μας προσφέρει το κράτος, το δικαίωμα στην εργασία, τη μέριμνα για υγεία, τη σύνταξη, την ασφάλεια. Αυτονόητα όλα αυτά.
Ξέρετε, αρκεί καμιά φορά ένα τυχαίο περιστατικό, μια στιγμή που αθέλητα οι σκέψεις μας τρέχουν στο παρελθόν, για να αναμοχλεύσεις, να ανατρέξεις σε κάποιες περιόδους της ζωής σου, να νοσταλγήσεις, να διερωτηθείς, ακόμα και να αναπλάσεις καταστάσεις με εκείνα τα αμέτρητα αλλά τόσο ανώφελα «αν».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο καθένας μας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος να διαμορφώσει τη ζωή του έτσι όπως ακριβώς επιθυμεί. Δε συμφωνώ.
Με έχει συχνά βασανίσει σε ποιο βαθμό παίζει ρόλο η μοίρα, το πεπρωμένο, μέχρι ποιού σημείου καθορίζει και «επεμβαίνει» στη πορεία της ζωής μας.
Ασφαλώς σε διάφορες φάσεις της πορείας αυτής, εμείς, με τις επιλογές μας αποφασίζουμε για πολλά σημαντικά πράγματα. Σύμφωνοι, αλλά εγγυήσεις ότι όλα θα πάνε κατ΄ευχήν δε δίδονται από πουθενά.
Αποφασίζεις π.χ. επάγγελμα, προχωράς, δημιουργείς, εξελίσσεσαι, φτάνεις ψηλά. Και ξαφνικά, παράγοντες που δεν ελέγχεις , δε διέκρινες ποτέ καταστροφικές πιθανότητες, σε γκρεμίζουν.
Επιλέγεις τον άνθρωπο που ταιριάζεις να σταθεί πολύ κοντά σου, μια ζωή, λες πως σωστά επέλεξες, είσαι τυχερός, αλλά απρόβλεπτες εξελίξεις καταλήγουν σε τραγικές καταστάσεις.
Δίνεις τη καρδιά σου, τη ψυχή σου, το είναι σου, αφοσιώνεσαι, είσαι τόσο ευτυχισμένος επιτέλους, αλλά ποιος εγγυάται ότι η ευτυχία διαρκεί ;
Τέλος. Χάνεσαι. Νιώθεις ότι η ζωή σου τελείωσε.
Πόσα όμορφα, ονειρεμένα ξεκινήματα ,πόση δημιουργική διάθεση, πόση δυναμική. Πόσες ανατροπές, απρόβλεπτες, δυσβάσταχτες, πόσα γκρεμίσματα.
Ζυγαριά δεν υπάρχει να βάλουμε από τη μια μεριά τα ζύγια « επιλογές μας » και από την άλλη τα ζύγια « το πεπρωμένο ».
Αν πάντως υπήρχε, φοβάμαι ότι τα δεύτερα θα ήταν πολύ βαρύτερα.
Ίσως να μη χρειάζονται αναλύσεις για τη ζωή, σκέψεις και προβληματισμοί, δεν οδηγούν τελικά πουθενά. Ίσως και να κάνουν κακό. Ίσως το καλύτερο είναι να ζήσουμε τα καθημερινά μας έτσι όπως έρχεται.
Πολύ πιθανόν αυτό να είναι και όλη η ομορφιά της ζωής, επιλογές, αποφάσεις, ανατροπές, ένα θεατρικό έργο, δίχως στο « πρόγραμμα » να αποκαλύπτεται το τέλος.
24 σχόλια:
"Ίσως να μη χρειάζονται αναλύσεις για τη ζωή, σκέψεις και προβληματισμοί, δεν οδηγούν τελικά πουθενά. Ίσως και να κάνουν κακό. Ίσως το καλύτερο είναι να ζήσουμε τα καθημερινά μας έτσι όπως έρχεται"
Αυτο ομως νομιζω οτι ειναι θεμα χαρακτηρα.
Καλημερα!
