Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

ΠΟΥΤΑΝΑ ΖΩΗ.....

Κάθισα μπρος στο κομπιούτερ μου, σχεδόν ασυναίσθητα. Με κατακλύζουν οι σκέψεις, δε μπορώ να καταλάβω, να εξηγήσω τίποτα. Τρικυμία εν κρανίω. Θέλω να ξεσπάσω, έτσι , δίχως ειρμό, ασυνάρτητα, απλά όπως μου βγαίνουν, όπως μου έρχονται οι λέξεις, δίχως να ψάχνω για τις πιο κατάλληλες. Αυθόρμητα……


Τάχω βάλει με τη ζωή. Αυτή, για την οποία αραδιάζουμε ένα σωρό κλισαρισμένες φράσεις, περιγράφοντάς την με …… βαθύτατα φιλοσοφημένους ορισμούς, « η ζωή είναι μια και μοναδική, η ζωή είναι ωραία, ζήσε το κάθε σήμερα, μη μετανιώνεις για ό,τι έκανες, προχώρα, το ταξίδι αξίζει, κτλ.» για να καταλήξουμε κάποια στιγμή μπρος στο αδιέξοδο, το ανερμήνευτο, το αναπάντεχο, να συνθηκολογήσουμε και να αποδεχτούμε με ένα αναστεναγμό απελπισίας ότι «αυτή είναι η ζωή ». Τέρμα.

Μια πόρνη είναι η ζωή !
Μας παρασύρει σε χαρές και λύπες, στα σημαντικά και στα ασήμαντα, στα ορθά και στα στραβά, στα ανθρώπινα και τα απάνθρωπα, στο ξέφωτο και στο σκοτάδι, σε δρόμους εύκολους και δύσβατους, στο δίκαιο και το άδικο, στην αδιαφορία και στην ευσπλαχνία, στα ύψη και στα βάραθρα. Στο λογικό και στο παράλογο, στην ευτυχία και στη δυστυχία.
Δίχως εξηγήσεις, δίχως αφορμές, δίχως δικαιολογίες. Έτσι ξαφνικά, απρόσμενα, αδιάντροπα.
Αυτό που δεχόμαστε σαν «φυσιολογικό», αναμενόμενο, αυτό το τόσο καλά στεριωμένο, δεν υπάρχει, δεν αντέχει στη ζωή.


«Φυσιολογικό»!!
Οι γονείς μας, τ΄αδέλφια μας, οι απόλυτα δικοί μας άνθρωποι. Το αίμα μας. Δική τους όλη μας η αγάπη, η αφοσίωση, η φροντίδα μας. Φυσιολογικά.
Ζούμε όμως μέσα στη κοινωνία, συναναστροφές, φιλίες, έρωτες, συντροφικότητα, κοινοί αγώνες…….
Και ξάφνου, μέσα σ΄ όλα αυτά, το « γεγονός », κάπου αλλού, αλλά και τόσο πολύ κοντά σου.
Άδικο, αποτρόπαιο, καταδικαστικό. Δίχως αιτία, δίχως λογική.
Κατάρρευση των πάντων, κομμάτια και θρύψαλα όλα. Διάλυση. Πόνος.
Κάπου αλλού όμως, αλλά και τόσο πολύ κοντά σου !


Ανατροπές μέσα σου. Ασφυκτιάς τότε ανάμεσα στα απόλυτα, στα λογικά, στα « μα είναι δυνατόν;» στα φυσιολογικά.
Όχι, δεν αντέχεις. Τα απόλυτα, τα λογικά, τα φυσιολογικά, ανατρέπονται. Παραμερίζεις « το αίμα » σου, ναι, εκεί που προσέφερες όλη σου την αγάπη, την αφοσίωση, τη φροντίδα.
Ξαφνικά νιώθεις ότι όλα αυτά, ακόμα και στον υπέρτατο βαθμό, θέλεις να τα προσφέρεις απλόχερα, αποκλειστικά, « κάπου αλλού, αλλά και τόσο πολύ κοντά σου».


Τα δεσμά του «αίματος» χάνουν σχεδόν τη σημασία τους, την απόλυτη κυριαρχία, δε καθοδηγούν αυτά συμπεριφορές, αγωνίες, συμπαράσταση. Είσαι πλέον εκεί, μόνον εκεί, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία για σένα.
Ανατροπές της ζωής.

