ΣΟΡΠΙΕΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΣΚΈΨΕΙΣ......

Φθινωπόριασε για τα καλά φαίνεται. Είναι μια εποχή του χρόνου αυτή, που λες και σε γεμίζει με αντικρουόμενα συναισθήματα. Από τη μια μεριά, αρχίζει να χάνεται η φωτεινότητα της μεγάλης καλοκαιριάτικης μέρας, σε κυριεύει μια μελαγχολική διάθεση για τα όμορφα που πέρασαν τόσο γρήγορα. Από την άλλη, ανυπομονείς για το αύριο, τι θα φέρει ο χειμώνας, πόσα πράγματα θ΄αλλάξουν και αυτή η προσμονή σε γεμίζει με αισιοδοξία.

Αλλάζουν όλα, το κλίμα, οι συνήθειες, η ψυχική διάθεση.

Κοιτάζω τη βροχή που ψιλοπέφτει, δεν έχω διάθεση να διαβάσω το βιβλίο μου, οι σκέψεις μου σκόρπιες…..
Ιδού λοιπόν και νέα κυβέρνηση, διανθισμένη με νέα πρόσωπα και γοητευτικές γυναικείες παρουσίες. Ο Γιωργάκης απεδείχθη Γιώργαρος ! Μόνο εκείνο το χαμόγελό του να βελτιώσει λίγο, όταν μάτια, μουστάκι και στόμα χάνονται σε μια οριζόντια σύμμειξη.
Πάμε λοιπόν,  στο ξέφωτο, αρκετά σκοτείνιασε αυτή η χώρα.

Η προσδοκία της χειμωνιάς δημιουργεί ευκαιρίες για νέες γνωριμίες, ίσως πιο όμορφες από τις προηγούμενες, που προσφέρουν μια αισιόδοξη, ευχάριστη πνοή. Το νιώθεις, σε ανανεώνουν.
Η ζωή εξελίσσεται, στάσεις υπάρχουν, αλλά η διαδρομή είναι μεγάλη μέσα από όμορφες γραφικές «περιοχές» αλλά και δύσβατα «μονοπάτια».
Keep walking, με ένα γεμάτο ποτήρι κρασί στο χέρι.

Τελευταία διαβάζω πολύ εφημερίδα. Είδα λοιπόν ένα άρθρο γνωστού δημοσιογράφου. Έφερνε δύο πρόσφατα παραδείγματα, προκειμένου να επισημάνει ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε τη τάση, τη μανία μάλλον, να πιστώνουμε στον εαυτό μας κάθε τι καλό που συμβαίνει στη χώρα μας και να χρεώνουμε τους ξένους για κάθε τι κακό αυτού του τόπου.
Αυτή είναι η αλήθεια, για να χρησιμοποιήσω μια πασίγνωστη ατάκα !!
Κρίνουμε γεγονότα δίχως καμία βαθύτερη γνώση, δίχως καμία διάθεση να εμβαθύνουμε σε αίτια, αφορμές, αποτελέσματα. Επιφανειακοί, συγχωρούμε κάθε δική μας ανικανότητα, παράληψη, αδιαφορία. Εύκολοι στη κριτική και κυρίως εύκολοι στο να κατακρίνουμε.

Αλλά και στην ιδιωτική μας ζωή, εύκολα ρίχνουμε το ανάθεμα. Αλήθεια, με ποια κριτήρια αποδίδουμε το φταίξιμο στον άλλο, αποποιούμενοι κάθε δική μας ενοχή; Μήπως ψάξαμε την αλήθεια, είμαστε ειλικρινείς κριτές, μακριά από προκαταλήψεις και ιδεολογήματα ; Απομονώσαμε τις σκέψεις μας από κρυφές επιδιώξεις που επηρεάζουν και διαστρεβλώνουν τη κρίση μας;
Πιστεύω ότι συχνά η αλήθεια μας φοβίζει και ο εγωισμός μας οδηγεί σε λαθεμένη κριτική.

Με ταλαιπωρεί και μια άλλη σκέψη.
Εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλα, λένε.
Αλήθεια; Θα συμφωνούσα εάν συζητούσαμε για ποδόσφαιρο, όπου τα γκολ μετρούν, έστω και εάν η απόδοση δεν είναι καλή. Στη καθημερινή ζωή όμως δε μπορώ να το αποδεχτώ συνολικά και για κάθε περίπτωση.
Ανθρώπινη συμπεριφορά κρίνουμε. Μέσα σ΄αυτή υπάρχει η ανθρώπινη αδυναμία, το περιβάλλον της δεδομένης στιγμής, η ψυχική διάθεση, η προσπάθεια, το αδιέξοδο. Ο αγώνας για το καλύτερο αποτέλεσμα δε μετράει, δεν ανταμείβεται, διαγράφεται; Ποια μορφή θέλουμε να δώσουμε στη κρίση μας ; Τη μονοδιάστατη, αριθμητική μορφή ;
Πως μπορούμε να αφαιρέσουμε από μια ενέργεια, μια πράξη ενός ατόμου, κάθε τι ανθρώπινο; Καλό ή κακό αποτέλεσμα, αυτό μετράει μόνο, λες και πρόκειται για αριθμητική πράξη και όχι για μια φορτισμένη με ένα πλέγμα από συναισθήματα συμπεριφορά.
Και αυτό το είδος του μετρήματος, κάπως δε μου πάει.

Χειμωνιάζει. Ίσως αλλάξω ιδέες και πλεύση, ποιος ξέρει….