:)
Ίσως να μη χρειάζονται αναλύσεις για τη ζωή, σκέψεις και προβληματισμοί, δεν οδηγούν τελικά πουθενά. Ίσως και να κάνουν κακό. Ίσως το καλύτερο είναι να ζήσουμε τα καθημερινά μας έτσι όπως έρχεται.
Πολύ πιθανόν αυτό να είναι και όλη η ομορφιά της ζωής, επιλογές, αποφάσεις, ανατροπές, ένα θεατρικό έργο, δίχως στο « πρόγραμμα » να αποκαλύπτεται το τέλος.
Νομιζω καλε μου οτι εδω τελικα αποκαλυπτεις τονοημα οσων κλεινουν οι φρασεις "πρεπει να ζεις τη ζωη", "ποιοτητα ζωης" κτλ...αλλωσετ οι πιο ευτυχισμενοι ανθρωποι ειναι αυτοι που ειναι ευχαριστημενοι με οσα εχουν και ζουν την καθε μερα την καθε στιγμη απολαμβανοντας ο,τι και οσο μπορουν!
Καλησπερα!
φαντάζεσαι όμως και μια ζωή γεμάτη ευτυχία και χωρίς καθόλου ανατροπές;
όλα για κάποιο σκοπό γίνονται. και για να εκτιμήσεις την υγεία σου ακόμα ακόμα πρέπει για λίγο να τη χάσεις..
Κι' εγώ πιστεύω πως: "...τα δεύτερα θα ήταν πολύ βαρύτερα'
Με γνώμονα όμως την αισιοδοξία δεν ακινητοποιούμαστε στην κάθε δυσκολία και προχωράμε ευελπιστώντας στην συνάντηση με την καλή μας τύχη
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Εγώ θα πω ένα τραγούδι:
Είναι η ζωή μια θάλασσα κι εμείς καπεταναίοι...
Ας ταξιδέψουμε λοιπόν χωρίς να ξέρουμε καν τον προορισμό μας!!!
Καλό βράδυ!!
:)))
Το πιο σοφό - για μένα - περικλείεται στην φράση "ζωή είναι ότι συμβαίνει όταν εσύ κάνεις άλλα σχέδια.." Τα πάντα ανατρέπονται ανά δευτερόλεπτο.. να είμαστε καλά και να μην παρασυρόμαστε από το πως οι άλλοι μας βλέπουν ή θέλουν να είμαστε! Κ εσύ να χαμογελάς!
Ως μικρασιάτισσα τρίτης γενιάς, εγώ θα συμφωνήσω ότι μάλλον βαραίνουν "το πεπρωμένο, η μοίρα, η τύχη".
Κι όσο τα χρόνια περνούν τόσο κατανοώ την ευχή των παλιών για καλή τύχη σε όλους τους τομείς της ζωής, καλή τύχη.
Καλό βράδυ
Ναι Αντώνη, το να πέρνεις τη ζωή όπως έρχεται, είνα απόλυτα θέμα χαρακτήρα. Έτσι αποδέχεσαι τη μοίρα σου. Πιστεύω όμως οτι ορισμένες φορές είναι πολύ δύσκολο απλά να την αποδεχθείς.Και τότε, με αυτό το χαρακτήρα,η αντιμετώπιση
του γεγονότος θα είναι βασανιστική.
Καλή μου Πεταλούδα, θα συμφωνήσω απόλυτα με τη δεύτερη παράγραφο του σχολίου σου, για τους ευτυχισμένους της ζωής.Αυτοί ενδόμυχα έχουν αποδεχθεί τη μοιρα, το πεπρωμένο, βαδίζουν στη ζωή με αυτή τους θέση και δίχως αναστολές, ζουν όπως έρθει το κάθε τι.
Το ποστ μου είχε να κάνει με αυτή τη "μοιρασιά" που γίνεται στη ζωή μας μεταξύ του πεπρωμένου, του αναπόφευκτου και της δικής μας δυνατότητας να διαμορφώνουμε όπως εμείς θέλουμε τη ζωή μας.