Πουτάνα ζωή, δε με ορίζεις εσύ με τα «φυσιολογικά» σου. Δε με παρέσυρες εσύ. Επέλεξα εγώ, θέλησα εγώ, επιμένω εγώ. Και θα συνεχίσω. Δε μπορεί εσύ να με προστάζεις να λειτουργώ όπως εσύ νομίζεις ότι «πρέπει».
Κιαν παραβαίνω κανόνες, συνήθειες, αποδεκτές πρακτικές, τι σημασία έχει; Είναι άραγε αμάρτημα; Παραβαίνω μήπως θείους και ηθικούς νόμους ;


Νάξερες πόσο όμορφα αισθάνομαι, πόση ηρεμία, αγαλλίαση νιώθω μέσα μου γιαυτή την επιλογή μου !
Νάξερες πόσο μου αρέσει η ψυχή μου….

26 σχόλια:

roadartist είπε...

Δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε λογική υπάρχει.
Η ίδια η ζωή την καταργεί την όποια έννοια λογικής.

Βάσσια είπε...

Δεν χρειάζεται να σου πω ότι σε νιώθω......

Όταν η ζωή γίνεται πόρνη, είναι γιατί χρειάζεται πελάτες. Αν καταφέρεις να προσπεράσεις τα "κόκκινα" φωτάκια της, γλίτωσες.

Meropi είπε...

Τι έγινε βρε Λεοντόκαρδε μου και σ' έπιασε το "φιλοσοφικό" σου? Κάτι μου λέει ότι βιώνεις μια ανατροπή στη ζωή σου που την προκάλεσες εσύ?
Αφού αισθάνεσαι όμορφα και με ηρεμία, χαλάλι σου!

Margo είπε...

Μωρέ τα "φυσιολογικά" δεν μας τα ορίζει η ζωή, εμείς τα ορίζουμε ή καλύτερα η κοινωνία τα ορίζει για να μη χάνει τον έλεγχο. Και τι είναι φυσιολογικό; Εκεί που η καρδιά γαληνεύει και νιώθει ασφαλής και ανοίγει σαν τριαντάφυλλο. Και μπορεί να συμβαίνει εδώ και μετά εκεί και αργότερα κάπου αλλού. Άστα τα πρέπει και ζήσε με τα δικά σου "φυσιολογικά" μόνο έτσι θα είσαι ευτυχισμένος.. και πόσοι αλήθεια είναι ευτυχισμένοι γύρω μας;
Καλό βράδυ!

kariatida62 είπε...

Λεοντόκαρδε, καλησπέρα!
Σίγουρα αισθάνεσαι όμορφα και ήρεμα, μ'αυτά που σου έφερε η πουτάνα η ζωή? Αν πράγματι είναι έτσι τότε προς τι το μένος που διακρίνω? Με ποιόν τάχεις στην τελική? Με τους άλλους? άστους άλλους άν εσύ είσαι καλά όπως λες θα είναι και οι άλλοι οι γύρω σου καλά...αρκεί να μη τους πληγώσεις!
Εγώ πάντως είμαι μαζί σου!

b|a|s|n\i/a είπε...

μακάρι να ήταν π*&^%$ η ζωή.
θα πληρώναμε κάτι αλλά τουλάχιστον θα γ%$##$%.
συνήθως δεν πληρωνόμαστε το παραμικρό και μας γ^%$#% και μας δέρνει.
καλησπέρα σου. :)

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

"Εισήλθωσαν ύδατα εως ψυχης μου....'



Μεγάλη η φουρτουνα μέσα σου Λεοντόκαρδε μου,βλέπω εγω


Τη καλησπέρα μου!

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα!
Δεν ξερω τι σου συνεβη ελπιζω να ειναι για καλο!
Το φυσιολογικο η μη φυσιολογικο ποιος αραγε το οριζει, περα απο τη συνειδηση του καθενος; Αρκει να μην κανεις κακο σε καποιον, νομιζω περαν τουτου δεν υπαρχουν φυσικα και αφυσικα!
Οσο για τη ζωη, ειναι οντως ομορφη, αλλα κανεις δεν ειπε οτι ειναι δικαιη..
Κι αν ειναι πορνη, εχεις και παλι την επιλογη αν θα πας με πορνη πολυτελειας! Ο,τι πληρωνεις παιρνεις!
Κουραγιο και καλη συνεχεια, μακαρι να αισθανεσαι καλα ο,τι κι αν γινει!

leondokardos είπε...

Αρτιστάκι μου αυτό ακριβώς διαπιστώνω και εγώ. Τι κανόνες και ποιά λογική στη ζωή, όταν ξαφνικά όλα ανατρέπονται.

leondokardos είπε...

