ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ....

«Γουίλλυ;»

«Ναι εγώ είμαι. Γύρισα»
Έτσι επιστρέφει στο σπίτι του εκείνο το βράδυ ο περιοδεύων πωλητής Γουίλλυ Λόμαν, ύστερα από μια κουραστική μέρα.
Και με αυτές τις δύο ατάκες στο μυαλό του, ξεκίνησε να γράψει το θεατρικό έργο «Ο θάνατος του εμποράκου» ο Άρθουρ Μίλλερ.


Βλέπετε, το αίμα νερό δε γίνεται και οι περιπέτειες του εμποράκου ζωντάνεψαν μνήμες. Το έργο το είχα ξαναδεί πριν πολλά χρόνια, αλλά τώρα έπαιζε ένας εξαίρετος Θύμιος Καρακατσάνης.
Κάθε χαρακτήρας σ΄αυτό το έργο αναδύεται ολοκληρωμένος και ηχηρός.
Ο Γουίλλυ Λόμαν, ένας ηλικιωμένος εμπορικός πωλητής που τρέχει στις διάφορες πολιτείες , αλλά εκείνα τα «ασταθή» της δουλειάς τον συντρίβουν. Δε μπορεί να το δεχτεί, «δεν είμαι τιποτένιος» κραυγάζει όταν όλα φαίνεται να γκρεμίζονται.
Ο μεγάλος του γιός ο Μπίφ, άψυχος, καταπιεσμένος, αποτυχημένος ,ανίκανος να βγάλει χρήματα, γεμάτος μίσος για το πατέρα του. Ο άλλος γιός, ένας φτηνός γυναικάς.
Η Λίντα, σύζυγος του εμποράκου, γεμάτη φροντίδα για το κουρασμένο άνθρωπό της. Όταν στο τέλος ο Γουίλλυ βρίσκεται πλέον στο περιθώριο και απολύεται από τη δουλεία του, εκείνη απευθύνεται στα παιδιά της, παρακαλώντας τα δείξουν συμπόνια στο πατέρα τους.
« Δεν είπα πως είναι άγιος. Είναι όμως άνθρωπος κι αυτός. Και του συμβαίνει κάτι τρομερό. Χρειάζεται προσοχή. Δε θα τον αφήσουμε να πάει σαν το σκυλί» τους λέει.


Τα όνειρα και η πραγματικότητα συμπλέουν με το παρελθόν και το παρόν και αυτό το «μείγμα» το παρουσιάζει αριστουργηματικά ο Μίλλερ με τους ήρωές του.
Όλα είναι τόσο συνηθισμένα και τόσο καθημερινά…. Ψευδαισθήσεις της ζωής….


Ο Γουίλλυ προσπαθεί να λυτρωθεί από τη δική του αποτυχία, ενθαρρύνοντας το μεγάλο του γιό να φτιάξει τη δική του δουλειά, βέβαιος ότι θα το πετύχει.
«Όχι δέκα χιλιάδες δολάρια, δεκαπέντε θα του ζητήσεις, ούτε ένα λιγότερο. Αν πέσει κάτι κάτω, μη σκύψεις να το σηκώσεις» τον συμβουλεύει όταν πρόκειται να πάει να ζητήσει δανικά. Να είναι εντυπωσιακός, ντυμένος με κουστούμι και γραβάτα για να είναι «αρεστός». Αποτυχία.
Τραγικό το τέλος. Ο Γουίλλυ απογοητευμένος, νιώθοντας πλέον άχρηστος, τελειωμένος, κυνηγά ο ίδιος το τέλος της ζωής του.


Βαρύ το έργο του Μίλλερ. Έφυγα με μαυρισμένη τη ψυχή μου. Και προσπάθησα να συνέλθω σε ταβέρνα των Εξαρχείων με καλή παρέα, μπόλικο κρασί και καλό φαγητό.


Όμως λόγω « εμπορίου», δε μπορώ να μη σκέφτομαι την αγωνία και τη ζημία που υφίστανται οι έμποροι, λόγω της συνεχιζόμενης εδώ και καιρό απεργίας των λιμενεργατών στο Πειραιά.
Λίγες μέρες πριν τις γιορτές, θα έπρεπε τα εμπορεύματα να βρίσκονται στα ράφια και τις βιτρίνες των καταστημάτων. Και όμως για καθαρά στενούς συντεχνιακούς λόγους οι απεργοί
κρατούν μια ολόκληρη αγορά σε ομηρία. Θέλουν να μη χάσουν το χειρισμό λειτουργίας της προβλήτας των κοντέινερς από τα δικά τους χέρια. Να έχουν την αποκλειστική επιλογή της σειράς εκτελωνισμού και παράδοσης των κοντέινερς για εύλογους λόγους και τον καθορισμό υπερωριών που συχνά δεν εκτελούνται.
Ας τα βγάλει τώρα πέρα η κυρία Λούκα που πριν τις εκλογές έβγαινε στα κανάλια και δήλωνε με αυστηρό και υπερήφανο τρόπο ότι η σύμβαση με τους Κινέζους θα αναθεωρηθεί.
Ας διώξουμε λοιπόν και αυτούς, όπως διώξαμε και πολλές άλλες μεγάλες ξένες εταιρίες και μετά να δούμε τι θα κάνουμε με τους ανέργους που θα προκύψουν.


Αφιλόξενη χώρα για επενδύσεις η Ελλάδα , λένε οι Διεθνείς Οργανισμοί Αξιολόγησης. Γραφειοκρατία, διαφθορά, πολυνομία, ξεροκεφαλιά, αυτά χαρακτηρίζουν τη….. προσπάθεια προσέλκυσης ξένων επενδύσεων.
Κατά τα άλλα, το να ρητορεύουμε ανοήτως, άλλο τίποτα……