Και όποιος ισχυρίζεται οτι εκείνος κουμαντάρει αποκλειστικά τη ροή της ζωής του, είναι νομίζω εκτός πραγματικότητας.
tovene ασφαλώς η ζωή μας θα ήταν πολύ ...μονότονη εαν δεν υπήρχαν αυτά τα σκαμπανεβάσματα της. Η πάλη όμως να διαμορφώσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε, αγνοώντας το πεπρωμένο, είναι συνήθως μάταιη.
Θα συμβεί αυτό που είναι γραφτό.
Γλαρένια μου αίμονο εάν σε κάθε δυσκολία στη ζωή, τα παρατάμε. Και συγχώρα με, αλλά προσωπικά έχω δώσει μάχες για πολλά πράγματα στη ζωή μου. Ποτέ δε φανταζόμουνα τη κατάληξη που είχαν. Και όσο κιάν τα πάλεψα, τελικά με νίκησε η μοίρα μου. Το πιστεύω απόλυτα, τίποτα άλλο δε θα μπορούσε να είχε γίνει.
Μαριάνα μου,το καράβι ο καπετάνιος δε το εγκατέληψε ποτά, προσπάθησε να το κουμαντάρει σύμφωνα με τη δική του "πυξίδα" και φαινόταν η θάλασσα ήρεμη.
Όμως ξάφνου, ενώ όλα τα μετεωρολογικά δελτία έδειχνα πρίμα,η φουτρούνες ξέσπασαν!
Και η μοίρα τον νίκησε...
Αρτιστάκι μου, δίνεις το πιό...οδυνηρό ορισμό της ζωής. Βασανίζει, αλλά έτσι είναι. Και προφανώς αποδέχεσαι το σημαντικό ρόλο της μοίρας στη ζωή μας. Η επιμονή ορισμένων οτι εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε τη ζωή μας, είναι απλά μακριά απο τη πραγματικότητα.
ippoliti ασφλάως λόγω καταγωγής εσύ ξέρεις τί ρόλο παίζει η μοίρα στη ζωή μας.
'Ολα ανατράπηκαν σε σας.Ετσι υπάρχουν λοιπόν ανατροπές που τις παλευουμε δυναμικά αλλά τίποτα δεν αλλάζει.Και ορισμένες φορές, αυτές οι ανατροπές αφήνουν πολύ βαθιά τραύματα μέσα μας.
Και οι ήττες Λεοντόκαρδέ μου, φαίνεται ότι είναι μέρος του ταξιδιού μας αυτού!
Όμως το ταξίδι συνεχίζεται...
:)))
Αν δεν υπήρχε η δυστυχία δεν θα γνωρίζαμε τι πάει να πει ευτυχία.
Αυτή η εναλλαγή ίσως είναι το αλάτι της ζωής. Με τα πάνω της κια με τα κάτω της. Πόσα από αυτά είναι τύχη, μοίρα ή επιλογή? Ισως να μην το μάθουμε ποτέ και να μας βασανίζει πάντα αυτό το "αν"...
Πιστεύω πως πρέπει κανείς να ζήσει τη ζωή σαν να είναι η τελευταία του ημέρα, σαν να μην υπάρχει αύριο.
Το λέω με την έννοια του να παρατηρεί κανείς τις μικρές καθημερινές ομορφιές που μας χαρίζει απλόχερα η ζωή και πολλές φορές δεν τις παρατηρούμε...δίχως αυστηρό πρόγραμμα....
Καλό ΣΚ εύχομαι
Μαριάνα μου χρειάζεται καλά ...πετσωμένο στομάχι!!!
Κιας τη μοίρα να κτυπάει...
dyosmaraki δε γίνεται αλλιώς, ζούμε τη ζωή στη καθημερινότητά της και προσπαθούμε να χαρούμε τη μέρα μας, με τα επάνω και τα κάτω της. Καμία αντίρηση. Απλά, ακόμα και έτσι, διερωτόμαι μέχρι πιό σημείω μας αφήνει η μοίρα μας να ζήσουμε όπως επιθυμούμε.