Βάσσια ευχαριστώ που με νιώθεις.Καμιά φορά νομίζω οτι είμαι λίγο υπερβολικός στις κρίσεις μου, όμως δεν αργεί η ζωή να μου δείξει τη....που...νιά της !!
Και σε κάθε προσπάθεια να αποφύγεις τα "κόκκινα" φωτάκια, εκεί που θεωρείς οτι τα κατάφερες, η ζωή σου στείνει καινούργια.

leondokardos είπε...

Meropi μου όχι, δε με έπιασε η φιλοσοφική μου διάθεση. Πολύ απλά,υπάρχουν γεγονότα που πραγματικά ανατρέπουν πεποιθήσεις καιθέσεις που πάντα τα θεωρούσαμε απόλυτα φυσιολογικά και ορθά.
Αλλά ναι, ό,τι αποφάσισα,το κάνω γιατί το πίστεψα με όλη μου τη ψυχή.

leondokardos είπε...

Margo σ΄ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και τη κατανόηση.Στη προκειμένη περίπτωση αδιαφορώ παντελώς για τη κοινωνία αλλά και γιά άλλους που θεωρούν οτι πρέπει να κολουθήσω τα "συνηθισμένα". Ναί, "εκεί" είναι η ψυχή μου, εκεί που θέλω εγώ.

leondokardos είπε...

kariatida με τη πουτάνα τη ζωή τα έχω.Καί έχω δίκαιο!!
Μπορεί πράγματι κάποιες αποφάσεις να μην αρέσουν ή ακόμα και προσωρινά να πληγώνουν. Μα αυτά ακριβώς δημιουργούν οι ανατροπές στη ζωή μας. Και εκεί παίρνεις τις αποφάσεις σου, ξεφεύγοντας απο τα κοινώς αποδεκτά.

leondokardos είπε...

Βασίλη αυτό ακριβώς, η ζωή μας γα#^<*ει και μας δέρνει αλύπητα. Αντιστάσεις φίλε,όσο μπορούμε και αντέχουμε.

leondokardos είπε...

Ρίκη, "εισήλθωσαν" πράγματι φουρτούνες, όμως ο καπετάνιος έχει συνηθίσει και ξέρει να κουμαντάρει το καράβι.....

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου, δε μου συμβαίνει κάτι κακό, είμαι μ ιά χαρά. Απλά βαρέθηκα τα δήθεν "φυσιολογικά", τα "με δε πρέπει" και όρισα εγώ τη πλεύση μου, γιατί έτσι νιώθω καλά.
Και όταν πάρω τις αποφάσεις, ε, είμαι αγύριστο κεφαλονίτικο κεφάλι !!

Lilith είπε...

Αγαπητό αγύριστο κεφαλονίτικο κεφάλι, καλημέρα. :)

Πολλοί από τους σχολιαστές πιο πάνω, στάθηκαν στο ότι μπορείς να κάνεις ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο αρκεί να μην πληγώνεις τους άλλους γύρω σου.
Εγώ ξέρω ότι οι άνθρωποι είναι "καθρέφτες". Λαμβάνεις αυτό που δίνεις. Γι' αυτό, όσο μπορώ, φροντίζω να πληγώνω αυτούς που με πληγώνουν και να φέρομαι καλά σ' αυτούς που μου φέρονται καλά.
Η ζωή είναι σίγουρα πόρνη!
Και απ' τις χειρότερες μάλιστα γιατί δεν το παραδέχεται κιόλας!
Ξέρεις την άποψή μου πάνω στο θέμα... Όχι μόνο δεν θεωρώ ότι είναι "δώρο" η ζωή, αλλά είμαι πεπεισμένη ότι είναι "τιμωρία".
Και σ' αυτή την... τιμωρία, κάποιες φορές βρισκόμαστε τόσο παγιδευμένοι που είναι σχεδόν αδύνατο να αποδράσουμε!
Η μόνη περίπτωση να τη "βγάλουμε καθαρή", είναι να κρατήσουμε την ψυχή μας ελεύθερη!
Όσο καταφέρνουμε να κρατάμε τις σκέψεις μας ελεύθερες, έχουμε ελπίδα να γλυτώσουμε.
Το κείμενό σου είναι ένας χείμαρρος ψυχής! Επαναστατημένης ψυχής. Γι' αυτό και είμαι σίγουρη ότι αυτό που θα κάνεις τελικά θα είναι υπέρ της. :)

demetrat είπε...

Μακάρι νάτανε μόνο πουτάνα η ζωή.Αρκετοί από μάς θα ξέρανε και πως να της φερθούν.Η ζωή εχει μόνο αρχή και τέλος.Κι όσο διαρκεί το ταξίδι, δεν έχει κανόνες ,δεν έχει σήμανση.Μόνο ένας είναι ο καριόλης που την κάνει καλά.Ο θάνατος.Αλλά τότε, ουδόλως μας αφορά πιά.
Εύχομαι ό,τι και νάναι αυτό που σε αναποδογύρισε, να διορθώνεται.
δ

ippoliti_ippoliti είπε...

