Η ΦΥΓΗ.

Λοιπόν είναι ορισμένα ανθρώπινα ελαττώματα, που όσο….ανθρώπινα κιαν είναι, εμένα με ενοχλούν αφάνταστα, με εξοργίζουν, δεν τα ανέχομαι.
Η «παραίτηση, η εγκατάλειψη» είναι από αυτά.
Σημαίνουν φυγή από κάθε είδους προσπάθεια, αποφυγή κόπων, ένδειξη δειλίας, αποφυγή αντιμετώπισης δυσκολιών, οπισθοχώρηση, έλλειψη θάρρους και δυναμισμού. Φυγή μπροστά στη μάχης.
Τελικά, φυγή από τη ζωή.

Γιατί η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαρκής μάχη στην αντιμετώπιση των καθημερινών αντίξοων συνθηκών.
Εάν με το πρώτο εμπόδιο, με τη πρώτη άρνηση, εγκαταλείπουμε κάθε προσπάθεια να επιτύχουμε το στόχο μας, τότε απλά δεν έχουμε καταλάβει την έννοια της ζωής και εάν θέλετε να το προεκτείνω, τις επικρατούσες ιδιαίτερες συνθήκες στην Ελλάδα.

Αν αυτό δεν το καταλαβαίνουμε και δε το αποδεχόμαστε, τότε το καλύτερο είναι να διαμηνύσουμε στο….. πελαργό να μη μας φέρει στη ζωή.
Εγκατάλειψη μάχης ακόμα και μπροστά σε πιθανά αδιέξοδα είναι για μένα μια στάση επαίσχυντη.

Αντί αυτής της «εγκατάλειψης, της παραίτησης, της φυγής» θα θαύμαζα μια στάση από τον οποιονδήποτε και σε οποιαδήποτε περίπτωση, εάν απευθυνόμενος στους οποιουσδήποτε έλεγε απλά :

«Κύριοι, προσπάθησα ειλικρινά, είχα υποσχεθεί κάποια πράγματα, αλλά ξέρετε έπεσα επάνω σε απρόβλεπτες δυσκολίες, δεν εκτίμησα σωστά τη κατάσταση, εγώ ήθελα αλλά αυτοί εδώ με εμπόδιζαν, είχα και μερικούς άχρηστους συνεργάτες, έκανα λάθη και μαλακίες, άργησα να πάρω μπροστά. Έχω όμως ακόμα καιρό περίπου 6 μήνες, ίσως και ενάμισι χρόνο.
Ό,τι δεν έκανα τόσο καιρό --- και γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να σας πείσω σήμερα--- ειλικρινά σας υπόσχομαι ότι θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια με αυτόν ακριβώς τον τρόπο να τα πραγματοποιήσω τώρα. Θέλω να το παλέψω. Λίγο ακόμα χρόνο δώστε μου».
Και τελειώνοντας:
«Εάν και τώρα αποτύχω, θα πάω σπίτι μου. Γιατί ο μόνος υπεύθυνος ήμουν και θα είμαι εγώ».

Τι θα αποδείκνυε μια τέτοια στάση;;
Λεβεντιά, θάρρος, αφομοίωση εμπειριών και αναγνώριση σφαλμάτων, πίστη στο όραμα, ανάληψη ηγετικής ευθύνης.
Μπορεί άλλοι να πίστευαν και άλλοι να φώναζαν «γράμματα χασάπη».
Όμως μια οποιαδήποτε διαφορετική στάση θυμίζει το παιδάκι που μετά τη ζημιά, λέει:
« Μαμά δε θα το ξανακάνω !»

Λείπουν τ΄αρχίδια σήμερα !!
Γιαυτό και το συμπέρασμά μου παραμένει ένα : Έτσι θα μας…. επεξεργάζονται (sic) όλοι τους.
Ισχύει πάντα μια γνωστή ρήση με μια μικρή παράφραση:
«Ο κάθε λαός έχει αυτά που του αξίζουν.»

Σημ. Μη προσπαθήσετε να με τοποθετήσετε σε κάποιο πολιτικό χώρο. Σας διαβεβαιώνω θα πέσετε έξω και είναι … αμαρτία !!