Γιατί όλοι μας κάτι έχουμε αποφασίσει, κάτι επιδειόκουμε, κάπου θέλουμε να πάμε.Πόσο όμως μας το επιτρέπει αυτή η μοίρα ;
Και αυτά τα "αν"πάντοτε θα μας βασανίζουν.
Καλό ΣΚ και σε σένα.
Λεοντόκαρδε, ξέρεις ότι συμφωνούμε απόλυτα!
Αν και σπάνια (σχεδόν ποτέ) συμφωνεί κάποιος μαζί μου, πιστεύω ότι Ο,ΤΙ και να κάνεις, θα σε φέρει από δω, θα σε φέρει από κει και θα σου δώσει αυτό που σου χρωστάει!
Το πρόβλημα με τις επιλογές που λες, είναι ότι τις κάνεις κάποτε που είσαι κάπως και ξαφνικά ξυπνάς μια μέρα στο μέλλον και είσαι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος και κοιτάς τη ζωή σου και αναρωτιέσαι σε ποιον ανήκει!
Φυσικά, αυτές σου οι επιλογές είναι ίσως και υπεύθυνες που έχεις γίνει άλλος άνθρωπος :).
(Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...)
Άρα, τι είδους έλεγχο έχουμε σε όλη αυτή την αυταπάτη και το γελοίο ανέκδοτο;
Άλλωστε μέχρι να καταλάβεις τι έχει πραγματικά σημασία σ' αυτή τη ζωή, πεθαίνεις!
I could go on and on and on... γιατί με πέτυχες και σε φάση περίεργη, αλλά ας το αφήσω εδώ.
Καλό σου απόγευμα!
Lilith ναι, συμφωνούμε μέχρι στιγμής σε όλα και χαίρομαι γιατί γίνεται αυτό και μάλιστα σε θέματα "ζωής".
Όταν οι επιλογές μας αποδεικνύονται λανθασμένες, τουλάχιστον σε σημαντικά θέματα της ζωής μας,συμφωνώ απόλυτα οτι γίνεσε διαφορετικός άνθρωπος.
Η αποτυχία των επιλογών μας, που τις θεωρούσαμε τόσο σωστές και σίγουρες, αλλά ξάφνου, εκεί που δε το περιμένεις,βλέπεις τη καταστροφή,σε κάνει να διερωτηθείς εαν αυτό ηταν μοιρέο να συμβεί, αναπόφευκτο. Γιαυτό και όσοι λένε οτι εμείς ορίζουμε τη ζωή μας και κανείς άλλος, είναι πολύ μακριά απο τη πραγματικότητα.
Κιεγώ θα μπορύσα να πω πολλά,μια και είμαι σε ...παρόμοια φάση, αλλά.....
Συμφωνω...νομιζω πως τα πραγματα ειναι καπως μοιρασμενα...θελω να πω, οτι κανοντας μια επιλογη ειναι σαν να βρισκομαστε μπροστα σε ενα σταυροδρομι αγνωστο. Βλεπουμε μπροστα μας το δρομο, το φαρδος, την ποιοτητα, αλλα δεν ξερουμε που οδηγει..
Το ποιον δρομο θα παρουμε ειναι προϊον επιλογης, το που ομως καθε δρομος βγαζει ειναι ηδη προεπιλεγμενο απο τη μοιρα...
ετσι νομιζω...
Πεταλούδα μου συμφωνώ απόλυτα. Όπως ΄ολοι μας, έχω βρεθεί πάρα πολλές φορές σε αυτό το σταυροδρόμι που λες, κοίταξα όλες τις διευθύνσεις και τις περισσότερες φορές νόμιζα οτι επέλεξα σωστά. Στο βάθος του δρόμου όμως είδα το αδιέξοδο. Και το χειρότερο είναι οτι δε το περίμενα. Κάθισα πολλές φορές και άρχισαν τα βασαβιστηκά "αν",πώς ξέφυγα έτσι. Δε μπρούσα να το καταλάβω, όλα ήσαν τόσο ευνοϊκά.Τι άλλαο να έφτειξε παρά το πεπρωένο μου.
Δημοσίευση σχολίου