΄Παράξενη η ζωή όντως ίσως και πόρνη, έτσι ή αλλιώς πάντως μία και μοναδική. Με την ομορφιά και την ασχήμια της και τις ανατροπές της.
Τι θα πράξει ο καθένας, μάλλον δεν το ορίζουν, τα φυσιολογικά αλλά η ψυχή του. Εχεις δίκηο, νομίζω όπως καταλήγεις, τουλάχιστον εγώ θα συμφωνήσω.
Καλό βράδυ

leondokardos είπε...

Lilith μου, σύμφωνα και με τις δικές μου εμπειρίες, αρχίζω κιεγω να πιστεύω οτι η ζωή είναι πολύ σκληρή, κυνική πολλές φορές,αδυσώπητη, που σε κάνει συχνά να θεωρείς οτισε τιμωρεί.
Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ απο την άλλη και θα ήμουνα αχάριστος, οτι καμιά φορά μας κάνει πολύ ευτυχισμένους. Ίσως δεν μας αφήνει για πολύ καιρό να χαιρόμαστε την ευτυχία μας. Και θα συμφωνήσω μαζί σου λέγοντας οτι η ψυχή μας να είναι ελεύθερη, να ακουμπάει εκεί που την οδηγεί η καρδιά μας. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω σήμερα, να λειτουργήσω με τη ψυχή μου.
Το λες επανάσταση; Ίσως και να είναι....

leondokardos είπε...

demerat ναι η αφιλότιμη, είναι που....α!!
Και συχνά υποκύπτουμε στις υποσχέσεις της, πέφτουμε αμαχητί, παρασυρμένοι απο ελπίδες και υποσχέσεις. Για να μας τα φέρει τούμπα μετά...
Δεν είναι θέμα διόρθωσης, είναι επιλογή ζωής για μένα.

leondokardos είπε...

ippoliti, "ομορφιά, ασχήμια και ανατροπές", συμφωνώ. Και οδηγός μας η ψυχή μας.
Ίσως καμιά φορά να παραμελούμε καταστάσεις που μας νιάζουν, που μας αρέσουν, που αναζητήσαμε. Ίσως ακόμα και να μη μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτό που πράγματι μας λείπει, γιατί μιά "αναντροπή" τα χαλάει όλα.
Αλλά τουλάχιστον ας είμαστε τίμιοι απέναντι σε αυτούς που μας δίνουν αλλά δε μπορούμε να το ανταποδώσουμε....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κι' αναρωτιέμαι...
Πότε είναι πιό πουτάνα η ζωή;
Οταν ανατρέπει τις δικές μας επιλογές;
Η, όταν οι επιλογές μας ανατρέπουν τη ζωή μας;
Ισως, να είναι μόνο ένα δύσκολο παιχνίδι, για δυνατούς παίχτες...

leondokardos είπε...

Πεταλούδα μου, πόσο εύλογο είναι το ερώτημά σου. Στη ζωή μας ε΄ναι αδύνατο να κάνουμε πάνατ τις σωστές επιλογές. Ξεκινάμε κάτι, ένα όνειρο, μια οποιαδήποτε κατάσταση, αλλά η κατάληξη είναι πάντα άγνωστη.Έχω προσωπικά υποφέρει πολλές φορές απο τις δικές μου επιλογές, όσο και καλή πρόθεση κιαν είχα, όσο σίγουρη κιαν φαινόταν η κατάληξη.
Τέλος πάντων, για να... ελαφρύνω λίγο το θέμα, σαν πουτάνα η ζωή δεν ενδιαφέρεται για το ποιός είναι ο πελάτης, δική μας ή δικές της οι επιλογές και οι ανατροπές, θα... πλαγιάσει και στις δύο περιπτώσεις και τις πουτανίες της θα τις κάνει !!

marianaonice είπε...

Αναπόφευκτες οι ανατροπές στη ζωή μας!
Και τυχεροί όσοι διασώνουν την ψυχική τους ηρεμία και γαλήνη!

leondokardos είπε...

Μαριάνα μου έτσι είναι, ανατροπές, απρόσμενες,που οδηγούν συχνά σε αδιέξοδα.
Το παλεύεις ξανά και ξανά, ελπίζοντας,αλλά κάποια στιγμή πλέον κουράζεσε και η γαλήνη η ψυχική σε εγκαταλείπει.